Lees het verhaaltje: Verborgen ster op verhalenlezen.

Verborgen ster.

U leest om dit moment het verhaal Verborgen ster gepost door Joanne. Dit verhaal is gepost in de categorie kinderverhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar kinderverhalen?
Categorie: kinderverhalen
Gepost door: Joanne
Gepost op: 2010-8-25

Verhaal:

Verborgen ster
Verborgen ster

‘I wanna be a billionaire, so freaking bad,’ zingt Tess, terwijl ze wacht tot de magnetronpopcorn klaar is die ze aan het maken is. Vandaag houdt ze een slaapfeestje voor al haar vriendinnen. Op aandringen van haar moeder natuurlijk, want zelf had ze het nooit gedurfd. Ze heeft alleen niet door dat Roos, haar BFF, meeluistert. Roos stapt achter de deur vandaan waarachter ze stond te luisteren. ‘Serieus, Tess,’ zegt ze,’ je zou aan een talentenjacht mee moeten doen! Je zint echt fantastisch!’ Tess schrikt. ‘Wat doe jij nou daar? Ik schrik me dood!’ ‘Sorry, maar ik moest het zeggen,’ zegt Roos. ’Ik ga dus écht niet optreden,’ zegt Tess,’dat is niks voor mij!’ Alleen al bij het idee gaat er een rilling door haar lichaam. ‘Nou ja, je moet het ook helemaal zelf weten,’zegt Roos. Dan loopt ze terug naar de slaapzaal. Tess blijft achter in de keuken. Ze denkt na. Hoe zou dat zijn, zo’n optreden? Ze heeft het nog nooit gedaan. Waarom hebben mensen op TV nooit last van zenuwen? De magnetron piept en Tess schrikt op uit haar gedachten. Ze belooft zichzelf over het idee van Roos na te denken. Dan pakt ze de popcorn uit de magnetron en loopt terug naar de meiden

Drie weken later, op een gewone schooldag, krijgt Tess te horen dat de school een talentenjacht organiseert. Iedereen mag eraan meedoen. Roos heeft het ook gehoord en ze loopt meteen naar Tess toe. ‘Tess!’ roept ze,’dit is je kans! Nu kan je laten zien hoeveel talent je hebt!’ Tess schrikt. ‘Ik?’zegt ze,’optreden? Voor de hele school?’ ‘Ja natuurlijk!’ zegt Roos. ‘De eerste prijs is een iPhone, die wil je toch zeker niet mislopen? Je wint, echt waar!’ Roos staat bijna te springen van enthousiasme. Tess is minder enthousiast. ‘Maar, welk liedje moet ik dan doen?’ ‘Hm,’zegt Roos,’wat denk je van dat liedje van Krezip? Ehm, “I would stay”?’ ‘Ja, die is leuk,’ zegt Tess,’maar wel supermoeilijk!’ ‘Als je het niet wilt, moet je het zeggen hoor, ik ga je niet dwingen,’zegt Roos. ‘Nee, nee,’zegt Tess,’ik heb na gedacht over wat je laatst zei. Ik heb besloten dat ik het doe!’ ‘Mooi zo!’ zegt Roos,’ik help je met oefenen!’

De dagen verstreken. Tess oefende elke dag. Ze kreeg superveel complimenten en langzaam kreeg ze vertrouwen in zichzelf. Ze begon te geloven dat ze kon winnen. Beetje bij beetje kwam de talentenjacht in zicht.

Eindelijk brak de grote dag aan. Samen met Roos had Tess nieuwe kleren gekocht speciaal voor het optreden. De talentenjacht werd gehouden in een theater in de buurt van de school. Tess werd door een paar ouderejaars die in de commissie zitten verwezen naar de inzingkamer. Die zat al behoorlijk vol. Ze begint met inzingen en Roos helpt haar. Dan komt er een man binnen die alle artiesten vertelt wanneer ze aan de beurt zijn. Tess is als laatste. Ze haalt opgelucht adem. Nu hoeft ze tenminste niet het spits af te bijten. Ze worden allemaal verzocht om in de kamer achter het podium te gaan zitten. Als ze daar zijn, gluurt Tess even stiekem door een spleet van het doek en opeens bespringt de twijfel haar weer. Wat een volle zaal! Durft ze dit wel? Dan voelt een hand op haar schouder, ze moet van het podium af, de show gaat beginnen. De presentator hangt een verhaal op dat alle kandidaten het erg spannend vinden, en vraagt een daverend applaus voor de eerste kandidaat. Dat was een groepje jongens die gingen dansen. Ze waren best wel goed. Er volgden vele optredens; er werd gedanst, gezongen, gegoocheld en zelfs aan acrobatiek gedaan. Het op één na laatste meisje zong ook. Tess was onder de indruk. ‘Roos, zij zingt wel erg goed, hè? Daar kan ik nooit tegenop!’ ‘Natuurlijk wel, joh! Jij bent veel beter!’ zegt Roos verontwaardigd. ‘Kom op, jij bent aan de beurt! Succes meid!’ ‘En hier, uit klas 2A1, is Tess van der Meer met I Would Stay!´ roept de presentator. Zenuwachtig loopt Tess naar voren. Daar staat een microfoon waar ze voor moet gaan staan. Nu kan ze niet meer terug. Het intro start. Tess telt. 3… 2… 1… Nu! ‘If this is true, I thought then, what would I think…? Will I stay, or rather I would get away…’ zingt Tess. Ze heeft nog nooit zo gezongen. Zo klein, zo bibberig. De hele zaal is stil. Zingt ze zo slecht? Het huilen staat haar nader dan het lachen. ´I have to learn, I have to try, I have to trust, I have to cry… I have to see, have to know, that I can be myself…´ Dan is het lied afgelopen. De zaal is nog steeds stil. Moet ze nu weglopen? Of moet ze nog blijven staan en buigen? Opeens begint er iemand te klappen. Dan valt de hele zaal in. Er klinkt een donderend applaus, zelfs de andere kandidaten doen mee. Tess lacht. Dit had ze nooit durven dromen. Ze buigt en loopt dan weer naar achteren. De presentator loopt het podium weer op. ‘Dit was alweer het laatste optreden, mensen,’zegt hij,’onze jury gaat in overleg over de winnaar van deze talentenjacht!’ Ondertussen is Tess aangekomen in de artiestenruimte. Daar wordt ze enthousiast binnengehaald door alle kandidaten. Van iedereen krijgt ze complimenten. Roos springt bijna een gat in de lucht. ‘Je was geweldig Tess! Ongelofelijk, ik wist dat je goed kunt zingen, maar dit is echt… wauw!’ roept ze,‘die iPhone heb je in je zak!’ Vanaf het podium horen ze de presentator weer roepen. ‘Oké, de jury heeft beslist. Op dit papiertje heb ik de uitslag staan. Maar, we vergeten de tweede en de derde plaats natuurlijk ook niet, daar hebben we ook een prijsje voor. Oké, we gaan beginnen. De derde plaats is voor… “The Mad-Headed Monsters” met hun dansact!’ De jongens lopen schreeuwend en springend naar voren. Ze nemen hun prijs aan (een kleine beker en een pakje) en lopen weer terug. ‘De tweede prijs is voor… Charlotte!’ Charlotte loopt met een stralende lach naar voren en neemt haar beker en pakje aan. ‘En dan, de eerste prijs…’ Tess pakt Roos’ hand vast. ‘… die is voor… Tess!’ Tess springt op. ‘Ik heb gewonnen, ik heb gewonnen!’ roept ze. Dan rent ze naar voren en schudt de hand van de presentator. Ze pakt haar grote beker en haar iPhone aan en houd ze in de lucht. Ze weet het zeker: dit is het mooiste moment van haar leven!

Aantal keer bekeken: 4516
Waardering: 7.43 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 34 bezoekers online