Lees het verhaaltje: afleidende liefde op verhalenlezen.

afleidende liefde.

U leest om dit moment het verhaal afleidende liefde gepost door Ricardo F. Dit verhaal is gepost in de categorie blunders. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar blunders?
Categorie: blunders
Gepost door: Ricardo F
Gepost op: 2010-11-9

Verhaal:

afleidende liefde
dit verhaal door mij geschreven, gaat over een autistische jongen die in een supermarkt plannen bedenkt om een conversatie te voeren met een vrouwelijke collega waar hij verliefd op is geworden. Hoe deze plannen uitwerken is echter de vraag.......

dit verhaal is een kort verhaal wat ik voor nederlands moest schrijven, maar wat ik leuk vond om hier te plaatsen om te zien hoe iedereen hierop reageert. Ik heb al eerder een verhaal hier gepost genaamd 'een te grote pot voor een kleine asperge(r)'. Het grootste verschil tussen deze verhalen is dat
dit verhaal helemaal af is en 'een te grote pot voor een kleine asperge(r)' niet. Dit komt omdat 'een te grote pot voor een kleine asperge(r)' in feite een voorproefje is voor iets wat daadwerkelijk een boek gaat worden. (als ik goed door blijf schrijven)

hieronder volgt het verhaal:
_______________________________________

AFLEIDENDE LIEFDE
_______________________________________

“kun je die fles even aangeven”? was het eerste wat ze aan me vroeg.
ze vroeg mijn naam niet, leeftijd of ook maar een andere persoonlijke vraag. Ik kreeg niet eens de kans om “hallo” tegen haar te zeggen.
ik liep naar de fles toe en pakte deze op. “cola light” stond er met grote letters op. Ik gaf de fles aan het meisje en ging verder met mijn werk. Een grote kar vol wc-papier, chips, chocolade koekjes en nog wat diepvriesproducten. Ondanks dat het vandaag mijn eerste werkdag hier was, kon ik de producten moeiteloos vinden. De producten vinden was ook niet mijn grootste zorg. Het feit dat mijn ogen automatisch in de richting van het meisje keken, wanneer ik langs de gang waar zij was aan het werken liep, waren mijn grootste zorgen. Toen mijn kar leeg was, wat ik in een behoorlijk snel tempo had weten te doen, besloot ik naar het magazijn te lopen en een nieuwe kar te pakken. Deze kar stond boordevol producten, maar deze waren in dozen verpakt, waardoor ik niet kon zien wat voor een producten ik hier mee te maken had. Ik pakte de kar, maar werd tegengehouden door Berta. Berta is de filiaalhoudster. Ze is een grote vrouw met een stem wat meer op een mannenstem lijkt. Ze vertelde me dat ik deze kar niet hoefde te doen, en wees me een andere kar aan. Op deze kar stonden cola flessen en sauzen. De sauzen stonden aan de andere kant van de zaak, naast een bord waarop “20% korting op alle A- merken” stond. Dit wist ik omdat deze gang mij eerder opgevallen was, in deze gang was de filiaalhoudster namelijk om kwart over drie en 12 seconden gestruikeld over een stilstaand karretje. Na ongeveer 23 seconden verbaasd te zijn geweest over het feit dat ik mij dit zo goed kon herinneren, werd ik door Berta erop geattendeerd niet stil te staan in het magazijn en door te werken. In deze 23 seconden dat ik in gedachte was, was Berta al naar de andere kant van de zaak gelopen, had ze hier een bepaald voorwerp gepakt waarvan ik de naam niet wist, en terug hiernaartoe gelopen.
Ik dacht even na en besloot om als eerste de cola te gaan vullen in de hoop dat ik het meisje in deze gang tegen kwam om vervolgens haar naam en misschien zelfs haar telefoonnummer te vragen. Ik pakte de kar en liep naar deze gang toe. Geluk zat mij mee vandaag, want het meisje zat nog steeds in deze gang te werken. Ik trok de kar mee de gang in richting de cola, en zag het gezicht van het meisje naar mij toe keren. Haar ogen keken recht in de mijne en het voelde alsof deze twee seconden wat ze erover deed om naar mij te kijken en zonder iets te zeggen haar hoofd terug draaide, een eeuwigheid duurde. Toen haar ogen mij aankeken begon mijn hart nog sneller te slaan dan wanneer ik de zware berg naar huiswerkbegeleiding op moest fietsen. Mijn handen gingen zweten en mijn gedachten dwaalde af in een onbegrijpelijk groot zwart gat waardoor ik plaats in mijn hoofd kreeg om mijn gedachten richting dit meisje toe te keren.
Haar hoofd was allang terug gedraaid, maar in mijn hoofd speelde deze situatie zich steeds weer af als een dvd in een dvd speler. Ik speelde de situatie opnieuw af, en zette hem op pauze tijdens het moment waarop haar ogen de mijne aankeken en bekeek deze situatie nog eens goed. Doordat ik in mijn hoofd teveel met deze situatie bezig was had ik niet in de gaten dat ik met mijn kar anderhalve meter verwijdert was van een rek waarop vele soorten soep stonden, en als ik niet op tijd uit mijn gedachten was geraakt en de kar stopte ik tegen dit rek aan was gereden. Dit bracht mij op een idee. Als ik met mijn kar zogenaamd “perongeluk” tegen dit rek aanreed, vielen de potten soep op de grond waarna ik deze op kon ruimen om nog langer in deze gang bij het meisje te blijven. Ik besloot dit plan daadwerkelijk uit te voeren, maar dacht eerst nog even goed na of ik niks had overzien. Uit nogal ongelukkige ervaringen heb ik geleerd goed na te denken voordat ik daadwerkelijk iets doe. In dit geval was dit goed nadenken noodzakelijk, en toen ik goed had nagedacht kwam ik tot de conclusie dat er een relatief grote kans was dat wanneer ik tegen het hek op reed, de blikken soep kapot zouden vallen, met als gevolg dat er overal op de vloer soep zou liggen. Ik keek om me heen en zag nog een rek, waarop chips zaken stonden. Deze chips zakken waren in de aanbieding, vandaar dat ze op dit rek stonden. Ik dacht niet meer te lang na en draaide de kar naar rechts, waardoor hij tegen het rek opknalde. De chips vloog door de hele gang, maar het rek bleef recht staan. “wat doe jij nou”! schreeuwde het meisje door de gang. Ik kon niet uit mijn woorden komen en bleef daardoor zo’n vijf keer het woordje ik herhalen. Het meisje keek me met een onverklaarbare blik aan, iniedergeval voor mij onverklaarbaar. Ik hoefde niks meer te zeggen, want ze ging gewoon weer door met werken alsof er niks aan de hand was. In feite had het plan gewerkt, dus liep ik naar het rek en begon langzaam alles op te ruimen. Ik moest en zou haar naam weten, ondanks de gigantisch grote kans dat ze me nu raar vind. Ook moest ik haar telefoonnummer weten, want hoe klein de kans ook was dat deze vriendschappelijke relatie uitbloeide tot verkering, wou ik deze kans niet zomaar aan mij voorbij laten gaan. Ik probeerde haar naam te vragen, maar voordat ik het woordje “wat” van “wat is je naam?” kon uitspreken, riep Berta mijn naam. Ze zei dat ik naar haar toe moest komen, waar ik vervolgens op reageerde dat ik eerst dit rek moest opruimen, om te zorgen dat ik mijn plan verder tot uitvoering kon brengen en dus langer bij het meisje kon blijven. “Michael”! Riep Berta, waarna vervolgens een kleine jongen met een iets donkerdere huidskleur en felle blauwkleurige ogen naar haar toe kwam rennen als een hond die de woorden “kom hier” uit zijn baas zijn mond hoorde komen. Berta gaf Michael de opdracht mijn werk bij het rek af te maken, waardoor ik vervolgens geen andere keus meer had dan met Berta mee te gaan. Na een gesprek te hebben gehad over werkhouding en klantvriendelijkheid liep ik terug naar de gang waar het meisje stond. Mijn kar stond er nog met alle producten erin, maar het rek was opgeruimd. Jammer genoeg stond het meisje niet meer in deze gang. Ik keek om me heen en zag het meisje vijf gangen verder praten met een goed uitziende jongen van mijn leeftijd. Tijdens hun gesprek kwam de ene glimlach na de andere glimlach tevoorschijn op het gezicht van het meisje, en de jongen had al een wat comfortabelere houding aangenomen door met zijn linkerhand tegen een rek aan te leunen, wat schuiner te gaan staan en zijn rechterhand in zijn rechter zij te houden. Ik kreeg al een goed idee van hoe deze jongen het meisje zat te versieren en werd onrustig van deze gedachte. Ik keek nog eens naar de gang en het viel me op dat de gang waarin zij stonden, naast de gang van de sauzen lag. Hoewel ik de cola flessen nog niet had bijgevuld, liep ik met de kar naar de gang met de sauzen toe om terwijl ik de sauzen was aan het bijvullen, de conversatie tussen de jongen en het meisje goed mee kon krijgen. Tussen de grote rekken die de gangen onderscheiden door kon ik duidelijk hun gezichten zien, zonder dat ze die van mij zagen. Ik luisterde goed en kon het gesprek goed meekrijgen. “In het vervolg moet je dus wat beter opletten als je de suiker bijvult”. Hoorde ik uit de mond van de jongen komen. De spanning daalde met enorme snelheid, en mijn gedachte over de jongen die het meisje versierde verdween. Ik keek om me heen. Ik moest en zou een goed plan bedenken om bij haar te kunnen komen. De jongen liep weg en het meisje ging verder met bijvullen in de gang. Plotseling zag ik bovenaan het grote rek dat de gang onderscheidt een groot bord staan. Op dit bord stond dat er tien procent van de prijs van de sauzen afging, en net iets onder het bord, wat behoorlijk hoog was, stond een van de soorten saus wat ik moest bijvullen. Dit betekende dat ik een ladder moest pakken om hierbij te kunnen komen waarna ik vervolgens “per ongeluk” het bord richting de gang waar het meisje zat bij te vullen liet vallen om bij haar te kunnen komen met als reden dat ik het bord moest komen halen. Dit betekende wel dat ik het bord niet aan een heel andere kant van de gang moest laten vallen, want dan had het nog geen nut. Ik moest het bord net naast het meisje laten vallen. Ik pakte een ladder uit het magazijn en toen ik hem goed had geplaatst, klom ik de ladder omhoog. Ik maakte een nepschijnbeweging tegen het bord aan waardoor deze naar beneden viel. Trots keek ik toe hoe het bord naar onder viel, maar deze trots verminderde in hevige mate toen er net een klant met een winkelwagentje langsliep, die aan het meisje vroeg om aan de kant te gaan en in de tijd dat hij stilstond met het karretje per toeval het vallende bord met het karretje opving. Omdat hij dit niet verwachte, want kennelijk gaat niemand ervan uit dat er zomaar een bord uit de lucht kan komen vallen, schrok hij. Het meisje keek me boos aan, en de klant liep met het winkelwagentje naar mij toe om mij het bord aan te geven. Ik verontschuldigde me aan de meneer en hij zei dat het niks uitmaakte. Dit plan was dus kennelijk ook niet gelukt en er waren nu alweer 56 minuten en 23 seconden voorbijgevlogen in de tijd dat ik plan een en plan twee uitvoerde. Plan drie moest een meesterplan worden, ik keek nog eens goed om me heen en zag een kar van iemand anders staan. In deze kar stond zout, wat toevallig in de gang stond waar het meisje zat te werken en nog bijgevuld moest worden. Over dit plan hoefde ik niet eens veel na te denken. Ik keek goed om me heen of niemand het zag, en of de jongen die de kar die ik zag staan eigenlijk moest doen niet toevallig aan kwam lopen. Er kwam niemand, dus ik liep naar de kar toe en pakte het zout om het vervolgens in mijn eigen kar te leggen. Met mijn kar liep ik naar de gang waar het meisje was aan het werken toe en begon met het bijvullen van het zout. Weer probeerde ik haar naam te vragen, en ik kwam één woord verder. Ik kwam namelijk tot “wat is” voordat Berta het meisje naar haar toe riep. Jammer dat Berta haar naam niet riep, maar al eerder de attentie van het meisje had waardoor ze alleen nog maar “kom eens even hier” hoefde te roepen en het meisje liep naar haar toe. Ik vloekte in mezelf en vulde het zout verder bij. Toen ik het zout volledig had bijgevuld stond ik op en wou naar mijn kar toe lopen. Mijn weg werd geblokkeerd door het meisje. “mijn naam is Rochelle en mijn nummer is 06...”. Mijn teleurgestelde gezicht van mijn drie mislukte plannen veranderde in een vrolijk gezicht totdat Berta aan kwam.
“HEB JE DIE KAR NOU NOG NIET AF”?!
_______________________________________

Aantal keer bekeken: 4232
Waardering: 6.39 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 43 bezoekers online