Lees het verhaaltje: Ver van huis op verhalenlezen.

Ver van huis.

U leest om dit moment het verhaal Ver van huis gepost door Mitchell B. Dit verhaal is gepost in de categorie spannende verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar spannende verhalen?
Categorie: spannende verhalen
Gepost door: Mitchell B
Gepost op: 2008-12-16

Verhaal:

Ver van huis
Dit verhaal heb ik geschreven doen ik in 1 havo zat.

Langgeleden in het prachtige fantasie land woonde een tjompo familie in het zeer hoge gras. Een tjompo is een katachtig wezen dat heel erg dik is, zijn vel is knal oranje, een zwarte staart en zwarte strepen op zijn kop. De zon komt langzaam op en Jan de tjompo wordt wakker. Wat een heerlijke dag” Jan spint tevreden in het zon licht.“Jan kom je, voor het ontbijt” zegt de moeder van Jan de tjompo.“Ik kom al” en ze beginnen te eten. Precies op dat moment komt er een gigantische draak aan. Iedereen is in paniek en rent in het rond, maar de draak kiest de zorgeloze Jan en neemt hem mee naar zijn nest. De kleine draakjes zeggen steeds maar weer “hahaha ik ga je lekker opeten tjompo” waarop Jan antwoordt “waarom je kan toch ook mijn vriend worden” ? Jan is het zat en klautert naar beneden, waar hij een heel donker bos voor zich ziet en merkt dat hij heel ver van huis is. Jan’s moeder barst in tranen uit terwijl Jan het donkere bos betreedt. Een paar vogeltjes roepen in het rond “oh ga je echt het bos in. Er leeft een heel kwaadaardig monster in het bos hoor” waarop Jan niks te zeggen heeft. Hij beeft van angst en denkt “anders kom ik nooit thuis”. Hij is een paar meter in het bos of hij hoort al een stem. Het is een oranje glanzende vos. Hij is prachtig maar heel boos. “Als ik nog een keer een dier of wezen laat ontsnappen eet ik voortaan takken”. Maar hij heeft niet door dat Jan naar hem kijkt. Opeens stapt Jan op een tak en de vos denkt “mijn maaltijd is eindelijk gekomen”. Hij kijkt in het rond en ziet Jan daar staan en rent hem achterna. Jan is net op tijd ontkomen aan de vos en hoort weer stemmen. “Rein heb je weer een dier laten ontsnappen” “ja het is een tjompo die het bos over moet steken maar hij is nog niet van mij af”. Jan is doodsbang en besluit even te rusten buiten het bos. Die nacht komt Rein de vos weer het bos uit en ontvoert Jan. Uiteindelijk belandt Jan in de kookpot en wordt wakker. “Waar ben ik”vraagt hij. “In mijn kookpot” zegt Rein. De Tjompo is kansloos. Hij probeert van alles maar hij zit bijna met een verbrande staart. Hij denkt hard: “wat kunnen tjompo’s heel goed”, hij denkt en hij denkt en hij heeft het. De tjompo’s kunnen alles doorbijten dus ook touw. Jan begint te knagen en breekt het touw en precies wanneer Rein niet oplet ontsnapt hij en begint weer van voor af aan. Jan wordt wakker. Het duurt even voor hij het weer door heeft en denkt hoe hij langs het bos moet. Kon hij maar net als zijn moeder zo goed zingen en hem in slaap laten zakken maar dat kan hij niet. Hij dacht weer na en besloot gewoon te kijken of hij hem kon ontlopen. Maar algauw kwam hij Rein alweer tegen. Oog in oog met een bloeddorstige vos. Rein zei “nu ga je eraan”. Maar Jan liet zich niet zo snel pakken en vluchtte weer het bos uit. Hij begon weer aanwijzingen te zoeken. Hij zag muizen elkaar in de staart bijten en hij dacht weer aan hoe hij zich los knaagde. Opeens schreeuwde hij “ik heb het” “als ik die domme vos gewoon in zijn staart bijt begint hij te kermen van de pijn en dan ontsnap ik” dus hij ging weer het bos in en kwam weer oog in oog met de vos en zei “niet ik ga eraan, maar jij dommerd” de vos beschouwde het als een belediging en viel aan. Maar de tjompo bleef kalm en beet de staart van de vos er af en rende weg. De vos Rein probeerde er nog achteraan te rennen maar het lukte niet, want hij viel onderweg neer en ging dood. De tjompo dacht dat het gevaar voorbij was maar hij kwam een man tegen met een jachtgeweer en toen zei de man “eey tjompo, heb je die domme vos doodgemaakt” waarop hij antwoordde: “ja dat heb ik gedaan”. “Goed zo jongen, als beloning laat ik je gaan” Jan bedankte hem en ging verder, waar hem nog meer gevaar stond te wachten. Jan kwam eindelijk aan de andere kant van het bos uit en dacht dat hij thuis was maar dat was hij niet. Want hij zag een heel brede rivier, waar een grote krokodil in zat te spartelen. Jan kwam al snel er achter dat de krokodil Harry heette en heel veel honger had. Hij begon te denken om de rivier over te steken zonder dat de krokodil hem op at. Hij probeerde de oude truc met de stok. Maar algauw beet de krokodil de stok kapot en viel Jan op de rug van de krokodil en sprong terug naar de kant. Hij dacht na: ”Hoe kom ik over de rivier?”. “Ik ga omlopen”. Maar naar 5 uur lopen was hij nog niet aan de overkant. Hij begon aan de terug reis. Dit keer duur de het 10 uur, want hij viel in slaap. Toen hij ‘s morgens wakker werd, lag de krokodil nog diep te slapen. Jan liep zachtjes naar de rivier en gleed er langzaam in, zodat de krokodil niet wakker werd. Hij zwom langzaam naar de overkant, maar de krokodil werd wakker en beet Jan bijna in de staart. Jan schrok zich dood en zwom snel terug naar de kant. Langzaam kreeg Jan erge dorst. Hij liep naar de rivier en begon te drinken. Hij dronk, hij dronk en hij dronk opeens was de hele rivier leeg. Hij had al het water opgedronken! De krokodil Harry lag in de modder te spartelen. “Wat heb je gedaan”? vroeg Harry de krokodil. “Ik heb het water in de rivier opgedronken” zei Jan. Hij liep naar de rand en liet zich naar beneden glijden. Hij gleed weg en viel hard op de krokodil (die bewusteloos viel) en liep verder. Uiteindelijk zag hij een leuk plekje om uit te rusten. Hij werd pas erg laat wakker en begon weer aan zijn grote en moeizame reis. Het werd laat en hij werd erg hongerig maar hij gaf niet op. Hij liep, liep en liep uren maar kwam maar niet thuis. Het werd laat en hij ging weer rusten. De volgende dag zag hij een tjompo rond rennen. Hij liep weer verder maar het huis leek steeds verder weg maar hij dacht dat kan niet. Hij schrok wakker en merkte al gauw dat het een droom was en viel weer in slaap. De volgende ochtend werd Jan al snel wakker en begon weer aan die grote reis. Hij lag bijna dood op de grond maar kwam eindelijk thuis. Er volgde een groot aantal tjompo’s die hem op een plank legden en hem mee naar binnen namen. Ze begonnen van alles te proberen maar hij werd niet beter. Ze gingen door met van alles. Daar lag hij dan net zo bewusteloos als Harry. Bijna dood van de honger. Daar kwam zijn moeder huilend binnen. Het is zover. Jan de ongelofelijke tjompo is dood. Zijn moeder brak nu zo ver in tranen uit dat ze allemaal in Jan’s bek vielen. Uiteindelijk viel er zoveel in dat hij weer zei “ik heb honger”. Zijn moeder haalde snel een rat en gooide hem in zijn bek en toen sprong Jan van vreugde op en zei “ja dat had ik nodig om weer beter te worden”. Toen alle ellende voorbij was begon er een knallend feest waar Jan de eregast was en de tjompo’s begonnen te zingen en te dansen. Iedereen was dol gelukkig met de terugkeer van Jan. Jan begon de spannende verhalen te vertellen over de vos Rein en de Krokodil Harry en zijn lange, lange tocht. Iedereen luisterde heel aandachtig en ze stonden heel gespannen om de erge gebeurtenissen te horen. Toen hij klaar was begonnen alle tjompo’s te klappen en hem toe te juichen. Een tjompo zei: “Wat heb jij wilde avonturen beleefd, dat heb ik nooit gedurfd.” “Ja dat klopt, het waren wilde avonturen en het zal nooit meer gebeuren” zei Jan de tjompo. Toen het feest was afgelopen gingen alle tjompo’s weer naar huis. Iedereen was moe en volgepropt met al het eten dat er was. Die nacht werd de krokodil weer wakker en liep langzaam nog kreunend van de pijn het bos uit. De volgende ochtend stond Jan de tjompo vroeg op en liep naar zijn moeder. “Beloof je dat je heel voorzichtig bent de volgende keer als je naar het bos komt” zei de moeder van Jan. “Alarm, Alarm, Alarm de krokodil Harry komt er aan” riep een tjompo. De krokodil rende op Jan af en stopte voor zijn poten. Hij kuste de grond waar hij op liep en zei: “ik zal je nooit meer lastig vallen”. “En mijn familie dan?” zei Jan. “Die zal ik ook niet lastig vallen ik zal jullie dienen tot mijn dood”. Jan en zijn familie accepteerden het en de krokodil Harry diende hem zoals hij zei tot zijn dood.

En ze leefden nog lang en gelukkig.

Aantal keer bekeken: 3358
Waardering: 5.00 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 313 bezoekers online