Lees het verhaaltje: Nooit afscheid nemen op verhalenlezen.

Nooit afscheid nemen.

U leest om dit moment het verhaal Nooit afscheid nemen gepost door Dhampir. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Dhampir
Gepost op: 2008-9-5

Verhaal:

Nooit afscheid nemen
Nooit afscheid nemen

Het is een van die mooie nachten die je alleen in films ziet: ‘lichte lucht, heldere sterren en de liefde van je leven.’
Alleen kan ik hem niet de liefde van mijn leven noemen hoe hard ik dat ook zou willen.
Ik weet nog toen hij het een paar maanden geleden kwam vertellen.
‘Ik heb een kanker en de dokter kan er niets meer aan doen,’zei hij.
Ik dacht dat ik nog wel enkele jaren met hem zou hebben. Ik wou niet anders denken of horen want dan zou mijn wereld instorten.
Vandaag vijf maanden later is hij zo ziek dat hij de avond niet meer zal overleven.
Ik zit in het gras met zijn hoofd op mijn schoot en probeer hard om niet te huilen en te genieten van die laatste momenten samen.
Het blijft maar door mijn hoofd spoken dat hij er morgen niet meer zal zijn.
Ik kijk rond mij naar familie en vrienden, ze zitten allemaal zwijgend in het gras naar de sterren te kijken. Het lijkt wel alsof ze wachten tot er een ster bij aan de hemel komt als teken dat hij er niet meer is.
Ik woel door zijn haar en wens dat er iets was waardoor ik hem langer bij mij zou hebben. Als het kon zou ik mijn ziel geven.
Ik vraag me af of ik echt zo slecht ben dat iemand daarboven hem van me af neemt, maar dat kan niet want als ik echt slecht was dan had ik hem waarschijnlijk niet leren kennen.
Hij neemt plots mijn hand vast en ik moet eraan denken hoe hij me ongeveer een jaar geleden vroeg om te trouwen.
Het was mijn diploma uitreiking en hij had gezegd dat hij er niet bij kon zijn omdat hij moest werken. Ik was die dag zo boos op hem. Op het einde van de uitreiking zeiden ze dat iedereen nog moest blijven en hij heeft voor honderden mensen zijn liefde voor mij verklaard en gevraagd of ik met hem wou trouwen.
Jammer genoeg ben ik niet meer dan zijn verloofde geweest in dit leven, maar ik ben blij dat ik dat geweest ben.
Ik voel dat zijn hand zwak in de mijne ligt en weet dat ik hij weg is.
Ik zit voor zijn graf en denk aan wat hij me heeft doen beloven:‘ik mocht niet te lang om hem treuren want hij zou altijd over me waken, ik moet altijd contact met zijn familie houden want zelfs al waren we niet aan trouwen toegekomen voor hem waren we dat wel, ik moet van iemand anders proberen te houden zoals ik van hem hield en ik moet mijn eerste kind naar hem noemen.’Bij dat laatste moet ik nu bijna net zo hard lachen als ik deed toen hij het me liet beloven.
We hebben nooit afscheid genomen omdat we erin geloven dat we elkaar ooit nog terug zien.
Er waait een zacht briesje terwijl ik witte rozen op zijn graf leg en ik weet dat hij doet wat hij beloofd heeft en over me waakt.Met die gedachte kan ik alles aan.

Aantal keer bekeken: 16062
Waardering: 7.34 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 41 bezoekers online