Lees het verhaaltje: Romeo en Julia (Maar dan anders) deel 1 op verhalenlezen.

Romeo en Julia (Maar dan anders) deel 1.

U leest om dit moment het verhaal Romeo en Julia (Maar dan anders) deel 1 gepost door Ivonne. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Ivonne
Gepost op: 2011-5-12

Verhaal:

Romeo en Julia (Maar dan anders) deel 1
Voorwoord

Lieve Willem,
Vertel aan iedereen daar,
Steeds opnieuw je levensverhaal.
Hoe je mij ontmoet hebt.
Hoe ik je streelde en zoende.
Wat jij voor mij gevoeld hebt.
En straks kom ik, Het duurt niet meer lang,
Maar dan,Ja dan, Als ik kom,Dan vertellen we het steeds opnieuw en opnieuw.
En weet straks iedereen op aarde hoe gelukkig wij samen geweest zijn.
Dan kan ik je weer zoenen en elke dag,
Dat fijne gevoel weer krijgen,Dat wij weer samen zijn.
En als je de koekjes en thee ook zo mist ik neem ze mee,Want als ik er dan weer ben kunnen we weer lekker kletsen over vroeger en ook met kinderen spelen(En al die dingen doen die wij ook vroeger deden).
Maar ik moet stoppen met schrijven,Anders gaat mijn vulling van mijn pen leeg.
Liefs: Rozie.

Hoofdstuk 1
Hoe het allemaal begon
River view (Amerika) 8 April, 14:00

Daar stond ze dan de dertien jarige Demi voor het huis van Oma.
Ze belde aan, Eigenlijk was het Vandaag niets bijzonders, Het weer n’s de verjaardag van haar oma.(Lekker saai dacht Demi altijd)
niks bijzonders dus.
kaart afgeven taart eten kletsen en weer naar huis.
Ze frunnikte aan haar bruine haar lok Schiet eens op!
Ze keek nog snel even in haar minispiegeltje of haar mond niet onder de chocoladepasta van vanmiddag eronder zat.
Gelukkig maar niks te zien dacht ze bij haarzelf , Uiteindelijk deed oma de deur open (Het duurde altijd zo lang voordat ze kwam).
‘Goedemiddag schat, kom binnen’ Oma zette een soort Fake lach op om te merken dat ze blij was dat Demi kwam
Ze klonk niet al te Enthousiast, Maar misschien had ze haar dag niet? verjaardagen voor ouderen was toch niks bijzonders.

‘Gefeliciteerd oma’ zegt Demi
‘Bedankt’ zegt oma.
Demi gaf haar de kaart en ging zitten op de oude stoffige bank in de woonkamer.
‘Wil je wat drinken?’ vroeg ze
‘Ja lekker doe maar water’

Terwijl oma naar de keuken liep bedacht ze iets. Ze had het dan vaak gevraagd, Maar ze antwoordde nooit, En haar moeder ook niet, Ze had nooit een album van oma gezien toen ze tiener was.
Had ze weleens eerder een vriendje gehad? Waarom deed oma altijd mysterieus? Spookte het door haar hoofd.
‘Oma mag ik even naar de zolder?’
‘Eu…wat ga je daar doen dan?’ vraagt ze verbaasd.
‘O..Eu..Fotoalbums kijken van mij….’ Liegde Demi.
Demi wist dat oma er niet van hield dat anderen in haar fotoalbums gingen kijken sterker nog: ze mocht ook nooit eens naar de zolder.
‘Nou..oké voor deze ene keer dan, Omdat ik Jarig ben’ zegt ze vriendelijk terug.
Ze racete vlug de trap op naar boven dit was haar kans! Nu kon ze uiteindelijk neuzen door Oma’s Fotoalbums.

Ze rende de zoldertrap op en hijgde, Daar was de zolder.
Alle fotoalbums lagen op een plank ze keek goed.
De helft had ze al gezien, Maar de andere helft nog nooit.
Opeens zag Demi een klein blauw boekje met een slot erop, Het was oud en stoffig, Maar dat deed er niet toe ze moest weten wat er in dit boekje stond! Was dit oma’s eerste babyfoto’s ? of haar eerste vriendje? Wat was dit?
Ze wilde het pakken Maar, Opeens vielen er een paar boeken van de plank ze raapte het snel op en zette de fotoalbums snel op de plank, Zo snel als ze kon pakte ze het blauwe boekje.
Opeens hoorde ze de stem van oma ze riep van beneden:
‘Gaat alles goed met je?’
‘Ja hoor!’ Riep ze terug (Demi deed alsof er niks aan de hand was)

Ze was Nieuwsgierig wat moest ze doen? Aan oma vragen of stiekem meenemen naar huis?, Naar huis kon niet, Want ze had geen sleuteltje om het open te maken ,Dan moest ze wel naar oma, ze wilde het zo graag weten!

Ze liep naar beneden, Toen zag ze oma in de keuken staan.
Ze Moest het vragen! Nu!
‘Oma wat is dit boekje?’ vraagt Demi
Ze keek geschokt, Maar toen zei ze:
‘Eu…Dat is een soort kookboek….’ Liegde oma.
‘Oma ik zie dat je liegt zeg het maar gewoon’ Zegt Demi
‘Kom ga maar naar de woonkamer, Dan zal ik je het wel vertellen’ zegt ze.
Oma ging naast haar zitten op de bank in de woonkamer en maakte met een sleuteltje het fotodagboek open (Haar glas water stond daar nog op het tafeltje)
Op de eerste bladzijde stond er een Jongen met blond haar(Ze schatte zestien of zeventien jaar) Ze zag haar oma met bruin haar zoenend op een bankje.
Daaronder stond er in letters Hyde park,14:20 3 februari, Daaronder stond W+R voor altijd. De R stond voor haar oma’s naam: Rozie, Maar wie was W? Haar opa begon niet eens is met een W wat voor geheim draagde oma mee?
‘Hier was ik 17 jaar deze foto was in Hyde park in Londen’
‘Was dit je eerste ontmoeting met hem?’ vroeg Demi Nieuwsgierig.
‘Nee’
‘Waar dan? Wat is zijn naam vertel het me vertel me alles wat je herrinert!’ zegt ze opgewonden.
‘Niet zo opgewonden je maakt me zenuwachtig’ zegt oma lachend.

Hoofdstuk 2 Rozie
19 januari 18:30, Londen Metro station piccalilly circus

Het Regende keihard door de straten van Londen.
Zo snel als ze kon rende Rozie naar het metrostation.
Al van ver hoorde ze de donderklappen. Ze moest alleen nog maar door de poortjes en dan via de roltrap.
De poortjes was zo gedaan ze rende nog snel naar de roltrap nog drie minuten!
Uiteindelijk bij de roltrap aangekomen ging dat ding natuurlijk op z’n sloomst. Ga wat sneller dan! Dacht Rozie.

Daar stond de metro hijgend drukte ze op de knop van de deuren , Maar het was te laat de metro opende niet meer zijn deuren en reed weg.
‘shit!’ zei ze per ongelijk hardop Weer een kwartier later thuis, Weer een boze moeder en stiefvader!.
Ze had het koud en het Liefst wilde ze zitten, Maar op alle bankjes zaten mensen.
Ze zag een stelletje zitten naast elkaar.
Het meisje had blond halflang haar ze droeg een staart en stak een sigaret op, terwijl ze op schoot zat bij de jongen, Als kleding droeg ze een groene jas met een donkere spijker broek.
De jongen had bruin kort Justin Bieber haar met een zwarte leren jas van G-Star gecombineerd met een grijs T-shirt van Garcia met een rapper erop als print. Hij droeg daaronder een donkere spijkerbroek.
Het zag er zo schattig uit(vond ze zelf behalve op het feit na dat het meisje een sigaret opstak). –zucht- had zij maar iemand om iets te delen een echte lieve jongen waar ze altijd haar gevoelens zou delen iemand die je echt begreep (En nooit zou Sms’en Sorry geen tijd moet naar me vrienden toe)
Nee een echte vriend, Ze was het wel zat dat ze steeds alleen moest zijn en haar vriendin steeds maar naar haar vriendje moest en steeds geen tijd had.

Haarzelf was ze ook echt nooit. Ze verbergde alles als een soort masker die ze op haar hoofd droeg echte geheimen?
Dat schreef ze dan op in een schrift of op papier.

Haar bruin lang krullend haar zag er niet uit en haar Make-up was uitgelopen, Kon ze nu maar thuis zijn en slapen in haar bed, Maar het was thuis ook nooit gemakkelijk altijd hadden haar moeder en haar stiefvader ruzie, Meestal ging dat over geld, wat stom! dacht Rozie altijd.
Wie gaat er nou ruzie maken over geld?

Uiteindelijk kwam er weer een metro aan.
Ze stapte in en wilde zitten, Maar het was al te laat een stoere jongen met blond haar ging op haar plaats zitten.
‘Eu..kan ik hier op deze plaats zitten?’ vraagt Rozie met een verlegen stem.
‘Wat denk je zelf?!’ zegt de jongen stoer en hij lacht een beetje.
‘O…sorry..’ zegt Rozie weer verlegen terug(Ze voelde zich aangevallen dat had ze altijd bij stoere jongens die ze uit het niets kende.
Ze baalde enorm was hij nog niet even vriendelijk om te zeggen: ‘‘Natuurlijk mag je op mijn plaats zitten, want tja.. jij bent een meisje’’

De jongen staarde voor zich uit Stiekem keken ze elkaar in de metro aan, de jongen zag er ook niet uit met zijn groene sweater en zijn oude spijker broek en z’n afgetrapte Nikes schoenen. Wat allen netjes zat was zijn blond goud haar.
(En z’n witte tanden had hij dat van zich zelf of gebleekt bij de tandarts?)
Van afstand kon je ook zo vieze deodorant ruiken.
Waarom keek ze stiekem naar hem? normaals zou ze haar zichzelf verstoppen of zo iets.

zijn muziek klonk hard hij hield van Hiphop zo te horen.
De metro naderde het station Bakerloo ze stapte uit hier moest ze de volgende metro halen die naar Victoria Street ging.
De jongen bleef zitten met een lach keek hij haar nog aan Rozie keek boos terug naar hem.
hoe kon hij nu lachen? Vond hij zichzelf grappig of zo?!

Het duurde lang voordat de volgende metro kwam gelukkig bleef de jongen zitten hij is vast een player of zo! die altijd indruk wil maken op meisjes, Om zichzelf vast en zeker een oppeper te geven,
Nou ieder geval was zij nooit een oppeper.
Gelukkig kon ze in deze metro wel zitten, Gelukkig waren er hier geen rare jongens in de metro(Hoopte ze).
Het was rustig in de metro gelukkig maar, Ze wilde niet dat het zo druk was dat was vervelend (vond ze zelf)
Ze keek om haar heen er zaten een paar mensen rustig een boekje te lezen en andere zaten te bellen ook was er een dikke lichtgetinte man met twee kinderen. De twee meisjes waren best irritant ze waren dolblij ze zag ook twee grote speelgoed tassen van de grote speelgoedwinkel: Hamleys, Maar eigenlijk kon Rozie dat niets schelen.

Ze dacht aan vroeger eerst toen haar moeder juist zo dolgelukkig was om een nieuwe man te hebben wat nu veranderde in een hel! 10 jaar geleden begon het allemaal, ze was zo gelukkig als kind ze mocht elke zaterdag naar de Mac Donalds of iets anders lekkers eten. De hele afdeling Barbie poppen leegkoppen in alle speelgoed winkels.
Als ze vroeg of ze op vakantie naar Spanje gingen, dan gingen ze naar Spanje zeurde ze om kleding, dan kreeg ze kleding.
Geen wonder dat sommige klasgenootjes jaloers op haar waren vroeger.
Maar nu….nu was het geld op…..nu hadden ze ruzie over het geld.....en het woord ‘gelukkig’ zou je ook niet zo kunnen gebruiken.
Een halfuur later stapte ze uit.
Victoria Street….een van de mooiste wijken uit Londen hier stonden de Villa’s (Waar ze zelf ook in woonde) hier woonden de miljonairs en de rijke kaklui de zaken mannen.
Eigenlijk was het misschien nog zo slecht hier niet? Dacht Rozie.

Hoofdstuk 3
School word erger dan het al was.

25 januari 6:30, Victoria Street
Het geluid van de wekker ging af. Wat een rot geluid! ze was bepaald geen ochtendmens.
Rozie stond op. Ze bestudeerde haar lange bruine haren het zag er weer eruit als een vogelnest. Ze pakte haar borstel en borstelde het goed Au..! een klit.
Dat gezeik op school, daar had ze niks aan en ,vooral als je vandaag bij biologie (Dat bij haar verplicht was op school) dingen onder de microscoop moest onderzoeken.
Vervolgens dacht ze na over haar droom ,Waarom moest zij perse dromen dat zij samen met de metrojongen in de auto van haar mentor (Mevrouw Smith) zat? Ze had een hekel aan haar vooral, Omdat ze altijd ergens meebemoeide.
Ze liep naar beneden en drukte op de knop van de espresso automaat (Ze maakte dus haar eigen Choco koffie, Dat is koffie met Chocolade en slagroom erin) Tegelijkertijd begon ze haar broodjes te smeren met Jam en kaas.
Ze voelde zich moe haar hoofd was nog een leeghoofd , Pas als ze in de bus zat, werd ze goed wakker, en kon ze weer nadenken wat ze die dag had.
Ze dronk snel haar Choco koffie op en liep naar de badkamer om haar tanden te poetsen.
Vijf minuten later keek ze op haar wekker in haar slaapkamer o, nee ze moest opschieten!

Rozie had haar schooloutfit zo snel mogelijk aangetrokken, ze pakte snel haar boeken (die ze probeerde in haar tas te stoppen) ,Maar de boeken staken uit dan maar zo hoor! dacht Rozie, en rende vervolgens naar de bushalte voor de bus.
net op tijd! De bus kwam er al aan.
Ze plofte neer op de bank. Naast haar zit haar beste vriendin Elize achter haar zitten David en Joyce(David was het vriendje van Elize en Joyce was de zus van David)
‘Vandaag toets Frans’ zegt Elize kreunend.
‘Nee!’ kreunde David en Joyce.
‘O ja! Helemaal vergeten!’ Zegt Rozie.

Even later kwam de bus aan bij hun school: Westminter school.

Rozie ging in de klas weer naast Elize zitten samen hadden ze meestal de grootste lol, Maar sinds ze die David had ontmoet moest ze perse aandacht geven aan haar vriendje.
Achter haar zaten Sharon, Anna, Sharley en de rest van haar groepje of terwijl de Plastics dat was hun bijnaam.
Aan de andere zijde van de klas zaten de populaire jongens zoals: Bobby,Jody en Chuck ze waren altijd aan het kloten te stoeien of te discussiëren wie de lekkerste kont van de meisjes had.
Bobby had een bril kort bruin haar hij was mollig, Maar dat kon hij niet schelen. In zijn dagelijkse leven was hij pizzabezorger en had al veel meisjes gehad.
Jody was zo beetje de grappen maker hij was lang had kort blond haar (Altijd lenzen in) Altijd donkere jeans aan en altijd een grijs, zwart of groen T-shirt aan. Hij was lid van de toneel vereniging van Londen, en wilde ook graag met z’n hart en ziel acteur worden.
Chuck was dé stoerste van allemaal hij had een getinte huid een soort ratten kop met van die ratten tanden en zwart krullend haar.
Hij sloofde zich altijd uit bij de meisjes (En vooral bij zijn vriendinnetje: Sharon)
Was iemand boos op hem, dan ramde hij hem meteen in elkaar.
Hij had overal commentaar op zoals: Wat kijk jij naar me man? of: Heb je weleens gesport of zo? Nou,ja dat soort dingen dan(Het commentaar gaf hij meestal op kinderen die net als Rozie onzeker waren).

Rozie had echt een hekel aan haar klas, vooral in de eerste klas was het ergst, Toen ze Bobby uit wilde vragen en wie stonden achter haar de hele klas! Ze schaamde toen echt dood!
En vooral hét hoogtepunt:Toen ook nog eens mevrouw Smith kwam vragen: Wat doen jullie hier? (Kon het nog erger?, Ja eigenlijk wel!)
Want, vanaf de brugklas werden Rozie en Elize dé Kleuters genoemd, Omdat ze soms af en toe nog naar Grease of Dirty dancing keken waarom accepteerden ze dat nooit?

Voor hun zat Tiara een donker moslim meisje die heel aardig met iedereen kon vinden, behalve de plastics dan.
En altijd achterin de klas achter de plastics zaten Emily en Serena.
Emily had bruin lang haar een nog steeds last van acne, Maar ondanks dat was ze bloedmooi,Ze had altijd mascara op(xxl effect mascara) en Rozie mocht haar wel.
Ze was altijd grappig Het gekke was dat ze gepest werd door de jongens.

Serena was het stoerste meisje van de klas, ze had altijd een Adidas vest aan(Haar kledingkast stond vast vol met die dingen) een spijkerbroek van de H&M (ze kocht daar alleen spijkerbroeken) en altijd Sneakers van Björn Borg of NIKE of Adidas.

En voor Rozie zat Chloe een klein meisje met lang bruin haar altijd haar bruine haar in een staart een simpel effen Shirt aan en een simpele zwarte rok. Eigenlijk best raar dat ze gepest werd door de plastics wat was er dan mis met haar? , alleen het feit dat ze verlegen was ja nou en? Dat was ik ook toch?
Opeens kwamen de plastics naar haar toe.
Chloe keek geschokt naar ze. Arme zij Wanneer kwam de Docente nou? Dacht Rozie.
‘Aooo….die wordt weer flink voor schud gezet’ fluisterde Elize in haar oor.
En ja hoor….Sharley begon haar zin.
‘Hé je liet iets op de grond vallen’ Chloe keek op de grond daar lag een klein tasje die Anne stiekem op de grond had gegooid.
Ze wilde het oprappen, Maar toen zei Anna:
“Laat eens kijken wat je in dit tasje hebt’’
“Nee geef terug’’ beveelde Chloe.
Ze keek erin en riep:
‘OMG! Een maandverband tasje!’
Een paar jongens gingen kijken Jody zei:
“Laat eens zien’’ Chloe wilde het pakken, maar Anna gaf het net aan Jody.
Uiteindelijk gaf Sharon het terug, Maar net voordat Chloe het tasje in haar handen kon hebben Liet Sharon het met “expressie’’ op de grond vallen.
Iedereen (van de plastics) lachte gemeen. Ze keken snel even nog naar de reactie van Chloe, Die chagrijnig en schamend terug keek.
“Je hoeft niet zo Arrogant te kijken hoor…’’ zegt Sharon
kattig terug.
En weer lachte de rest, en liepen terug naar hun tafeltje.
Arme Chloe warneer worden de plastics ooit volwassenen en warneer begrepen ze dat je iemand moet respecteren?
Eenmaal aan hun tafeltje zei Sharon:
‘Meiden ik heb gehoord dat er een nieuwe Jongen komt op school in onze klas hij is weggeschopt van zijn school, Omdat hij niks deed aan zijn huiswerk en hij spijbelde heel vaak;’ (Zei wist alles over de school, Want haar vader was de directeur, Daarom wilde Sharley en Anna altijd alles weten wat de komende plannen waren voor het nieuwe schooljaar)
‘En? Heb je al een foto van hem gezien?’ vraagt Sabine nieuwsgierig.
‘Nou…ik moet zeggen dat hij…’
Sharon kon haar antwoordzin niet afmaken, Want Mevrouw Smith kwam(Eindelijk) het lokaal binnen.
Daar kwam ze dan Mevrouw Hannah Smith met haar strenge Dior bril(Waar ze nog strenger leek) haar kort blond haar en een simpele spijkerbroek met daarop een wit bloesje.

‘Goedemorgen iedereen sorry dat ik zo laat was , voordat we met jullie toets Frans beginnen laat ik eerst de namen opnoemen en, Daarna jullie voorstellen aan onze nieuwe leerling’
De namen werden snel opgenoemd iedereen was nieuwsgierig hoe zag hij eruit? was hij gemeen of juist aardig? was het de zoon van Johnny deph of waren zijn ouders onbekend?

De Jongen kwam binnen, eerst keek Rozie naar zijn kleding (net als alle jongens had hij een net schooluniform aan) ze hoorde gegiechel op de achtergrond vast Sharley of Anne of zo, Maar toen ze naar zijn hoofd keek wist ze het meteen, Dat was de jongen uit de metro! Ze schaamde zich dood hij lachte naar haar, Maar gelukkig was Elize de reddende Angel! Ze vroeg:
‘ken jij die jongen ? ik zie je zo blozen’
“Euh….nee….ik hoorde een stomme opmerking op de achtergrond…..’’ antwoord ze blozend terug.
Blozen? Zat ze te blozen? dat kon niet!
‘‘Nou het is totáál geen lekker ding hoor’’ zegt Sabine overdrijvend hardop.
Iedereen zag dat de metrojongen verlegen werd.
Hoe haal je het in je hoofd om dit hardop te zeggen? !Dacht Rozie(Ze schaamde zich nog erger dan ooit).

‘ Bonjour monsieur stel je maar eens voor’ zei mevrouw Smith.
‘Ik ben Willem en ik ben 16 jaar oud en ik kom van Middelbare school van Londen en ik woon in de wijk Southpark’ (hij deed zijn best om zo Cool mogelijk te lijken zag Rozie meteen).
Even later moest toch iedereen zijn proefwerk maken, Ze baalde enorm waarom hij? Waarom zit ze nog Überhaupt in deze klas? En waarom werd hij van school afgetrapt werd van school?
Ze probeerde te concentreerde op haar proefwerk, Maar het lukte niet steeds dacht ze aan hem aan zijn stomme actie in de metro.

Steeds keken ze elkaar stiekem aan, Maar Rozie probeerde niet te opvallend te doen, voordat je het wist was er weer eens een ‘zogenaamde’ roddel over dat je verkering hebt met die gast, Want er was altijd paparazzi op de loer (Sharley en Anna).

Die stomme Franse zinnen!
‘Svp lever jullie proefwerk maar in’ zei Mevrouw Smith
Shit!...Ze was nog maar bij de eerste zin en der rest was klaar! Dacht Rozie.
Ze schreef achter elke zin een vraagteken ze had toch niet geleerd, Wat maakte haar dat uit ze wilde niet eens is werken later in de toekomst.

‘Rozie wil je ook je proefwerk inleveren Svp?´
‘Ja, natuurlijk’ zegt ze met een rode tomatenkop.
Ze schaamde zich dood iedereen had vast weer een voldoende en zij weer het laagst.
‘Gaat het wel met je?’ vraagt Elize
‘Ja hoor prima’ loog Rozie tegen haar vriendin.
De bel ging Rozie leverde het snel in en liep zo snel mogelijk door naar haar kluisje.
Hoe overleef ik school! Bedacht Rozie.

Ze pakte haar sleuteltje van haar kluisje en wilde haar spullen pakken, Maar net te laat! Bobby, Jody en Chuck gooide haar deurtje van haar kluis voor de grap dicht.
‘Zag die blik in haar gezicht hoe ze schrok;’ hoorde Rozie nog lachend zeggen door Jody.
Ze zuchtte, Waarom moest dit nou elke dag zo?
Vervolgens liep ze naar de aula en at daar haar koek op ze luisterde half naar het verhaal van Joyce(Het zusje van het vriendje van Elize) hoe haar voetbalkamp was.

Willem liep de school binnen Westminter school stond er met grote letters op de ingang.
Hij vroeg aan een administratie werkster welk lokaal hij moet zijn.
‘Wat is je naam?’ vroeg de vrouw met blond kort haar en een strenge bril (op haar blazer had ze een naambordje waarop stond: Alexandra administratiemedewerker) .
‘Willem. Willem Dawson’
‘Je bent nieuw hier zeker? Dan moet je even naar de directeur vragen om je rooster en zo te vragen,Want je staat nog niet in het leerlingen systeem op de computer’
Ze wees het kantoortje aan van de directeur aan. directeuren ze waren niet de lieverdjes o nee!
Hij klopte aan en vroeg in welk lokaal hij moest zijn hij gaf meteen zijn rooster 1e en 2e uur had hij Frans dat was tenminste nog een leuk vak vond hij.

Terwijl hij de trap op liep dacht hij aan het meisje uit de metro die hij gisteren had gezien ze was zo mooi ondanks haar make-up die uitgelopen was.
De grote vraag was in zijn hoofd: Waarom keek hij steeds naar haar kende hij zichzelf wel? Hij wist vast en zeker dat het meisje al bezet zou zijn, maar soms keek ze terug of was dat vergissing? Vast en zeker meisjes maakte je onzeker ook al was je zo Macho die altijd stoer deed.
Hij klopte aan op de deur van het lokaal.

Hij liep naar binnen.
‘ Bonjour monsieur stel je maar eens voor’ begroette de lerares vriendelijk.
Hij keek de klas in tot z’n schrik zag hij het meisje uit de metro het metromeisje! was zij even koel als een McFlurry!? Dacht hij.
hij zag dat ze bloosde en Willem bloosde ook voorzichtig stak hij zijn hand op, maar haar vriendin die naast haar zat fluisterde wat in haar oor.
‘‘Nou het is totáál geen lekker ding hoor’’ zegt een meisje overdrijvend hardop(Dat was vast zo tutje die altijd de aandacht wilde hebben) .

‘Ik ben Willem en ik ben 16 jaar oud en ik kom van Middelbare school van Londen en ik woon in de wijk Southpark’ Waar sloeg dit op? Zo kende hij zichzelf niet eens.

Hoofdstuk 4 Waarom ik?

Westminter school 25 januari laatste twee uur
De eindeloze saaie Engelse grammatica les leek langer te zijn dat iedereen verwachte.
Steeds werd er naar de klok gestaard,Elize die de hele dag al naast haar zat krabbelde de duizendste lachende smiley in haar aantekeningen schrift.

‘Oké ik wil dat jullie een verhaal maken met een tweetal het is heel belangrijk, Want het is voor je rapport ik heb jullie ingedeeld, Dus kunnen jullie niet kiezen’

Iedereen was teleurgesteld toen ze de woorden van meneer Ben hoorde.
‘Rozie jij werkt samen met Willem’
Rozie stak voorzichtig haar hand op om te laten weten dat zij het was. Het meisje uit de metro.

Wat?! Klonk er in haar hoofd dit kon niet waar zijn! ze kneep stevig in haar arm, het deed zeer, Maar het was geen droom ze moest met de sukkel uit de metro werken, waar ze helemaal geen zin in had.
De schoolbel rinkelde tijd om zo snel te vluchten naar huis.

Hoe moest ze dit aan haar ouders vertellen? Haar ouders willen dat er niemand bij haar op bezoek komt en waarom wist ze ook nooit.
Een jongen was verboden! Omdat het een soort ‘ongelukje’ was dat Rozie was geboren.
Ja ja…dacht ze dan bij haarzelf.

Ze liep haastig van de trap af naar beneden, Maar bij de tweede trap werd ze tegengehouden door Willem.
‘Wat doe jij nou weer hier?’ vraagt Rozie chagrijnig.
‘Ik wilde vragen of je nu tijd had om onze schoolopdracht te doen’
‘Nee sorry teveel huiswerk en om half 6 thuis zijn En O, ja even voor de duidelijkheid veel succes met de opdracht….,Dus laat me met rust of….’’
Ze kon haar zin niet afmaken, Want Willem luisterde niet meer en hij liep weg.

Even later zat ze in de bus ze had geen zin in om muziek te luisteren al die saaie en genante liedjes over hoe de liefde eigenlijk is.
Het interesseerde haar niet zo, Maar ze was wel benieuwd hoe het was om een vriendje te hebben.
Ze hoorde de strenge vader en moeder stem in haar hoofd:
Nee geen vriendje! Geen spraken van ook al ben je 40 je mag geen man/vriendje.
Nu nog maar eens uitleggen voor die schoolopdracht ze zuchtte diep en keek uit het raam.
Weer geen stralende zon, Maar jankende regen.
Vervolgens stapte Willem in er was naast haar nog plek, Maar stiekem hoopte ze dat hij achterin ging zitten.

‘Kan ik hier naast je zitten?’ vraagt hij.
WAS HIJ HELEMAAL GEK GEWORDEN! Spookte het door haar hoofd.
‘Nee..’ antwoorde Rozie
‘Waarom niet? Hier is alleen plaats;’
‘Omdat jij mij gisteren…..’ Rozie kon haar zin niet afmaken, Want Willem stak zijn hand uit en zei:
‘Sorry voor die domme actie van gisteren,En…..’
‘Ga nou maar ergens zitten of blijf je hier nog staan?’ vraagt ze.
Vervolgens liep Willem naar het achteren en ging daar zitten een beetje klagen over een zitplaats bah! En dat achterlijke mopper zinnetje: ‘Sorry voor die domme actie van gisteren,En…..’
Komt die de nu pas z’n excuses aanbieden, Nou ja zeg!

Victoria Street(thuis) 17:15 25 januari

Rozie stapte uit de bus en liep door de regen ze checkte snel haar mobiel .
geen sms of iemand die had gebeld.

Thuis maakte haar moeder altijd ruzie met haar stiefvader,haar echte vader kende ze alleen van foto’s toen ze drie was ,Was hij plotseling verdwenen.
Eigenlijk had haar moeder helemaal niet een goede band met haar stiefvader en Rozie ook niet.

Ze schepte lasagne op haar bord en probeerde de ruzie te negeren het ging weer over geld, Maar het ging bijna niet ze kon geen hap in haar keel krijgen.
‘Ik werk 10 uur per dag en wat jij doet is helemaal niks!’ Schreeuwde haar Stiefvader.
‘Kunnen jullie nou nooit stoppen met ruzie maken het lijkt alsof ik de moeder ben en jullie mijn kinderen!’ Zegt Rozie boos.

Ze rende de trap op en plofte in haar bed haar tranen rolde over haar wangen.
Hoe was het eigenlijk thuis bij Willem? hij had vast ouders die hem accepteren hoe hij is of wat hij doet.

Hij zou nog zelfs met 100 meisjes thuis komen en zijn ouders zouden nog niet boos worden of zijn ouders hadden vast en zeker geen verbod op meisjes.

Ze stapte uit bed en pakte haar mobieltje ze belde Elize, Maar die nam niet op ze had geen zin in om iemand anders te bellen en helemaal Willem niet.
Als ze die naam nog hoort moest ze echt kotsen! Of het nou op school was of thuis het maakte niks uit ze wist zeker dat ze een onvoldoende zou halen voor de schoolopdracht.

Ze keek in de spiegel ze vond zichzelf als een monster eruit zien.
Wie hield er nog van haar? Dacht ze in haarzelf.
Altijd was het ruzie waarom? Waarom moest mam die man in huis hebben? Deed ze dit alleen om het geld? Dan heb je toch geen ‘echte’ Liefde?
Ze ging liggen op haar bed en stopte haar dopjes van haar IPod in haar oren.
Ze wilde gaan slapen, Maar slapen kon ze niet,Want ze piekerde altijd, Ze probeerde dat niet te doen, Maar dat lukte niet, Ze wilde dat er iemand naar haar kon luisteren en bellen wanneer ze dat wilde iemand die altijd tijd had iemand die je tips gaf iemand om mee te knuffelen en te zeggen: Ik hou van je.
Ze voelde zich ongelukkig in een dip, Ze wilde al bijna niks eten (Normaal zou ze juist wel heel veel willen eten)

En ze moest helemaal niet aandenken aan die schoolopdracht en erger was nog Willem deed zo verdacht tegen haar! Zo mysterieus keek hij Vooral ’S middags het derde uur, Toen ze samen met Elize in het OLC was om informatie te opzoeken op de computer voor biologie hij deed zo mysterieus hij keek stiekem naar haar maar Rozie probeerde het te negeren of nog zo voorbeeld toen hij haar liet(Zogenaamd) schrikken in het 5e uur bij de kluisjes (Ze schrok toch niet) dacht Rozie.
Hij was toch niet?...Nee dat kon niet hij houd wel van meisjes plagen…Dat deed hij vast op zijn vorige school ook….of toch…?....Nee,Nee en nog eens Nee ze moest er niet aan denken.
Maar hoe weet je nou of iemand nou écht op je verliefd is? En hoe weet je of jezelf verliefd bent? Zelf verliefd echt niet NO WAY! Dat moest ze helemaal niet denken!.

En toen wist ze het ze ging een ‘zogenaamde brief’ sturen naar Julia!(Julia uit het verhaal van Willem shakespeare) Ze wist dat mensen in Verona(Het plaatsje in Italië waar het balkon staat van Julia) briefen schreven en dan in een muur leggen en in de hoop dat Julia terug zou schrijven.
Ze pakte pen en papier en ging buiten op haar balkon zitten, dat was de plek om tot rust te komen.

Ze schreef op:

Lieve Julia,
Mijn naam is: Rozie en ik ben zestien jaar.
Thuis gaat het niet zo best, Mijn stiefvader maakt ruzie, mijn beste vriendin geeft alleen maar aandacht aan haar vriendje, en sinds ik die eikel uit de metro heb ontmoet (Die vervolgens ook in mijn klas zit) is het helemaal niet fijn.
De grote vraag is dus:
Is Willem op mij? Hoe kan ik daar erachter komen?Hoe wet je nou of iemand écht op je is?
Het is echt stom, Want toen ik hem in de metro zag was ik boos, maar steeds als we stiekem naar elkaar keken moest ik lachen(Geen flauw idee waarom)
Mijn gevoelens zijn zo anders de laatste tijd.
Dan ben ik boos, Maar als ik hem zie ga ik stiekem lachen en dan ben ik verdrietig.
Ik eet bijna niet meer, steeds moet ik aan hem denken, Maar van mijn moeder mag ik geen vriendje ik weet ook waarom: het was een ongelukje dat jij geboren was en dat wil ik niet dat jij meemaakt zoiets.
Ja kom op zeg! Een kind als ongelukje geboren zoiets zeg je toch niet?
Op school vinden ze me maar een raar meisje vooral mijn kleding en als ik huil en de reden niet weet.
Ze vinden zelfs dat mijn kleding 2e hands van de markt is.
(Dat is helemaal niet waar)
Help me! Niemand begrijpt me of houd van mij, Hoe weet ik nou dat Willem op mij is hoe?
Ik dwing mezelf te denken dat ik geen verkering krijg dat ik lelijk ben en van mijn ouders mag ik geen vriendje hoe nu?!
a.u.b. Schrijf me terug!
Kusjes: Rozie
Wat moest ze nog met die brief zo kon hem niet eens is opsturen! Voor de zekerheid pakte ze een envelop en stopte de brief erin en verborgde het in haar nachtkastje.
Toch besloot ze om te gaan slapen Ze probeerde om niet veel na te denken, Maar dat ging bijna niet, Ze voelde nooit gelukkig.
Waarom anderen wel waarom ben ik zo onzeker? Waarom heb ik een stiefvader die altijd ruzie maakt en mijn moeder die me slaat en zegt dat ik geen vriendje mag? Waarom?
Warneer zou ik ooit geluk hebben?

Aantal keer bekeken: 4077
Waardering: 8.00 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 35 bezoekers online