Lees het verhaaltje: de giebelende spiegel op verhalenlezen.

de giebelende spiegel.

U leest om dit moment het verhaal de giebelende spiegel gepost door michelle lecoeuvre. Dit verhaal is gepost in de categorie sprookjes. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar sprookjes?
Categorie: sprookjes
Gepost door: michelle lecoeuvre
Gepost op: 2009-1-18

Verhaal:

de giebelende spiegel
De kabouterkoning was een echte ijdeltuit. Als hij 's morgens opstond had hij twee uur nodig om zich aan te kleden en zijn haren te kammen. Hij deed wel vier of vijf keer nieuwe kleren aan voor het naar zijn zin was. Daarna stond hij nog een hele tijd voor de spiegel zijn haar en zijn baard te kammen. Hij had wel drie hele grote spiegels op zijn kamer zodat hij zichzelf aan alle kanten kon bewonderen. Hij vondt zichzelf dan ook de knapste en voornaamste kabouterkoning van de hele wereld. Er waren drie kamers nodig om alle kleren van de koning op te bergen. Daarnaast was er nóg een kamer waar al zijn schoenen stonden. Er waren vijf bediendes in het kabouterpaleis alléén maar om de kleding van de koning te verzorgen. Het grootste deel van de dag was de kabouterkoning bezig met het uitzoeken van nieuwe kleren en schoenen. Hij liet kleermakers uit alle uithoeken van het kabouterrijk komen om nog meer nieuwe kleren voor hem te maken. Eigenlijk droeg hij alle kleren maar één keer. Iedere dag wilde hij iets nieuws aan.

Er bleef voor de koning dan ook wel héél weinig tijd over om te regeren. Bovendien kostten de kleren en schoenen van de keizer zo veel geld dat er eigenlijk niet genoeg overbleef om zijn land en onderdanen goed te verzorgen.

De kabouterministers hadden al heel vaak aan de koning gevraagd om eens wat meer tijd aan zijn land te besteden maar als ze dat deden werd hij verschrikkelijk boos. Meestal draaide het erop uit dat de minister die naar de koning was gegaan direct werd ontslagen. Op het laatst durfde geen enkele minister nog iets te zeggen omdat ze allemaal bang waren hun baantje kwijt te raken.

Toen de koning op een dag weer eens uren te laat op de ministervergadering verscheen, en na een half uurtje alweer wegging omdat er een kleermaker op hem wachtte, besloten de ministers dat het nu toch echt wel genoeg was geweest en dat er maatregelen moesten worden genomen. Als dat zo doorging besteede de koning helemaal geen tijd meer aan zijn koninkrijk ! Wat moest er dan van zijn onderdanen terechtkomen ?! Nee, het moest de koning maar eens duidelijk worden gemaakt dat hij zijn taken als koning niet langer mocht verwaarlozen ! Maar hoe zouden ze dat nu eens aanpakken ? Ze wilden geen van allen hun baantje als minister kwijt, dus ze moesten het voor elkaar krijgen zonder de koning boos te maken. Na lang piekeren en peinzen stond de minister van magische zaken op en zei : "Heren ministers... als we eens raad gingen vragen bij de oude kaboutervrouw Wicca ?". Mmmmm, dat was misschien wel een goed idee vonden de andere ministers. Wicca was inderdaad al heel oud en heel wijs. Sommige kabouters zeiden dat ze al 750 jaar oud was maar eigenlijk wist niemand dat zeker. Ze kon kabouters genezen van allerlei ziektes en kwalen en ze wist heel veel af van kruiden. Veel kabouters gingen naar haar toe voor wijze raad en ook op het gebied van magische zaken wist ze heel veel. Er werd besloten dat de minister van magische zaken bij haar langs zou gaan om haar het probleem voor te leggen. Misschien wist ze wel hoe ze dit probleem aan moest pakken. De minister stapte op zijn persoonlijke eekhoorn en reed naar de kleine paddestoel achter in een hoekje van het westerbos waar Wicca woonde. Nog vóór hij op deur had kunnen kloppen ging deze open en stond ze in de deuropening. "Hallo Cornelius" zei Wicca. "Ik had je al verwacht. Kom binnen". Wicca en de minister van magische zaken kenden elkaar al heel lang en waren goede vrienden. Zij was de enige, behalve dan zijn kaboutervrouwtje, die hem bij zijn voornaam mocht aanspreken. "Zo, dus jij komt voor het probleem met onze kabouterkoning" zei Wicca. De minister was er al niet eens meer verbaasd over dat ze al wist waarvoor hij kwam. Wicca leek altijd alles te weten. "Jazeker" zei hij. "Het wordt nu echt te gek. Er moet iets aan gebeuren maar we weten echt niet wat we moeten doen. Heb jij misschien een oplossing ?". Wicca kreeg lachrimpeltje bij haar ogen en ze zei "ja hoor, ik denk dat ik wel iets weet. Heb je wel eens van een Giebelende Spiegel gehoord ?". De minister wist niet wat dat was. "Een Giebelende Spiegel is een spiegel met magische eigenschappen. Hij is speciaal bedoeld voor ijdeltuiten zoals die koning van ons. Je hangt hem bij zijn kleerkast neer en de rest gaat vanzelf. Je zult het wel zien". Ze liep naar een grote kast in de hoek van haar huisje en haalde daar een grote spiegel uit tevoorschijn. Hij had een gouden lijst en was prachtig versierd. "Hier is hij", zei ze. "Zorg ervoor dat hij in de slaapkamer van de koning wordt opgehangen zonder dat hij het ziet. Ik weet zeker dat al jullie problemen binnen een week zijn opgelost". De minister snapte er wel niet veel van maar hij wist dat Wicca nooit zomaar iets zei. Hij pakte de spiegel aan, bedankte Wicca hartelijk, stapte met de spiegel op zijn eekhoorn, en reed direct terug naar het paleis. Daar aangekomen riep hij de koninklijke kaboutertimmerman bij zich en gaf deze opdracht de spiegel in de slaapkamer van de koning naast de andere spiegels op te hangen als de koning er even niet was. Daarna ging hij naar de andere ministers en vertelde ze wat hij van Wicca had gehoord. Ook de andere ministers begrepen het niet maar besloten toch maar om rustig af te wachten wat er ging gebeuren.

De volgende ochtend werd de koning wakker, stond op, en ging zoals gewoonlijk uitgebreid kleren passen om te beslissen wat hij die dag zou dragen. Toen hij met een van zijn nieuwste jassen aan voor zijn spiegels ging staan zag hij dat er een nieuwe spiegel bijgekomen was. "Wat aardig, een kadootje" dacht de koning, en hij keek erin om zichzelf te bewonderen. Op dat moment hoorde hij een zacht gegiegel. De koning keek om zich heen. Waar kwam dat nu vandaan ? Hij was toch alleen in de kamer ? Hij keek weer in de spiegel. Weer hoorde hij gegiegel. Nu klonk het iets harder. Nou zeg, iemand was hem aan het uitlachen... Zou die jas misschien raar staan ? Hij trok hem gauw uit, en pakte een van zijn andere nieuwe jassen. Nu hoorde hij hardop lachen. Weer kijk hij om zich heen waar het vandaan kwam. Hij zag niemand. Op het moment dat hij in de spiegel keek werd hij weer uitgelachen. O, wat vond de koning dat verschrikkelijk. Zoals het met wel meer ijdeltuiten het geval is, wilde hij alléén bewonderd worden en vond hij uitgelachen worden een van de ergste dingen die hij kon verzinnen. Bij elke nieuwe jas of broek die hij aantrok werd het gelach steeds harder en werd de koning een beetje bleker om zijn neus. Ten einde raad pakte hij maar een van zijn oude jassen en tot zijn verbazing hield het gelach toen op. Die dag was de koning een uur eerder op de ministersvergadering en bleef hij voor het eerst sinds jaren tot aan het einde van de dag zitten. De ministers waren stomverbaasd. Eerst kwam de koning in een oude jas veel vroeger als anders binnen, en daarna bleef hij ook nog eens de hele dag. Ze vermoedden dat het wel iets met de Giebelende Spiegel te maken zou hebben....

Dit ging zo een hele tijd door. De koning kwam steeds vroeger op de vergaderingen, en had steeds minder vaak nieuwe kleren aan. Ook zagen de bediendes in het paleis steeds minder vaak kleermakers binnen komen. Er werd ook veel minder geld aan kleren uitgegeven. Op een dag gaf de koning het bevel om zijn kledingkamers leeg te ruimen en de kleren aan de arme mensen van het land te geven. Toen snapten de ministers dat de spiegel zijn werk had gedaan en ze gaven de koninklijke timmerman opdracht om de spiegel weer stiekum weg te halen. De minister van magische zaken bracht hem terug naar Wicca die hem met aanpakte en zei "zo, ik geloof dat m'n spiegel zijn werk weer goed gedaan heeft is het niet ?". De minister verbaasde zich er maar weer niet over dat ze alles al weer bleek te weten......

Vanaf die dag kwam de kabouterkoning altijd op tijd op vergaderingen en had hij alle tijd voor zijn volk. Hij kocht alléén nog maar nieuwe kleren voor zijn verjaardag, en die kleren droeg hij dan een jaar tot hij wéér jarig werd. Hij besteedde veel tijd aan zijn volk en land en veranderde van een ijdeltuit in een wijze koning die zijn land op een verstandige wijze regeerde en die door zijn onderdanen op handen werd gedragen. En alhoewel hij nog steeds van mooie kleren hield heeft hij er daarna nooit meer als één kast voor nodig gehad...

Aantal keer bekeken: 9385
Waardering: 8.66 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 317 bezoekers online