Lees het verhaaltje: Zo raar op verhalenlezen.

Zo raar.

U leest om dit moment het verhaal Zo raar gepost door schrijver zonder naam. Dit verhaal is gepost in de categorie griezel verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar griezel verhalen?
Categorie: griezel verhalen
Gepost door: schrijver zonder naam
Gepost op: 2010-5-24

Verhaal:

Zo raar
“We gaan je missen.” Zei Sien. Sonja stond klaar om in te checken. Ze ging op reis naar Malta. Ze wou even alleen zijn en nieuwe mensen ontmoeten en vooral een bruin kleurtje krijgen.
Ik zag haar vertrekken. Het vliegtuig steeg op. Een beetje verder stortte ze neer.
“…Sophie? Sophie? Ik moet vertrekken.” Zei Sonja
Lap weer een visioen.
“Niet vertrekken. Je kunt niet gaan…”
“En waarom niet?”
“Ik had weer een visioen.”
“Ja? Maar ze zijn niet altijd juist dus. Misschien gebeurd het niet. Ik ga je missen.”
Ik slikte. Wat als het toch gebeurde? We gaven elkaar een afscheidsknuffel.
“Wie zien elkaar vlug terug.” Zei Sonja.
“Tuurlijk Son.” Zei Sien.
Ik was stil. Later als wij ook dood zijn zeker.
“Sophie geloof me het gebeurd niet. Maar nu moet ik echt gaan. Ik zie jullie.” We zwaaiden haar uit.
“Sien? Het is te hopen dat ze niet neer storten.”
“Het zal wel niet. Kom we zijn. We gaan een pizza eten. Ik trakteer.”

Ik kwam thuis.
“Mam ik ben thuis! Ik ga even de tv aansteken.”
Ik stak de tv aan ik zag dat het nieuws al begonnen was.
“… en vliegtuig neergestort. De oorzaak is nog onbekend. Het vliegtuig ging van België naar Malta. Er zat 70 passagiers op. Er zijn zeker al 60 doden. Voor de rest zijn er mensen die nog onder het puin zitten. De kans is groot dat er geen overlevenden zijn. Will Tura is vandaag 70 geworden…”
Ik zette de tv uit.
“Help! Mijn visioen is echt uitgekomen. Mam!”
Mijn moeder kwam aangestort.
“Wat is er liefje?”
“Mijn visoenen komen uit. Vroeger was het soms maar het is nu al de tiende keer achter elkaar. Sonja is neergestort met het vliegtuig. Ik heb haar proberen tegen te houden maar het ging niet. Ze wou persé mee. En nu is ze misschien dood.”
“Is dat de vlucht naar Malta. Ik heb het ook gehoord op de radio. Zat Sonja daar in?”
“Ja!” Ik begon te huilen. “Ik had haar moeten tegenhouden!”
“Schat, dat ging niet dat zei je daarnet. Ze wou mee.”
Mijn mobieltje ging.
“Hallo met Sophie.”
“Sophie? Heb je het al gehoord? Je had gelijk met je visioen! Ze is misschien dood. Wacht ik kom af. Zie je!” Ze ging op.

Mijn broer zat naast me. Hij troostte me.
“Het komt wel in orde zusje. Misschien leeft ze nog.”
Ik zag dat Sonja ik het ziekenhuis lag. Haar hoofd was verbrand. Ze had aan haar linkerhand maar 2 vinger en aan haar rechter geen meer. Ik begon te huilen.
Sien kwam binnen.
“Heb je nog iets gezien?” Ik schudde mijn hoofd van nee.
“Ah oké dus ze kan dood zijn.” Ik knikte van ja. Ik loog maar alles was beter dan alles te zeggen.

Sien was weggegaan. Ik stond voor de spiegel. Voor me zag ik Sonja. We namen afscheid. Toen zag ik haar in het ziekenhuis. Ze lag wel ik coma maar aan de ene kant zei ze iets tegen me. Ik kon niet goed verstaan wat. Opeens zag ik dat ze recht stond. Ze stapte uit de spiegel nam me vast aan mijn keel en liet niet meer los. Ik kreeg geen lucht meer en viel op de grond. Ik wou gillen maar dat ging niet meer. Sonja stapte de spiegel weer en ze viel in slaap. Ik begon te huilen dat ging gelukkig nog. Mijn moeder kwam naar boven.
“Liefje? Ik hoorde een klap. Gaat het?”
“Ja hoor alles is perfect! Behalve dat Sonja met de stuipen op het lijf jaagt! Ik ben bang mama. Straks steken ze alles op mij.”
“Liefje dat is niet waar. Ga maar slapen. Morgen ga je op bezoek dan weet je hoe het gaat met haar gaat. Misschien wordt het beter.”

Sonja’s gezicht zat verwikkeld in een doek. Haar ouders zeiden dat ze verbrand was in haar gezicht. Ze leefde nog. Weer een visioen dat uitkwam. Sien was er ook. Haar handen!
“Wow het belangrijkste is dat ze nog leeft!”
“Je hebt gelijk Sien.” Zei de papa van Sonja. Michaël de broer van Sonja was er ook. Hij was mijn lief. Maar nu had hij alleen maar oog voor zijn zus. Wat normaal was.
“Sophie? Heb je geen visioen gezien.”
“Jawel. Maar Sophie geloofde me niet omdat mijn visioenen toch niet uitkomen.”
“Ja zal wel.”
“Michaël!”
“Sophie heeft gelijk Michaël ik was erbij.”
“Weet je wat Michaël stik! Laat mij gerust voor altijd.”

Ik stond weer voor de spiegel. In de spiegel zag ik Sonja. Ze lachte gemeen naar me. Wat had ze?
“Haha! Zit het tegen? Je had me maar moeten overtuigen.”
Ze stapte uit de spiegel. Ze had een mes bij zich.
“Je gaat eraan!”
Ze sneed mijn pols over. En kraste in mijn vel:’jou visioenen zijn walgelijk groetjes Sonja.’ Ze schreef er de datum bij. En toen sneed ze mijn keel over. Er kwam iemand de trap op. Sonja ging weer de spiegel in. Mijn moeder zag me liggen. In een bloedplek. Dood. Sonja had wraak genomen ik was dood.

Ik werd wakker uit mijn slaap. Het was een droom. Een enge rot droom. Ik draaide me om. Zoiets kan niet echt gebeuren. Toch?

Aantal keer bekeken: 2877
Waardering: 6.19 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 73 bezoekers online