Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

Trotse mannen en jonge vrouwen.

U leest om dit moment het verhaal Trotse mannen en jonge vrouwen gepost door Paul Gardentoo. Dit verhaal is gepost in de categorie humor verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar humor verhalen?
Categorie: humor verhalen
Gepost door: Paul Gardentoo
Gepost op: 2007-5-21

Verhaal:

Trotse mannen en jonge vrouwen
Ach, mannen en schoonheid, mannen en trots. Het is niemand vreemd, toch? Oké, dan praat ik wel voor mijzelf, hufters. Je wordt een dagje ouder zo links en rechts, maar op één of andere manier, vraag me niet hoe en waarom, da’s nou juist het mysterie, schijnt dat voor mannen niet altijd nadelig uit te pakken. Bij een man is een rimpel gedistingeerd. Een vrouw wordt al snel een uitgescheten palingvel. Neem nou laatst, kom ik een kroeg binnen met twee maten, bestel in een soort automatisme niets vermoedend een portie bier. Dat vind ik lekker en gelukkig die makkers van me ook. Kijk dat bedoel ik, een mannenband heb je zo. Verdomme, ik bedenk me, zo’n zwemband ook trouwens. Goed, er zit ergens een causaal verband in dit verhaal, maar misschien kom ik er zo nog op. Ik kijk een beetje rond in dat kroegje, onderwijl gulzig nippend aan mijn verse pilsener. Ken je dat? Kruist ineens je blik met een vrouwspersoon. Mooi exemplaar ook nog eens, dus ik denk, dat gekruis met blikken is vast niet voor mij bestemd. Puur toeval, kan niet waar zijn. Maar ik merk toch dat ik mijn shirtje schielijk en met de souplesse van een atleet snel strak trek om mijn harige navel aan haar gezichtsveld te onttrekken. Verdomme, net op tijd, houd ik mijzelf voor. Ik meet mezelf een betrekkelijk stoere houding aan en stel me voor dat mijn zwemband best meevalt. Ik trek me wat dat betreft op aan mijn twee vrienden. Ja, ook dat is een voordeel van het hebben van vrienden die bier lusten. Ik vervolg mijn blik, doelloos, de kroeg af, maar ik voel dat het meisje, omringd door pak hem beet nog wat fraaie exemplaren, nog steeds naar me zit te kijken. Even bekruipt me het gevoel dat ik in de maling wordt genomen door mijn vrienden. De schoften. Waar hangen de camera’s jongens? Wat heeft dit grapje mogen kosten? Ik neem nog een forse slok en wendt mijn blik weer naar het jonge wulpse ding. Iets ongecontroleerd mors ik wat bier op mijn shirt. Niet bepaalt cool. Verdomme. Inderdaad, ze kijkt nog steeds en wel op zo’n manier dat je er met weinig fantasie allerlei tekstballonnen bij kunt denken.

. .,,Bier?’’ Het bevestigende antwoord op deze volstrekt zinloze vraag van één van mijn makkers combineer ik met een sluikse beweging van mijn blik terug naar de bar. Het enige verrassende op de vraag is hoogstens het tempo waarmee dit soort zinloze vragen zich elkaar opvolgen. En zo hoort het verdomme. Maar goed, gewapend met een vaasje loop ik iets de kroeg in. Het kijkende meisje komt doelbewust en zeker van haarzelf op me af. Voor zover ik leeftijden kan inschatten, kom ik bij deze toch al gauw op de categorie: behoorlijk jong. In de conversatie die wordt gestart, blijk ik ineens een man van weinig woorden. En nee, vuile smeerlappen, evenmin van daden. Ik meet mijzelf een mysterieuze rol aan, dat is zoiets als: ik weet eigenlijk niet zoveel te zeggen en concentreer me op wat uitwisselen van blikken en natuurlijk bier drinken. Dat laatste is een prima houvast in dit soort situaties. Het meisje vraagt me het hemd van het lijf, maar dat lijkt me in een volle kroeg niet echt appetijtelijk voor de aanwezigen. Ik knik wat, wissel wat door alcohol beïnvloedde blikken uit en antwoord op de vragen die het meisje op mij afvuurt. Natuurlijk, als man op leeftijd intrigeert het wel dat zo’n jonge snoes zich enigszins schaamteloos aan je opdringt. Verdomme, bedenk ik me, misschien is het allemaal niet zo erg met mij gesteld. Stiekum strijk ik over mijn buik en doe net alsof ik de bandjes (drie) niet voel. En plots voel ik me sterk, ik kijk nog eens naar mijn makkers en krijg een bevestigend gevoel: ja man, je mag er best wezen. Op zoek naar bevestiging van dat gevoel buig ik mij voorover en fluister in het oor van het meisje wat zo’n jong ding in een man als mij ziet. ‘’Er zijn toch zat mooie mannen’’, voeg ik er subjectief aan toe.

,,Ik wil geen mooie man, ik wil jou’’, antwoordt het meisje. Voordat ik het wist haalde ik uit en gaf het brutale kind een peer op haar oog. En nog één, voor de zekerheid. ,,O sorry, sorry, sorry, wat heb ik gedaan, wat heb ik gedaan’’, stamelde ze. De uitsmijter kwam tussenbeide. Ik suste dat het allemaal wel meeviel. Ik legde de klerenkast uit wat er was gebeurd en hij gaf me een bemoedigd klapje op de schouder.,,Ik vind je wel mooi hoor’’ fluisterde de smeerlap in mijn oor, terwijl hij in mijn kont kneep. Rare wereld, die uitsmijterij. Na een vuile blik van de uitsmijter op het meisje gaf hij me een knipoog en seinde de barkeeper in dat ik er één van het huis kreeg. Ik kringelde met mijn vinger in de lucht, daarmee mijn makkers aanwijzend, en de barkeeper knikte dat hij de boodschap had begrepen. Drie bier voor een beetje gekrenkte trots is niet slecht. Het zijn dure tijden immers.

Het meisje stond er nog steeds. Ze werd nog wat uitgescholden door haar mooie vriendinnen. ,,Hoe kun je nou zoiets zeggen?’’ maar de sluikse blikken van de kudde die erop volgden in mijn richting verried dat het koren op hun molen was. Ha, een concurrent minder, de stomme trut, zullen ze gedacht hebben. Sluikse blikken van het meisje zaten er overigens niet meer in voor deze avond. Ze liep met haar goede oog wijd open op de tast naar de toiletten om de schade op te nemen. Komt dit nog goed? Herstelt dit nog? Heb ik nog een kans? Vragen van soortgelijke strekking moeten door haar hoofd hebben gespookt. Op zich bewonderenswaardig, vrouwen met doorzettingsvermogen.

Nu ja, ik ben de moeilijkste niet. Vergevingsgezind als ik ben trakteer ik het meisje bij terugkomst op een bier. Ze kijkt, vooral met haar linkeroog, wat onwennig, maar weet toch goed met de situatie om te gaan. Ze kiest zorgvuldig haar woorden. Logisch, één dicht oog per avond is meer dan zat. Voor de vorm zeg ik dat ik voortaan eerst tot tien zal tellen, mocht ze weer iets onnozels zeggen. Ik zie dat ze in gedachten haar stappen uitpast naar de uitgang. Tien tellen? Moet lukken. Ze ontspant zienderogen, alhoewel deze beeldspraak wel wat sinister is, gezien de situatie.


Aantal keer bekeken: 4734
Waardering: 3.83 op 10
Geef een cijfer:

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 23 bezoekers online