Lees het verhaaltje: Prinses Sara op verhalenlezen.

Prinses Sara.

U leest om dit moment het verhaal Prinses Sara gepost door Marleen. Dit verhaal is gepost in de categorie kinderverhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar kinderverhalen?
Categorie: kinderverhalen
Gepost door: Marleen
Gepost op: 2007-10-16

Verhaal:

Prinses Sara
Hoofdstuk 1
Het regende heel hard, hagelstenen vielen uit de lucht en het leek alsof iemand daarboven de sfeer dramatisch wou maken. Door de harde regen heen liepen twee zwarte schimmen, wat het was kon je niet zien door de harde regen. De zwarte schimmen begonnen steeds sneller te lopen totdat ze uiteindelijk stopte voor een bewusteloos meisje dat helmaal doorweekt en koud was. Ze lag op haar zij en haar ogen waren gesloten. ‘Dus dit is haar?’ vroeg een van de twee zwarte schimmen. ‘Ja’ antwoordde de ander kortaf. Aan de stemmen te horen waren het twee jongens met allebei ongeveer de leeftijd van 13 jaar. Een van de jongens knielde neer naast het bewusteloze meisje. Het gezicht van het bewusteloze meisje was helemaal wit alsof ze een geest had gezien voor ze bewusteloos viel. De jongen die bij het meisje was geknield haalde een glimmende, gele steen tevoorschijn. De steen scheen fel. ‘Schiet nou op, dadelijk zien mensen de steen.’ zei de andere jongen zenuwachtig. Het was inderdaad waar dat als er mensen buiten waren (wat niet waarschijnlijk was) dat die erop af zouden komen want de steen gaf enorm veel licht wat waarschijnlijk vanaf een kilometer te zien zou zijn als een klein puntje. De jongen hield de steen voor het gezicht van het meisje waardoor haar gezicht nu goed te zien was. Ze had dun ,sluik halflang blond haar. Ze was ongeveer 10 jaar en zag er heel zielig uit en verroerde geen vin. Haar gezicht was helemaal nat van de regen en in haar rechter hand hield ze iets heel stevig vast. Opeens gaf de steen feller licht en zag je voor een seconde alleen nog maar geel licht. Na die seconde was het gele licht verdwenen. Net zoals de twee jongens. Het bewusteloze meisje lag nu op haar rug en haar rechter hand lag gespreid open zonder iets in haar hand….

Hoofdstuk 2

Sara liep de trap haastig af. Ze hield zich niet vast aan de leuning en struikelde daarom bij de op een na laatste tree. Sara viel op de grond. Haar hoofd zat tegen het karpet gedrukt. ‘Ben je weer eens te laat op gestaan?’ zei een stem boven haar. snel deed Sara haar hoofd omhoog en zag haar moeder voor haar staan. ‘ja , weet je het zit zo…’ zei Sara snel. ‘Slaapkop’ pestte haar moeder haar. Aan de manier waarop haar moeder dat zei wist ze dat ze niet boos was. Dat was maar goed ook, want een boze moeder kon ze er niet nog eens bij krijgen aangezien ze toch al laat was. Laat?!, dat was waar ook! Snel stond Sara op en racete naar de keuken om haar tas in te pakken. Omdat Sara haast had gooide ze er maar wat in. Ze was nog slaperig en deed per ongeluk ook een pot pindakaas in haar tas. Tijd om boterhammen te smeren had ze niet , dus gooide ze maar gewoon los wat boterhammen in. ‘Ik ga!’riep ze nog snel naar haar moeder. Sara rende de keuken uit en stormde naar buiten. ‘Het wordt nooit wat met dat kind’ mompelde haar moeder terwijl ze de trap op liep. Sara rende naar school en vroeg zich af of ze ooit een leuke jongen zou tegen komen. Net zoals veel meisjes droomde ook Sara ervan om haar perfecte jongen te vinden. Maar misschien zou ze die wel vandaag ontmoeten. Die gedachte gaf haar weer hoop om goed haar best te doen op school. Misschien had ze haar droom jongen al ontmoet maar wist ze het gewoon niet. Dat was best mogelijk want, Sara herinnert helemaal niks van toen ze kleiner was. Ze herinnert zich alleen de dingen die ze heeft meegemaakt van af haar tiende, en ze was nu dertien. Ze had een ernstige vorm van geheugen verlies. Het was volgens dokters en specialisten erg raar dat ze de afgelopen 10 jaar niet meer herinnert, maar dat haar geheugen nu in orde is. Er waren wel meer rare dingen aan Sara. Haar rode oogkleur bijvoorbeeld. Niemand had rode ogen, behalve zij. Ook was ze nogal onhandig, maar dat hadden wel meer mensen. Rennend ging ze de hoek om en toen was ze bij haar school. Sara’s school was erg groot en een saai gebouw. Maar vandaag leek dat anders, er hing een rare sfeer over de school alsof er een mysterie was. Sara schrok van haar eigen gedachte, normaal had ze nooit van die rare, ongeloofwaardige gedachte. Het schoolplein was verlaten. De bel was duidelijk al gegaan. Sara rende naar de deur van de school, als die nog maar niet gesloten was. Gelukkig was hij nog open. Ze stormde naar binnen en struikelde over de drempel van de deur. Voor de tweede keer vandaag lag ze op de grond. Sara vroeg zich af waarom ze zo stom was om over de drempel te struikelen. Maar ze had nu geen tijd voor zelfmedelijden want ze moest op tijd komen voor de klas. Sara stond snel op en rende door de gangen. Ze zat nog maar een paar weken op school en wist daarom de weg ook niet. Sara pakte haar agenda uit haar rugzak terwijl ze door ging met rennen. ze opende haar agenda en bladerde er doorheen. Uiteindelijk had ze de lijst met klassen gevonden. Volgens haar agenda had ze het eerste uur muziek in klas nummer 10. Tot Sara’s verbazing rende ze de seconde nadat ze had gezien dat ze in klas nummer moesten zijn, langs klas nummer 103. snel deed ze de deur open en zonder erbij na te denken zei ze meteen ‘het spijt me voor laat zijn, ik was niet goed bij me hoofd en..’ Pas toen keek Sara op en zag ze een heleboel oudere gezichten voor zich. Alle kinderen in de klas schoten in de lach. Sara schaamde zich diep, ze was duidelijk in de verkeerde klas binnen gestormd. Sara werd rood en rende snel de klas uit zonder de deur dicht te doen. Tijdens het rennen dacht ze of er mensen op de wereld bestonden die stommer waren dan haar. Waarschijnlijk niet, want als er iemand alles fout kon doen was het wel Sara. Door al die gedachte had ze niet gezien dat er iemand voor haar liep. Voor ze het wist boste ze tegen iemand op. Snel keek sara op en keek wie het was. Voor haar stond een lange, dunne man waar veel meisjes van zouden dromen. Sara kende de man niet, maar ze had het rare gevoel dat ze hem als eens eerder had gezien ‘Sorry’ stamelde Sara. ‘het maakt niet uit, ik ken de weg hier ook niet’ zei de man lachend. Zijn lach was zo aantrekkelijk dat Sara er rood van werd ‘ik heet James.’. Sara vroeg zich af of dat zijn voornaam of zijn achternaam was. ‘Ik moet naar klas nummer 9, ik ben de nieuwe leraar van muziek’. Was hij de nieuwe leraar van muziek? Zo’n leuke leraar? Dit was te mooi om waar te zijn dacht Sara. ‘Ik moet ook naar klas 9 , dus laten we samen gaan.’ Zei Sara zenuwachtig. Ze was bang dat ze wat verkeerd had gezegd. Naast haar leraar liep Sara de weg af naar klas nummer 9. de hele weg was Sara rood omdat ze zenuwachtig was om naast zo’n leuke leraar te lopen. Sara hield haar mond maar strak dicht, dan kon ze ook niks verkeerds zeggen. Toen ze eindelijk bij het klaslokaal waren liet James haar voorgaan. ‘Dames eerst.’ Zei hij glimlachend. Sara voelde zich als een prinses van liefdeswereld. De knapste man die ze ooit had gezien noemde haar dame! Ze deed de deur open en ging snel op haar plaats zitten. Terwijl James zich voorstelde aan de klas viel het Sara op dat er een lege plaats naast haar was. Dat was waar ook vandaag was die supernerd eerste klas naar een school gegaan voor hoogbegaafde kinderen. Vandaag zou er iemand nieuws in de klas komen. Opeens ging de deur van het klaslokaal open. Een jongen kwam naar binnen. Het was de knapste jongen die Sara ooit had gezien. Hij had kort blond haar en grasgroene ogen. Het enige niet zo mooie aan hem was dat hij zo onvriendelijk keek waardoor het leek alsof hij de hele tijd al boos was. Hij liep naar het tafeltje van Sara en zei boos ‘ik weet wie je bent en maak er geen misbruik van’. Sara had geen idee waar hij het over had. Wat bedoelde hij met ‘er misbruik van maken?’ En wie was ze eigenlijk? Sara wou dat ze het zelf wist. Eigelijk had ze er nooit over na gedacht wie ze was en waar ze vandaan kwam. Allemaal vragen waar ze geen antwoord op wist, maar die jongen wel.

Aantal keer bekeken: 4660
Waardering: 5.13 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 286 bezoekers online