Lees het verhaaltje: Oud papier op verhalenlezen.

Oud papier .

U leest om dit moment het verhaal Oud papier gepost door michael. Dit verhaal is gepost in de categorie sprookjes. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar sprookjes?
Categorie: sprookjes
Gepost door: michael
Gepost op: 2007-6-1

Verhaal:

Oud papier
Al vanaf de basischool geef ik mijn ouders gelijk in het bestaan van god, waarom weet ik niet mischien omdat het altijd normaal leek. Al jaren verdedig ik het geloof van ouders in god tegen niet gelovigen. Totdat ik een eigen mening kreeg, en vond dat god maar een verhaaltje was om mensen beter te laten leven. Net als sinterklaas en zwarte piet er voor zorgen dat kinderen zoet zijn. Alleen heeft niemand miljoenen mensen op deze aarde vertelt dat ze geloven in een sprookje. En als je het ze probeerd te vertellen luisteren ze niet, opzich niets mis mee als je ergens in gelooft. Alleen wat je niet moet doen is anderen lastig vallen met jou overtuiging, want dan heb je kans dat je het volgende meemaakt.

Toen ik vanochtend wakker werd, scheen de zon door de verduisteringen en lichte mijn oogleden rood gloeiend op. Na een lekkere nacht geslapen te hebben kon mijn dag niet meer stuk. Het gefluit van de vogels en het gekwaak van de kikkers en de deurbel. Ja echt waar ik hoorde een deurbel, maar wie kon dat nu zijn om 12 uur zondag â€™s ochtends ?. Ik strompelde met een nog goed humeur me warme vertrouwde bedje uit in de hoop dat ik mijn fort niet voor niets verliet. Ik strompelde de trap af, en tot mijn verbazing zag ik een klein rond ventje voor de deur staan. Het eerste wat mij opviel was zijn keurig gestreken blousje en de bijbehorende knopen die op springen stonden. Hij had een stapel versleten boeken bij zich, dus ik nam aan dat hij voor het oud papier kwam. Naast hem Stond een verlept oud vrouwtje dat waarschijnlijk tijdens deze zomer maanden te weinig water had gekregen. Ik deed de deur open, en keek naar de stapel oud papier. Ik bedacht bijmezelf dat het kereltje aardig sterk moest zijn omdat deze al 5 minuten met een flinke stapel boeken stond. Ik glimlachte naar het vrouwtje en naar het kereltje. Ik zei goede morgen, en wachte op antwoord. Een scherpe en hoge stem vroeg mij of ik een bijbel wilde kopen. Eerst begreep ik de grap niet, maar later wel. Ik had mijn fort verlaten voor jehovaâ€™s. Natuurlijk was mijn humeur in klap verpest. Ik bedacht een goede tactiek om zo snel mogenlijk van deze nu nog 2 stuks ongedierte af te komen, want net als muizen planten deze ongewenste gasten zicht razendsnel voort. Helaas was alles wat ik op dat moment nog kon bedenken was: nee bedacht ik lees geen boeken. Dit vroeg natuurlijk om problemen, dat vrouwtje dat al duizend keer afgezeikt was. Was getraind op weerworden, ze vertelde me dan ook vrijwel meteen dat dit niet zomaar een boek was maar een heilig geschrift. Dat op elke boekenplank thuishoord. Ik zei haar dan ook dat ik nog steeds geen interesse had. Toen antwoorde die oude tang met naast haar staand een dikke gehaktbal ( met 12 bijbels opgestapeld in zijn kleine worstevingers ) dat ik het echt moest aanschraffen omdat hier alle belangrijke dingen in het leven instond. De vrouw lachte nog vriendelijk, totdat ik haar vertelde dat ik echt niet van lezen hield, en vooral niet van science fiction boeken. De vrouw kijk mee verontwaardigd aan en er volgde een preek. Na 10 minuten wakker te staan te worden naast het gelul van een oude tang, begon ik medelijden te krijgen met die kleine gehaktbal. Keurig gekleed zonder een woord te zeggen stond hij daar maar. Met een stapel boeken in zijn handen, maar aan zijn uitdrukking aan zijn gezicht te zien moest hij of poepen of zijn spieren begonnen te verzuren. Dus ik bedacht dat als ik 1 bijbel koopt dat het er verlichtend zou zijn, en de jongen had het dan wat minder zwaar. Toen de vrouw eindelijk ophield met praten greep ik mijn kans en smeet de deur dicht. Vlak voordat de deur daadwerkelijk dichtviel, zag ik nog 1 traan over de wangen van dat zielige jongetje stromen. Omdat hij wist dat hij hier een 15 minuten voor niks had staan wachten met een stapel oud papier. Door het raampje zag ik de vrouw gevolgt daar haar ronde slaafje naar de volgende deur lopen. Tot ooit hun 12 bijbels eindelijk verkocht waren zodat ze van de winst weer 24 nieuwe bijbels konden kopen en zo weer van deur tot deur konden sjokken.

Gebasseerd op de zware waarheid.

Aantal keer bekeken: 5737
Waardering: 4.78 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 56 bezoekers online