Lees het verhaaltje: New York op verhalenlezen.

New York.

U leest om dit moment het verhaal New York gepost door Juulia. Dit verhaal is gepost in de categorie spannende verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar spannende verhalen?
Categorie: spannende verhalen
Gepost door: Juulia
Gepost op: 2009-2-3

Verhaal:

New York
Het is midden in de nacht haar moeder slaapt maar Bo nog niet.
Bo kan ook niet slapen met al die zenuwen.
Het duurt nog maar 1 week en dan gaat Bo verhuizen samen met haar moeder naar New York.
Bo probeert te slapen maar ze kan geen oog dicht doen.
Ze steekt haar arm in de lucht ze kan net het plafon aanraken.
Ze laat rustig haar handen zakken en probeert weer een oog dicht te doen, maar nee het wil weer niet.
Bo stapt voorzichtig haar bed uit en loopt naar beneden.
Als Bo beneden is kijkt ze van schrik op.
Haar moeder heeft alle fotolijstjes en plakboeken en alle potloden uit de kast als in gepakt in grote verhuisdozen.
Bo loopt naar de koelkast en haalt de melk tevoorschijn.
Ze schenkt een volle beker melk dat ze er wat langer over doet dan anders.
Ze gaat in het midden van de kamer zitten en doet de doos open die voor haar neus staat.
Ze ziet alle foto’s van haar vader en moeder en Bo als kleine baby.
Ze bekijkt de volgende foto en weer is het een foto van haar en haar vader en moeder.
Bo krijgt bijna tranen in haar ogen.
Want toen Bo ongeveer 5 jaar oud was, was haar vader aan een ziekte in zijn longen dood gegaan.
Hoe zou dat zijn dat Bo niet meer vanuit school naar haar vader kan lopen.
Dan gaat de deur open.
Bo schrikt op en ziet haar moeder in de deuropening.
Bo waarom lig je niet in bed? Vroeg haar moeder zorgzaam.
Kon niet slapen!Bo kijkt de woonkamer rond.
Is er iets, we kunnen er altijd over praten zegt haar moeder met een gaap.
Ik wil niet verhuizen voor een jaar. Ik wil hier blijven bij mijn vriendinnen.
Ik kan niet zonder hun, hun zijn er altijd voor mij.
En mijn school mag ik er wel vanaf ?
Bo valt huilend in de armen van haar moeder.
Kijk lieverd.
We moeten wel verhuizen jij wilt toch ook dat ik geld verdien.
En ik snap zeker weten dat je bij je vriendinnen wil blijven, maar er zijn in New York ook veel meiden die wel met jou bevriend willen zijn.
En die zijn er ook voor je.
En natuurlijk mag jij van die school af.
Owh Bo denkt diep na om haar moeder over te halen maar ze weet het toch al dat gaat veel te moeilijk.
Kom lieverd dan gaan we slapen, want anders ben je voor morgen veel te moe.
En ga morgen maar wat leuks met je vriendinnen doen want het duurt nog maar een week.
Ja oké Bo staat op en loopt richting de deur.

De volgende morgen is Bo al vroeg op.
Want ze weet dat het niet lang meer duurt dat ze naar New York vertrekt.
Ze zit daarom ook al om kwart voor 8 aan tafel met haar moeder te ontbijten.
Plotseling gaat de bel.
Bo staat op en neemt een sprint en gaat naar de deur.
Ze denkt yes ze zijn lekker vroeg.
Maar nee het zijn haar vriendinnen Sophie en eva niet.
Het is een meneer heel netjes gekleed en heeft een koffer bij zich. natuurlijk voor haar moeder.
Hallo is mevrouw Coemans er?
Hu ja hoor.
Ze loopt naar de eet tafel en zegt tegen haar moeder dat er iemand voor haar is.
Haar moeder loopt naar de voordeur.
Het duurt eeuwen voordat ze klaar zijn.
De meneer komt zelfs nog even binnen.
Dan word er op het raam geklopt Bo springt van haar stoel en loopt naar het raam.
En kijkt wie het is Het is Eva.
Ze geeft eva een seintje dat ze er aan komt.
Bo loopt naar haar moeder en geeft haar een zoen.
Doei mam, doei lieverd tot vanavond. Ja doeg.
Bo loopt de schuur deur uit met de fiets aan de hand

Als ze even later in de klas zitten.
Vraagt Bo aan eva waar Sophie eigenlijk is?
Maar Sophie was heel ziek.
Hallo allemaal’ riep de meester vol uit.
We gaan nu een spotje kijken wat kinderen van een andere school hebben gemaakt.
Dan steekt Klaas zijn hand in de lucht.
Zeg het maar klaas.
Waarom gaan we dat spotje bekijken?
Een hele goede vraag, we gaan dit spotje bekijken en dan wil ik daarna weten van jullie waar het over ging en dat is ons nieuwe thema.
Oké zei klaas.

Misdrijf op kinderboerderij ‘ de klaverweide’
Delft- een 14-jarig meisje heeft de afgelopen nacht zestien konijnen losgelaten bij de kinderboerderij ‘De klaverweide’
De politie heeft voortijdig een einde kunnen maken aan de vrijlating.
Een voorbijganger heeft de politie gewaarschuwd.
De verdachte, lola S., verklaarde dat zij het niet langer kon verdragen dat konijnen in zulke kleine hokken moesten wonen.
“denk dat die beesten het leuk vinden dat iedereen aan ze zit? Ze kunnen niet eens lekker rennen.
Konijnen horen niet in hokjes thuis.
Ze horen thuis in de natuur!
Aldus lola s. veertien konijnen zijn teruggevonden.
De overige twee konijnen zijn spoorloos.
We gaan proberen ze terug te vinden.

Zo kinderen wat vonden jullie van de spotje.
Bo was als eerste die de hand opstak.
Oké Bo zeg het maar.
Nou kijk ik vind het wel goed van die lola want konijnen horen niet in kleine hokjes, maar in de natuur.
Konijnen willen ook niet elke keer worden geaaid.
Toch?
Dan wil eva er gelijk wat aan toe voegen maar daar zijn de andere kinderen het niet mee eens dus word het een kippenhok.
De enige die stil zit is Sam.
Sam is geen jongen Sam is een meisje.
We noemen Samantha Sam omdat Samantha zo lange naam is.
Maar dan roept meester kruiper dat iedereen gaat zitten en zijn mond houdt.
Iedereen is stil.
Luister zegt meester kruiper.
Bo gaat over 6 dagen naar New York, en daar gaat ze een jaar wonen.
Ooh hoor je de kinderen zeggen.

Als Bo klaar is gaat ze gelijk naar huis.
Want ze moet nog veel huiswerk maken.
Als ze thuis is ziet ze haar moeder diep in haar telefoongesprek dus ik mag haar niet storen is altijd zo.
Ik liep naar boven en bekeek mijn kamer goed.
Zelfs de kleine gaatjes in het plafon.
Ik ging aan het bureau zitten waar ik mijn boeken niet eens kwijt kon zo’n bende was het.
Allemaal pennen boekjes schriften noem maar op.
Ze strekt haar armen dat ze net bij het matras van haar bed kan aanraken.
Ze ruimt haar bureau netjes op dat ze bezig kan met haar huiswerk.
Als ze bijna klaar is ziet ze haar dagboek liggen.
Ze bladert het door, en stopt bij een bladzijde waar een foto van haar en haar 2 beste vriendinnen zit in geplakt.
Hoe zou het zijn als ze straks naar school moet fietsen en dat ze niet op kan fietsen met eva en Sophie.
Dan word er op de deur geklopt, Bo doet snel haar dagboek dicht en stopt het in haar la.
Binnen.
Haar moeder komt binnen en vraagt wat ze aan het doen is.
Ik ben bezig mijn kamer op te ruimen omdat ik mijn huiswerk moet maken.
Owh oké je kan trouwens beter de spullen die je deze 6 dagen niet meer gaat gebruiken in een doos doen zegt haar moeder.
Maar nee dat wil Bo niet.
Oké zegt haar moeder tevreden maar je moet toch een keer je spullen inpakken, je moet niet te lang wachten.
Ja’ zegt Bo irriterend.
Als haar moeder haar kamer uit loopt gaat Bo verder met haar bureau op ruimen.
Ze ziet te veel pennen en potloden.
Zelfs 12 potloden van de Ikea die je altijd gratis mee kan nemen.
Als haar bureau even later is op geruimd kan Bo eindelijk bezig met haar huiswerk.

Aan de eettafel hebben Bo en haar moeder het alleen over New York.
Maar Bo vraagt zich steeds af hoe ze er heen gaan?met de auto?
Met het vliegtuig? Met een luchtballon? Lopend? Met een ezel?
Haar moeder lacht erom we gaan met het vliegtuig zegt ze.
En de auto dan? Bo weet er niks vanaf het boeit haar ook niks maar ja.
De auto gaat mee in het vliegtuig, maar eet je bord nu maar eens leeg.
Ja mama.

De volgende 3 dagen verliepen het zelfde als de eerste dag.
Maar Bo haar zenuwen werden steeds erger.
Vooral dat haar kamer per dag steeds leger werd.
Nog 3 dagen en dan gaat alles weg, haar mooie kamer, haar lieve vriendinnen, haar aardige meester, haar mooie grote school, en tenslotte haar vader.
Maar soms kijk ik uit mijn raam en dan denk ik waarom wil je weg? Maar dan zal mijn moeder wel weer zeggen.
Mijn werk is veel te makkelijk en mijn werk is mijn alles daarom heb ik een contract in New York gekregen.
Mijn moeder werkt bij een parfumerie zaak.
En ook nog de duurste van Amsterdam.
Iedereen uit Bo haar klas zou wel zo’n moeder willen, maar ik zal je zeggen dat is niet altijd een pretje je verhuisd uit de stad waarvan je je hele leven hebt gewoond.
Ik word er soms best gek van.

De laatste dag in Amsterdam.
Een hele treurende dag maar het kan niet anders.
Ik wist niet dat het zo moeilijk zou zijn.
Vandaag is het zaterdag ik probeer snel mijn spul in te pakken en naar mijn vriendinnen toe te gaan maar natuurlijk kan ik niet zomaar weg gaan want het hele huis moet leeg.
Gelukkig was de woonkamer al leeg en de badkamer en mijn moeder’s kamer alleen nog de schuur en de keuken.
Mijn moeder en ik hebben besloten dat ik de keuken doe en zij de schuur.
Want ik ga niet de schuur opruimen waar allemaal vieze spinnen zitten.
Bah! Ik ben gauw bezig gegaan met de keuken.
Er moest natuurlijk wel wat blijven staan voor morgen.
Want je kan niet met een lege maag het vliegtuig in.

Toen ik naar dik 2 uur klaar was met de keuken ging ik snel op mijn fiets naar mijn vriendin.
Toen ik bij Eva aankwam kon ik zo wat wel huilen.
Als ik ruzie heb met mijn moeder waar moet ik dan heen ik kan niet naar mijn vriendinnen want die heb ik straks niet meer.
Het is best moeilijk om een hele gehechte vriendschap kapot te maken.
Ik doe het weer.
Toen ik in de kamer van Eva zat voelde ik me gelijk weer thuis.
Het leek wel dat ik alles was vergeten.
Ik had zo gelachen met haar.
Maar toen klopte iemand op de deur van eva.
Het was Cornelia, de moeder van Eva.
Ze kwam wat drinken en een koekje brengen en zei Bo ik ga je wel missen hoor en het gelach met Eva nou ik blijf wel van je horen toch of niet.?
Natuurlijk zei Bo opgewonden en nam een slok van haar limonade.
Nou ik laat jullie weer alleen kunnen jullie weer even lekker kletsen.
Oke mam. En de deur ging weer dicht.
Eva zag haar vader ook bijna niet want die heeft een zakenreis.
Dan word er weer op de deur geklopt, maar wie is het dit keer.
Binnen riepen we samen tegelijk.
Maar niemand deed open.
Open riep ik.
Maar weer niemand.
Dan gaat er een kiertje open je ziet net zo’n schaduw van iemand.
Maar wie zou het zijn.

Aantal keer bekeken: 4619
Waardering: 8.23 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 36 bezoekers online