Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

dood of toch niet.

U leest om dit moment het verhaal dood of toch niet gepost door chanel runhart. Dit verhaal is gepost in de categorie griezel verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar griezel verhalen?
Categorie: griezel verhalen
Gepost door: chanel runhart
Gepost op: 2009-1-30

Verhaal:

dood of toch niet
dood? i-is hij echt dood, stotterde millan. hij stond in de kamer van de directeur, de telefoon in zijn hand geklemt, zijn hele gezicht was wit. ja zei de man aan de telefoon, we hebben hem gevonden in een steegje, waarschijnlijk is hij in elkaar geslagen en is hij doodgebloed. verschrikelijk, huilde millan, mijn vader i-is dood, hij haalde luidruchtig zijn neus op en huilde zo hard hij kon. de directeur zat er een beetje hulpeloos bij te kijken. opeens zakte millan in elkaar, hij kon niet meer staan, wou het niet, waarom zijn vader, waarom niet van iemand anders. hij was altijd de duppe, altijd moest hem iets ergs overkomen, nooit iemand anders.

toen millan de auto van zijn moeder voor het schoolgebouw zag stormde hij naar buiten, de tranen branden hem in de ogen, zijn moeder zat verdrietig achter het stuur, je kon zien dat ze had gehuilt, haar hele ogen waren rood. millan stapte zwijgent in.

een week later, stonden ze op de begraafplaats, er stond een gure wind, en het was ijskoud. millan stond te klappertanden en te trillen tot hij er rugpijn van kreeg, zijn moeder was stil, stond maar een beetje voor zich uit te staren, zo was ze de hele week al sinds ze hoorde dat haar man was overleden, alleen telkens zei ze, waarom, waarom hebben ze dat gedaan? millan keek haar dan vragent aan, hij had het gevoel dat zijn moeder wist wie dit had gedaan, alleen hij durfde het niet te vragen, zijn moeder was al deprisief, ze was al naar een dokter geweest, en hij stuurde haar door naar een psygiater.

millan zat thuis, hij verveelde zich, voelde zich erdrietig, het was avond, hij hoorde allang in bed te liggen, maar hij kon niet slapen, telkens speelde het filmpje in zijn hoofd af hoe zijn vader werd vermoord, en telkens werd hij kwaad dat niemand zijn vader heeft geholpen, waarom kwamen ze hem verdomme niet helpen! dat zie je toch als iemand gewond is, toch! en dan kon hij alleen maar huilen. opeens veerde hij op, hoorde hij iets? zijn vaders stem? dat kon niet hij werd gek! gek van alles en nog wat, gek van zijn vader! hij stapte gauw in bed en viel in een onrustige slaap.

nee, nee laat me met rust! ik wil niet, toe alsjeblieft, laat me gaan! nee, laat me gaan! millan werd op een ijzeren plaat vast geklemt, het metaal voelde koud aan zijn blote huid, hij wilde niet, waarom moesten ze hem hebben. rustig maar zei een raspende stem, die stem! dat kon niet, het leek op de stem van zijn vader, maar dan oud, versleten.... dood! neeeeeee!! laat me gaan alsjeblieft laat me gaan. millan stikte hij kreeg geen lucht, iets knelde zijn keel dicht, zijn vader? maar dat kon niet dat zou hij nooit doen? laat me los, bracht hij verstikt uit. opeens een lichtflits, millans ogen schoten open, hij keek in 2 ogen, ze waren fel groen, ze keken hem boos aan, of nee, bezorgt. gaat het liefje, vroeg een stem. zijn moeder! millan lag helemaal verstrikt in zijn dekens in zijn bed, in zijn kamer! en zijn moeder stond bezorgt te kijken. euh ja ja, het gaat wel, zei millan. ik had alleen een nachtmerrie. wat voor 1, waar ging ie over, vrieg zijn moeder, millan schok ervan, het klonk niet aardig, het klonk meer alsof ze geobserdeert was, alsof ze WILDE weten wat er was gebeurt, alsof het gevaarlijk was. euh dat weet ik niet meer, stotterde millan. oh, zijn moeder klonk teleurgestelt. oke goed, ga maar weer lekker slapen, misschien weet je het wel als je weer even hebt geslapen. is goed, zei millan, misschein weet ik het dan wel. maar hij wist het nog goed, heel goed, die stem, die stem was van zijn vader.

de volgende ochtend, bestormde zijn moeder hem haast met vragen, weet je het alweer lieverd, over die nachtmerrie? wat was er gebeurt, lieverd luister je wel? waarom kijk je zo, neu niks er is niks, zei millan. hij propte snel zijn brood naar binnen en verdween naar buiten, weg van zijn moeder, weg van iedereen, hij ging naar de begraafplaats, hij had het gevoel of hij daar het anwoord kon vinden, op de vraag wie zijn vader vermoord heeft.

toen hij bij het kerkhof kwam ging hij meteen door naar het graf van zijn vader, die stond helemaal achterin, achter veel bomen en struiken, uit het zicht van alle andere graven en mensen. millan ging op een grote platte steen zitten dicht bij het graf van zijn vader. toen vroeg hij, ik hoop dat je dit hoort, dat je luistert en dat je met me wilt praten, ik hoop dat ik niet totaal voor gek sta als je er niet eens meer bent, hier op aarde. toen vroeg hij, pap wie heeft je vermoord, hoe heeft hij of zij dat gedaan en waarom. hij wachte en wachte, hij keek op zijn horloge en zag dat het al laat was. net toen millan op wou staan om te gaan hoorde hij een stem, diezelfde raspende oude dode stem als vanuit zijn droom. hij vertelde alles, maar dan ook alles

het was 's ochtens ik liep naar mijn werk, ik voelde dat ik werd achtervolgt maar schonk er geen aandacht aan, tot ik van achteren met een mes werd bestookt, ik gilde het uit van de pijn, niemand die me hielp niemand die me hoorde, ik kon niet zien wie mijn belager was, ik hoorde alleen een gehijg en een mes wel meerdere messen, ze sneden door mijn hou en ik raakte bewusteloos, het bloed vloeide uit mijn lichaam en het ding dat me had belaagt zoog het grootste deel op. ik wist niet wie het was alles was zwart voor mijn ogen, toen ik dood was zach ik wie het was, mijn eigen vrouw! jou moeder! maar het was haar niet meer, ik weet niet wie of wat het heeft gedaan maar ze hebben haar in een moordernaar verandert!

milllan knipperde met zijn ogen, hij hoorde zijn moeder achter hem praten, hij keek achterom, zijn moeder had een duivelse grijns op haar gezicht, rustig maar lieverd, straks zijn we allemaal samen, als 1 grote familie..... een dooie familie!

Aantal keer bekeken: 4812
Waardering: 8.35 op 10
Geef een cijfer:

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 78 bezoekers online