Lees het verhaaltje: Ziel van IJs 1van4 op verhalenlezen.

Ziel van IJs 1van4.

U leest om dit moment het verhaal Ziel van IJs 1van4 gepost door Leander Rowan. Dit verhaal is gepost in de categorie spannende verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar spannende verhalen?
Categorie: spannende verhalen
Gepost door: Leander Rowan
Gepost op: 2010-1-19

Verhaal:

Ziel van IJs 1van4
Hoofdstuk 1
Eenzaamheid

De straten waren verlaten.
Ongeïnteresseerd stroopte John Hill zijn mouw op en staarde naar het horloge dat nog om zijn pols gegespt zat. Het stond stil, alsof het hem duidelijk wilde maken dat zijn laatste uur daadwerkelijk geslagen had. Hij vermoedde dat het koud moest zijn gezien de gure bries die was komen opzetten en doelloos met enkele dorre herfstbladeren speelde, maar hij voelde het echter niet. Niet meer. Vanaf het fatale ongeluk had hij niets meer gevoeld, op de pijn in zijn hart na. De pijn die was begonnen op het moment dat hij besefte wat er gebeurd was. Toen hij zag dat het zijn lichaam was wat daar levenloos op de grond lag; het ogenblik dat hij besefte dat hij gestorven was.

Vier dagen geleden stapte John nietsvermoedend in de auto, klemde zijn gordel vast en vertrok. Het was allemaal in een flits gebeurd. De tegenligger die vanuit het niets verscheen en frontaal op hem klapte. Hij had geen tijd gehad om te reageren. John hoorde stemmen van mensen, paniek. Een sirene, een koude hand op zijn gezicht. Kort daarop was alles zwart geworden, totdat een warm witlicht zijn aandacht trok. Fel en helder, zonder verblindend te zijn. Het licht dat beloofd werd in het leven; de weg naar het Heilig Land.

Hij had maar een stap hoeven zetten, en hij zou er door omgeven zijn. Erin opgenomen worden en al zijn zorgen zouden teniet gegaan zijn. De verleiding drong zich aan hem op en werd een deel van hem. In het korte ogenblik wat daarop volgde, nam hij zijn beslissing. Hij weigerde. Nu, vier dagen later, was hij op weg naar zijn eigen begrafenis. Het verbaasde hem hoe kalm hij eigenlijk was.

Vandaag zou hij hen allemaal weerzien. Zijn prachtige vrouw, Amy. Don, zijn broer, waartegen hij al zijn leven had opgekeken, maar het nooit had erkend. En zijn pasgeboren dochtertje, Kristen. Nooit zou hij haar vasthouden, haar kunnen vertellen hoeveel hij om haar gaf. Hij zou genoegen moeten nemen met de herinneringen die hij van haar had. En zij met de verhalen die haar verteld zouden worden. Die gedachten hadden hem tegengehouden. Hij zou haar nooit opgeven.

‘Waarom ben je gebleven?’

John schrok van het onverwachte stemgeluid, omdat hij had gedacht alleen te zijn. In een snelle beweging draaide hij zich in de richting van het geluid. Op het eerste gezicht leek de straat even verlaten als toen hij hem passeerde, maar op het moment dat de spreker in beweging kwam, ontdekte John hem. Met gepaste vrees besefte hij dat als de vreemdeling niet ontdekt had willen worden, dat ook niet gebeurd zou zijn. Onbewust deed hij een stap achteruit. John voelde niet de noodzaak te vluchten – nog niet. Hij bleef op zijn hoede toen de ander enkele stappen vooruit deed, waarbij hij zorgvuldig het onnatuurlijke licht van de lantaarnpaal vermeed. Het gezicht van de vreemdeling ging enerzijds verscholen achter de brede rand van zijn hoed en anderzijds achter de opstaande kraag van zijn jas. Naderend sprak hij verder. ‘Wat heeft het leven je nog te bieden, als je dood bent?’

‘Wat valt er te kiezen,’ begon John, ‘als er niets te kiezen valt? Hoe kan ik de mensen achterlaten van wie ik hou? Een bestaan zonder hen is ondraaglijker dan wat ook. Hier blijven is voor mij de enige mogelijkheid, ook al kan ik niets uitrichten. Ik kan in ieder geval over hen waken.’ Even dacht John iemand te horen lachen, maar het had evengoed het ruizen van de wind langs zijn oor kunnen zijn. De vreemdeling bleef hem strak aankijken.

‘Noem mij Charon,’ zei de man even later. ‘Ik ben het enige dat je nog hebt, dus je mag me gerust je vriend noemen.’ Zijn woorden waren doorklieft met sarcasme, maar desondanks wist John maar al te goed dat de ander de waarheid sprak. Die zekerheid had hij. En dat verbaasde hem eigenlijk ook niet. Wie zou het leven willen leiden dat hij leefde? Had hij wel de juiste beslissing gemaakt? In zijn hoofd begon radeloosheid aan terrein te winnen.

Inmiddels was Charon tot op gepaste afstand genaderd. Ondanks het zwakke licht, kon John enkele gelaatstrekken van de vreemdeling onderscheiden. De man was beduidend ouder dan hem, of in ieder geval ouder geweest toen hij stief. Charon liet zijn blik over hem glijden, alsof hij John op waarde wilde schatten. ‘Hoe is het gebeurd?’ vroeg hij uiteindelijk.

‘Verongelukt,’ antwoordde John kalm. ‘Ik verloor de macht over het stuur en…’ Charon barste uit in een gemaakt lachen en even abrupt hield John op met praten.

‘Dat geloof je zeker zelf toch niet,’ opperde Charon, toen hij de ergernis op het gezicht van de ander ontdekte. ‘Ik kan het gif dat zich in jouw aderen heeft gemengd vanaf hier ruiken. Jouw ongeluk is een gevolg van het verliezen van je bewustzijn. Je bent vermoord, John.’

Ergernis maakte plaats voor verbazing, die zich vermengde met woede en irritatie. Hij wilde schreeuwen dat het niet zo was, hem door elkaar rammelen totdat hij zou toegeven dat het een leugen betrof. Maar iets hield hem tegen. ‘Ik heb geen vijanden, nooit gehad! Waarom zou iemand mij willen vermoorden?!’

Charon glimlachte slechts. Op een vage manier besefte John dat er in dit bestaan geen plaats was voor leugens. Niet zoals in het leven. De ander sprak zondermeer de waarheid. John vermande zich, terwijl een dunne traan zich aftekende op zijn wang. Hij wilde spreken, maar zijn stem stokte in zijn keel. ‘Wie… wie heeft het gedaan? Zeg het me! Alsjeblieft.’

De vreemdeling die zich had voorgesteld als Charon, zich tot zijn enige vriend had benoemd, was verdwenen. In dat korte ogenblik waarin John zijn blik van hem had afgewend, was hij verdwenen en had hem daarmee achtergelaten met gevoelens van angst en ontreddering.

Aantal keer bekeken: 2421
Waardering: 4.35 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 245 bezoekers online