Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

S.O.S. ik ben weer verliefd!.

U leest om dit moment het verhaal S.O.S. ik ben weer verliefd! gepost door Adinda van Schaik. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Adinda van Schaik
Gepost op: 2006-6-11

Verhaal:

S.O.S. ik ben weer verliefd!
‘Nee, ik meen het! Hij is echt héél leuk!’ zei ik tegen m’n vriendin, Aïsha. En hij was ook leuk! Het was de leukste jongen die ik ooit had gezien. Hij had van die mooie bruine ogen, en zijn haar zat zo leuk! Maar het belangrijkste van allemaal, hij begreep me zo goed. Ik had al best veel meegemaakt in mijn leven. Mijn ouders waren gescheiden, en mijn moeder was nu getrouwd met zo’n ongelofelijke zak! Zijn naam was Louis, moet je nagaan! Louis! Hij kwam uit Amerika en had zo’n irritant accent. Zo van: hellow, ik ban Loewis. Zo Amerikaans. Ik houd veel meer van mijn echte vader, daarom ben ik ook meestal bij hem. Maar mijn moeder woont in de stad en dat is natuurlijk wel handig. Maar goed, ik probeerde mijn vriendin dus duidelijk te maken dat dit echt de jongen van mijn leven was, maar ze leek me niet echt goed te begrijpen. ‘Ja, dat zal best. Maar dat zei je vorige week ook. Maar dan over Johan. Sorry Elise, maar ik vind ‘m echt veel te oud voor je. Hij is 18! Er zit wel 5 jaar verschil tussen jullie!’ zei ze dan de hele tijd. Misschien zei ik vorige week wel dat ik Johan leuk vond, maar dat vind ik nu toch niet meer? ‘Ja, maar Tim begrijpt me echt héél goed! Johan liep zo te zeuren over zoenen en vrijen enzo. Hij was veel te opdringerig.’ Waarom begreep ze me nou niet? Ik bedoel, vorige week is vorige week. Ik mag nu toch wel weer iemand anders leuk vinden? ‘Of wil je soms dat ik de rest van mijn leven verdriet heb om Tim? Ik kan er ook niks aan doen dat jij toen zo’n idioot als vriend had gekozen!’ Begon ik toen maar. M’n vriendin keek me gekwetst aan: ‘Zo bedoelde ik het niet. Ik probeerde… Ik wilde gewoon… Ik wilde gewoon niet dat je weer gekwetst zou worden… ik… ik…’ Begon ze. Ik had meteen spijt. Ik ook met m’n grote mond! De bel ging. He bah! Geschiedenis. M’n vriendin stond op en liep weg. Ze mompelde nog iets van doei. Ah shit! Waarom ben ik dan ook zo’n flapuit? De hele les lette ik niet op. Geschiedenis was toch absoluut niet mijn vak. Ik had er alleen maar spijt van mijn stomme woorden. Ik wist dat ze er nog steeds mee zat. Oh! Wat ben ik ook een idioot! Ik wist echt niets meer om haar dag weer goed te maken. Ze had mij wel eens opgevrolijkt met een reep chocolade en een gedicht, dus begon ik ook maar aan een gedicht. De reep chocolade zou ik in de pauze wel halen.

Lieve Aïsha,
Het spijt me van die woorden
Het spijt me van je gebroken hart
Het spijt me dat ik een idioot was
Het spijt me dat ik zo’n flapuit ben
Het spijt me Aïsh, het spijt me echt
…

He! Wat een stom gedicht! Ik kraste het weer door. Ze moest het maar doen met die reep chocolade. Oh, wat moet het vreselijk voor haar zijn geweest. Ze hield echt van Mikey. Hij was zo’n beetje het enige waarvoor ze leefde. Ze ging naar school om hem weer te zien, ze ging naar huis om gauw weer met hem te msnen. Op een dag kwam hun eerste zoen. Haar dag kon niet meer stuk. Ze liep de hele dag te zingen en schreef het ene gedicht na het andere. Het was geweldig voor haar. Totdat ze Mikey met een ander zag zoenen. Het was al avond en ze wou hem verassen met een cadeautje. Ze liep naar zijn huis en zag hem. Hij zag er weer geweldig uit. Tenminste, dat vond zij dan. Maar toen zag ze dat hij niet alleen was, er was een meisje bij hem. En ze pakte Mikey bij zijn middel en begon hem hevig te zoenen. Mikey zoende terug. Aïsha stond er maar een paar meter van af. De tranen rolden over haar wangen. Ze rende naar huis en is daar compleet ingestort. Ze belde me op en vertelde me het hele verhaal. Ik weet het nog precies. Ik kon haar nauwelijks verstaan, ze was helemaal over haar toeren. Ik ben toen naar haar toe gegaan en heb haar proberen te troosten, maar de tranen bleven maar stromen. Een gebroken hart. De volgende dag liep ik met haar de school binnen en we zagen Mikey staan. Aïsha wou alweer weglopen maar ik hield haar tegen. We liepen nuchter langs Mikey heen. Nou ja, nuchter. We gedroegen ons wel een beetje vreemd maar ach… Mikey pakte Aïsha bij haar arm en trok haar naar hem toe. Aïsha weigerde hem te zoenen. Toen hij vroeg wat er was barstte Aïsha los. ‘Wat er is? Wat er is?’ krijste ze. ‘Wat denk je dat er is? Ik zag je wel hoor gisteren! Met dat stomme wicht! Was het fijn? Nou? Was het lekker om haar te zoenen?’ Zo had ik haar nog nooit gezien. Meestal was ze verlegen, maar die woede op haar gezicht. Het was duidelijk dat Mikey echt veel voor haar had betekend. Mikey keek haar alleen maar verbaasd aan. Toen verstrakte zijn blik en zei hij: ‘Wie bedoel je? Sidney? Oh zij is niet echt speciaal. Ze was maar zo’n… Hoe noem je dat? Een one-night-stand. Echt, niets om je druk over te maken.’ ‘Wat! Niet echt speciaal? Niets om me druk over te maken?’ barstte Aïsha los. ‘Jij vuile zak!’ riep ze, en ze sloeg hem vol in zijn gezicht. Waarschijnlijk heeft hij nog steeds een blauw oog. Oh God, hoe kon ik zo’n onhandige opmerking maken? Dat werden dus twéé chocoladederepen.
De lessen duurden echt lang! Te lang! Toen de bel van de volgende pauze eindelijk door het schoolgebouw galmde holde ik als een speer de trap af naar de snoepautomaat. Hmm… Wat zal ik doen? Dacht ik. Een reep met noten en een reep zonder noten, of gewoon 2 repen zonder noten? 2 repen zonder maar. Ik gooide een euro in de automaat en drukte 2 keer op 22, het nummer van de chocolade. Shit! De chocolade zat vast! Ik trapte een keer tegen de automaat. ‘wiehowiehowiehowiehowie…’ begon de automaat. Shit! Ook dat nog! De beveiliging. Ik pakte snel de chocolade, die inmiddels was gevallen en rende gauw terug naar boven. Heb ik weer! Gelukkig kwam niemand me achterna en ik plofte naast Aïsha neer in de aula. Ze keek een beetje bedroefd voor zich uit. Ik gaf haar de chocolade en zei sorry. Ik wist dat het niet genoeg was maar ik wist niets beters te zeggen. Ze keek me verbaasd aan en zei: ‘Huh? Wat doe je?’ urghh! Ik moest haar nog altijd duidelijk maken dat het voor haar was. ‘Voor jou, omdat ik zo bot was de vorige pauze.’ Ze begon tegen te sputteren dat ze het niet hoefde enzo, maar ik keek haar zo aan, dat ze gewoonweg niet durfde te weigeren. Ze brak een reep doormidden en gaf de helft aan mij. Omdat ik nogal een chocoladefreak ben nam ik het aan. ‘Danwjefwel’ mompelde ik met volle mond. We zaten de rest van de pauze maar een beetje stil naast elkaar. Ik begon weer over Tim. Deze keer gaf Aïsha een beetje toe. Waarschijnlijk omdat ze niet nog meer commentaar over Mikey wou horen. Ze zei nog steeds dat ik te snel verliefd werd en dat ik op dit moment 8 jongens leuk vond, maar wat maakte dat nou uit! Ik bedoel, Tim, Michel, John, Samuel, nog een Samuel, Ludo, Niels en David zijn nou eenmaal allemaal even leuk. En trouwens, ik heb toch geen verkering met ze! Ik kon er echt niets aan doen. Ik vond ze nou eenmaal leuk. En dat was soms nog wel lastig, aangezien Josephine Ludo ook leuk vond en Aïsha al heel lang een oogje heeft op Samuel. Ik probeerde daarom ook niet met hun te flirten, maar dat ging vanzelf! Want dingen die ik niet als flirten zie, zien mijn vriendinnen wel als flirten. Ik ben gewoon vrolijk en spontaan tegen jongens, en hun zijn verlegen en durven niet te flirten. Best wel jammer, want nu denken hun dat ik telkens met iedereen flirt. Maar ja, ik kan moeilijk de rest van m’n leven een non blijven. Een verliefde non. Maar goed, Aïsha knapte weer een beetje op van de chocolade en we maakten plannen voor het aankomende feest: Carnaval in Lucky. Aïsha zei dat ze een groen masker op zou doen die alleen voor haar ogen zat. Boven op het masker zaten pauwenveren. Ik voelde een steek van jaloezie en wou dat ik ook zo’n masker had. Ik wist eigenlijk nog niet wat ik aan zou doen. Waarschijnlijk een kort rokje en m’n nieuwe truitje. Omdat het carnaval was zou ik dan eventueel m’n gezicht schminken. Maar dan niet teveel schmink, want ik moest natuurlijk nog wel kunnen zoenen! Tim zou waarschijnlijk ook komen… Opeens had ik heel veel zin in Lucky.

‘Pfff! Eindelijk is de dag voorbij.’ Zuchtte ik tegen Josephine. We hadden net aardrijkskunde gehad. Was nog wel een grappige les, want die leraar, Peter, legt alles altijd zo grappig uit. Deze keer vertelde hij alleen maar over zijn schoonouders en de verhuizing. Hij had echt een super leven! Zoveel avontuur en zoveel lol. En op de manier hoe hij het vertelde, het was gewoon alsof je het zelf op dit moment meemaakte! Ik trok m’n fiets uit de stalling en fietste liep met de fiets in de hand naar Josphine en Aïsha, die aan de andere kant van de stalling stonden. Aïsha gaf een broodje aan Josephine. Ze gaf het bijna altijd weg. Waarschijnlijk omdat ze nooit honger had. Ik helaas wel. Ik zag Josephine op het broodje kauwen en ik voelde mijn maag knorren. Ik had wat mee moeten nemen, besefte ik. We fietsten gillend en lachend naar huis. Aïsha begon weer met haar belconcert en Josephine en ik deden lachend mee. Mensen die ons hoorden keken ons lachend aan. Een vuilnisman hield zelfs op met zijn werk en keek ons na! Ik grinnikte, wat is het toch heerlijk, al die aandacht! Toen we bij de kruising waren sloegen Josephine en Aïsha af, en ging ik de andere kant op. Ik zag er nu alweer tegen op om Louis weer tegen te komen. Hij kon zo achterbaks doen! Toen ik thuis kwam gooide ik m’n fiets tegen de muur in stapte ik het huis binnen. ‘Mam? Louis?’ probeerde ik. Maar er was niemand thuis. Ik smeet m’n tas in de hal en rende naar boven, naar m’n kamer. Ik zette de computer aan met het smoesje dat ik aan m’n huiswerk zou beginnen, maar ik wist zelf ook wel dat ik achter msn zou gaan en er uiteindelijk niets van m’n huiswerk terecht kwam. Nou ja, jammer dan! Ik keek naar m’n msnlijst om te zien wie er allemaal online was. Aïsha, Josephine en… Tim! Yes! Ik klikte op zijn naam en begon te typen:

Elise zegt:
Eeya!

Tim zegt:
Eey Meiss!

Elise zegt:
Alles goed?

Tim zegt:
Jaa cker, mjou?

Elise zegt:
Jaa ut gaat egt perfect… jij bent nl onn

Tim zegt:
Weet je, ik verveel me. Heb je zin om ff te hangen ofzow?

Elise zegt:
Jaa tuulk!


Tim zegt:
Ik kom je wel ophale met me scooter okeej?

Elise zegt:
Lyp!

Tim zegt:
Kom eraan, tosso! P.s. je ben by je moeder tog?

Elise zegt:
Jaa helaas wel!

Tim zegt:
Ik zal je bevrijden! *kus*

Elise zegt:
*bloos*

Tim zegt:
Tosso!

Elise zegt:
Doei!

Oh! Wat was het toch een lekker ding! Ik zette gauw mijn computer uit en deed nog wat extra mascara op. Ik keek tevreden in de spiegel. ‘Mooi. Geen puistjes’ dacht ik. Ik haalde nog gauw even een kam door mijn haar toen de deurbel ging. Ik opende de deur en zag daar Tim staan. Tim met z’n scooter. ‘Dit wordt het ritje van mijn leven!’ Dacht ik. Hij keek me met zijn onweerstaanbare glimlach aan. Ik voelde hoe mijn knieën verslapten. Ik kon maar beter gelijk gaan zitten, wilde ik niet omvallen. ‘Are you ready?’ Vroeg Tim me. Ik mompelde iets van ja en hij zette zijn motor aan. We reden van m’n huis weg en ik voelde de wind in m’n gezicht. Heerlijk! Ik klemde me nog iets steviger tegen Tim aan en snoof zijn heerlijke geur op. We reden langs de weiden en de bloemen verspreidden een heerlijke geur. Ik voelde dat Tim iets harder begon te rijden. Nee, niet iets harder, veel harder! ‘Tim! Wat doe je!’ piepte ik. Ik kneep me nog dichter tegen hem aan. Ik ving een glimp op van de snelheidsmeter: 190 kilometer per uur! Ik kneep mijn ogen stijf dicht. Pas na een half uur begon Tim zachter te rijden. ‘Tim! In hemelsnaam! Waarom reed je zo hard?’ Tim zei nog een tijdje niks. Pas onder de viaduct deed hij z’n mond open: ‘Sorry dat ik je bang heb gemaakt.’ Hij stopte zijn scooter en stapte af. Ik keek hem strak aan. Hij keek mij even later ook aan, in mijn ogen. Ik smolt. Als ik al woede had gevoelt, was alle woede nu verdwenen. ‘Waarom?’ mompelde ik zonder geluid. Alleen mijn lippen bewogen. Hij had me blijkbaar toch verstaan. Hij keek van me weg. ‘Tja… Waarom? Elise, je moet één ding goed begrijpen. Er zijn geen perfecte jongens oké? En ook al houd je niet meer van me als mijn verhaal is afgelopen, houd mijn verhaal alsjeblieft geheim!’ Ik knikte verbaast. Zo kende ik hem helemaal niet! ‘Nou’ begon hij ‘Ik heb een week terug met mijn vrienden bijna een meisje verdronken. Ik wou dat we haar helemaal hadden verdronken! We waren dronken en het meisje had ruzie met m’n vriend. Mijn vriend was zó woedend! Hij vertelde me waar ze ruzie over hadden. Ik weet niet eens meer waarover. Maar goed, opeens stelde één van mijn vrienden voor om haar te verdrinken. We waren dronken Elise! We stopten haar in een zak en knoopten de zak dicht. 2 van mijn vrienden gooiden haar in de sloot. Ze is helaas even later door een politieagent gevonden. Ze heeft het hele verhaal doorverlult, de trut! Maar goed. Nu zit de politie dus achter ons aan. En ik zag dus net een hele groep staan.’ Ik staarde hem met open mond aan. Hoe kon hij! Wat een achterbakse idioot is hij eigenlijk! ‘Wat!’ gilde ik ‘Hoe kun je! Je hebt bijna iemand vermoord!’ mijn stem sloeg over. Ik besefte dat het een heel gevaarlijk spelletje was geworden. Als hij al in staat was om iemand te verdrinken, wat kon er dan wel niet met mij gebeuren? Tim keek me koel aan. De blik in zijn ogen deed me verstarren. Oh nee! Oh nee! Ik had werkelijk geen idee waar ik was! Tim kwam langzaam op me af lopen. Ik liep bibberend achteruit. Ik voelde de koude muur tegen m’n rug. De muur die m’n dood zou kunnen betekenen. Ik zag dat Tim een mes uit z’n zak pakte. Ik kon m’n blik er niet vanaf houden. Zou dit dan nu het einde zijn? Het einde door een kleine verliefdheid! Ik wenste dat ik hem nooit was tegengekomen. Opeens stond Tim voor me en hij drukte het mes tegen m’n keel. Zijn woorden waren koud als ijs: ‘Ik heb je dit verteld zodat jij me kan indekken. Maar als je het doorverteld… Dan zal mijn mes met pijnlijke halen door je keel glijden!’ Met grote ogen keek ik hem aan. Geen enkel spoor van medeleven was op zijn gezicht te ontdekken ‘Wat… Wat bedoel je precies met indekken?’ piepte ik. Zijn gezicht stond op onweer ‘Heel simpel’ gromde hij ‘Je gaat gewoon naar de politie en verteld dat je één van de jongens in Amsterdam hebt gezien gisteren, en dat ze waarschijnlijk daarheen zijn gevlucht. Als je dat hebt gedaan, zal ik je voor de rest van je leven met rust laten.’ Hij pakte zijn scooter en reed weg. Wat moest ik nu? Ik kende de weg naar huis niet en ik was zojuist bedreigt! Ik sjokte langs de weg in de hoop dat ik een lift zou kunnen krijgen. Na een half uur reed er eindelijk een auto langs. Ik hield de auto aan. Wat een geluk! Peter, mijn leraar aardrijkskunde zat erin! ‘Peter! Peter! Godzijdank! Kan ik alsjeblieft een lift van je krijgen? Ik heb geen idee waar ik ben en… en…’ Begon ik ‘Rustig maar’ suste Peter ‘stap eerst maar eens in de auto en vertel dan eens rustig wat er is gebeurt. Wil je wat drinken? Er ligt nog wel wat in het dashboardkastje.’ Hij startte de motor en ik frommelde wat in het dashboardkastje. ‘Dank je, Peter. Voor het drinken en de lift.’ Er viel een ongemakkelijke stilte. Toen begon Peter met zijn vragen: Wat deed ik hier? wat was er gebeurt? waarom was ik zo van streek? Pfff, hoe moest ik dat nou vertellen? Ik moest alles geheim houden van Tim, maar alles vertellen aan iemand die ik kon vertrouwen was ook wel erg verleidelijk. Misschien kon ik het beter eerst aan Aïsha vertellen. Ach nee, die was veel de bezorgt. Die zou gelijk zeggen dat er wat moest gebeuren. Na nog wat afwegingen besloot ik het hem te vertellen. Hij kon goed luisteren. Af en toe zei hij iets maar hij luisterde grotendeels. Het luchtte echt op om met hem te praten! Toen ik eindelijk uitgepraat was keek hij me lief aan. ‘Aiai, dit kan zo niet, dat begrijp je zeker ook wel. Hij is echt geváárlijk. Ik breng je eerst even naar huis, goed?’ Ik knikte. Hij voelde irritante kriebels in mijn buik, irritant, maar toch heel fijn. Waar kwam het gevoel me dan toch zo bekend van voor? Peter reed volgens mijn instructies naar mijn huis. Ik vroeg hem mee naar binnen, maar dat leek hem niet zo verstandig. Daarom pakte ik maar gauw even wat te drinken en een zak chips, en nam het mee naar buiten. ‘Tadaa, als jij niet naar mij toe komt, kom ik wel naar jou toe!’ presenteerde ik vrolijk. En dat terwijl ik eigenlijk helemaal geen reden had om vrolijk te zijn. Ik gaf Peter de zak chips en legde de bekers op het dashboard van de auto. Weer viel die ongemakkelijke stilte. We aten de chips op en slurpten onze bekers leeg. ‘Wil je nog wat?’ vroeg ik, om de stilte te verbreken. Peter schudde van nee: ‘Nee dankjewel. Ik ga nu naar huis en zal eens nadenken over een oplossing. Ondertussen blijf jij thuis en ga je niet meer met die kerel om oké?’ Ik keek me nog een keer lief aan en reed toen weg. Weer voelde ik die bekende kriebels in mijn buik. Het kwam me bekend voor, maar ik wist niet waarvan. Ik liep het huis weer binnen en rende de trap op, naar mijn kamer. Ik maakte nog even vlug wat huiswerk en kroop toen in bed. Pfff, wat een dag!
Ik viel al snel in slaap, maar om 3 uur ’s ochtends werd ik geschokt wakker: die kriebels die ik vanmiddag had gevoelt, die ó zo bekende kriebels, nu wist ik waar ze zo bekend van voorkwamen! Het waren de vlinders in je buik, die vlinders die krioelen als je verliefd bent! Oh nee, oh nee! Dacht ik. Dat kan gewoonweg niet! Ik ben verliefd op de leraar!
De hele nacht dacht ik eraan. Ik had nauwelijks geslapen. De volgende ochtend was gewoon een ritueel: omkleden, tandenpoetsen enz. Ik dacht nergens echt bij na en liep rond als een spook.
De 2e pauze kwam ik eindelijk Aïsha tegen. Ik vond dat ze het recht had om alles te weten. Ik vertelde haar eerst over Tim. Ze reageerde vreselijk geschokt. Ze begon alweer met haar voorlichting en haar tips over ‘What-To-Do-Now?’ maar ik kapte haar af om verder te vertellen over Peter. Ik vertelde over de vlinders die ik had gevoelt bij hem in de auto en toen hij me zo lief aan keek. Na het hele verhaal keek Aïsha even stil voor zich uit. ‘Tja… Wat moet ik hier nou op zeggen?’ Begon ze. Tja, ik zou ook niet weten wat ik moest doen als mijn vriendin verliefd was op een leraar. De verrekte rotbel luidde weer. ‘Nou, ‘k zie je straks bij de kluisjes oké?’ Ik liep een beetje geïrriteerd weg. In plaats dat ze me nou even troostte! Soms werd ik echt gek van haar! Zo wijsneuserig.
´Hé, Elise! Vang!´ riep iemand, en er vloog een etui op me af. Whahaha! Ik ving de etui met gemak op en gooide ´m giechelend naar Ludo. Die ving ´m op en gooide ´m weer door. Ik bleef nog een tijdje naar de vliegende etui kijken, maar toen ik merkte dat niemand ´m toch nog naar mij gooide, ging ik maar zitten. Ik pakte m´n spullen en kladde nog een beetje in mijn agenda. 10 minuten later kwam de leraar met een nors gezicht binnen. Oh nee! Toch niet! Hij keek juist heel vrolijk, dit was gewoon zijn normale gezicht! Whaha! Oeps! Gniffelend sloeg ik m´n boek open. De leraar begon: ‘Luister iedereen, ik heb goed nieuws voor jullie. Volgende week hebben jullie een proefwerk!’ Jippie! Nou niet dus! En dat noemt hij góéd nieuws. Ik pakte m’n agenda weer en zette het proefwerk erin. Shit! Dan hadden we ook nog een s.o. van economie! Ach ja, mijn dag was toch al verknald. Ik had verder niet echt iets van de les meegekregen. Ik wachtte ongeduldig op de volgende bel. Gelukkig had ik het laatste uur muziek.
Eindelijk ging de bel: muziek. Ik liep sloom naar het lokaal toe en wachtte voor de deur. Toen er na een kwartier nog niemand kwam is er iemand naar beneden gelopen om te vragen waar de lerares bleef. Ze was ziek! Juichend liep ik naar huis en maakte ik nog wat lol met Ludo. Ik negeerde Josepine’s jaloerse blikken en besloot dat zij maar voor zichzelf moest zorgen. Ik bedoel, ik kan er toch ook niets aan doen dat ik hem leuk vind? Ik fietste nadenkend naar huis. Wat een gedoe. Liefde kan zo leuk zijn, maar het kan alles vernietigen. Waarom moest ik nou verliefd worden op een léraar? Als het wordt ontdekt heb ik een probleem. Een gróót probleem. Mijn zus had het immers ook meegemaakt. Het is uitgekomen dat ze een relatie met haar leraar had en toen verscheen ze in alle kranten. Gelukkig was het haar laatste jaar en werd ze niet van school afgetrapt. De leraar is wel van school getrapt. Wel sneu voor hem. Maar goed, dat mocht mij dus nooit gebeuren.
Eenmaal thuis riep ik iets van ´hoi´ tegen m´n vader en rende ik de trap op. Ik plofte op m´n bed en barstte in huilen uit. Ik wist niet waarom, maar het gebeurde gewoon spontaan. Toen ik eindelijk uitgehuild was liep ik naar de badkamer om me even op te frissen. Ik keek mezelf in de spiegel verbaast aan. Was ik dit echt? Was dit mijn masker dat mij verborg? Het masker dat mijn verleden en de toekomst verborg? Ik moest ondanks alles lachen om mezelf. Zo sentimenteel was in anders nooit. Het zouden de hormonen wel zijn. Ik liep weer terug naar mijn kamer en zette de computer aan. Ik keek zoals automatisch weer naar mijn msnlijst om te kijken wie er allemaal online was. Aïsha… Ludo… Tim…Yes! Tim was online! Oh nee, toch niet. Dat was zeker geen ‘yes’ Ik blokkeerde hem gauw en klikte 2 keer op Ludo.

Elise zegt:
Eeeyhh

Ludo zegt:
Hoihoi

Elise zegt:
Allez goew?

Ludo zegt:
Huhhu

Ludo zegt:
Mjou?

Elise zegt:
Cker…

Elise zegt:
*stilte*

Elise zegt:
Ben ju d’r nog?

Ludo zegt:
Jaa tuulk!;)

Elise zegt:
Hbbe we nog hw voor morgee?

Ludo:
Jaa, een pw vrzorging

Elise zegt:
Ojaa…. Hb jy al geleerd?

Ludo zegt:
Jaa,, beetje

Elise zegt:
Ow.. ik nog niej

Ludo zegt:
Oww… suc6 dn maar!! Maarree,, ik gaa… doeii!

Elise zegt
Dankjee doei

Wow, hij was echt leuk! Jammer dat Josephine hem ook leuk vond…
De volgende ochtend belde Peter me al vroeg op. Hij zei dat hij een idee had en vroeg of hij me kon ophalen. Nou, dat vond ik geen probleem! Bij Péter in de auto zitten én ook nog niet naar school te hoeven fietsen klonk héél aantrekkelijk. Ik deed net iets meer m’n best voor de spiegel dan normaal en oefende m’n verleidelijkste glimlach. De deurbel gonsde door de hal en ik pakte vlug m’n jas en m’n tas. Ik opende de voordeur met m’n geoefende lach: ‘Hoihoi!’ Hij hield het portier van zijn auto voor me open en ik stapte onhandig in. Hmm… Dat had ik ook nog even moeten oefenen: hoe stap je elegant in een auto?
Peter startte de motor en reed weg van mijn huis. Toen begon hij: ‘Je hebt me laatst dus alles vertel over die Tim. Ik denk dat je het beste de politie in vertrouwen kunt nemen. Je kunt hen precies vertellen wat je mij ook hebt verteld. Zeg dat je bent bedreigt en dat niemand dat mag weten. Vertel er dan ook bij wat je van hem moest zeggen.’ Pfoe! Daar had ik nog niet eens aan gedacht! Maar wat als Tim er nou achter komt? Peter leek mijn gedachten te kunnen raden want hij zei: ‘Tim zal er heus niet achter komen. En anders ben ik er altijd nog om je te beschermen.’ Hij gaf me er een knipoog bij. Ik voelde dat de vlinders in mijn buik weer begonnen te dansen. ‘Wil je anders mee? Naar het politiebureau bedoel ik.’ Vroeg ik toen. Het leek me echt doodeng om alleen naar het politiebureau te gaan om alles te vertellen. Ze zouden me voor een dom blondje aanzien. Misschien was ik dat ook wel. Daarna hadden Peter en ik het nog een beetje over school enzo. Én over auto’s natuurlijk, zijn grote hobby. Hij zette me vlak voor school af zodat de andere leerlingen niet van die rare vragen zouden stellen. Op school kwam ik Aïsha tegen. Ze keek me nijdig aan. Toen ik vlak bij haar was begon ze: ‘Waar was je gisteren? Ik heb een half uur naar je lopen zoeken! We zouden toch samen naar huis fietsen? En jij was degene die nog wat wou afspreken.’ Oeps! Glad vergeten! Ik was zo in gedachten dat ik gewoon zonder haar ben weggefietst! ‘Uh…’ begon ik. ‘Sorry, ik moest het nog even met de leraar over iets hebben. Daarom was ik zo laat.’ Aïsha keek me wantrouwend aan. ‘Waarover dan?’ Shit! ‘nergens over’ antwoordde ik maar, omdat ik niets kon verzinnen. Ze keek me nog even vragend aan en keek toen voor zich. Toen begon ze gelukkig over Lucky. We maakten allerlei plannen en somden op wie er allemaal zouden komen. We somden natuurlijk vooral de jongens op. Ludo zou ook gaan! Als ik al twijfels had om te gaan, waren die nu totaal verdwenen! Aïsha twijfelde of ze nou wel of niet een rokje aan zou doen. Nou ik deed het in ieder geval niet! Vorige keer keek er iemand expres onder mijn rok! Ze bleef er best wel lang over door zeuren, want ze wou toch iets ‘sierlijks’ aan. We kletsten zo nog even door en toen ging de bel weer. Welk vak had ik? Ik zocht snel even iemand uit m’n klas en liep diegene achterna. Natúúrlijk liep ik weer achter de verkeerde aan, die het lokaal ook niet wist. 10 minuten te laat kwam ik de klas in. Gelukkig hadden we handenarbeid dus het viel niet echt op. Ik pakte gauw mijn stomme mislukte werkje en flanste er nog wat bij. En dat terwijl ik ondertussen met Ludo en Josephine aan het praten was. De lerares riep telkens: ‘Kan het iets zachter?’ of ‘Gaan jullie daar achterin ook even door met jullie werk?’ Dan hadden wij op één of andere manier weer dikke lol! Josephine vond het alleen wat minder leuk dat ik meer lol met Ludo had dan zij. Shit! Dat flirten gaat gewoon vanzelf! Maar na een half uur liet ik de tortelduifjes even alleen en ging ik even ergens anders zitten met een vette knipoog naar Josephine. Zei keek me zogenaamd verwijtend aan en gebaarde dat ik terug moest komen, maar ik wist ook wel dat ze daar niets van meende. Ze was helaas wel veel te verlegen om iets tegen hem te zeggen. Maar goed, ondertussen zat ik al weer uitbundig te kletsen met een ándere jongen uit m’n klas. Hij was eigenlijk best wel leuk! Ik vond het best jammer dat de bel toen ging. Het was echt gezellig! Nu hadden we Nederlands! Vreselijk! Alleen het vak was al stom, maar nu kregen we ook nog onze cijfers terug! Dat werd dus een vette 1!

Aan het einde van de dag stond Peter op me te wachten. We groetten elkaar en ik stapte in zijn auto. ‘Ben je zover?’ vroeg hij. ‘Waarvoor? Om naar huis te gaan?’ grinnikte ik. Hij keek me aan met één wenkbrauw opgetrokken. Hihi! Dat stond hem echt gráppig! ‘Nee joh! Om naar het politiebureau te gaan’ oh ja… Dat was waar ook! Mijn maag verkrampte. Oef! Ik had echt geen zin! Toch startte Peter de motor en reed hij voort. We reden door de stad en na een kleine 3 kwartier kwamen we bij het politiebureau aan. Ik slikte moeilijk. Peter stapte vastbesloten uit en hield de deur voor me open. Zo van: Kom mee, dit moet gebeuren. Ik stapte twijfelend uit. Ik keek angstig om me heen. Oh nee! Dit kon niet waar zijn! Tim! Hij kwam op me af en trok me aan zijn arm mee. Ik liep tegenstribbelend mee. ‘Wat moet die man hier? Je hebt toch niets aan hem verteld hè? Jij slet!’ Oh shit! Wat moest ik nu zeggen? ‘Uh, Nee niets! Het is … het is gewoon… Het is mijn vader. Drie dagen nadat jij me je verhaal hebt verteld is mijn fiets gestolen. Hij wil de diefstal persé aangeven. Niet dat het nut heeft natuurlijk, want ik heb allang een nieuwe fiets maar ja… Maar ik moet nu echt terug, anders wordt mijn vader ongerust.’ Ratelde ik snel. Hij keek me verschrikkelijk wantrouwend aan. Een rilling liep over m’n rug. Ik liep zenuwachtig naar Peter: ‘Hé pap! Dit is m’n vriend, Tim. Wil je anders mee om de gestolen fiets te melden, Tim? Dan kunnen we daarna misschien nog even de stad in.’ Een vragende en woedende blik werden mijn richting ingezonden. De vragende blik van Peter en een woedende blik van Tim. Ik seinde Peter van: Help me! Daarna keek ik Tim verontschuldigend aan. Tim zei gauw dat zijn vrienden ergens op hem wachtten en dat hij gauw terug moest. Daarna rende hij gauw van ons weg. Ik siste tegen Peter dat ik de uitleg later zou geven. We liepen vlug naar binnen en hingen onze jassen op. Een politieagente kwam op ons af en vroeg of we even wilden wachten. We gingen op de aangewezen stoel zitten. Peter keek we weer vragend aan met zijn mooie ogen. Waarschijnlijk omdat hij uitleg wilde over Tim. Ik zei tegen hem dat dat dus de jongen was die me had bedreigt. Hij keek me begripvol aan. Ik ging verder over de reden waarom ik hem vader had genoemd en waarom ik een smoesje had verzonnen over m’n fiets. Even later bedacht ik dat hij waarschijnlijk niet eens de uitleg over m’n fiets nodig had, omdat hij het zo ook wel begreep. Maar ja.
Na een lange tijd in spanning gezeten te hebben kwam een politieagent ons ophalen en verzocht hij ons om hem te volgen naar zijn kamer. Braaf liepen we hem achterna. Hij sloot de deur van zijn kamer achter ons en ging achter het bureau zitten, wat waarschijnlijk ook van hem was. De rijke stinkerd! Ik ging zitten op één van de 2 stoelen. Peter kwam naast me zitten. Hij legde zijn arm op de leuning. Een golf van warmte vloeide door me heen toen hij per ongeluk mijn hand aanraakte.
De politieagent pakte wat papieren en richtte zich toen op ons. ‘Nou, vertel eerst maar waarom jullie hier zijn.’ Startte hij het gesprek. Ik zat de juiste woorden te zoeken en gelukkig nam Peter het van me over: ‘Nou, ziet u, dit meisje hier, Elise, heeft iets schokkends meegemaakt. We vinden dat daar wel wat aan moet gebeuren, maar dat moet wel uiterst geheim blijven.’ Hij nam een korte pauze. Ik schoot in de lach. Zo kende ik hem helemaal niet! Zo netjes! Hihi. Peter scheen het niet in de gaten te hebben en vervolgde zijn verhaal: ‘Ik neem aan dat ik u in vertrouwen kan nemen?’ De politieagent keek Peter laagdunkend aan. ‘Dat ligt aan de situatie. Maar daar hoeft u zich niet druk om te maken, dit is meer iets voor de opgeleide mensen.’ Walg, walg! Wat een irritant ventje! Gelukkig scheen Peter dat ook te vinden want hij zei: ‘Meneer, u hoeft zich niet te gedragen als een verwaande kwal die alles beter kan hoor! Ik ben tenslotte leraar van beroep, en ik heb iemand die mij vertróúwt! Dus als u mij nu excuseert, ik ga naar de informatiebalie om te vragen of iemand ander ons wil helpen.’ Go Peter! De politieagent keek ons vol ongeloof aan terwijl wij de deur uit liepen. Toen de deur achter ons dichtviel stortte ik me op Peter: ‘Wauw! Dat was echt geweldig! Dank je! Maar hoe wist je dat ik die vent niet kon uitstaan?’ Peter keek me aan met een glimlach die zei: ‘Jaa… speciale krachten!’ Peter liep in stijl naar de informatiebalie en vroeg of iemand anders ons wou helpen. De vrouw had één klein ogenblikje nodig en toverde toen een politieagente voor ons. ‘Excuses voor Stefan.’ Zei ze ‘Hij is net nieuw en denk nu al dat ‘ie wat is.’ En ze gaf ons een knipoog. Ik voelde een jaloerse steek. Ze zat toch niet met Peter te flirten hè? Veel tijd om na te denken had ik niet, want we waren al gauw bij haar kantoor. Ze hield de deur voor ons open en ging daarna zitten. Ze gaf mij een lolly en vroeg aan Peter of hij koffie wou, wat hem wel lekker leek. Tevreden zoog ik op mijn lolly terwijl de vrouw de koffie voor Peter haalde. Peter pakte mijn hand vast en zei dat ik het wel kon. Inmiddels denk ik dat ik eruit zag als een tomaat, een opengebarsten tomaat.
Gelukkig kwam Miranda, zo heette de politievrouw, gauw weer terug en begon het gesprek. De vrouw was heel meelevend en zei precies de goede dingen. Het was echt een opluchting om alles aan haar te vertellen. Aan het eind van het gesprek zei ze dat ze het zo geheim mogelijk zou houden. Ze zou het alleen aan de hoognodige personen moeten vertellen. Het plan was om te doen alsof ik het gewoon had verteld, dus dat hij in Amsterdam zat. De politie zou hem ondertussen wel zoeken, maar niet zo opvallend. Dus niet meer met posters. Ik hoopte echt dat het zou werken! We bedankten Miranda en pakten onze jassen. Daarna stapte ik weer in de auto van Peter. Weer net zo onhandig als altijd. Ik moest echt een cursus Hoe-Stap-Je-Elegant-In-Een-Auto gaan volgen! Peter reed me naar huis en fluisterde nog in mijn oor dat ik echt niet bang hoefde te zijn. Ik kreeg het weer warm en de vlinders hielden weer een houseparty.

Toen ik thuis kwam plofte ik vrijwel meteen op bed en viel ik in slaap. Ik werd midden in de nacht weer wakker vanwege een luid getik op het raam. Het was Peter. Hij lag op het dak en gebaarde dat ik naar boven moest komen. Ik trok mijn vest aan en deed het raam open: ‘Wat doe je hier in hemelsnaam?’ siste ik. Ik liet me optillen door Peter. Goh wat was hij sterk! Hij had allemaal kaarsjes in een hartjesvorm op het dak gelegd. In het midden lag een roos. Wauw! Wat romantisch! Ik slaakte een zucht van verlangen. Peter gebaarde dat ik in het midden moest gaan liggen en hij wees naar de sterren. Het leek wel alsof ze extra fel schenen voor deze nacht. Peter kwam naast me liggen en sloeg zijn arm om me heen. Daarna vielen we in een diepe slaap.

‘Tringgg! Tringgg!’ Urgh! Rotwekker! Ik stapte m’n bed uit en ramde een paar keer op de snooze-knop. Ik wilde niet dat de nacht voorbij was! Toch kleedde ik me om en maakte ik me klaar voor school. Ik maakte gauw een ontbijtje en ging voor de televisie zitten. Langzaam drong tot me door dat Peter er vannacht helemaal niet was geweest. Het was maar een droom. Een droom die me deed beseffen dat ik écht verliefd op Peter was. Maar het kon niet! Het was een leraar!

Op school deed ik of er niets aan de hand was. Ik praatte met Aïsha over carnaval in Lucky en over jongens. Meestal hadden we de grootste lol en vergat ik even alle problemen om me heen. Aïsha en ik hadden weer eens humor over de manier van drinken van Samuel, toen Peter naar ons toe kwam. Hij vroeg aan me of alles nog goed ging. Ik knikte verlegen. Toen liep Peter weer weg. Aïsha stootte me aan en zei: ‘Je vind hem echt leuk he?’ Ik schudde van ja. ‘Maar alsjeblieft, ga niet dezelfde weg als je zus in oké? Want dan heb je écht een probleem. Weet je nog dat ze toen in alle kranten kwam? Ik denk niet dat de school dan nog zo leuk is voor je…’ zei ze toen na een tijdje. Tja, dat was waar. Het zou werkelijk vreselijk worden! Nee liever niet. Dan maar een onbeantwoorde liefde…

Ik sleepte mezelf alle lessen van die dag door en toen eindelijk de dag voorbij was besefte ik dat ik naar mijn moeder moest. Zat ik weer met die stomme Louis! Ik vroeg of Aïsha met me mee wilde fietsen en dat wilde ze wel. Gelukkig! Ik had echt even iemand nodig om álleen mee te praten.
‘Weet je’ begon ik ‘misschien moet ik Peter maar vertellen dat ik hem leuk vind. Ik bedoel, het is nu zo rot! Ik zit tegen alle lessen die ik van hem heb op. Als hij weer eens een knipoog uitdeelt dan voel ik me zo… zo… zo gevleid! En ik kan me nauwelijks op mijn huiswerk van aardrijkskunde concentreren omdat ik dat telkens aan hem denk!’ Aïsha zweeg even. ‘Tja… Je moet het natuurlijk zelf weten. Denk je dat het er beter van wordt? Want je hebt nu een hele goede vriendschapsband met hem, ben je niet bang dat je die dan kwijtraakt? Kun je het er niet met iemand anders over hebben? Ik bedoel… Als hij het ook weet... het zal ook niet makkelijk voor hem zijn.’ Tja… die was raak! Waarom wist ze het nou altijd beter? Maar ja… Aan wie moest ik het dan vertellen? Aïsha leek wel een gedachtelezer want ze zei: ‘Tja, aan wie moet je het dan vertellen? Aan mevrouw van Bloemen misschien?’ van Bloemen? Ach nee… die was wel heel aardig hoor, maar ze was niet echt het type om zoiets aan te vertellen! ‘Laat maar! Niet echt het juiste type denk ik?’ zei ze toen. Wauw! Ze kon echt gedachten lezen! We babbelden er nog even over door en toen doemde mijn huis voor me op. ‘Nou, bedankt voor het meefietsen!’ Riep ik haar na. Ik waggelde onhandig met m’n 100 kilo tas naar binnen. ‘Hoi mam!’ riep ik naar binnen. Mijn moeder zat stil op de bank. ‘Mam! Wat is er?’ vroeg ik. Mijn moeder vertelde dat zij en Louis gingen scheiden. Ik stond versteld! Die kwal! Hij ging het huis uit! Jahoe!! Maar dat zei ik natuurlijk niet tegen m’n moeder. Ik sloeg een arm om haar heen. ‘Hoe… hoe is het gegaan?’ vroeg ik. ‘Hij belde me op en zei dat hij zich niet thuis voelde, hier in dit huis. Ik heb wel medelijden met hem. Hij komt morgen zijn spullen halen.’ Snifte mijn moeder. Wat een ongelofelijke zak! Hij wil nog dat we medelijden hebben ook! Maar op dat moment kon ik die woorden niet uitbrengen en troostte ik m’n moeder alleen maar. Als die zak hier aan de deur komt, oh ik zweer! Dan vermóórd ik ‘m! Wat een eikel!

Toen ik een beetje gekalmeerd was liep ik de trap op naar m’n kamer. Wat een leven! Nog een beetje versuft ging ik op m’n bed zitten. Goh. Het leek wel een droom. Alles… het was net een film. Een film waarin ik de hoofdrol speelde. Eerst had ik allemaal problemen, en later werd ik het gelukkigste meisje van de hele wereld! Ha! Was het allemaal maar zo. Ik zat tenslotte nog steeds met Tim en Peter. Oh shit! Ik had ook nog huiswerk van hem. Vlug pakte ik mijn aardrijkskundeboek en sloeg ik het open. Oh my gosh! Waar lag Wladiwostok nou weer dan? Hmmm…. Ik zag mezelf al met Peter op een warm tropisch eilandje liggen. De Wladiwostokkers, de inwoners dus, verwelkomden ons met bloemenkransjes en tropische vruchtenjus. Oh heerlijk!
Ik lag nog even te fantaseren toen ik besefte dat het weer niets zou worden met aardrijkskunde. Ik pakte wiskunde toen maar en begon vast te leren. De stelling van Pythagoras. Wat was dat ook al weer? Iets met driehoeken toch? Peter kon ook altijd van die mooie driehoekjes tekenen op het bord. Dat waren dan schaapjes. Hihi! NEE! Niet aan hem denken! Niet aan hem denken! Zucht. Het werd toch niks. Ik gaf het op en smeet het boek op de andere boeken. Waarom moest ik nou verliefd worden op een leraar? Op Peter? Ik dacht na over een oplossing terwijl ik op mijn bed ging liggen. Langzaam maar zeker viel ik in slaap…
De volgende ochtend werd ik vastbesloten wakker. Ik zou het aan een leraar vertellen! Het kon zo echt niet langer en misschien was er iemand die me kon helpen.

Mijn moeder was ook wakker. ‘Hoi mam’ mompelde ik met m’n slaperige stem. Mijn moeder keek me lief aan. Ik kon zien dat ze had gehuild. Vreselijk had gehuild. Haar ogen waren helemaal rood. ‘Is er iets dat ik moet weten?’ vroeg ik. Mijn moeder keek me een beetje beschamend aan. ‘Nou,’ begon ze haar verhaal ‘Louis komt vanmiddag zijn spullen ophalen. Maar ik heb hem gezegd dat ik mijn geld wil. Als ik dat niet krijg, krijgt hij zijn kleren niet. Helaas is hij niet verplicht om het contract te tekenen waarop staat dat ik mijn geld terug krijg. Maar goed… Dat is nog niet het ergste, het ergste is dat hij er alleen maar op uit was om de erfenis van mijn moeder te krijgen!’ een traan biggelde over haar wang. Ik voelde woede, medelijden en angst door me heen razen. Woede omdat hij zo’n ongelofelijke *piep* was, medelijden voor mijn moeder, en angst dat hij zou winnen. Wat was Louis ook een idioot! Hij vernielde ons leven totaal! Vooral dat van mijn moeder natuurlijk. Ik besloot dat er wat moest gebeuren. Ik zou alle problemen één voor één afhandelen!

Ik begon ermee op school. Ik had besloten dat het het verstandigst was om mijn verliefdheid op Peter aan mevrouw Gerits te vertellen. Ze was m’n mentrix en ook heel aardig.
In de eerste pauze zocht ik haar op en vroeg ik of ik even met haar kon praten. Ze stond op van haar plek en liep naar haar lokaal. We stapten naar binnen. Ze ging aan een tafeltje zitten en vroeg me of ik naast haar kwam zitten. Ik deed braaf wat ze me vroeg. ‘Vertel’ zei ze. Ik keek haar ongemakkelijk aan. Ik wou alweer terugtrekken maar ik wist dat het zo ook niet door kon gaan. Ik rochelde even en startte het gesprek. ‘Ik ben bang… Dat ik verliefd ben op Peter.’ Mompelde ik snel. Daar was ik ook weer vanaf! Ik boog mijn hoofd weg. Mevrouw Gerits boog haar hoofd zo dat ik haar wel móést aankijken. ‘Weet je zeker dat je verliefd bent?’ vroeg ze. Ik knikte. ‘Ik ben bang van wel.’ Ze was even stil. ‘Tja… Verliefdheid is iets heel moois, maar het kan niet. Het kan gewoon niet.’ We discussieerden nog even en uiteindelijk ging de bel. We spraken af dat ik haar maandag in de 2e pauze weer zou zien. Ik slofte het lokaal uit en liep naar verzorging. De rest van de dag dacht ik nog na over haar woorden: ‘verliefdheid is iets heel moois, maar het kan niet. Het kan gewoon niet.’ Ze had gelijk. Het kon niet.
Toen de dag eindelijk voorbij was fietste ik zo snel mogelijk naar huis en barstte ik in huilen uit op m’n bed. Het kon gewoon niet! Ik wist het waarschijnlijk allang, maar het was nu pas tot me door gedrongen. Ik had Aïsha nodig! Ik startte gauw de computer op en klikte op msn. Oh nee hè! Ze was niet onn! Misschien kon ik haar een mailtje sturen. Ik klikte op m’n post en het venster van hotmail verscheen. Hé! Ik had een mailtje van Aïsha! Nieuwsgierig opende ik het mailtje. Wow! Wat lief! Ze had me een mailtje met allemaal info gegeven!
Ik las het mailtje vluchtig door. Er stonden tips in van andere meiden die ook verliefd op hun leraar waren geweest. Dit bijvoorbeeld:
Ik ben verliefd op mijn leraar aardrijkskunde. Ik heb vlinders in mijn buik als ik hem op de speelplaats zie passeren. Ik doe mijn uiterste best voor zijn vak en haal goede punten, dat is een voordeel. Nadeel is dat hij getrouwd is en twee kindjes heeft. Soms denk ik dat hij mij extra aandacht geeft, maar mijn vriendinnen proberen dat uit mijn hoofd te praten. Ik denk dat ze jaloers zijn. Heel deze situatie maakt me wanhopig en ongelukkig. Wat moet ik doen? (Lara)
Misschien is het een schrale troost, Lara, maar het komt vrij vaak voor dat leerlingen verliefd worden op hun leraar. Met je verliefdheid is er op zich niets mis. Hoewel je dat misschien niet zou denken, is het zelfs best begrijpelijk. Het heeft veel te maken met de positie van je leraar: hij loopt onvermijdelijk in het zicht, weet en kan veel, en is wellicht ook knap. Verliefd zijn op je leraar is ook stimulerend. Zoals je zelf schrijft, kijk je uit naar zijn lessen en haal je goede cijfers voor zijn vak. Maar als je aan het dagdromen slaat en hem niet meer uit je hoofd kan zetten, moet je jezelf weer in de hand nemen. Haal het niet in je hoofd met hem te beginnen flirten, want zo haal je je alleen de spot van je klasgenoten op de hals. Beeld je ook niet te snel in dat er sprake is van wederkerigheid. Slechts in heel zeldzame gevallen, gaat een leerkracht in op de gevoelens die hij losweekt, meestal met catastrofale gevolgen. Je leraar aardrijkskunde is immers niet alleen onbereikbaar omdat hij ouder en gehuwd is en kindjes heeft. Hij komt gewoon met zijn hele hebben en houden diep in de penarie als hij op de avances van een leerling ingaat. Wie dat doet mag rekenen op verwerping door zijn collega's, problemen met ouders en directie, op slopende zittingen van tuchtraden, en op het vroegtijdig einde van een loopbaan. Om nog te zwijgen over wat er gebeurt als de relatie met de leerling fout loopt, de één er onderuit wil en de ander niet. Je leraar is er om naar te kijken: niets meer, maar gelukkig ook niets minder.
Daar had ze eigenlijk wel gelijk in. Het had inderdaad catastrofale gevolgen. Ik las nog een berichtje:

ik ben een meisje van 14 jaar,en ik ben smoor verliefd op mijn leraar.
als ik bij hem in de buurt kom krijg ik het spontaan benauwd.
maar ik durf hem niet te zeggen dat ik verliefd op hem ben.
hoe moet ik dat oplossen??
Lieve Anna,

Verliefd op de leraar, dat gebeurd iedereen wel eens. Het is moeilijk omdat een relatie met hem niet mogelijk is. Zelfs al zou hij jou ook leuk vinden, kan hij geen relatie met een leerling beginnen. Dat zou hem zijn baan kosten. Waarschijnlijk besef jij je dit heel goed, maar kun je die verliefdheid niet stoppen. Het gaat vanzelf over. Dat kan best even duren, maar uiteindelijk wordt het minder en val voor iemand anders. Wat je leraar betreft, hij is het vast wel gewend dat meiden hem leuk vinden en zo nu en dan verliefd op hem worden. Ook voor hem is dit vast niet altijd gemakkelijk, maar dat hoort nu eenmaal bij het vak. Dus schaam je niet als je rood wordt als hij je aanspreekt of naar je kijkt. Bloos maar lekker en droom er maar fijn bij weg. Zolang je maar weet dat het bij dagdromen moet blijven!
Zou het bij mij ook echt over gaan? Na een tijdje? Ik geloofde er niets van. Ik zette de computer uit en belde Aïsha. Ik bedankte haar voor de mail en vertelde wat ik had gelezen. Ik vroeg haar of zij ook dacht dat het over zou gaan. Ze zei van wel, maar volgens mij zei ze dat alleen om me op te beuren.

De dagen daarna kropen voorbij. Er was wel een nieuwe jongen op school gekomen. Hij was best knap en zat de hele tijd met me te flirten.
Die maandag moest ik dus weer naar mevrouw Gerits. Ik vertelde haar over Aïsha’s mail en iets over wat erin stond. Ze zei dat dat wel waar was. Dat ik hem maar beter kon vergeten. Ze vroeg me nog hoe de lessen met Peter waren gegaan. Ik zei dat ik me heel afstandelijk gedroeg omdat ik het gewoon eng vond om met hem te praten. Ik was dan opeens heel verlegen. Daar zat wel een kern van waarheid in. Ik gedroeg me inderdaad afstandelijk, maar dat was niet omdat ik het eng vond om met hem te praten. Ik wou gewoon niet dat hij erachter kwam dat ik verliefd op hem was. Ik wou dat hij wel een goede vriend van me bleef. Maar toen verknalde mevrouw Gerits het met de woorden: ‘Het spijt me, maar ik het Peter verteld dat je hem leuk vind.’ Ik schok ging door m’n hele lijf. Hoe kon ze? Dus daarom deed hij niet meer zo vriendelijk! Dus daarom gaf hij me geen knipoogjes meer! Ik stond op en liep zonder nog iets te zeggen het lokaal uit. ‘Ik heb Peter verteld dat je verliefd op hem bent… Ik heb Peter verteld dat je verliefd op hem bent…’ Het dreunde door m’n hoofd. Ik voelde me vreselijk. Ik melde me ziek bij het loket en ging naar huis. Toen ik thuis kwam zag ik dat er niemand was. Mooi. Ik rende de trap op naar mijn kamer. Ik struikelde over de kleren die op de vloer lagen, waarna ik op m’n bed viel. Ik deed geen moeite om op te staan. De tranen bleven stromen. Hij weet dat ik hem leuk vind. Ik kon het niet uit m’n hoofd zetten. Huilend viel ik in slaap.
Toen ik wakker werd voelde ik me een stuk beter. Ik waggelde naar beneden en zag op de grote klok in de hal dat het 5 uur was. Pfoe! Ik had 4½ uur geslapen! Ik maakte wat hete chocolademelk en spoot er een hele grote berg slagroom op. Terwijl ik voor het raam de chocolademelk opdronk dacht ik na over Peter. Hij wist het nu toch al. Misschien werd het tijd dat ik eens met hem ging praten.
Ik poetste mijn tanden en kamde mijn haar. Het was inmiddels 6 uur. Mijn ouders waren nog steeds niet thuis. Ik had het mobiele nummer van Peter. Zou ik hem bellen of… Nee. Ik kon beter tot morgen wachten, dan kon ik er ook nog even over nadenken. Ik keek nog even tv en maakte nog wat huiswerk. Ik voelde me echt góéd. Opgelucht. Alsof alles opeens was opgelost. Ik wou net weer naar bed gaan toen ik de deurbel hoorde. Het was mijn moeder. Ze zag er helemaal van streek uit! Ik nam haar tassen over en maakte wat warme chocolademelk voor haar. Ze ging aan tafel zitten en ik zette de mok warme chocolademelk voor haar neer. Daarna ging ik naast haar zitten. ‘Wat is er gebeurt mam?’ vroeg ik. Mijn moeder keek me vertederd aan. ‘Het is over liefje. Louis heeft zijn spullen en ik heb m’n geld. Hij kan ons nu niets meer doen.’ Ze sloeg een arm om me heen. Ik voelde de warmte en de liefde die door me heen straalde. Louis. Hij kwam nooit meer terug. Een glimlach verscheen op m’n gezicht.
Ik praatte nog even met m’n moeder en daarna, rond een uur of 11 gingen we slapen. Ik hoorde m’n moeder al vlug zachte knorgeluidjes maken. Tevreden viel ik ook in slaap.
De volgende ochtend was ik best zenuwachtig voor school. Of alles zou mis gaan en ik was een goede vriend kwijt, of ik was overal vanaf. Toch nam ik het risico, want de laatste dagen… Ze waren echt vreselijk! Ik gaf m’n moeder een zoen en stapte op m’n fiets. Ik was expres vroeg naar school gegaan. Op school kwam ik Peter al snel tegen. Ik vroeg hem zenuwachtig of ik even met hem kon praten. ‘Ja, natuurlijk. Daar is het misschien ook wel tijd voor hè?’ zei hij. Ik knikte verlegen. Dit was het moment van de waarheid. We liepen naar zijn lokaal en hij ging, zoals altijd, zitten met zijn voeten op het bureau. ‘Moet ik beginnen of wil jij…?’ vroeg hij. Ik gebaarde dat ik wel wilde beginnen. Ik wist al precies wat ik wilde zeggen. ‘Je weet geloof ik inmiddels wel dat ik je leuk vind toch?’ begon ik. Hij knikte. Ik wist dat ik nu niet meer terug kon, als zou ik dat graag willen. Ik keek Peter aan, maar ik voelde niet meer wat ik had gevoelt de laatste dagen. Er waren wel wat vlinders, maar het was niet meer zo’n ongelofelijk verlangen. Daarom paste ik mijn speech wat aan en zei ik: ‘Peter, ik vind je nog steeds wel leuk, maar ik denk dat ik daar wel overheen kom. Kunnen we alsjeblieft goede vrienden blijven?’ Ik verbaasde mezelf. Dit was misschien zoals het moest zijn, maar ik deed het deed het niet omdat het moest, ik deed het omdat ik het zo wilde.
De dagen daarna waren geweldig. Ik vertelde alles aan Aïsha, die trots op me was. Mevrouw Gerits wou ook nog weten of alles nog goed was. Ik vertelde hoe het was gegaan met Peter. Ook zij was trots op me. Ik ging weer veel met m’n vriendinnen om en ik voelde me alsof er 100 kilo van me af was gevallen. En ik voelde me niet alleen zo omdat ik die tas net neer had gesmeten! Ik voelde me zo van binnen.


Toen ik later aan het shoppen was met Aïsha en Josephine kwamen we Tim tegen. Maar hij was niet alleen, hij was met de politie. Ik liep naar hem toe. Hij keek me aan. Er was iets anders. Hij keek niet zoals altijd, hij keek vol spijt. Hij vroeg of hij even met me mocht praten. De politie keek me vragend aan. Ik knikte van wel. Tim zei dat hij spijt had van wat hij had gedaan. Hij vond het eigenlijk wel beter dat hij werd opgepakt. En de woorden die hij zei, zal ik nooit vergeten: ‘Ik weet dat we nooit meer iets zouden kunnen hebben, maar alsjeblieft… vergeef me.’ Iets knapte in me. Ik weet niet waarom, maar ik vergaf het hem. En ik heb er geen spijt van, want hij verdiende het om vergeven te worden. Alles was opgelost. Ik had weer een nieuwe start en genoot optimaal.
‘Waahh! Moet je die zien!’ Riep Aïsha ‘Is hij niet wat voor jou? Het is wel je type.’ Ik grinnikte. Ik had het echt even helemaal gehad met jongens. Nog lang niet alles is helemaal duidelijk, maar ik weet één ding wel, ik ben veranderd. Ik weet nu beter wat ik wil. En ik heb er zeker een paar goede vrienden bij. Peter, Tim en natuurlijk Josephine en Aïsha.
Maar ik ga nu even die grote milkshake scoren!
Doei!



Aantal keer bekeken: 7574
Waardering: 8.51 op 10
Geef een cijfer:

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 170 bezoekers online