Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

Waar woon ik.

U leest om dit moment het verhaal Waar woon ik gepost door A. van Bezouw. Dit verhaal is gepost in de categorie dieren verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar dieren verhalen?
Categorie: dieren verhalen
Gepost door: A. van Bezouw
Gepost op: 2007-4-1

Verhaal:

Waar woon ik
Waar woon ik?

Een klein verhaaltje over een verdwaald eekhoorntje.


Hazel is een klein eekhoorntje.
Hazel leeft in een hoge boom.
Die boom staat in het park. Samen met nog veel andere bomen.
En het park staat midden in het dorp
Hazel mocht nooit alleen weg.
Altijd ging haar moeder mee.
Maar nu was haar moeder ziek.
En Hazel moest nu alleen naar school.
Ze leerde al hoe ze alle nootjes en eikeltjes en zaadjes moest zoeken.
Op school deed ze dus goed haar best.
Maar nu haar moeder ziek was………

“Hazel, kun je echt wel alleen naar school?,� vraagt haar moeder.
“Ja hoor. Ik kan de weg wel dromen. Maakt u zich maar niet ongerust, mama,� zegt de kleine Hazel.
“Niet met vreemden praten en direct naar school. Op het pad blijven,�zegt mama eekhoorn ongerust.
“Ja mam. En als de school uit is kom ik meteen naar huis,� zegt Hazel.
En Hazel ging alleen naar school. Toch wel een beetje ongerust.
Het was tenslotte de eerste keer dat ze alleen naar school mocht gaan.
En natuurlijk was ze ook ongerust over haar moeder. Die was immers toch nooit ziek.
Als papa maar weer thuis was. Maar die was naar het bos. Om daar nootjes en zo te zoeken voor de winter.
En het bos was net buiten het dorp. Dus papa zou nog enkele dagen wegblijven.
En terwijl ze zo aan het denken was vergat Hazel om op het pad te blijven.
Zonder dat ze het wist liep ze door de struiken naar een gedeelte in het park waar ze nog nooit geweest was.
Ineens werd Hazel aangesproken door een kleine poes.
Deze kleine poes zei: “Nu is die muis weg. Weer voor niks in de struiken gewacht. De volgende keer niet zoveel geluid maken, klein eekhoorntje. Wat doe je eigenlijk hier?�
“Ik ben op weg naar school,� zei Hazel.
“Zo, naar school? Daar hoef ik niet naar toe. Ik woon bij mensen en die zorgen voor mij. Ik kom niets te kort. En omdat die mensen zo goed voor me zorgen wil ik een muis vangen. Daar zijn ze meestal heel blij mee. Ik krijg dan altijd iets extra’s dat heel lekker is,� zegt de kleine poes.
“Maar nu de muis weg is, heb ik niets meer te doen. Mag ik met je mee naar school?,�vraagt de poes. “Ik ben nog nooit op een school geweest.�
“Van mij mag je mee. En ik heet Hazel, en jij?,�vraagt Hazel aan de poes.
“Ik heet Neko. Prettig kennis met je te maken of hoe ze dat ook zeggen. Dat weet ik niet zo goed,�zegt Neko de poes.
“Nou, misschien leren we dat wel op school,�zegt Hazel. “Op school leer je allemaal dingen die je later nodig hebt, voor als je groot bent.�
En dus gingen Neko en Hazel samen op weg naar school.
Maar al na zo’n vijf minuten te hebben gelopen werd Hazel een beetje ongerust. Ze kende de omgeving niet. Het kwam haar allemaal een beetje vreemd voor. Het leek wel of ze hier voor het eerste keer was. Want die boom, met afgebroken takken, die had ze nog nooit gezien. En ook dat vreemde ding, daar midden op het gras kende ze niet.
Dat vreemde ding kennen wij wel. Het was een gewone wip. Maar ja, wij zijn mensen en wij spelen met een wip. Maar dieren die kennen dat niet. Voor hen is het heel vreemd. En toen werd het Hazel duidelijk dat ze verdwaald was.
“Neko,� zei Hazel met een bibberend stemmetje. “Ik geloof dat ik de weg kwijt ben. Ik ken dit helemaal niet. Dat ding daar op het gras ken ik niet. Ik ben hier nog nooit geweest. Ik ben bang.� En na dit gezegd te hebben begon Hazel zachtjes te huilen.
“Kom op. Het zal wel meevallen. We gaan gewoon precies terug zoals we gelopen zijn. Dan komen we vast wel weer thuis,�zei Neko.
En zo gedaan. Samen liepen ze precies terug zoals ze gekomen waren en inderdaad, daar was alweer de struik waarin Neko zich had verstopt om een muis te vangen.
Maar toen wist Hazel niet meer hoe ze bij Neko was gekomen. Uit welke richting was ze gekomen?
Maar Neko wist het nog wel. En samen liepen ze die kant maar op.
“Nu jij met mij meegaat, ben je niet bang om te verdwalen?,� vroeg Hazel aan Neko.
“Nee hoor, wij poezen verdwalen bijna nooit. Op een gekke manier weten wij altijd de weg naar huis te vinden. Het is een soort van gevoel. Ik kan je het niet uitleggen. We begrijpen zelf ook niet hoe dat kan,� zegt Neko tegen Hazel.
“Maar herken je al iets? Komt de omgeving je al vertrouwd voor?,� vraagt Neko aan Hazel.
“Nee, ik denk het niet. Maar wacht eens even….. Ik geloof dat ik die struik daar ken. Hij komt me bekend voor. Als er een konijnenhol eronder zit, ben ik bijna thuis.,� zegt Hazel hoopvol tegen Neko.
En ja hoor. Onder de struik is een konijnenhol. En meteen daarna ziet Hazel de boom waarin ze met haar ouders woont.
Wat is ze blij. Ze springt op en neer van blijdschap en opluchting.
“Oh Neko, wat ben ik blij dat ik weer thuis ben. En dank je wel voor al je hulp. Wil je meekomen naar mijn moeder?,�vraagt Hazel.
“Nee, dat kan ik beter niet doen. Ik weet dat veel dieren schrikken van een poes, en ik denk dat de meeste eekhoorntjes daar ook bij horen.
Ik was al blij dat jij niet bang was. Maar ik zal soms eens langskomen om te kijken hoe het gaat, en misschien mag ik dan een andere keer met je mee naar school,� zegt Neko.
Ze nemen afscheid van elkaar en voordat Hazel verdwijnt in de boom zwaaien ze naar elkaar.
“Mama, ik ben weer thuis. Ik was verdwaald mam, en een poes heeft me geholpen om weer naar huis te komen. En mag ik vandaag thuis blijven? Ik durf niet alleen meer naar school. Oh, ik ben zo blij dat ik weer thuis ben,� ratelt Hazel tegen haar moeder zodra ze haar zag.
Gelukkig was haar moeder al weer wat opgeknapt en kon zo horen wat Hazel was overkomen.
Hazel mocht nog de hele dag thuis blijven en haar moeder helpen.
En de volgende dag was haar moeder alweer beter en gingen ze samen naar school.
Onderweg kwamen ze Neko nog tegen. Hazels moeder bedankte de poes nog, en met zijn drieën gingen ze naar school.
En Neko en Hazel werden echte vrienden en beleefden samen nog veel avonturen.
.


Aantal keer bekeken: 7096
Waardering: 6.43 op 10
Geef een cijfer:

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 320 bezoekers online