Lees het verhaaltje: een digitale roos via MSN op verhalenlezen.

een digitale roos via MSN.

U leest om dit moment het verhaal een digitale roos via MSN gepost door http://chaoslijm.livejournal.com. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: http://chaoslijm.livejournal.com
Gepost op: 2007-6-19

Verhaal:

een digitale roos via MSN
Dag fictieve liefde,

Menselijke relaties zijn zo complex!

Een vloek op jou. Een vloek op mij. Een vloek over ons.

Moeilijk, om een bepaalde periode in je leven te verwijderen. Vooral als die emotioneel zoveel impact had. Makkelijk, om opnieuw te beginnen. Een schone lei. Maar niet met hetgene wat ooit zo moeilijk geweest is. Niet binden of korte verbindingen zijn veiliger lijkt het en brengen niet zoveel ellende met zich mee.
Net als jij vind ik het ook moeilijk om weer de overgave te geven die er eerst was, zonder al het slechte wat ooit geweest is te vergeten. Onzeker overnieuw beginnen, met een soort van zweverige zekerheid, met allebei andere behoefte, levenswijze en gedachtengangen. Het 'houden van' houdt ons bij elkaar nu en is het sterkste gevoel wat ik ooit heb mogen voelen bij iemand. Met deze Valentijn bewijs ik het, ik stuur een digitale roos via MSN en pleur je chatramen vol smileys.

Apart van elkaar, leven we veelal een ander leven, of die uiteindelijk samensmelten voor altijd is de vraag, jaren zijn nog altijd maar dagen en dagen zijn gewoon een samenraapsel van uren die ontstaan zijn door de minuten en seconde die erin zitten. Zoals ik al eerder vertelde vind ik het moeilijk om te accepteren dat jij het andere leven ook graag wil leven en dat zonder mij kan doen zodat er situaties ontstaan die verleidelijk zijn op dat moment. Dat ik op de achtergrond ben en je niet aan me denkt. Dat je behoefte hebt aan bepaalde dingen of gebeurtenissen, is meestal in het heetste van de strijd een spontane beslissing. Behoefte om je oksels in te smeren met wc-eend.

Ik kan je niet schuldig bevinden aan die momentopnames, want het zit erin en is een gezonde reactie op je gevoelens en de sociale interacties met mensen. Ik ben er ook niet voor om die behoefte te sussen, nouja het kan natuurlijk wel al komt het naar boven via een ander oppervlak. Ik heb heel veel voor je over en ben bereid om trouw te blijven aan je en ook al zijn we zo gewend aan elkaar, het kost nog tijd om te wennen aan dat gevoel.

Dat kan ook spannend zijn. Is het de moeite? Gaat het dadelijk weer mis? Wil ik dit wel? Denk maar mee. We blijven veranderen, dat is zo verradelijk aan een mens en zijn stomme rare hoofd vol pinsels. We blijven uiteraard ook denken en beredeneren. Ik hoop dat we open en eerlijk blijven en niets proberen te verbergen, vooral niet als het op gevoel gericht is. Al praat het soms wat moeilijk als het al als een aura om de ander heenhangt en het uit de lucht te grijpen is. Want, hoe kut is als je achteraf pas hoort wat er aan de hand is? Dat komt de klap harder aan. Fictieve liefde, je moet weten, ik heb je lief. Maar ben ook gek.

Stomme veranderingen, lastige pinsels, opwindingen, spannende opzwepingen, ik zou willen dat we overnieuw zonder iets van elkaar te weten bij elkaar kwamen, elkaar ontmoeten en dan misschien maar voor eenmalig de ultieme liefde bedrijven om ellende te voorkomen. Elkaar wissen, net als in Eternal Sunshine...zou af en toe wel handig zijn. Aan de andere kant had ik en wil ik dit en het niet missen en uit te vegen voor altijd. Het is fijn om zo dicht bij elkaar te zijn en ook niet fijn zoals je zelf al zei. Sorry dat ik er weer over begin, maar ik voel me superonzeker soms over jou.
Andere benodigdheden en behoefte komen bij het ouder worden en het hele lichaam blijft hormonen spugen om ons maar eens goed door de war te schoppen. Als een troebele mist voel en zie ik wat je wil en niet wilt. Ik hoop dat je evenwicht vindt en als dat niet kan en de wonden te diep zijn en graag weer door iemand anders nieuwe laat maken ben je vrij om dat te doen. Ik wil je niet bezitten, ik wil je. Ik wil je gewoon. En als ik je niet kan hebben omdat jij mij niet kan hebben, wil ik toch bij je blijven.

En meer wil ik er niet over na denken, wat ik toch automatisch doe haha. De vloek der liefde heeft ons goed te pakken genomen in ons leven, nu al! Onverwacht verwacht in elkaars leven geslopen een heleboel jaren terug. Ik houd teveel van je. Door de overvloed zouden we weleens willen dat de verbinding weg was en gewoon simpel even wat vluchtige liefde ergens vandaan halen om het gemis te blijven vullen voordat verdriet ontstaat op die lege vulbare plekken. We zien wel waar het relatieschip eindigt, of weer begint. M'n golfje. Ik wil je omhelzen, de brokken in m'n keel voor eeuwig doorslikken en mezelf daarna tevreden in het beton storten met je zonder iemand erbij. Vervelend om een heel verhaal op te hangen, maar zo is het duidelijker voor me, ipv wat ik moet kiezen om te zeggen en klemtoongebruik en tegenreactie. Ik sla soms dicht als het over lichtelijk gecompliceerde emoties gaat die tegelijkertijd zo simpel lijken te zijn.

Hoe kan het nu gebeuren dat je meer nodig had?! Hoe, kan het zo zijn, ben ik niet genoeg dan. Ik zal nooit meer in de koektrommel braken, echt niet. Ik wil geen onderhond meer zijn, aan de andere kant ook geen elite stropdasdragend rolmodel. Verwacht me binnenkort, fictieve verschijning.

Ik hoop dat ik aan je verwachtingen kan voldoen en dat je blijft doen wat je wilt doen zonder daarbij last van mij te hebben. Je kunt je voelen alsof de vrijheid weg is. Maar vrijheid is net als de liefde. Zo moeilijk is het om haar in woorden samen te vatten, zo simpel is het om haar te herkennen, te beseffen wanneer ze er is en te beseffen of ze vals is of echt is. Ik heb een of meerdere personen erbij gekregen. Van hitsig tot moederskindje. Van beschermingbehoevend tot zelfstandig avonturier. Graag aandacht en vrijheid. Waarvan er minstens een paar van goed in ontwikkeling zijn en vatbaarder zijn voor dingen van buitenaf, waar ik geen weet van heb, of alleen maar een vage blik. Jij hebt zowiezo ook een paar andere personen in jezelf erbij gekregen die je begroet hebt, die ieder hun eigen behoefte hebben. Ik hoop dat ik in die behoefte kan voorzien, ik doe in ieder geval echt m'n best, anders waren we nu niet samen. Oh fictieve zaligheid! Het valt me soms gewoon zwaar, dat die andere personen andere dingen willen zoals de vrijheid weer.

Het is niet allemaal even makkelijk. Echte liefde laat de ander de vrije keus om die liefde te beantwoorden of niet. Ik hoop dat ik in m'n eentje al de personen kan plezieren. Je staat in de sterren. Ik had dit eigenlijk willen schrijven met inkt, lijkt zo onpersoonlijk door het openbaar in mijn digitale dagboek te posten. Maar, nu zit het nog even in mijn hoofd en omdat we er al jaren over spreken en ik m'n pauze ervoor opoffer, sorry voor het fragmentarische, hoop dat het overkomt wat ik wil zeggen, als je wilt dat we elkaar weer beminnen, ik zal zien of ik iets kan doen waardoor je jezelf beter voelt, dan moet je dat zeggen, al weet ik wel waardoor je je beter voelt. Ik timmer vrolijk door aan de weg, hoop dat jij de spijkers kunt blijven leveren en anders blijf ik toch wel van je houden.

Ben d'r voor je, vervloekte liefde.

KUS!!!

Aantal keer bekeken: 3429
Waardering: 2.48 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 308 bezoekers online