Lees het verhaaltje: Nathalie folkers op verhalenlezen.

Nathalie folkers.

U leest om dit moment het verhaal Nathalie folkers gepost door karin. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: karin
Gepost op: 2005-11-22

Verhaal:

Nathalie folkers
Hoofdstuk 1.

Nathalie kijkt gespannen naar de deur tegenover haar.
Ze zat daar nu al een half uur te wachten voor een solicitatie gesprek.
Ik moet me niet zo zenuwachtig maken denkt ze. Ze pakt een tijdschrift wat op een tafeltje naast haar ligt en bladert er een beetje doorheen om de zenuwen te bedwingen.
Dan ziet ze iets staan wat haar aandacht trekt.
Ze is dan ook zo ingespannen aan het lezen dat ze niet eens merkt dat de deur open gaat.
" U moet Nathalie Folkers wezen neem ik aan"? hoort ze plotseling een vriendelijke mannenstem zeggen. Van schrik laat ze het tijdschrift vallen. " Euhh ja dat ben ik ja". De man lacht om het verschrikte gezicht van Nathalie en zegt:" Ach meissie heb ik je zo laten schrikken"? Een beetje wel ja,maar dat maakt niet uit",antwoord ze verlegen.
"Kom binnen". Ze geeft de man een hand en stelt zich voor:"Nathalie Folkers". De man glimlacht naar haar en zegt:"aangenaam ik ben Jasper O'Neill. Ga daar maar in die stoel zitten". Nathalie gaat in de stoel zitten die hij aanwijst. Ze neemt de man snel op terwijl hij achter zijn bureau gaat zitten. Een knappe man met zwart haar en met hier en daar al een paar grijze haren. Hij moet ongeveer in de veertig zijn denkt ze."Zo Nathalie. Je had me een sollicitatiebrief gestuurd waarin stond dat je hier graag wil werken als receptioniste. Klopt dat"? "Ja dat klopt"."OkÃ©, zou je eerst willen voorstellen"? OkÃ© rustig aan, houd je in er gebeurd niets.
"Nou ik ben Nathalie Folkers en ik kom uit Malthan. Dat is zo'n 25 kilometer hier vandaan. Ik ben 23 en heb allebei mijn ouders nog. Boven mij heb ik nog 1 broer en 1 zus die allebei al getrouwd zijn. Op de middelbareschool heb ik Economie gedaan. Daarna ben ik gaan studeren voor receptioniste. Ik was 22 toen ik afgestudeerd was. Dat was het wel zo'n beetje" Jasper wreef met zijn hand over z'n kin en zegt:"klinkt goed, maar waarom ben je helemaal hier heen gekomen"?
"Omdat er bij mij in de omgeving geen werk te vinden was en toen zag ik op het internet dat ze hier nog een repsioniste zochten".zegt ze.
"OkÃ© je lijkt me wel een geschikt type om hier te komen werken. Heb je al een kamer geboekt in een hotel". O shit denkt ze helemaal niet aan gedacht en ik heb ook geen geld bij me voor een kamer! Ze had wel een bikini en een handdoek mee, want er was in de buurt een meer waar je kon zwemmen en het was warm. "Sorry daar heb ik helemaal niet aan gedacht en ik heb ook niet genoeg geld bij me". Glimlachend schud hij zijn hoofd. "dan slaap je maar bij mij in huis. ik heb toch genoeg plaats"zegt hij. Verbaasd kijkt ze op"dat kunt u toch niet maken, dat doe echt ik niet hoor! Verbaast kijkt hij op van haar reactie."Wat wil je dan buiten gaan slapen? Dat komt niets van in. Ik breng je naar mijn huis. Mijn vrouw is vandaag stappen met een paar vriendinnen van haar, maar mijn zoon MichiÃ«l heeft deze week vrij. Dus je hoeft niet bang te zijn dat je, je verveelt" zegt Jasper. Met grote ogen staart Nathalie Jasper aan, maar als ze merkt dat deze net zo terug kijkt zegt ze:" doet u dat bij iedereen? Dan zal het wel erg druk zijn s' nachts "! Hij lacht hartelijk om haar. "Jij bent me er ook eentje hoor. Ik mag je nu al",zegt hij. "Heb je alles bij je dan breng ik je naar mijn huis". Nathalie protesteerde niet. Het helpt toch niet. Ik weet nu al dat je deze man net zo goed niet tegenspreekt als hij iets wil. Het helpt toch niets, denkt ze. Ze pakt haar spullen en loopt achter Jasper aan naar de auto. "Wat een mooie auto heeft u"! roept ze verwondert naar hem als ze de jaguar ziet staan. "Ja ik heb wel smaak hoor en noem me alsjeblieft je. Dat beleefde is niks voor me" zegt Jasper
"OkÃ© Jasper. Wat een mooie auto heb je toch" Glimlachend stapt ze in de auto. "Zie dat klinkt al wat beter". Zwijgend rijden ze naar Jaspers huis. Ze rijden langs uitgestrekte velden. Wat zou het toch fantastisch zijn om hier te wonen. Zou het huis van Jasper ook zo fantastisch zijn? denkt Nathalie.

De auto stopt voor een mooie villa. Wauw denkt ze. Ik heb me niet vergist. Wat mooi! "Moet je nu niet terug naar je werk?" vraagt ze.
"Ik zal je eerst eens voorstellen aan mijn zoon. Daarna zien we wel"zegt hij.
O, ja zijn zoon. Ze had er geen moment meer aan gedacht. Zal hij op zijn vader lijken? Zal hij ook zo knap zijn? Ze krijgt opeens kriebels in haar buik. Jasper laat haar voor gaan bij de deur en ze stapt naar binnen. Aan de buitenkant was het al mooi, maar aan de binnenkant is het nog mooier!
Jasper biedt haar een stoel aan en zegt dat hij zijn zoon even gaat halen om hem aan haar voorstellen. Nog vol van de indrukt zit Nathalie om haar heen te kijken. Dit gezin heeft degelijk wel smaakt. Dan komt Jasper de kamer weer binnen lopen met zijn zoon achter zich aan. Een ogenblik lijkt het wel of de wereld stil staat. Ze staart naar de man bij de deuropening. Zo een knappe man had ze nog gezien. Pikzwart haar en het knapste gezicht dat ze ooit gezien had. Moest ze daar de hele dag samen mee zijn? De man verbrak de stilte en liep naar haar toe. Stak zijn hand uit en zei:"aangenaam ik ben MichiÃ«l O'NiÃ«ll de zoon van Jasper O'NiÃ«ll". Ze keek naar de slanke hand en legde haar hand toen in die van hem die zacht en warm aanvoelde. Ze keek hem aan en zegt:"Hoi leuk je te ontmoeten ik ben Nathalie Folkers".
"Nathalie wat een mooie naam". Uitdagend keek hij haar aan. Zijn hand lag nog steeds in de hare. Ze trok hem snel terug. "dank je ik vind MichiÃ«l ook een mooie naam. Past precies bij je"voegde ze er blozend en glimlachend aan toe. "Zo ik ga weer naar mijn werk. Jullie vermaken je wel hÃ¨?" Ze had helemaal niet meer aan Jasper gedacht.
"Waarom blijf je nog niet even pa?"vraagt MichiÃ«l. "Nee jongen, je vader heeft het nog druk anders was ik nog wel even gebleven. Zeg maar tegen je moeder dat ik rond 7 uur terug ben. Adios".
Nathalie en MichiÃ«l liepen met hem mee om hem uit te zwaaien. Toen hij uit het oog verdwenen was gingen ze weer naar binnen. Nathalie wist niet wat ze tegen MichiÃ«l moest zeggen. Maar daar zorgde hij wel voor. Ze kwam er al snel achter dat hij behulpzaam was en gevoel had voor humor. De vrouw van Jasper trof hen dan ook lachend aan. Nathalie stelde zich voor en de vrouw die Angela heette vroeg dan ook gelijk aan haar wat ze bij hen deed. Ze legde het hele verhaal uit. Ze lachte en zij:"als Jasper tegen een sollicitant zegt dat hij degene mag, dan heb je kans dat je aangenomen wordt". Het is te hopen dacht ze.
s'Avonds toen ze haar moeder het hele verhaal verteld had via de telefoon en naar bed gegaan was dacht ze aan de dag terug. Aan het sollicitatiegesprek en aan de vriendelijke mensen. En vooral aan die o zo knappe MichiÃ«l O'NiÃ«l. Wat zou hij van haar vinden dacht ze. Ze wist dat ze aantrekkelijk was. Na vele uren woelen viel ze eindelijk in slaap.

Hoofdstuk 2.

Nathalie werd wakker door het daglicht wat de kamer in scheen. Waar ben ik? Wat doe ik in dit bed? O,ja dat is waar ook, denkt ze. Ik mocht hier logeren. Ik kan hier niet blijven liggen. Misschien word ik wel helemaal niet aangenomen. Dan moet ik weer terug. Ze wil uit bed stappen, maar dan ziet ze de deur opengaan. MichiÃ«l komt binnen stappen met ontbijt op een dienstblad. Glimlachend stapt hij naar haar toe.'Goedemorgen Nathalie lekker geslapen? Ik had al het gevoel dat je wakker zou zijn'. Hij zet het blad op het kastje naast het bed. 'Dat had helemaal niet gehoeven joh! Ik moet straks toch weer terug naar huis'.Ze voelt haar niet op haar gemak dat hij zo dicht bij haar is. 'Ik denk niet dat je terug hoeft hoor. Dus dan weet je wel wat ik bedoel hÃ¨? zei MichiÃ«l.'Ik moest dit trouwens in opdracht van mijn moeder doen. Ze zei dat ik ook wel een keer een vrouw moest verwennen. En nu had ik de kans zei ze'.
Verbaasd gaat ze rechtop in bed zitten.'Bedoel je dat ik aangenomen ben'?vraagt ze.
'Ja, en ik mocht het grote nieuws aan jouw vertellen',zei hij. Van blijdschap vliegt ze MichiÃ«l om de hals en kust hem op de wangen. 'O, wat ben ik blij. Dank je. Ik heb eindelijk een baan' roept ze uit. Ze blijft even zo zitten tot ze beseft dat ze nog steeds haar armen om MichiÃ«l heeft.
Vlug trekt ze zich terug. 'Sorry dat ik je om de hals vloog. Ik ben ook wel zo blij'.
'Ik vond het niet erg hoor. Lekker warm' zei MichiÃ«l uitdagend.
Blozend pakt Nathalie een broodje van het bord en neemt er een hap van. 'Mmm.. Lekker. Ik wist niet dat je zo goed kon bakken'! 'Dat heb ik al vaker gehoord ja, maar ik ga naar beneden. Als je klaar bent met eten en omkleden dan heb ik nog een verrassing voor je. Als ik jouw was zou ik wel een badpak aantreken. Dus ik zou maar opschieten als ik jou was'! En hij ging naar beneden. Wat zou dat zijn? vroeg ze zich af. Moest ze niet werken. Nou ja ze hoorde het vanzelf wel.

Toen ze klaar was met eten en zich om gekleed had ging ze naar beneden. MichiÃ«l stond al op haar te wachten.'Nou wat is de verrassing. Ik moet toch werken of niet'? vraagt ze aan hem. 'Nee hoor je hebt nog de hele week vrij'. zegt hij. 'Maar waar gaan we nu heen dan'? 'Dat zie je wel als we er zijn. Ga maar vast in de auto zitten. Ik moet nog even wat pakken'. Ze snapt er niks van en gaat in de auto zitten. Een paar minuten later komt hij weer naar buiten en doet wat in de kofferbak.Wat dat is ziet Nathalie niet. Dan stapt hij in de auto en ze rijden weg. 'Zo heb je echt geen idee waar we heen gaan'? vraagt hij. 'Ik zou het echt niet weten, maar het is wel prachtig weer'. 'Ja, daarom juist. met zulk weer ga je niet binnen natuurlijk. We gaan naar de zee! Hoe vind je dat'? Met verbaasde ogen kijkt ze hem aan: 'Zwemmen? Waarom met mij? Hij moest lachen en zei:' Ik heb het niet over zwemmen gehad, maar misschien gebeurd dat wel. Ik vind jouw gewoon fijn gezelschap. Dat mag je best weten'.
'Wat wil je dan aan zee doen'?
'Wat dacht je van een picknick op het strand'?
Hij is wel romantisch dacht ze. 'Ja, dat lijkt me een leuk idee', zegt ze spontaan. Hoelang zal het rijden nog duren? 'Hoelang duurt het voor we er zijn'? vraagt ze dan ook. 'Nog ongeveer Ã©Ã©n uur',zegt hij. Ik wist niet dat het hier in de buurt zo mooi was dacht ze. Zwijgend rijden ze verder. Onderweg eten ze snel een broodje in een wegrestaurant en rijden weer verder. Ondertussen genieten ze allebei van de natuur waar ze door rijden. Voorzichtig kijkt ze naast haar en ziet dat MichiÃ«l haar opneemt. Vlug kijkt ze weer voor haar voordat ze rood wordt. MichiÃ«l kan zijn gedachten er niet echt bijhouden. Hij denkt elke keer aan het meisje wat naast hem zit. Was ze nu maar niet zo knap dan was het een stuk makkelijker voor hem. Maar ja dat is niet zo. Hij weet alleen niet dat Nathalie er ook zo over denkt.
Om half elf stopt de auto op een parkeerplaats bij de zee. 'HÃ¨, hÃ¨. We zijn er', zegt MichiÃ«l. 'Zeg dat wel. Dat was wel lang genoeg'. Zuchtend stapt Nathalie de auto uit. Ze heeft stijve spieren van het zitten dus een wandeling komt goed van pas. Ze vraagt het dan ook aan MichiÃ«l.
Die zegt dan ook dat hij dat ook al van plan was en als ze terug zouden ze dan gaan picknicken op het strand. Nathalie pakt de mand uit de kattenbak en loopt in de richting van het strand. 'HÃ© je laat me toch niet alleen hier achter hÃ¨. Ik moet de auto nog afsluiten!' Het was MichiÃ«l. 'Nee hoor, maar ik loop vast naar het padje wat naar het strand loopt. Ik zie je zo wel'. Ze draait zich om en loopt weer verder. Als ze een paar meter verder heeft gelopen en nergens van bewust is voelt ze ineens twee handen op haar schouders rusten. Ze schrikt zo erg dat ze de mand laat vallen. Gelukkig valt er niks uit. Ze kijkt verschrikt achterom en staart recht in de ogen van MichiÃ«l. 'Zo dat begint leuk zeg' lacht hij. 'Als je wist hoe je me liet schrikken. Ik schrok me dood man. k' Heb ook niks gehoord'. 'Sorry dat was niet de bedoeling. Ik wist ook niet dat je zo zou schrikken'. 'Nou dan weet je dat voor de volgende keer' zegt ze beledigend. Ze pakt de mand op en wil verder lopen, maar MichiÃ«l houd haar tegen. 'Luister het spijt me echt en ik wil geen ruzie. Alsjeblieft vergeef het me' zegt hij haast smekend. 'OkÃ©, zegt ze,' maar dan moet je me niet meer laten schrikken'. 'Dat zal ik niet meer doen hoor. Kom dan gaan we maar'. Voordat hij verder loopt geeft hij haar snel een zoen. Overrompeld door de zoen loopt Nathalie achter hem aan.

Genietend van de zon, het strand en het water lopen ze over het strand. Het is zo'n 25 graden. Goed weer om in de zee te zwemmen.'Heb je je badpak aan Nathalalie'? vraagt MichiÃ«l aan haar. 'Nee, maar wel m'n bikini als dat goed is'. 'Mooi zullen we gaan zwemmen'? 'Ja daar is het wel lekker weer voor. Wie het eerst in de zee is' roept ze. Ze trekt als een bezetenen haar kleren uit en duikt de zee in. MichiÃ«l volgt haar op een seconde na. 'Goedemorgen hÃ©' zegt MichiÃ«l als hij hijgend bij haar is,' ik wist niet dat jij zo snel was'. 'Hopelijk kun je wel snel zwemmen' zegt ze en weg was ze weer. Maar als ze een paar meter gezwommen heeft, voelt ze dat MichiÃ«l haar enkel vast heeft. Ze probeert zich los te rukken, maar dat wil niet. Lachend geeft ze zich over en stopt met zwemmen. 'Ja kleine je had niet gedacht dat ik ook nog zo snel kon zwemmen hÃ¨'? Ze probeert zich los te rukken, maar hij houd haar stevig vast. 'Je hoeft je niet proberen om los te rukken hoor. Dan ben je over een half uur nog bezig' zegt hij smalend. Hij kijkt haar zo diep in de haar ogen dat het lijkt dat haar knieÃ«n het begeven. Hij buigt zijn hoofd en zoent haar op haar mond. Tot zijn verbazing zoent ze terug. MichiÃ«l drukt haar tegen zich aan. ze staan zo een hele tijd totdat hij zich terug trekt. 'Sorry dat was niet mijn bedoeling, maar het ging ook zo vanzelf 'verontschuldigd hij zich. Nathalie kijkt hem met een wazige blik aan.'Het spijt me ook, kom we gaan terug'. Zwijgend lopen ze terug. Onder het picknicken zeggen ze allebei niet zoveel. Denkend aan het moment in het water. Als ze later in de auto terug naar zijn huis rijden zegt Nathalie:'Bedankt dat je me meenam MichiÃ«l. Ik vond het vandaag heel leuk en gezellig. en dat meen ik echt'. En dat deed ze ook. 'Geen dank ik vond het ook heel leuk. Vooral in het water'. Hij keek haar lachend aan. Ze draaide haar hoofd snel om, want ze voelde zich rood worden. Ze reageerde maar niet. Wat moest ze er op zeggen.

Hoofdstuk 3.

s'Avonds als ze aankomen heeft Angela het eten al klaar. Onder het eten heerst er een gezellige sfeer. Nathalie ontdekt dat Angela een prettig persoon is om mee te praten.
Later met de koffie verteld Jasper haar wat ze zowel volgende week allemaal kan verwachten op het werk. Dat is natuurlijk wel handig. Morgen moet ze even haar andere kleren thuis ophalen. MichiÃ«l heeft aangeboden om haar te rijden. kan hij gelijk kennis maken met mijn ouders denk ze .
Naja, zeg Nathalie doe eens normaal joh je hebt er niks mee vermaant ze zichzelf.
Ze loopt de kamer van MichÃ«l in. Hij kijkt op als ze binnenkomt. 'Hoi Nathalie', is zijn reactie. 'Hoi MichiÃ«l stoor ik?'vraagt ze aan hem. 'Nee hoor kom verder'zegt hij,'je zult vast niet voor niets komen'. Hij trok zijn wenkbrauwen op. Nathalie stapt half lachend om zijn gezicht zijn kamer binnen en gaat voor hem staan. 'Kijk',begint ze,'als we overmorgen naar mij gaan hÃ¨, gaan we dan ook nog rijden in de omgeving dat is heel mooi daar. Als je niet wil moet je dat zegge hoor het was maar een idee'. zegt ze er vlug achteraan. 'Ja natuurlijk wil ik dat wel ik houw van de natuur'.
'En dan zeg ik niet welke natuur'. Lachend staat hij op en loopt naar haar toe. Ze deinst verschrikt achteruit zodat ze tegen de muur botst. MichiÃ«l loopt op haar af en zet zijn handen naast haar hoofd op de muur.'Ik hou meer van de natuur van jouw' zegt hij hees. Hij buigt zijn hoofd en drukt zijn lippen op de hare. Ze duizelt als ze zijn lippen op de hare voelt. Het lijkt wel of haar knieÃ«n het begeven. Ze legt haar armen om zijn gespierde nek. Stel je voor dat ik het begeef en zo niet meer sta dacht ze. Hun kus werdt inniger. Nathalie was helemaal verward en kon niet meer denken. MichiÃ«l kon dat evenmin. Hij streelt haar rug. Hij heeft niet in de gaten dat zijn vader binnen komt lopen. 'HÃ© MichiÃ«l waar heb de....'. Hij stopt absurd als hij de twee ziet zoenen. MichiÃ«l en Nathalie kijken verschrikt op en gaan gelijk normaal staan. 'Sorry MichiÃ«l, maar ik moet je even spreken. Als jij het niet erg vindt Nathalie'' zegt hij er achteraan. 'Oke als het o dringend is'. Hij knikte na Nathalie en liep met zijn vader de kamer uit.
Shit wat heb ik nu weer aan mijn hoofd gehaald. Nu heb ik grote kans dat ik ontslagen wordt, denkt Nathalie. Maar ze weet niet dat Jasper daar anders over denkt.

Als Jasper en MichiÃ«l bij het kantoor van Jasper aankomen lopen ze naar binnen en nemen ze plaats. Voordat Jasper wat wil zeggen is MichiÃ«l hem al voor. 'Sorry pa ik weet wat je nu gaat zeggen, maar het ging vanzelf en zij wilde zelf ook' verontschuldigd hij zich. Jasper begint te lachen. Zijn schouders schudden mee.
'Tjonge MichiÃ«l denk je dat ik daar op ga letten. Ik vind jullie een heel mooi stel samen. Toen ze bij mij op sollicitatiegesprek kwam dacht ik gelijk aan jouw wist je dat?'. Nee natuurlijk niet denkt michiÃ«l. 'Maar goed jongen ik zou zeggen maak er wat van'. Maar waar ik het over wilde hebben. Je weet dat je moeder en ik volgende week samen 25 jaar getrouwd zijn. Tja en dat gaan we natuurlijk niet ongevierd voorbij laten gaan hÃ¨?. Heb jij er al aan gedacht? Ik zelf dacht namelijk aan een feest gewoon hier. Het terras bij naast het zwembad is toch groot genoeg voor ongeveer 100 man'. MichiÃ«l dacht na. Geen gek idee dacht hij ja het kan best. 'Ja het lijkt mij een heel goed idee pa'. Maar heb je het al met mam besproken?'nee nog niet want ik wilde eerst weten wat jij er van vond'. Maar ik ga vananvond het aan haar vragen'.
Ze praten zo nog even door wat er dan allemaal moest gebeuren.

Hoofdstuk 4.

De volgende dag zit Nathalie s'middags in haar slaapkamer.Ze heeft MichiÃ«l sinds de vorige avond niet meer gezien. Ik moet hier even niet meer binnen zijn dacht ze. Ik moet een eindje gaan lopen. Even een frisse neus halen. Ze loopt naar beneden en zegt tegen Angela dat ze even gaat lopen. "Ben je dan wel op tijd terug voor het eten?'vraagt ze. Nathalie knikt, groet haar en loopt de deur uit. Als Nathalie een halfuurtje heeft gelopen ziet ze een meerje voor haar. Omringt door dennen en zand. Wauw denkt ze wat mooi. Ze loopt naar het meertje toe. en gaat tegen een dikke den zitten. Pffff even uitrusten. Genietend van het gluid van de vogels kijkt ze uit over het meertje. Ik wou dat MichiÃ«l hier nu was. Samen met zn tweeÃ«n naar het water en de natuur kijken. Daar hielden ze alletwee van was ze achter gekomen. Eigenlijks is dit de man waar ik jaren over gedroomd heb. Maar ja zou zij wel de ware zijn voor hem? En misschien wil hij nog wel helemaal geen relatie. Hij heeft keuze genoeg bij de vrouwen dat wist ze zeker. Ze doezelt een beetje weg. Ho uitkijken niet in slaap vallen anders komt het niet goed. Dan worden ze daar zo meteen nog ongerust omdat ik niet optijd thuis kom vermaant ze zich. Maar de rust overvalt haar en ze valt toch in een diepe slaap.

Het is bijna half 6 en Angela kijkt ongerust op de klok. Het is bijna etenstijd en Nathalie is nog niet terug denkt ze ongerust. Waar zou ze toch blijven? Ze roept MichiÃ«l. Hij vraagt aan haar wat er is. 'Nathalie zei vanmiddag tegen me dat ze even ging wandelen en dat ze voor etenstijd weer terug zou zijn, maar ze is er nog niet. Heeft ze misschien tegen jouw gezegdt waar ze heen zou gaan?'zegt ze een ongeruste stem. 'Nee ze heeft ook niet gezegdt dat ze ging wandelen. Maar ik heb denk ik wel enig idee waar ze heen is gegaan. Zal ik anders even gaan kijken met de auto? Ze zal wel niet zo heel ver weg gegaan zijn. Misschien is ze wel bij het meer' zegt hij. 'Ja ga daar maar heen en neem je mobiel even mee. Als er iets erg is kun je ons altijd bellen okÃ©? En bel even als je haar hebt gevonden. dan hoeven wij ook niet zo in die spanning te zitten. Weet je waar je vader is dan kan ik het gelijk aan hem vertellen' vraagt ze 'Ja die zit boven op zijn kantoor, en ik zal je bellen hoor als ik haar vind'.
Hij gaf haar een knipoog en liep de deur uit naar de garage. Hij start de auto reed de garage uit en reed richting het meer. Het was ongeveer 5 minuten rijden met de auto.
Maar op een gegeven moment moest MichiÃ«l uitstappen, omdat je niet verder met de auto kon. Hij was hier heel zijn leven al zo vaak geweest. Hij vond het prachtig om met zijn vader bij het meer te spelen. Het was er zo rustig. Bijna niemand wist iets van het meer af. Daarom heeft hij het altijd beschouwt alsof het van hem was. het meer en het zand met bomen eromheen. Hij zat aan die tijd terug te denken. Dat mocht niet. Niet nu. Hij moest Nathalie zien te vinden. Hij pakte zijn mobiel steekt hem in zijn zak en stapt de auto uit. Toen hij de auto afgesloten had liep hij richting het meer. Tussen de bomen door lopend keek hij overal , maar zag niets. Totdat hij bij het meer aankwam. de zon begon al te zakken. en als de zon niet meer op het meer scheen zal het hier snel donker zijn wist hij. dat had hij vroeger ook een keer gehad. Zijn oog werdt aangetrokken aan een figuur dat tegen een dikke den zat. het leek wel of deze sliep. Verhip dacht hij. Dat viguur lijkt sprekend op Nathalie en dat is ze ook. Ze lag daar zo vredig te slapen. hij mocht haar niet laten schrikken. dat had hij ook beloofd om dat niet meer te doen. Hij liep naar haar toe en keek naar haar. Wat is ze toch mooi als ze slaapt dacht hij. Hij riep zachtjes haar naam, maar ze reageerde niet. Wacht maar dacht hij grimmig. Ik heb jouw zo wakker schoonheid van me. Hij trok een grasspriet uit het gras wat er groeide en kietelde haar daarmee onder haar neus. Ze werdt met een gilletje wakker en keek MichiÃ«l verschrikt. 'Wat doe jij hier en hoe laat is het eigenlijk?'vraagd ze verbaasd. MichiÃ«l lachte om haar gezicht en zei:'Tja het is al half zes geweest en mijn moeder werdt ongerust over omdat je nog niet thuis gekomen was. Ja en toen ben ik jouw gaan zoeken. Ik had al zo'n idee dat je hier zou wezen. Hij kwam naast haar zitten en keek haar aan. 'Weet je, zei hij. 'Hier kwam ik vroeger zoveel met mijn vader. We speelden allemaal zelf verzonnen spelletjes. Bijvoorbeeld om een stok zover het water in te gooien en wie dan het verst had gegooid had gewonnen. Meestal liet mijn vader me winnen. Anders begon ik altijd te huilen zei hij later tegen mij. Ze moesten alletwee lachen en keken een poosje naar de ondergaande zon. 'Kom'zei hij:'We moeten gaan anders denkt mam dat ik straks ook niet meer terug kom' Hij ging staan en pakte haar hand om haar omhoog te trekken. 'Dank je' zei Nathalie verlegen en nog half slapend. ze liepen door het bos terug naar de auto. Toen ze terug reden zei michiÃ©l tegen haar: 'weet je als de zon niet meer op het meer schijnt dan is het dar heel snel donker dus je had eigenlijk geluk'. 'Ja zeg dat wel, maar het was daar zo rustig en vredig. Ik ben gewoon in slaap gevallen'.
MichiÃ«l belde zijn moeder op om te zeggen dat hij Nathalie bij het meer had gevonden en dat ze nu naar huis reden. Toen hij opgehangen had startte hij de auto en reed richting huis.

Hoofdstuk 5.

Toen ze binnen kwamen rent Angela op Nathalie af en omarmt haar. 'Gelukkig je bent er weer. Wat was ik ongerust over je. En dat meen ik hoor'! Nathalie slaat verbaast de armen om Angela heen. 'Nou ja sorry ik was in slaap gevallen tegen een den aan. Bij het meer. Het was daar ook wel zo rustig' verontschuldigt ze zich.
'Ach meid we zijn allang blij dat je weer veilig terug bent'zegt Jasper die er ook bij stond. 'Ik dacht nog als er maar niets is met mn repcioniste'zegt hij. Nathalie moet lachen. Jasper heeft soms echt zo'n leuke humor denkt ze. Angela die ondertussen de keuken ingelopen was roept:'Nou kom op aan tafel anders wordt het eten koud'. Dus lopen ze naar de tafel om te eten.
Onder het eten zit Nathalie te bedenken hoe ze MichiÃ«l moet bedanken. Ze weet het echt niet. Nou ja denkt ze gewoon zeggen. 'Uhm MichiÃ«l?' 'Ja'zegt deze. 'Bedankt dat je me gevonden hebt. Dat verhaal wat jij me vertelde van de zon en dat het dan snel donker werd. Ik vindt dat maar griezilig. Stel je voor dat je me niet gevonden had. Dan lag ik daar nog te slapen. En misschien was ik wel wakker geworden.En dan.....
'Ja het is al goed hoor zo erg zal het wel niet geweest zijn' stelt MichiÃ«l haar gerust. 'Dat valt ook nog wel mee. Het lijkt veel erger dan het is'. Daarna werdt er niet meer over gepraat. Ze was moei. Raar dacht ze want ze had toch een hele poos geslapen vanmiddag. Als ze er weer aan terug denkt. Hij had haar geredt. Hij was degene die haar gevonden had. Volgens mij ben ik verliefd aan het worden denkt.
Maar dat mag niet. Nee dat kan niet!!!! Ze was al in geen jaren meer verliefd geweest. Nou ja misschien mocht het wel weer een keer. Maar niet op deze man. Nee dat mocht niet gebeuren.

Na het eten hielp Nathalie Angela mee met afwassen. Angela had de vorige avond met Jasper over het feest gepraat. Hij had haar voorgesteld om het in de tuin bij het zwembad te houden en ze had het goed gevonden. Ze dacht aan Nathalie die naast haar stond. Wat zou ze toch een goede vrouw voor MichiÃ«l zijn. Ze had in de gaten dat die twee elkaar graag mochten. Meer dan graag. Er hing een bepaalde spanning tussen die twee. Zou er iets gebeurd zijn toen MichiÃ«l haar vanmiddag vondt? Het kon maar zo. Ze was een hele lieve spontane meid. En mooi. Ze dacht aan volgende week. Dan waren ze alweer 25 jaar getrouwd. Haar zoon was het evenbeeld van haar man. Jasper had er ook zo uitgezien op die leefdtijd die MichiÃ«l nu bezat.
'Volgende week zijn Jasper en ik 25 jaar getrouwd en dan houden we een familiefeest in de tuin bij het zwembad' verteld ze aan Nathalie. 'He wat leuk'antwoordt ze verrast. 'Maar ik wist niet dat jullie een zwembad hebben. Waar is die dan?'vraagt ze met nieuwsgierige blik. 'Achter het huis ik zal het zo wel even laten zien als we klaar zijn met de afwas okÃ©'? 'Ja hoor dan neem ik gelijk een duik als dat goed is. het was vandaag eigenlijk ook wel zo warm'zegt Nathalie tegen Angela. 'Ja hoor is goed als ik er dan ook in mag'zegt Angela lachend. Nathalie lacht nu ook. 'Ja tuurlijk. het zwembad is van jullie dus. Ik heb er niets over te zeggen'. Ze wassen snel de afwas en trekken hun bikini aan. Als ze net lekker met een bal aan het overgooien zijn in het zwembad springt MichiÃ«l lachend naast Nathalie in het zwembad. Die schrikt natuurlijk, maar moet toch lachen. 'Ja nu heb je me weer laten schrikken he en je zou dat niet meer doen'zegt ze tegen hem. 'Sorry schat ik had er niet meer aan gedacht'zegt hij met een brede glimlach. Hij probeert de bal die Nathalie vast heeft uit haar handen te pakken, maar deze gooit hem snel naar Angela. 'Ja jochie ik ben toch wel sneller dan jouw. je zult niet zo snel van mij winnen' zegt ze met een ondeugende blik in haar ogen. Maar MichiÃ«l kijkt haar met zo'n verleidelijke blik aan dat ze er rood van wordt. 'Weet je dat wel zeker. Ik zal toch een keer van je winnen hoe dan ook'. En hij blijft haar aankijken. 'Hallo zijn jullie er nog' horen ze Angela die aan de andere kant van het zwembad is roepen. 'Ja tuurlijk. Gooi die bal maar.' zegt Nathalie snel. Ze wordt nerveus, omdat MichiÃ«l zo dicht bij haar is. maar de rest van de tijd dat ze met elkaar de bal overgooien doet hij weer heel normaal. Gelukkig maar denkt Nathalie. ze weet zich dan geen raad.
Een half uur later zitten ze gezellig met z'n allen koffie te drinken op het terras naast het zwembad. Ze praten over het feest wat de komende week zal gegeven worden.
Nathalie stelt voor om dan mee te helpen om de boel klaar te maken. Salades maken en dat soort dingen. Angela vraagt of ze dat wel echt wil. Ja ze weet het zeker. 'Nou ja dan mag je mij mee helpen meid. Het zal fijn zijn zo'n hulp. Dan hoef ik ook niet alles alleen te doen' zegt ze. 'Nou dan help ik je volgende week lekker mee. Ik vind het leuk om salades te maken en dergelijke' zegt ze. 'Maar ik ga op tijd naar bed, want ik moet morgen even mijn kleren thuis ophalen. 'MichiÃ«l zou met mij mee gaan'.
Ze kijkt MichiÃ«l met een vragende blik aan. Alsof ze wil zeggen ja toch MichiÃ«l of ben je van gedachten verandert?. MichiÃ«l kent die vragende blik ondertussen al. 'Ja hoor en je wilde ook nog de natuur in trekken. Want volgens jouw is de natuur heel mooi daar dus. En ik hou van de natuur. Dat weet je ondertussen al wel denk ik'. Hij keek haar niet aan , maar ze wist precies wat hij bedoelde. Hem niet aankijken vermaant ze zichzelf. 'Um... Ik ga naar bed. Ben moe geworden van het zwemmen denk ik. Ik heb het al zolang niet meer gedaan'. Ze staat op en loopt naar de deur. 'Welterusten allemaal' zegt ze. 'Welterusten meid' zegt Angela tegen haar. Ze draait zich om en loopt de kamer uit naar de badkamer. Ze wast zich snel bij de wasbak en daarna duikt ze haar bed in. Ik douche morgen wel denkt ze. Pfffff denkt ze waarom ben ik zo moe? Het kan nooit door het zwemmen komen, want ze sportte regelmatig. O schit natuurlijk dat is het denkt ze. Ik moet weer ongesteld worden. Tja dan is het ook niet zo gek. Als ik morgen mijn kleren ga ophalen neem ik gelijk maandverband en obâ€™s mee. Angela zal het wel niet in huis hebben. Want ik denk dat zij niet meer ongesteld wordt. Maarja ik kan me ook vergissen. Ik neem het morgen gewoon van thuis mee. Ze glimlacht. Ik ben benieuwd hoe mam en pap over MichiÃ«l denken. Een idiale schoonzoon of niet?
Na een poos piekeren valt ze eindelijk in slaap.

Hoofdstuk 6.

De volgende morgen werd Nathalie gewekt door het zonlicht die haar kamer binnenscheen. Ze rekte haar eens goed uit en stapte haar bed uit. Ze pakt haar ondergoed die Angela de dag daarvoor nog gewassen had van haar bureau en liep over de gang naar de badkamer. Net op dat moment stapt MichiÃ«l zijn slaapkamer uit ook op weg naar de badkamer. Dus komen ze elkaar tegen op de gang. 'Ooow jij wil je zeker ook even wassen' vraagt Nathalie met een vragende blik. 'Ja, maar ik zie dat jij ook wil dus ga jij maar eerst' zegt hij. 'Nee ga jij maar eerst ik heb niet zoveel haast'zegt ze snel. Ze wist anders ook niet wat ze moest zeggen. En ze vond het ook niet fijn bij de gedachte dat hij op haar stond te wachten aan de andere kant van de deur. 'Ik heb maar vijf minuten nodig'zei hij voordat hij de deur achter zich dicht deed. Dus bleef Nathalie wachten op de gang. Jasper en Angela lagen waarschijnlijk nog in bed dacht Nathalie want het was helemaal stil in huis. Toen de vijf minuten allang voorbij waren was MichiÃ«l nog steeds in de badkamer. Wel hoorde ze geen water meer kletteren. Misschien was hij zich aan het aankleden. 'Hee MichiÃ«l duurt het nog lang. Die vijf minuten zijn nu al wel voorbij' zegt ze. 'Ja hoor kom maar naar binnen ik ben klaar moet alleen mijn haar nog even doen'hoort ze aan de andere kant van de deur.
Ze opent de deur en kijkt om he hoekje. Ze ziet niemand en loopt verder. Dan ziet ze MichiÃ«l staan bij de wasbak. In alleen een boxertshort. Hij staat zich heel rustig te scheren.'Um.. Je zei dat je al klaar was, stottert Nathalie. MichiÃ«l draait zich langzaam om en zegt:'Ja met wassen ja'. 'Haha leuk hoor. Ik ga wel weer terug totdat je klaar bent' zegt ze beledigend en een beetje boos. ze wil weglopen maar MichiÃ«l houd haar tegen.
'Wat is er nu? Waarom ben je gelijk boos? Of heb je last van een ochtend humeur? Het was als grapje bedoelt hoor' Zegt hij. O denkt ze, rook hij nu maar niet zo lekker. De geur van zijn schampoo drong door haar neusgaten. 'Nou misschien heb ik daar last van. Maar ik vind dit gewoon niet leuk. Zit je me gewoon te belasseren ofzo'?
Zo nu weet ik ook gelijk de andere kant van haar karakter denkt MichiÃ©l. Pittig meisje dus.
Hij kijkt haar aan'Nee ik belaser je niet, maar ik heb net wel de Nathalie van de andere kant leren kennen'. Hij blijft haar aankijken. Pff. Ze wist even niets meer te zeggen, maar dat hoefde ook niet want voordat ze wat kon zeggen had MichiÃ«l zijn lippen op de hare gedrukt. Ze werd gek van die geur. Zo kon ze niet helder denken. Ze beeindigd de kus en wil weglopen. Kernlijk wil MichiÃ«l dat niet, want hij trekt haar naar zich toe en sluit zijn handen om haar middel. Ze slaakt een gilletje van schrik, maar hij legt een vinger op haar lippen. 'vertel me eens liefje, zegt hij met een zwoele stem. 'Waarom doe je zo afstandelijk tegen mij'? 'Omdat ik je gezoend heb? Of ligt het anders? Vertel het maar ik wil het weten. En je kunt niet zeggen dat je het niet wilde, want je gaf jezelf helemaal over en dat weet jij ook wel'. Hij trok haat nog dichter tegen zich aan. Nathalie kreeg het spaans benauwd. Wat moest ze zeggen. Ze ging egt niet zeggen dat ze van hem hield. O, nee! Nu had ze zichzelf toegegeven dat ze van hem hield. Maar hij mocht er niet achterkomen. Hij mocht niets weten dacht ze in paniek. Ze wilde zich losmaken, maar hij hield haar vast. 'Wil je me heel snel loslaten anders krijg je een klap'Zegt ze vinnig. 'Zo nu word ik bang'zegt hij smalend. 'Ik laat je niet los. 'Eerst zeggen wat er is'. Zijn hand gleed over haar haar.
Wat moest ze zeggen? 'Ik ben vandaag gewoon niet in mn doen. Daar heb jij toch ook wel eens last van'? 'En wanneer kan ik gaan douchen? Je kleed je anders maar aan in je slaapkamer hoor! Kheb geen uren de tijd'.
Naja zal wel dacht MichiÃ«l. Ik kan dr beter niet nog bozer maken en vertrekken. Hij pakte zijn kleren en liep de deur uit. Pfff..... HÃ¨hÃ¨. het was vandaag vrijdag en woensdag zou het feest gehouden worden. ze had er zin in. Ze wilde de familie van MichiÃ«l wel eens ontmoeten.
Acch.. mens houw op je denkt alleen nog maar aan hem, vermaant ze zichzelf. Het is beter om even een douche te nemen, denkt ze en ze stapt onder de douche.

Met ontbijt zijn Jasper en Angela er ook bij. Nathalie ergere zich aan MichiÃ«l.
Hij deed net of er niets was voorgevallen in de badkamer. Ze was boos op hem en dat zou ze laten merken ook. En als hij zou vragen wat er aan de hand was zou ze hem dat eens haarfijn uitleggen. Maar dat deed MichiÃ«l niet. Hij zei helemaal niets. En dat kon Nathalie niet hebben. De reis naar haar huis was dan ook niet echt bepaald gezellig. Toen ze in Malthan aan kwamen vertelde ze de weg aan MichiÃ«l.
Plotseling werd ze heel zenuwachtig. Ze had het idee dat ze MichiÃ«l aan zijn schoonouders moest voorstellen. Maarja dat is niet zo. Dus waarom zo paniekerig Nathalie? Denkt ze. Als ze bij hun huis aangekomen weet MichiÃ«l niet wat hij ziet. Hij dacht dat Nathalie in een rijtjeshuis woonde. Maar wat hij voor zijn neus zag was een mooi groot alleen staand huis met een groot stuk grond erom heen. Hij werd plotseling nerveus. Waarom wist hij ook niet. Hij sloot de auto af en liep achter Nathalie aan naar binnen. De ouders van Nathalie zaten al te wachtten. MichiÃ«l zag direct dat ze de schoonheid van haar moeder had geerfd. Die was ondanks haar leefdtijd nog heel mooi. Bijna geen rimpels. â€˜Hallo ik ben MichiÃ«l Oâ€™Neill. Een collega van uw dochter en de zoon van haar baasâ€™ zegt hij beleefd. De ouders stellen zich ook voor. Nathalieâ€™s moeder Mitzi schenkt Nathalie een veel betekende blik, maar Nathalie weet niet precies wat haar moeder daarmee bedoelt. Nou ja ze zal het straks wel aan haar vragen. Ze gingen in de woonkamer zitten. MichiÃ«l keek nieuwsgierig om zich heen. Hmmm... dacht hij echt mijn stijl in dit huis. Hij ging in een bank zitten waar hij helemaal in weg zakte. Mitzi was naar de keuken gelopen om koffie en thee in te schenken. Nathalie liep haar achterna de keuken in. â€˜Mamâ€™vroeg ze, â€˜wat bedoelde je nu net met die blik om MichiÃ«l? Haar moeder glimlacht en zegt:â€™Nathalie meisje. Het leek je vriend wel. Hij kon zijn ogen niet van je afhouden en jij niet van hemâ€™. â€˜Is er niet meer in het spel dan alleen collegaâ€™s? Mitzi keek haat met pretoogjes aan. Ze wist dat ze de spijker op zn kop had geslagen. Nathalie wist even niet wat ze moest zeggen .â€™Uhmmm... stottert ze â€˜Nee hoorâ€™. Ze kreeg er een rood hoofd van .â€™Meisje ik vind het echt niet erg hoorâ€™Dit is de man van de dromenâ€™Ga er voor za ik zeggenâ€™. Mitzi pakt het dienblad met drinken en lekkers op en loopt langs Nathalie heen en loopt de woonkamer in. Nathalie weet niet wat ze moet doen. Dus loopt ze haar moeder maar weer achterna en gaat naast MichiÃ«l op de bank zitten. Haar moeder deed net of er niets aan de hand was. En ging gezellig met MichiÃ«l zitten kletzen. Tja dacht Nathalie ze moet natuurlijk vanalles over hem weten. Die zag MichiÃ«l natuurlijk al wel als haar schoonzoon. Tot ergenis van Nathalie. Maar haar moeder trok er niets van aan. Na het koffiedrinken liep Nathalie naar boven om haar spullen in te pakken . MichiÃ«l bleef nog even met Nathalieâ€™s vader Charles praten. Ja wat moest hij anders. Hij voelde zich erg op zijn gemak bij deze familie. Hij voelde een hechte band tussen Nathalie en haar ouders. Thuis had hij ook een goede band met zijn ouders maar dit was anders.

Intussen was Nathalie boven haar koffer aan het inpakken. Ze wist eigenlijk heel niet wat ze er in moest doen. Haar ondergoed lag er al in. Een paar broeken, shirts had ze er ondertussen al bij ingelegd. Oja ze had helemaal geen jurk voor het feest.
Nouja in Maltan was er vast een winkel waar ze een mooie jurk voor haar hadden. Ze stopte er nog een paar vesten bij in. Voor geval van nood. Ze logeerde er maar voor een bepaalde tijd. In die tijd zal ze een huisje moeten vinden. Het liefst niet te ver van haar werk en familie.ze had namelijk een goede band met het gezin.exclusief de ruzies dacht ze glimlachend. Zo nog wat sieraden en parfum. Dat deed ze wel in haar toilet tasje. Oja en niet haar maandverband en obâ€™s meenemen. Ze werd ineens nerveus. Ze wist wel hoe dat kwam. Maar ze wilde het niet toegeven. Ze pakte haar koffer van het bed die zwaarder was dan ze dacht en sleepte het mee naar beneden. MichiÃ«l stond glimlachend toe te kijken en toen ze bijna beneden was nam hij de koffer van haar over. â€˜dank jeâ€™zei ze tegen hem. â€˜Zo wat ben jij van planâ€™?vraagt hij aan haar,â€™eerst de natuur in of?....... â€˜Nou ik heb nog geen jurk voor je ouders feest en wilde eigenlijk voor het eten snel even kijken in de stad of ze wat hebben voor mij. Zal vast wel maar je weet maar nooit.
Ik weet niet of je mee wilt. Maakt mij niet uit dan gaan we naar het etenwel wandelen.
Okey?? Mee eens??of vind je dat niet okÃ©??
Ze keek hem hem aan en moest lachen. Michi:el strok zoâ€™n stom gezicht en een scheve mond.
Ãšm... nouja weet je wat. Vraag je moeder maar, want ik wil jouw pas in een jurk zien op die avondâ€™. Ze keek hem met een raar gezicht aan. â€˜Ja dat meen ik hoor. Vraag je moeder nu maar,â€™moedigt hij haar aan.â€™Nouja zal allemaal welâ€™zei ze tegen hem en liep weg op zoek naar haar moeder. Wat deed hij toch verdacht aardig. Of leek dat maar zo? Ze vond haar moeder in haar moeders slaapkamer.

Hoofdstuk 7.

Zo ze had een jurk gevonden. En het had haar helemaal niet zoâ€™n moeite gekost. Een met spagettibandjes en een V hals tot op haar knie. Het stond haar heel sexy. Maar dat wilde ze ook voor MichiÃ«l. Ja het schelde haar nu niets meer. Ze was er nu achter gekomen dat MichiÃ«l een oogje op haar had. En dat had ze te danken aan haar moeder dacht ze glimlachend. Die had haar zover gekregen dat ze zelf in had gezien wat hij van haar dacht. Wat is ze toch ook een schat!!! Ja met deze jurk aan op het feest zou het helemaal goedkomen. MichiÃ«l had de jurk niet gezien, maar dat wilde hij zelf ook net had hij immers gezegd. Hah dacht ze grimmig hij weet woensdag niet wat hij krijgt te zien. Haar moeder had haar vertelt wat voor make-up ze erbij moest doen en zo leek ze wel een prinses had haar moeder gezegd. En ze moest toegeven dat ze dat zelf ook wel vond. O shit dat is waar ook ze zou vanmiddag samen met hem gaan wandelen. Nou ze moest zich nog even inhouden en net doen of ze niets in de gaten had. Dat zou moeilijk gaan. Ze zou automatisch op hem gaan letten hoe hij reageert op dingen enzo. Toch maar proberen om er niet op te letten. Ze liep naar de keuken naardat ze haar jurk veilig in haar koffer geborgen had. Ze hielp haar moeder met tafel dekken. Ondertussen keek ze naar de kamer waar ze haar vader en MichiÃ‹l nog steeds zag zitten. Die zaten nu nog te praten. â€˜hey mam die 2 kunnen goed met elkaar overweg of heb ik dat verkeerd??â€™vraagt ze aan haar moeder â€˜Ja, zegt deze â€˜een perfecte schoonvaderâ€™. Nathalie kleurde maar ze wist dat haar moeder gelijk had. Ze had zelf aan Nathalie vertelt dat ze hem wel geschikt vond voor haar en hem als schoonzoon. Waarna ze in lachen uitgebasten. Haar moeder had het zo leuk gezegd. Toen de tafel klaar was en Nathalie tegen de mannen had gezegd dat ze gingen eten kwamen ze ook in de keuken zitten. Het was gezellig met eten. Jorden had aan MichiÃ«l een aantal plekjes vertelt waar ze echt langs moesten lopen. Nathalie kende die plekjes en haar vader had gelijk. Het waren de mooiste plekjes in haar jeugd geweest en dat waren ze nog. Ook al kwam ze er niet meer zovaak.
Ze hielp haar moeder na het eten met afwassen en merkte dat MichiÃ«l elke keer zat te kijken. Ze deed net of ze gek was. Wacht maar tot woensdag dacht ze dan kom je wat te weten.

Een uurtje later liepen 2 mensen in het bos vlak bij Malthan. De jongeman had een rugtas om. het meisje had een topje en een rokje aan.

Aantal keer bekeken: 6078
Waardering: 8.59 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 165 bezoekers online