Lees het verhaaltje: de nachtbloem op verhalenlezen.

de nachtbloem.

U leest om dit moment het verhaal de nachtbloem gepost door Breinmeisje. Dit verhaal is gepost in de categorie erotische verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar erotische verhalen?
Categorie: erotische verhalen
Gepost door: Breinmeisje
Gepost op: 2009-12-15

Verhaal:

de nachtbloem
de nachtbloem bloeit alleen 's nachts en de vlinders die haar kusten waren blind, ik trachte haar aan te raken maar ze brak..
wat is het, dat de mensen drijft tot verder leven?
Gij schone, mooie, blauwe lucht, wat een verruking is het uw geuren op te snuiven! hoe prachtig drijven de wolkjes op uw buik, gij hemellichaam! en schoon zoals u zich buigt over de wereld! u vingertoppen beroeren de horizon, en zon, die een ballet van lichtstralen weet te verschaffen aan mijn simpele, maar werkelijk gelukkige ziel!
wat is het, dat de mensen drijft tot verder leven?
Maak mijn vingertoppen koud, tintelend, krampachtig trekken, spastisch kwijlen, maak me tot een dier, gij winter, met ondermaatse pijn, acht ja! en dan zal mijn grijze oog ook de meeuwen volgen die verdwijnt achter de horizon, samen met haar vingertoppen, die de meeuwen hun weg wijzen, en mijn oren laten zoemen.
wat is het? dat mensen drijft tot verder leven?
liefde is onzin, alles draait op inspelen op het karakter, emoties, en verlangens zullen belichaamd worden door echte, ware zielen van onze lust: wat ons maakt tot mensen. wel, ik zeg van niet: leven vrij van emoties, moet gelijkstaan aan evenwicht! helaas, gelukkig zijn is niet d'aard van de mens!
wat is het, dat hen zal verlossen?
als ik eens naar de kern van het probleem zou gaan? het verdriet, zou het mogelijk zijn te slagen in mijn doel? maar allereerst moet ik mij afzonderen, en vooral met mijn geest, en dan, dat gedaan hebbende, terug tot mezelf komen en sterven.
wat is het, dat mensen drijft tot verder leven?
en dan, gegroet o zon, rode bol die mij doet denken aan de lippen van mijn muze, koud en meedogenloos vol passie, als wat dan ook, hongerig naar warmte, wolken en dromen koesterend, mijn hemel!
en dan zal ik leven, voort leven, ook al getuigt dit aan gebrek aan zelfrespect, en van aanvaarding van de lotsbestemming, die mij alleen door de jungle van ervaringen zal leiden, luidop huilend en brullend om vergiffenis, vergeefs.
kus mij, gij dood!
en laat het geluid van uw lippen wegsterven door de oneindigheid van de nacht.
gij die rust weet te brengen in zielen der stervelingen, haat mij!
en word u haat waar door overdrachtelijk leiden, kalmerend tot mij komen.
als inspiratie van de schrijver en eeuwige aanbidder van de weemoed.
mislukkeling! veerdient jij het te leven, neen! maar je zal, en je moet.
kus mij, smartelijke kus, valsheid en slechtheid en laat me met onvervulbare dromen, dromend over water van sterren en zeeën van tijd, waarin ik dobber op mijn vlotje en tenslotte ook in verdrinkt, terwijl elke gedachte de bloedrode golven nog meer zal opzwepen en pijnigen, en ophitst tot doden.
verlaten van god en alle mensen te sterven op het water, omgeven door het bloed van mijn gedachte, vergoten voor de hemel, als teken.
haat is het dat mijn leven zal beheersen, opvlammen en ten slotte ook verteren, en haat is het waar ik tenslotte rust in zal vinden, mijn geliefde, beminde haat!
die mijn hart beschoud als een lachwekkende masochistische liefde, in mijn bewondering voor u, apocalyps, die mij drijft tot waanzin, van verlangen, van weemoed, maar vooral van u.(mijn hemel)
leven en laten leven laten we de levenden, maar wij twee gaan tot het niets, en daar zullen we onszelf vergeten op het vagevuur, gelukkig zijn met elkaar lichaam.. daar waar zelfs geen verdriet of spijt ons nog zal redden, enkel nog die eeuwige haat, geuit in zachte aanbidding.
wat is het, dat mensen drijft tot verderleven?
dat bent u, en het vooruitzicht daarop, dat hen verblind en verschrikt en krankzinnig maakt van angst, tot de dood, vaarwel;
goedendag, kweller van mijn geest! fijn u eindelijk te ontmoeten, geacht hemellichaam, die mijn ziel zo beheersde en mijn gedachte vernielde.

en die emotie heeft niets te maken met gevoelens van dieren, integendeel, het hemellichaam ontroert mij op dezelfde mnaier als de schoonheid van de fragiele roodheid van de klaproos en van de dans van de vogels, die mij ontroert. zoals alleen de god dat kan.

zoet is uw kus, eeuwige omhelzing van de dood!noodlot van mijn ziel, ik sterf nu in het licht van mijn bestaan! wee u, die mijn hart verslind! genade voor die die u liefhadden! rust nu, ga heen in vrede, o streling des nacht. en zeg hen elkander lief te hebben, langer zelfs dan de dood.

Aantal keer bekeken: 8557
Waardering: 3.14 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Sex chatten met:

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 86 bezoekers online