Lees het verhaaltje: New love DEEL 1 op verhalenlezen.

New love DEEL 1.

U leest om dit moment het verhaal New love DEEL 1 gepost door Sherelyn . Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Sherelyn
Gepost op: 2007-10-12

Verhaal:

New love DEEL 1
Hoofdstuk 1. De ontmoeting.
“Christa, zou jij Charlotte vanmiddag van school op willen halen? Ik heb zo een vergadering”, half haastig half wanhopig zocht mijn moeder naar haar nieuwe sjaal. “Oké!”Mompelde ik moeizaam. Ik zat hangend voor de tv. “Oh en voor ik het vergeet, doe alle deuren en ramen op slot! Ik heb liever niet dat je mensen mee naar huis neemt”, mam keek me even aan. “Ja, ga aan de kant ik ben tv aan het kijken”, zei ik geïrriteerd. Ze rommelde in haar tasje. “Hier is tien euro, koop maar een pizza”, mijn moeder gaf me een kus op me wang en vertrok. Na een nog een tijdje gecomputerd te hebben keek ik op de klok. “Shit! Bijna kwart voor drie”, snel rukte ik mijn jas van de kapstop en pakte mijn mobiel, sloot het huis af en vertrok naar de basisschool waar mijn zusje op zit. Onderweg kwam ik Eva tegen. Een school vriendin van me.
“Waar ga je heen?”Vroeg Eva nieuwsgierig. “Ik moet vandaag mijn zusje ophalen”, zei ik met een lang gezicht, wat Eva duidelijk lachwekend vond.
“Geen probleem. Ik moet mijn broertje ophalen, dus kunnen we samen lopen”,zei ze lachend. Ik werd ineens wat vrolijker. Druk kletsend bereikten we het schoolplein. Omdat we iets te vroeg waren gingen we op de schommels zitten. “Lang geleden dat we hier zaten hé?” Zei ik zachtjes. Langzaam wiegde ik heen en weer.
“Ja inderdaad, en toch mis ik het nog steeds”, zei Eva mompelend. Ik kreeg een brok in mijn keel. Al die fijne herinneringen kwamen één voor één weer voor me. “Weet je nog van school kamp? Dat je verkering met Marco had?”Zei ik lachend. “Haha, daar dacht ik net aan! Ik heb trouwens niet zoveel contact meer met hem”, zei ze beduusd. Ik dacht weer aan die ene jongen. Die jongen waar mijn hart telkens weer sneller van ging slaan.
“Weet je nog dat je een oogje op Robin had?”Zei Eva giechelend.
“Riepen jullie mij?” Geschrokken keek ik om. Ik keek recht in ze mysterieuze groene ogen van Robin van der Velde.
“Robin? Wat doe jij hier?”Bloosde ik. Robin kwam naast me op een schommel zitten. “Het zelfde als jullie. Onder de mom van je zusje ophalen, en toch nog aan al die leuke schooljaren denken”, zei hij met een grijns.
Ik voelde mijn hart keihard kloppen. Was ik dan nog steeds verliefd op die jongen? Dacht ik bij mezelf. “Christa weet jij nog dat je in groep zeven op het plein viel en dat ik je naar binnen mocht dragen?”Zei Robin met een knipoog.
Ik bloosde. “Dat weet ik nog”, zei ik en keek naar de grond.
De dag begon zo goed, Robin was jarig. We hadden afgesproken om in de pauze pakkertje te spelen. Helaas struikelde ik en brak mijn enkel.
Robin had me liefdevol opgetild en naar binnen getild. De leraren en leerlingen keken verbaasd op van Robin met mij in zijn armen. Even dacht ik dat hij ook op mij was. Maar helaas, die domme Beverly kwam eraan en ze hadden binnen een week verkering. “Waar denk je aan?”Vroeg Robin en hij keek me lang aan. Alsof er een elektrische vonk tussen ons sprong. Ergens knetterde iets. “Aan jou en Beverly”, zei ik moeizaam en ik slikte.
“Dat onderwerp probeerde ik zoveel mogelijk te vergeten. Ik ben in die tijd dom geweest, ik heb iets laten glippen. Waar ik nooit meer bij terug kan komen”, zei Robin. Even had ik geen idee waar hij het over had. Even schoot me te binnen. Zou hij geweten hebben dat ik jarenlang voor hem gevallen ben? Pas nadat ik op de hogere school zat kon ik hem vergeten. Maar toch wanneer ik zijn naam hoorde werd het in mijn hartje heel erg warm.
“He, sorry tortelduifjes, maar ik moet nu gaan”, vlakbij de schooldeuren stond Joost het broertje van Eva ongeduldig te wachten. Even was ik vergeten dat ze er was. “Oh oké! Ik zie je nog wel op school”, zei ik zachtjes.
En Eva liep weg. “Komt je zusje niet?” Vroeg ik verbaasd aan Robin.
“Volgens mij vind ze de weg naar huis zelf ook wel”, zei Robin mysterieus.
Ergens kriebelde er iets in mijn buik. Ik voelde me opeens stom.
Mijn glimlach verdween als sneeuw voor de zon. “Is er iets?”Vroeg Robin bezorgt. “Eh, nee maar ik moet van mijn moeder Charlotte ophalen”, zei ik verdrietig. Ik had nog geen zin om afscheid van Robin te nemen.
“Dan loop ik toch met je mee?”Zei Robin en hij stond op.
Hij strekte zijn hand naar me en ik pakte zijn hand. “Ik wil je niet laten gaan”, fluisterde hij in mijn oor. Ik keek hem recht in zijn stralende ogen. Hij meende het. Met een gelukkige glimlach liepen we over het plein. “Laten we even naar binnen gaan”, stelde Robin voor. Hij had nog steeds mijn hand vast. Juffrouw Beerlings was de eerste die ons op merkte. “Robin en Christa! Wat een verassing dat jullie zijn gekomen”, zei ze verrukt. “En nog steeds niets verandert”, zei ze toen ze naar onze handen keek. Ik bloosde even en Robin keek me lachend aan. “U bent ook niet veranderd”, zei ik vrolijk.
“Nou ja, op wat grijze plukken na dan!”Zei mevrouw Beerlings lachend.
Het deed me goed om mijn lieverlings lerares weer te zien. “Heeft Charlotte straf?”Vroeg ik lachend. “Ja alweer. Je kunt af en toe echt zien dat ze het zusje van jou is!”Zei Beerlings lachend. Ik was zeker niet het liefste meisje van de school in die tijd. Ik hield er zelfs wel van om leraren te plagen of rotgeintjes uit te halen bij mijn klasgenoten.
“Ze zal er zo wel aankomen”, zei mevrouw Beerlings lachend. En ze had gelijk. Twee minuten later kwam Charlotte het lokaal uit gelopen. “Christa, wat doe jij hier?”Zei mijn zusje chagrijnig. “Jou ophalen natuurlijk!”Zei ik met een super goede humeur die niet meer te breken viel. “Kom je dan?”Zei Charlotte bokkig. Stellig liep ze voor me uit naar de uitgang van het oude schoolgebouw. “Loop je mee naar mijn huis?”Vroeg ik zachtjes.
“Lijkt me leuk”, zei Robin. Ook hij was duidelijk in een opgewekte stemming.
Hand in hand liepen we over de drukke stoep. Charlotte draaide zich een aantal keren verbaasd om. “Jij bent toch Robin?”Vroeg Charlotte met een vies lachje. Robin knikte. Ik had in de gaten dat Charlotte iets van plan was. “Goh is dat die jongen waar jij al die tijd verliefd op was?”Vroeg Charlotte grijnzend aan me. “Hou je mond!”Siste ik kwaad. Elke keer kon ze het weer.
Mij zo voor schut zetten!
Even gaf Robin me een kneepje in mijn hand. Verbaasd keek ik van onze handen naar zijn gezicht. Nog steeds zo rood als een boei.
Hij keek me lachend aan en gaf me een knipoog.
“Het geeft niets”, zei hij zachtjes in mijn oor. Aangekomen bij huis liet ik Robins hand los. Ik murmelde het sleutel in het slotcontact. Al snel vloog de deur open. “Kom je nog even binnen om wat te drinken?” Vroeg ik half fluisterend half wanhopig.
“Graag”, zei hij en hij liep de gang in. Charlotte vloog snel naar haar kamer, met een fles cola en een bord vol koekjes.
“Wat wil je drinken?”Vroeg ik. “Cola graag”, zei Robin en hij ging zitten op een stoel.
Ik schonk twee glazen met cola en zette ze op de tafel.
“Je bent niet erg veranderd”, zei Robin toen hij me even bekeek.
“Jij ook niet”, zei ik lachend. “Maar je bent wel net zo mooi als op de basisschool”, zei Robin. Even leek het net of hij verlegen was.
Vond hij me knap? Dé Robin van der Velde vindt me knap? De jongen die iedereen kon krijgen?
“Ik moet gaan”, zei Robin. Tegelijkertijd stonden we op.
“Jammer dat je moet gaan”, zei ik toen we in de gang stonden. “Ik kom morgen op school gelijk naar je toe”, zei Robin. Ik knikte.
Robin boog zijn hoofd naar de mijne en gaf een kusje op mijn mond. “Ik hou van je”, fluisterde hij. “Ik ook van jou”, antwoordde ik. Daarna verdween Robin.
Zuchtend liet ik me neer vallen op de bank. Ik voelde me sinds tijden opeens super gelukkig. Een paar minuten later kwam Charlotte de trap af stommelen. “Was het leuk met je vriendje?”Vroeg ze bijdehand.
“Ja, en trouwens bedankt dat je ons privacy gaf”, zei ik tegen mijn zusje. Ze glunderde. “Geeft niets, maar wil jij niks tegen mama tegen over dat nablijven?”Vroeg ze voorzichtig. “Natuurlijk, belooft”, antwoordde ik.
“Zullen we naar de snackbar?”Vroeg Charlotte. Ik knikte en stond op.
Ik pakte het biljet van tien euro en stopte het in mijn zak.
Charlotte praatte ontzettend veel op weg naar de snackbar en in de snackbar.
Eerlijk gezegd ging het mijn ene oor in en de andere oor uit.
Ik had niet zoveel honger en bestelde alleen een kroket.
Zwijgend zaten we tegenover elkaar. “Ben jij verliefd op Robin?”Vroeg Charlotte ineens nieuwsgierig. “Ja, dat denk ik wel. En jij? Ben jij op iemand verliefd?”Vroeg ik plagerig. “Ja”,zei ze met een serieus gezicht.
“Ik ben op Frank, hij zit bij me in de klas”,zei Charlotte vrolijk terwijl ze op haar patatje kauwde. Ik moest erom lachen. Een kind van bijna negen dan al verliefd. “Breng je me morgen naar school?”Vroeg Charlotte met haar liefste glimlach. “Nee sorry. Ik moet om acht uur al op school zijn”,antwoordde ik.
Even keek ze verdrietig. “Zal ik morgen aan Frank vragen of hij met me wil spelen?”Vroeg Charlotte aan me. “Ja wat een goed idee!” Zei ik lachend.
Nadat we het eten op hadden liepen we weer richting huis.
“Wanneer komt mama thuis?”Vroeg mijn zusje aan me. “Over een uurtje denk ik”,loog ik. Elke keer was het weer een verassing wanneer ze thuis zou komen. “Oh oké. Dan ga ik even douchen”,zei Charlotte en ze verdween naar boven. Ik besloot maar een beetje huiswerk te maken. Ik zat gebogen over mijn wiskundeboek. Maar van leren kwam er niks. Telkens spookte Robin voor mijn ogen. Met een zucht klapte ik het boek dicht. Veel zin om te gaan leren had ik niet. Beneden hoorde ik de voordeur open en dicht gaan.
Snel schoof ik mijn bureau stoel naar achteren en rende de trap af.
“Hoi mam”,zei ik vrolijk. “Hoi lieverd”,zei mam moeizaam.
“Hoe was je vergadering?”Vroeg ik nieuwsgierig. “Het ging wel goed”, zei mijn moeder vermoeid. Ik knikte. Mijn moeder hing haar jas op en liep naar de woonkamer.
Ze vertelde een aantal onderwerpen van de vergadering. Ik keek op de klok. Bijna half tien. “Mam, ik ga op bed”, zei ik. Ik gaf mijn moeder een nachtkus en ging naar boven. Ik poetste mijn tanden en waste mijn gezicht, daarna kroop ik in mijn bed.
De volgende ochtend ging de wekker al om zeven uur. Met een zucht stapte ik uit bed. Ik pakte de kleren van mijn stoel, die ik de vorige avond had klaargelegd. Ik borstelde mijn blonde krullen en ging naar beneden.
Mam zat aan de tafel. “Goedemorgen”,zei ik en ik slofte naar de broodband.
“Lekker geslapen?”Vroeg mijn moeder terwijl ze opkeek van haar krant. “Geweldig”,zei ik gapend. Daarna at ik zwijgend mijn ontbijt op.
“Wanneer komt pap eigenlijk weer thuis?”Vroeg ik aan mam. Verbaasd keek ze op. “Hoezo?”Vroeg ze. “Het is toch wel normaal dat ik mijn eigen vader mis? En vraag wanneer hij van die stomme zakenreis terug komt”,zei ik snibbig. “Als alles goed gaat in China komt hij over twee maanden thuis”zei mama geïrriteerd.
Ik ruimde mijn bord op en maakte me klaar om naar school te gaan. “Ik ga naar school, doei”,zei ik nog snel toen ik de deur achter me dicht trok. Ik pakte mijn fiets en reed met een rot vaart naar school. Ik had nog precies twintig minuten om op school aan te komen. Boeken in mijn kluisje te dumpen en naar de kantine gaan. En dat alles lukte in ruim tien minuten.
Ik liep naar de drukke kantine en zocht de tafel op waar Eva aan zat.
“Hoi Eefje!”Zei ik vrolijk. “En?”Vroeg ze gelijk. “Wat en?”Antwoordde ik plagerig. “Toe nou! Hoe was het gisteren met Robin”, vroeg Eva ongeduldig.
Robin kwam er net aangelopen. Hij sloeg zijn armen om mijn buik. “Hey schat”,fluisterde hij in mijn oor. Geschrokken keek ik naar achteren. “Hoi!”Zei ik lachend. “Ik heb dus heel wat gemist!”Zei Eva lachend.
“Ik denk het wel”,zei Robin met een serieus gezicht. “Oh oké”, Eva en ze keek ons allebei even aan. “Dus jullie hebben verkering?”Vroeg Eva lachend.
“Nog niet”,zei Robin mysterieus. Op dat moment ging de bel. Ik pakte mijn boekentas, gaf Robin een kus en rende naar mijn lokaal. “Maar waarom hebben jullie dan nog geen verkering?”Fluisterde Eva onder de les. “Weet ik veel, ik denk dat Robin heus nog wel gaat vragen”,zei ik zachtjes en ging verder met leren. “Maar straks vraagt hij je helemaal niet”, antwoordde Eva. Even keek ik haar aan. “Natuurlijk wel!”Zei ik opstandig.
“Eva en Christa, ik begrijp dat kletsen jullie grootste hobby is maar willen jullie nog even opletten?”Vroeg mevrouw de Graaf vriendelijk.
We knikten en gingen weer aan het werk. Opeens hoorden we het kraken van de intercom. “Attentie, attentie”, hoorde ik van een bekende stem. Eva stootte me aan. “Dat is Robin!”Zei ze hyper.
“Ik heb een vraag aan het mooiste meisje van deze hele school. Christa van Dijk wil je verkering met me?” Alle ogen waren op mij gericht. “Ga maar naar je vriendje toe”,zei mevrouw de Graaf lachend. Ik pakte mijn boekentas en rende het lokaal uit. Robin stond in de kantine. Ik rende naar hem toe en omhelsde hem. “Ja ik wil verkering met je”,zei ik hyper. Samen liepen we naar buiten. Hand in hand keken we naar voren. Tevreden en gelukkig.
Als een echt gelukkig stelletje.

Aantal keer bekeken: 3258
Waardering: 8.32 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 75 bezoekers online