Lees het verhaaltje: The greenwitch story op verhalenlezen.

The greenwitch story.

U leest om dit moment het verhaal The greenwitch story gepost door rico de graaf. Dit verhaal is gepost in de categorie griezel verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar griezel verhalen?
Categorie: griezel verhalen
Gepost door: rico de graaf
Gepost op: 2008-6-19

Verhaal:

The greenwitch story
Hoofdstuk 1: De geest

Het is hartje Zomer. Een zwarte kraai krast in de hoge lucht, bang voor het heftige weer dat opkomst was. Een zacht, broeierig windje blies over het kleine dorpje Greenwitch. Donker op elkaar gepakte wolken namen het luchtruim in. Onweer was op komst. De laatste vogels namen hun posities in. De laatste zonnestralen belichten de bomen die hoog boven de huizen oprijzen. De vogels werden stil in hun hoge veilige boom of dakgoot. Buiten zou het zo binnen enkele uren te keer gaan maar binnen zou het lekker knus zijn. De straat waar Sabrina woonde was verlaten. Twee weken daarvoor waren er vreemden dingen gebeurd in de straat en iedereen was vertrokken maar Sabrina weigerden te vertrekken. Sabrina zat op haar kamer. De kamer was leeg buiten een computer om en een bed in de hoek. De muur stak duister af in het vage licht dat van één enkele lamp afkwam op het bureau waar ook de computer opstond. Ze had nooit de moeite genomen om aan het plafon een lamp te monteren want technisch was ze absoluut niet. Het plafond was bovendien wit en kaal in tegenstelling tot de heldere rode muren die een knus gevoel gaven.

Sabrina zat op een bureaustoel achter haar computer. Haar lange bruine haar lag los over haar schouder. Haar ovaal blauwe ogen volgden de letters die ze aan het typen was naar een man uit een chatroom. Ze wreef over haar blanke, volgens haar ouders, te witte armen. Ze was onrustig en haar blauwe spijkerbroek zat te strak. De man met wie ze aan het chatten was gaf antwoord. Ze wist dat ze mooie blauwe ogen had maar dat had ze liever niet van die man willen horen. Ze klikte de man weg en melden zich aan op MSN. Veel mensen waren er niet online dus besloot ze maar naar beneden te gaan. Het huis was niet zo groot. Het bezat een bovenverdieping met twee kamers en een badkamer. Sabrina woonde alleen in een huis dat haar ouders voor haar betaalde. Tenslotte was ze pas twintig jaar oud en volgens haar ouders net iets te jong. Maar ze hield het niet meer uit ze moest het huis uit, vrijheid. De ene kamer gebruikte ze als logeerkamer. Het was een kleine kamer met wit geschilderde muren en een wit plafond. In tegenstelling tot haar eigen kamer had deze wel een plafondlampje dat gemonteerd was door een vriend van haar. Het bezat een éénpersoonsbed met saaie blauwe dekbed. Om de kamer toch nog wat op te beuren had ze een plantje op het bureau in de hoek van de kamer gezet wat gestorven was door water gebrek. Dan had je nog een trap die naar beneden leidde en die uitkwam in een kleine hal met WC. In de hal hing een kapstok met een oude rieten hoed die ze ooit had gekregen van een vriend maar die ze nooit droeg omdat ze het een bar lelijk ding vond. Vlak naast de voordeur stond een kastje waar je schoenen op kon zetten. Maar Sabrina had de nare gewoonte ze er gewoon onder te zetten of er naast maar niet er op. Ook hier was er geen lamp gemonteerd aan het plafond dus als ze licht wou moest dat via de WC. De WC was het enige plekje dat fleurig en gezellig was. Er hingen posters en tekeningen van vroeger. De muur was bedekt met tegels in dertig verschillende kleuren wat het heel gezellig maakten. En ja, hier deed het licht het wel wat functioneerden als discobal want de lampenkap was ook beschilderd met verschillende kleuren. Sabrina liep naar beneden en kwam uit in de hal. Ze graait haar jas van de kapstok en loopt de straat in. De straat was verlaten met uitzondering van de auto’s die kris kras fout geparkeerd stonden. De tuinen van de buren en overburen stonden er mistroostig bij met enkele bloeiende bloemen. Ze liep de straat uit richting de supermarkt. Langs de stoep reed een dubbeldekker bus voorbij met achterin een jongetje dat naar haar zwaaide.

Sabrina zwaaide terug. Uit het niets houdt een oude bejaarde vrouw haar aan. “er liggen vreselijke dingen voor je in het verschiet mijn liefje.” Krast de oude vrouw en ze herhaalt het als een oude plaat die op herhalen staat. De oude vrouw houdt Sabrina stevig vast maar ze weet zich te ontwurmen uit de ijzige greep van de vrouw. Geschrokken loopt ze weg, omkijkend naar de oude vrouw die haar met glazige ogen aanstaart. ‘wat had dat in vredesnaam te betekenen’ vraagt Sabrina zich af ‘zo dement als een deur, als je het mij vraagt’ en ze loopt geschrokken door. Eenmaal aangekomen bij de Albert Hein scheert de eerste bliksemschicht door de duistere hemel gevolgd door een harde donder. Sabrina loopt de Albert Hein binnen en loopt naar de drank afdeling. Ze pakt een fles met cola en loopt naar de afrekenbalie. Terwijl ze terug naar huis loopt barst de hemel open. Het regent pijpenstelen en ze rent haar huis binnen. Als ze op de klok kijkt ziet ze dat het al kwart over zeven is. ‘vandaag maar geen avond eten’ denkt ze en ze loopt met een glas en de fles cola naar boven. ‘Nog steeds niemand online’ denkt ze en ze begint een gesprek met de enige jongen die online is. Meteen doet ze haar webcam aan. “hoi Mike, alles goed?” typt ze en ze knakt haar vingers. “ja alles gaat goed met mij en met jou?” “ja ook wel , nog wat gedaan?” antwoord Sabrina. “wie staat er daar achter jou Sabrina?” “hoe bedoel je Mike” zegt Sabrina verbaasd en ze kijkt op haar webcam. Op dat moment slaat haar de schrik om het hart. Via de computer is een vrouw te zien met een mes. Van het mes drupt bloed dat onder op het zwarte vloerbedekking valt. Ze heeft lang blond haar dat los achter op haar rug rust. Ze heeft een lange nachtjapon aan met rode vlekken er op rondom de buik. Haar ogen stralen agressie en onbegrip uit. Ze heft het mes op en op dat moment verdwijnt ze van het scherm af. Sabrina duikt van haar stoel af ,vlak voordat haar monitor word verbrijzeld. Alle lichten flikkeren alsof er een flinke storing het hele huis teistert. Sabrina draait zich om maar er is niemand te zien. Sabrina kruipt op handen en voeten haar kamer uit. Vlak achter haar slaat de deur met zo harde klap dicht dat het hele huis lijkt te denderen op zijn huisvesten. Ze staat op en rent de trap af. Beneden aangekomen begint er een hels gegil dat het hele huis vult. In paniek rent Sabrina haar huis uit. Buiten draait ze zich om. Door het hele huis gaan alle lichten aan en uit. Ze weet niet wat ze moet doen, ze heeft geen verklaring voor wat er net gebeurden dus de politie bellen is geen optie. Ze besluit naar haar beste vriend Gerko te gaan. Nog half na shakend van het hele gebeuren komt ze aan bij het huis van Gerko drie straten verder op. Ze belt aan.

Gerko doet de deur open , “hoi Sabrina,, wat is er gebeurd?” zegt hij verschrikt als hij Sabrina half in paniek ziet staan. “webcam , vrouw m-met m-mes , computer kapot, geen verklaring” Stamelt Sabrina en ze loopt op het binnenkomende gebaar van Gerko, naar binnen. “rustig aan, vertel het nu is in wat langere lijnen.” Zegt Gerko op rustige, kalmerende toon en hij slaat een arm om haar heen. “nou, ik was aan het praten met een jongen genaamd Mike, en toen vroeg hij wie er achter mij stond, toen zag ik een vrouw met een mes staan die haar mes op hief en het volgende moment ….. het ging zo snel” Brabbelt Sabrina haastig. “Ik ga wel even naar jouw huis om dit uit te zoeken , blijf jij maar hier” zegt Mike terwijl hij haar zachtjes de bank op duwt. Daarna trekt hij zijn jas aan en loopt het huis uit. Sabrina kijkt op de klok en merkt dat er al twee uur voorbij zijn. ‘het is al half tien , waar blijft hij nou!. Als er maar niets gebeurt is’ denkt Sabrina angstig en ze schud onrustig heen en weer. De moeder van Gerko komt binnen gelopen, “Hoi meis, Wat is er met jou gebeurt?” zegt de moeder van Gerko als ze de rode vlekken op Sabrina’s wangen ziet? Opnieuw legt ze het hele verhaal uit, en vertelt ze dat Gerko nu naar haar huis toe is om het uit te zoeken. “ik zal hem even bellen, als het goed is heeft hij zijn telefoon bij zich.” Zegt de moeder van Gerko, en ze draait het nummer van Gerko. Na vijf minuten en zeven keer het zelfde nummer gedraaid te hebben, geeft ze het op. “hij neemt niet op. Er zal toch niets ergs gebeurd zijn” zegt ze ongerust en ze gaat naast Sabrina zitten. Samen wachten ze zonder iets te zeggen totdat het elf uur is. “Sabrina zullen we gaan kijken waar hij blijft?. Ik maak me ongerust.” Zegt de moeder van Gerko met haast trillende stem. “o nee! Ik ga daar niet meer naar terug!” Zegt Sabrina angstig, “ Bij de gedachten alleen al voel ik paniek op zetten.” “kom op Sabrina, We moeten weten waar Gerko is en je moet toch een keer terug naar je huis.” Zegt de moeder van Gerko op rustige toon, maar in haar stem is toch een vlaag van angst op te merken in haar stem. Ten slotte gaat Sabrina overstag, en lopen ze de deur uit. Buiten lopen ze tegen een muur van broeikaseffect aan. De regen is opgehouden maar de donkere wolken boven hun hoofd straalt nog steeds die donkere duisterheid over Greenwitch uit. En toch vond Sabrina dat de lucht iets onnatuurlijks uitstraalde, iets onverklaarbaars. Net zo onverklaarbaar als de vrouw die ze op de webcam had gezien en de verbrijzelde computer. Haar hoofd duizelde er van. Sabrina keek naar de moeder van Gerko.

Ze was lang net als Gerko met lange bruine haren, kort geknipt tot haar even langen hals. Haar lichtelijk uitpuilende bruine ogen stonden vermoeid. Toen ze aan kwamen bij Sabrina haar huis schrokken ze. Het huis was duister en verlaten maar vanaf de tweede(2de) verdieping vanuit één van de kamers, kwam een rode pulserende gloed. “Wat is dat?” vroeg de moeder van Gerko en ze hinkte heen en weer van het ene been op de ander. “weet ik niet.” Antwoorden Sabrina angstig en ze keek de moeder van Gerko aan. “zullen we naar binnen gaan” vroeg de moeder van Gerko. Alsof uit het niets vloog de deur open met een zwaai. “hoe kan dat?” vroeg Sabrina,” heb jij hier een verklaring voor?” “ik heb geen idee, maar laten we maar naar binnen gaan” zei de moeder van Gerko “ik heet trouwens Maria, Sabrina.” Maria en Sabrina liepen voorzichtig naar binnen” Opdat moment viel Sabrina iets op. Er zaten donkere vlekken op de muur in de hal en tevens op de grond. “Maria! W-wat is D-dat?” vroeg Sabrina Stotterend. Maria deed het licht aan en op dat moment begon Sabrina te schreeuwen. De rode vlekken waren bloed. “o nee! Mike!” Zei Maria angstig en ongerust. Sabrina sloeg haar hand voor haar mond. Voorzichtig liepen ze verder door de gang richting de trap naar boven. “Laten we eerst in de woonkamer kijken.” Zei Maria terwijl Sabrina al één voet op de trap naar boven had gezet. Sabrina liep weer terug en pakte de deurklink vast. “voorzichtig, we weten niet wat we kunnen aantreffen dus bereid je voor.” Zei Maria zenuwachtig en ze ging achter Sabrina staan. “Ja doei, we gaan samen naar binnen!” zei Sabrina bang en ze deed de deur open. Een lichtflits van buiten vulde de woonkamer gevolgd door een zware donder die het hele huis leek te laten trillen. Sabrina schrok, het was een ravage in huis. Het tapijt was op verschillende plaatsen gescheurd. De lampen aan het plafon en op enkele kastjes waren totaal vernield, en natuurlijk de kastjes zelf. De bank lag op zijn kant, met grote happen stof uit zijn bekleding. Een tweede lichtflits vulde de kamer en Opnieuw begon Sabrina te schreeuwen. Op de muur stond iets geschreven in rode grote letters. Sabrina kon het niet goed zien door het donker maar ondanks dat ze het maar een fractie had gezien wist ze dat het met bloed was geschreven. “Het licht doet het niet” zei Maria en ze liep naar Sabrina. “Wat is er?” zei ze toen ze Sabrina’s geschrokken gezicht zag. Sabrina wees op de met bloedgeschreven letters op de muur. Opnieuw werd het huis geteisterd door een lichtflits gevolgd door een donder. Nu waren de letters duidelijk te lezen. “Gij heks zal voor eeuwig boeten voor uw zonden” las Sabrina hardop en ze Schrok. Daaronder stond: ‘De zondaar heeft geboet.’ “Wat betekent dat Sabrina?” vroeg Maria , maar Sabrina had al zo,n angstig vermoeden. “ik denk dat ze of het, Gerko te pakken heeft.” Zei Sabrina aarzelend. Maria begon te trillen. “laten we naar boven gaan.” Fluisterde Sabrina. Een harde klap en bonk van boven scheerde door het huis.

“wat was dat?” vroeg Maria in paniek en ze keek angstig naar Sabrina. Sabrina liep door de haldeur naar de hal en liep voorzichtig met Maria als rugdekking, naar boven. Boven op de overloop zakte Maria in elkaar en begon te krijsen. Daar hing Gerko aan een strop aan het plafon. Zijn ogen puilde uit en hij was helemaal blauw wat betekende dat zijn nek niet was gebroken maar hij langzaam was gestikt. Zijn hoofd hing scheef naar beneden. Uit zijn neus kwam bloed. Zijn armen hingen naar beneden met door gesneden polsen. Langzaam drupten er druppels bloed op de grond. Maria krijste terwijl Sabrina langzaam achteruit liep. Toen was Sabrina verbijsterd want Gerko hief zijn hoofd op. Maria stopte met krijsen en vloog op hem af.

Maar Sabrina wist dat dit onmogelijk was en toen pas zag ze de rode gloed in zijn ogen. “Nee Maria niet doen!” Schreeuwde ze in paniek maar het was te laat. De bezeten Gerko had Maria al bij haar nek gepakt en met een luid gekraak brak hij de nek van Maria. Maria Zakten in elkaar. “Onmogelijk. Onmogelijk, onmogelijk!!” schreeuwde Sabrina en ze dook de trap af. Rollend kwam Sabrina beneden tot stilstand. Het duizelde haar en ze had een grote bult op haar hoofd. Kruipend ging ze naar de voordeur. Maar toen ze daar aankwam sloeg de deur met een harde klap dicht. ‘o nee, ik zit in de val’ dacht ze in paniek. Ze keek achterom naar boven maar Gerko en Maria waren verdwenen. Sabrina stond op en rende naar de woonkamer. De woonkamer was verlaten en vernield. Overal lag glas en rommel. Sabrina liep zo vlug ze kon naar de achterdeur. Ze probeerden de klink maar de deur zat op slot. “shit! Waar heb ik mijn sleutels nou” zei ze hardop. “VUILE HEKS” schreeuwden een stem van boven af. Sabrina’s hersenen werkten op volle toeren. ‘ik heb nog een deken op tafel liggen.” Scheerden er door haar hoofd. Sabrina rende de woonkamer weer in en liep naar de tafel voor de omgegooide en vernielde bank. Ze gristen de deken van tafel en nam een hap lucht. ‘oké , daar gaat ie’ dacht ze en bereide zich voor op een duik door het vooraam van de woonkamer. Ze nam een aanloop en sprong met de deken om haar heen door het grote raam. ‘gelukt!’ dacht Sabrina opgelucht. Ze keek naar het grote raam en stond toen verbijstert. Als ze het niet zelf zou zien dan zou ze het niet geloven. En dat deed ze nu eigelijk ook niet. Voor haar neus vlogen alle scherven weer tot een geheel. Het raam leek zichzelf te repareren. Door het raam kon ze zien hoe ook de bank en alle lampen zichzelf leken te repareren. Toen alles in de woonkamer zichzelf had geprepareerd ging de deur met een zwaai open als een uitnodiging om weer naar binnen te komen.

“Geen denken aan huis!” Schreeuwden ze en nu werd alles haar te veel. Ze barsten in huilen uit. Uit het niets verscheen er een meisje zo rond de 21 jaar met lang bruin haar dat mooi glom. Ze was lang en dun maar ze had een mooi figuur. Ze had een rond gezicht met kleine groene ogen. Ze droeg een zwarte jurk en ze droeg een ster met vijf punten om haar nek. Ze had lange witte vingers met zwarte nagellak. “Sabrina! Kom met mij mee! Ik kan je helpen.” Zei het meisje en ze pakten Sabrina’s haar hand. Haar hand voelde warm aan. Ze bleek een zelfgemaakte polsband te dragen met daarop de woorden ‘Wicca’ “Wie ben jij? Hoe weet jij mijn naam?” zei Sabrina huilend en ze trok haar hand los. “Ik ben een moderne heks. Je huis wordt bezeten door een geest. Wij, ik en mijn studenten, kunnen jou helpen,” Zei het meisje “je moet alleen met mij mee komen, ik heet trouwens Sharon” en ze pakten opnieuw de hand van Sabrina. Dit keer liet Sabrina het toe en ze liet zich zachtjes mee voeren door Sharon. Ze liepen door een grote straat met in het midden aan het einde van de straat een grote kerk met daarnaast een kerkhof. De huizen waren leeg maar bij elke boven verdieping straalde een groene pulserende gloed. Ze herinnerde de gloed die uit haar computer kamer kwam, maar die was rood. “Dit zijn huizen van de Studenten, ze beoefenen magie vandaar die groene gloed, en inderdaad zo een soort gloed kwam er ook uit jouw kamer alleen was dat Zwarte magie, daarom was het rood.” Sabrina liep over het pad langs de huizen richting de kerk. “Kan iemand me nu is eindelijk uit leggen wat er is gebeurd, want ik heb er geen verklaring voor” Zei Sabrina vol van alles wat er gebeurde. “Het is heel simpel, al zal het voor jou niet zo simpel zijn en een stuk ongeloofwaardiger, maar het is waar.” Zei Sharon aarzelend. “er dwaalt een geest in je huis rond. Maar niet zomaar een geest, een geest die werd verbrand tijdens de Heksverbrandingen ongeveer rond de tijd van de heksverbrandingen in Salem.” “Maar wat heeft dat met mij te maken, waarom moet zij mij hebben?” Vroeg Sabrina die vol zat met brandende vragen. “Die geest is een verbrande heks uit die tijd, in dit dorp, Greenwitch. Het is namelijk niet zomaar een geest , Het is DE Greenwitchgeest, een machtige geest die erkend wordt als demoon” Zei Sharon geduldig en ze vertelden verder “Ze leeft voor haar werkelijkheid nog in die tijd maar dwaalt in werkelijkheid rond in deze tijd. In de heksentijd werden er heksen opgespoord en verbrand. Bij de Greenwitchgeest die eigelijk Anelies heet was er een complot gaande. Anelies was een machtige vrouw maar heel onaardig. Ze verdachte er veel mensen van dat ze bezeten waren door demonen. Door haar toedoen werden er toen veel onschuldige mensen verbrand . Tot op een dag de dorpelingen het zat waren en er een complot werd gesmeed” Vertelden Sharon “Genoeg?”

“Wat is er toen gebeurd?” vroeg Sabrina die het verhaal half begreep. “Het complot was om haar op een avond in een hinderlaag te lokken en haar te verbranden. Op een koude duistere winternacht werd ze in een hinderlaag gelokt en werd ze neergestoken voordat ze verbrand kon worden. Uiteindelijk hebben ze haar met een steen om haar benen het meer in gegooid.” Vertelden Sharon verder “Nu is ze terug en ziet ze iedereen als de dader van de moord. En nu ze jou op het oog heeft als heks zullen wij je moeten leren hoe je je kunt verdedigen tegen deze krachten. Want uiteindelijk blijkt ze zelf een echte heks te zijn geweest” “en de Dorpelingen?” Vroeg Sabrina Nieuwsgierig. “één voor één uitgemoord door één en de zelfde geest” zei Sharon “Anelies zeker?” vroeg Sabrina. “en bij elke moord kreeg ze meer energie. Meer energie voor haar zwarte krachten. Dat heb je ten slotte zelf ondervonden.” Vertelde Sharon “We zijn er. Hier wonen wij in deze oude kerk. Het heilige Shouldorn. Hier leren wij goede magie te gebruiken en ons te verdedigen tegen zwarte magie, hoe we geesten kunnen uitdrijven en demonen kunnen vernietigen. Ook leren wij de energie van de natuur te gebruiken voor het goede. Wij proberen één te worden met de natuur.” Zei Sharon De ingang was versierd met grote ijzeren slangen met twee deurknoppen onder aan twee reusachtige eiken deuren. Rondom de kerk stonden grote zwarte rozen struiken met lange doorns. De kerk was hoog met op de top een haantje. Het glas was lood in glas met veel tinten rood, groen geel in de vorm van de heilige Maria en Jezus en de hand van GOD.

Boven de kerk hing een dikke duistere wolkendek en het regende. “kom laten we snel naar binnen gaan waar we een lekkere maaltijd kunnen eten en ons kunnen verkleden.” Zei Sharon en ze opende de hoge houten deuren. Toen kwamen ze in een hele hoge hal met een paar meter verder op een grote houten trap naar beneden. Aan weerskanten stonden tafels met allemaal zwarte rozen, potjes, en foto’s. Op de vloer lagen tegels zwart-wit montuur. Achter de houten trap waren nog twee grote eikenhouten deuren. Links van de ingang liep nog een gang iets kleiner dan de rest ook met zwart-wit montuur en weer met kastjes vol met zwarte rozen. “ik breng je naar je kamer dan kan je gaan slapen, morgen zal ik je wekken met een rooster van de dag. Ze liepen de grote houten trap op. Boven hingen er schilderijen met oude mannen geposeerd op een grote stoel in het midden van een grote zaal met twee rijen tafels. Boven was het groot , groter dan de hal beneden. Hier waren allemaal rijen met deuren met in het midden tegen elkaar aan gezette kasten met boeken, veel boeken. “kom maar mee Sabrina dan leid ik je naar je kamer.” Zei Sharon en ze leidde Sabrina naar één van de kamers vlak tegenover een kast met witte boeken. Opnieuw viel het Sabrina op dat er zwarte rozen boven op de zwarte kast stonden. “Wat hebben jullie met zwarte rozen?” vroeg Sabrina en ze keek naar Sharon. Ze schrok want in een vlaag zag ze in het gezicht van Sharon een doodshoofd alsof het van Sharon zelf was. “Wat is er Sabrina?” Vroeg Sharon met een glimlach. “niets ik dacht alleen…. Nee, laat maar zitten.” Zei Sabrina schamend en ze werd rood. “wij hebben zwarte rozen staan voor de dood, het is een gebaar en een geloof. Bij een begrafenis gooi je een zwarte roos op de kist en we geloven dat de Dood daar een hekel aan heeft. Dus overal waar er zwarte rozen staan kan de dood zich niet bevinden, ook hebben we zwarte rozen staan om elke doden te herdenken vandaar het gebaar.” Vertelden Sharon en ze deed de deur open van de toekomstige kamer van Sabrina. “nu, rust maar lekker uit en morgen kom ik je wekken.” Zei Sharon Sabrina liep haar kamer in. Het was een middelgrote kamer met grote muurschilderingen en eveneens aan het plafon. Er stond een groot twee persoonsbed in het midden van de kamer. Ook hier stond een grote kast met witte boeken en een bureau met daarom een pot met zwarte rozen. De grond waren zwarte tegels met om de 2 meter een rij tegels met de kleuren rood, groen en blauw. Ook de ramen naar buiten waren van glas in lood met een weergaven van Johannes die Christus doopt. Boven de deur hing een klein beeldje van Christus die aan het kruis hing. Op het plafon was een schildering van het schip ( De H eenheid) te zien.

Buiten onweerde het hevig en bliksemschichten schoten door de duistere hemel. Sabrina ging, nog aangekleed, op haar bed liggen en viel vrijwel meteen in slaap. De nacht bracht onrustige dromen. In haar droom was ze opnieuw in haar huis. Ze liep de trap op met Maria achter haar aan maar nu liep ook Sharon achter haar aan. Eenmaal boven aangekomen zakten Maria in elkaar. In het midden van de hal hing Gerko opgeknoopt aan een lamp in het plafon. Sharon liep naar Gerko toe en greep zijn haar en hief zijn hoofd op. Op dat moment dook Maria richting Gerko en omhelsden hem. Sharon bracht de handen van Gerko naar de nek van Maria. Op dat moment lichten er een rode gloed op in Gerko’s zijn ogen. Maar dat was niet alles want ook de ogen van Sharon straalden een rode gloed uit. Toen braken de handen van Gerko (geleid door Sharon) ,de nek van Maria. Sharon begon te lachen en Sabrina dook van de trap af. Opdat moment schrok Sabrina wakker en een Hels gegil vulden de kerk. Sabrina openden haar ogen en Schrok. De kerk was niet mooi en netjes maar alles was vernield. Het glas in lood van de ramen zaten vol barsten en bevatten tevens geen afbeelding van Johannes die Christus doopten maar een Christus die opgehangen werd. De muren waren beklad met graffiti in de vorm van een vijfpuntige ster. Alleen stond deze ster met twee punten naar boven. Het plafon was af aan het brokkelen. Er zat een grote scheur in het plafon waardoor de volle maan scheen. De kast was omgegooid met dikke lagen spinnenweb er overheen. Overal lagen spinnenwebben met dikke zwarte spinnen er in die onrustig een avondmaal inpakten. In de hoek van de kamer lag een grote stapel verbrande boeken. Aan de muur kon je zien waar de brand zich tegen de muur had opgewerkt tot aan het plafon. De vloer was dof en vele tegels waren gebarsten en op sommige plekken misten er tegels waar dan bruin verrot hout te zien was. Vlak voor het stoffige bed was een groot gat te zien in de vloer waar je een verdieping naar beneden kon kijken. Het bureau was ingepakt in spinnenweb en de potten met zwarte rozen waren totaal verbrijzeld. Met angst in haar hart stapte Sabrina uit haar bed. Een vreselijke pijn overmande Sabrina toen ze met één been door de vloer zakte. Sabrina schreeuwde het uit van de pijn. ‘oké, ik moet hem er uit krijgen’ dacht Sabrina en ze bereide zich voor. Sabrina trok haar been uit het gat dat vol zat met splinters. Ze keek naar haar been dat vol zat met schaafwonden en splinters. Er sijpelde bloed uit haar been dat de gebarsten tegels besmeurde. Sabrina greep een kussen en trok de kussensloop er af. Ze verbond haar been met de kussensloop en stond op. ‘oké, nu voorzichtig zijn.’ Dacht ze en ze tasten één voor één de tegels af. Uiteindelijk was ze bij de deur die bekrast was met scheldwoorden. Ze duwden de deur open. De hal was verlaten en straalde een ijzige duistere sfeer uit. De kasten waren verdwenen in plaats daarvan stonden er ijzeren steun leuningen die je beschermden voor een groot gat in de vloer. Ook hier waren de potjes met planten verbrijzeld en waren de zwarte rozen verdwenen. De muren waren kale overblijfsels uit een vergeten tijd. Een ijzige windvlaag deed de nekharen van Sabrina overeind staan. Een hels gegil overstemde een donder van buiten.

‘Ze is hier’ dacht Sabrina bang en ze liep langzaam door de hal. Een gekraak vulde de hal en Sabrina dook weg vlak voordat een vliegende kast voorbij vloog. Sabrina keek en zag in de verte twee rood gloeiende ogen oplichten. “laat me met rust!” Schreeuwde Sabrina en ze hinkte een kamer in. De kamer was leeg met uitzondering van een bureau dat ook vol lag met spinnenwebben. De muur was ook hier volgeklad met graffiti en uit het raam was het glas in lood weg geslagen. Aan het plafond hing een kroonluchter met kleine kristallen. Verder liep de kamer door met aan het einde een tweede deur. Sabrina hinkte door de kamer maar achter haar vloog de deur open. Sabrina schrok en keek achterom. Achter haar stond Sharon, althans het iets wat er stond had de kleren aan van Sharon en had de vijfpuntige ster om zijn nek. Maar het hoofd was een doodshoofd, de zelfde doodshoofd als dat Sabrina in een flits had gezien in het gezicht van Sharon. “jij! Je hebt me hier heen gelokt, maar hoe?” Vroeg Sabrina angstig en ze schuifelde achteruit. “Ik ben een heks, ik kan de werkelijkheid verdraaien.” Kraste Sharon en ze bleef staan. “Je kunt niet ontsnappen.” Sabrina besloot het over een andere boeg te gooien, zichzelf er uit praten als dat zou lukken, “Dus alles wat je vertelde was fake, er bestaat geen heks Anelies en er is geen complot gesmeed. “Ow, dat is zeker gebeurt en ik kan het me nog helder herinneren, Hoe ik werd doodgestoken en hoe ze mij het meer in gooiden” Zei Sharon “alleen bestaat er geen Anelies, IK ben Anelies en jij bent één van de afstammelingen van de moordenaars die mijn ondergang hebben beraamt” en ze stapten op Sabrina af. Sabrina dook weg en Anelies viel op de grond en zakte door twee verdiepingen heen. Sabrina liep naar het gat en keek naar de plek waar Anelies terecht had moeten komen, maar Anelies was verdwenen. Snel hinkten Sabrina naar de deur die naar het volgende vertrek leiden. Het vertrek leiden naar een tweede hal. Deze hal stond vol met grote banken met aan het einde van de hal een groot orgel. Het plafond was een groot raam met glas in lood met de weergaven van Jezus Christus die de hand van god aanraakt. De muren waren grote bogen die gebogen stonden tot aan het plafond. Uit het niets begon het orgel te spelen.

“laat me nou met rust!” Schreeuwde Sabrina, “Wat moet je van me” Uit het niets verscheen Anelies naast haar. “Jouw dood!” Schreeuwde Anelies en met onmeetbare kracht werd Sabrina naar achter gesmeten. Sabrina kwam neer en zakte door de grond. Ze kwam beneden terecht op een bed wat haar val brak. De kamer zag er precies het zelfde uit als haar vorige kamer alleen ontbrak hier het pentagram. Aan het plafon hing een lange strop. Anelies keek door het gat “Die strop is voor jou!” en ze verdween. “Ze is met me aan het spelen” Zei Sabrina in zichzelf en ze hinkte de kamer uit. Weer kwam ze in een hal uit maar deze as leeg. Aan het plafon hingen allemaal kroonluchters en de muren bestonden uit stenen bogen. Achteraan was een groot raam te zien met lood in glas met het schip ( DE H eenheid ) met daarnaast de drie koningen. Aan weerzijde waren deuren met in het midden een grote trap naar beneden en daar tegenover een grote trap naar boven. Sabrina hinkte door de gang richting de trap naar beneden. ‘ik ben er bijna, nog even door zetten’ dacht ze. De kroonluchter aan het plafond begonnen onheilspellend te rinkelen. Sabrina wist zeker dat Anelies naar haar zocht maar als het aan haar lag zou ze haar niet vinden. Sabrina zocht naar een kast. Als het moest zou ze zich verstoppen tot de dag. En dan, wie zou haar dan vinden hier in een verlaten oude kerk. Hier zou nooit iemand komen en zo wel dan is het misschien één keer in een paar jaar of zo. Dus verstoppen had geen zin. Sabrina herinnerde een oude Amerikaanse gezegde uit één of andere horror film ‘you can run but you cant hide’ en in dit geval was dat zeker waar Een onnatuurlijke gil vulde opnieuw de kerk, een koude rilling streek over Sabrina’s rug. Nu was de tijd gekomen om ook echt te vluchten drong het tot Sabrina door. Ze voelde geen pijn meer in haar been noch haar lichaam Ze bereide zich voor om te rennen. Ze rende door de hal terwijl er spinnenwebben in haar gezicht kwamen. Ze kwam uit in een hal met een trap naar beneden en onder aan de trap kon ze de grote eikenhouten deur zien die naar buiten lijden. Opgelucht rende ze naar beneden maar toen ze op de eerste treden terecht kwam kreeg ze een harde duw in haar rug. Sabrina rolde naar beneden. Anelies lachte, “dacht je nou echt zo gemakkelijk weg te komen.” Sabrina kwam half versuft onder aan de trap tot stilstand Toen gebeurde er iets, de grote eiken deuren vlogen met een klap open. Door de deur kwamen 3 meisjes met elk een pentagram om hun nek. Één meisje had een lange zwarte jurk aan en had lang bruin haar. De andere 2 meisjes hadden een zwarte rok met daaronder zwarte kniekousen. Ze hadden allebei een zwarte blouse aan met een zwart hesje. Één had lang blond haar dat in een staart zat en de ander had kort zwart haar. “Mariska jij neemt het meisje en Sheila jij neemt het op tegen de demoon.”

Het meisje met het zwarte haar rende langs Sabrina, die het hele tafereel als in trance aanschouwde. Het meisje met het haar in de staart rende op Sabrina af en hielp haar op de been, “Kom we moeten hier weg.” En ze hielp Sabrina naar de deur Achter Sabrina klonk een brekend geluid en een meisje vloog langs Sabrina heen Met een luid gekraak kwam ze op haar nek terecht. Sabrina zakte ineen, nu was het haar echt teveel. Sabrina keek achterom. Achter haar kwam Anelies dreigend op haar af gelopen. “Breng jij haar weg, ik houd het tegen!” schreeuwde het meisje in de zwarte jurk. Mariska trok Sabrina omhoog op de schouder en strompelde naar buiten gevolgd door het meisje in de zwarte jurk. Toen mompelde ze iets, ”lock this trash hold , lock this door so that this demon can’t pass no more” en de deur sloot met een harde klik. “zo en nu gaan we rennen want over een aantal minuten weet ze door de spreuk heen te breken. Ze droegen Sabrina die helemaal versuft was en renden langs de huizen die nu geen gloede maar een rode gloed uitstraalden.

(end part one)

Aantal keer bekeken: 5124
Waardering: 8.47 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 94 bezoekers online