Lees het verhaaltje: er knapte iets in me op verhalenlezen.

er knapte iets in me.

U leest om dit moment het verhaal er knapte iets in me gepost door eline dw. Dit verhaal is gepost in de categorie spannende verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar spannende verhalen?
Categorie: spannende verhalen
Gepost door: eline dw
Gepost op: 2010-11-16

Verhaal:

er knapte iets in me
Godverdomme, rotkind dat je er bent! Erik’s Ogen zijn bloeddoorlopen, alsof ze ieder moment uit zijn kassen zouden kunnen knappen. Ik haat je, ik haat je! Het maakt hem allemaal niets meer uit. Niks geheimzinnig gedoe, zodat mijn moeder het niet zou merken. Hij grijpt het antieke porseleinen kaplampje van het bijzettafeltje met zo’n enorme kracht dat het snoer knapt. Vervolgens werpt hij het richting mijn hoofd. Ik probeer weg te draaien maar de lamp vliegt al langs me heen en het porselein klettert uiteen tegen de radiator. Ik baan me een weg tussen de scherven en de andere spullen die Erik al te pakken heeft gehad. Zonder twijvel zet ik het op een lopen. De deur door. De trap af, het gangpad door, nog een trap en dan het pleintje over. Achter me hoor ik geschreeuw. Het is Erik. Kom terug! Ik draai me niet om. Kom terug of ik doe je wat! Maar ik blijf rennen, rennen tot ik het niet meer hoor, tot hij me niet meer kan vinden. Tot ik weer veilig ben..

Ik loop wat rond op het schoolplein van de basisschool waar ik vroeger heb gezeten. In alle haast heb ik geen spullen gepakt. Geen mobiel, geen jas, niets. Ik wou er zo snel mogelijk weg. Ik rek mijn mouwen uit zodat ik er mijn handen in kwijt kan. Er loopt een rilling over mijn rug als de wind achter mijn te korte trui langs blaast. Mijn neus begint te lopen. Afvragende hoe laat het zou zijn ga ik moedeloos op een schommel zitten. Het speelplein is verder leeg. Het is een koude eindigende zondagmiddag en niemand zou er alleen al aan denken om zonder een doel naar buiten te gaan. De bomen zijn kaal en overal liggen plassen water met een dun laagje ijs erover. Geen sneeuw, maar wel vrieskou. Vrieskou waarin ik het niet veel langer ga volhouden in deze conditie. Ik haal mijn neus op een staar voor me uit.
Wat zou mamma doen als ze die troep ziet in het appartement. Waar zou Erik nu zijn?
Ik tril. Mijn oren en vingertoppen beginnen langzaam gevoelloos te worden. Ik sta weer op, wankel even, maar sta dan weer stabiel. Langzamerhand loop ik richting huis. In de verte zie ik het flatgebouw staan. Van buiten lijkt alles zo ruim maar het is er verrassend klein vanbinnen. Ik loop langzaam. In mijn weg naar huis schaam ik me. Als ik langs de bushalte loop zie ik dat mensen naar me staren. Omdat ik zo koud gekleed ben of omdat ik eruit zie alsof ik in dagen niet geslapen heb. Dat laatste is ook niet zo gek omdat het ook zo is.
Tegen de tijd dat ik voor de deur sta bijt ik op mijn lip. Wat zou mamma zeggen? Ik besluit om niet op de bel te drukken maar de sleutel onder de bloempot vandaan te vissen die er ligt voor mijn zusje als mam en Erik niet optijd thuis zijn om voor haar de deur te openen als ze maandag en woensdag van school komt. Met trillende handen draai ik de sleutel om in het slot. De deur kraakt als ik hem open doe. Er hangt een indringende verfgeur die er al is sinds we hier zijn komen wonen een paar weken terug. Het plafond moesten opnieuw geverfd worden omdat de vorige bewoners het okergeel gerookt hadden. Hoewel het met het aantal sigaretten die mijn broer oprookt per dag het niet lang meer duren voor hij weer in de ‘’orginele’’ kleur is. Tot mijn verbazing is alles opgeruimt, geen scherven of andere troep valt er meer te bekennen. Ik loop verder de kamer in en tref daar mijn moeder aan die op de bank bezig is een kruiswoordpuzzel te maken. Ik aarzel, maar begroet dan mijn moeder.
Hoi liefje, hoe was het bij rian? Ik trek een bedenkelijk hoofd. Rian? Denkt ze dat ik bij Rianne ben geweest? Ik vond je briefje op de tafel. Je had me ook gewoon een smsje kunnen sturen hoor! Ze lacht lief. Een lach zoals alleen moeders die hebben. Een moederlijke lach noem ik het maar. Waar ik alleen minder blij mee was, vervolgt ze haar zin, is met het lampje. Als je in het vervolgt iets omstoot hoef je het niet onder de bank te vegen. Je had de scherven best in de prullenbak kunnen gooien, Liv. Ehm, sorry? Ik dwaal met mijn gedachten af. Zou Erik dat briefje hebben geschreven? Even krijg ik kippenvel als ik weer aan die man denk. Hoe kan zo’n lieve vrouw als mijn moeder gevallen zijn voor zo’n afschuwelijke vent.
Ik schraap mijn keel, ik moet nog wat huiswerk doen. Dat moet voor morgen af zijn enzo. Dus ik ga naar mijn kamer nu. Mijn moeder kijkt me vragend aan. Jij zei toch dat je dat vanmiddag zou doen? Ja, maar ik herinner me net dit weer, nog iets anders.. En ehm.. En het is belangrijk dus ik moet het nu echt gaan doen, oké? Mam zucht. Het is al tien over half elf, lieverd. Je komt er wel erg laat mee dan. Sorry mam. Ik kijk opzij in de hoop dat ze niet ziet dat ik lieg. Het valt me op dat er een kras in de lak van de radiator zit. Dat komt vast door vanmiddag. Erik. Ik haat hem. Ik haat hem echt. Ik loop richting mijn kamer en open de deur die, ondanks we hier nog niet zo lang wonen, helemaal volgeplakt zit met posters en knipsels uit tijdschriften. Als ik binnen ben sluit ik hem weer en loop door richting mijn bed. Onopgemaakt of niet, ik plof erop neer, trek mijn knieën op en druk ze dicht tegen me aan. Ik laat me op mijn zij vallen en zucht. Ik durf mijn ogen nauwelijks te sluiten. In de angst dat Erik opeens binnen zou komen stormen, hoewel dat hoogst onwaarschijnlijk is aangezien hij altijd om tien uur op zijn werk moet zijn op zondagavond. Ik heb nota benen bijna twee en een half uur in de kou gelopen, maar ik zou liever nog een uur buiten zitten dan de avond met Erik door te brengen. Gelukkig is mama thuisgekomen en is Erik weg. Als het aan mij ligt mag hij voor altijd wegblijven.
Ik haat hem, nu zelfs nog meer na wat hij vanmiddag heeft gedaan. Na een paar minuten sluit ik toch mijn ogen en alles speelt zich opnieuw af.

Waar ben je mee bezig? Erik staat vlak achter me terwijl ik aan mijn bureau zit.
Ik maak een opdracht voor maatschappijleer. Het gaat over macht en waarmee je dat kan uitvoeren. Machtsmiddelen heten die dingen. Dingen als kennis en kracht en vaardighed..
Ik kan mijn zin niet afmaken of Erik vraagt of ik er hulp bij nodig heb. Ik wijs naar mijn handboek. Dit stukje snap ik niet zo precies. Ik glimlach. Voor het eerst, zonder het bijzijn van mijn moeder, doet hij aardig tegen me. Want daar weet ik alles van af hoor, van macht. Erik legt zijn handen op mijn schouders. Macht hebben belangrijke mensen. Mensen die macht hebben worden gevolgd door mensen die naar hen luisteren. Die hun bevelen opvolgen. Ik frons mijn gezicht. Ik denk niet dat ze dat zo.. Weer word mijn zin onderbroken. Mensen zoals jij en ik. Zijn handen beginnen mijn nek te masseren. Mensen zoals jij en ik zijn daar een goed voorbeeld van. Ik ben de machthebber en jij degene die luisterd. Zijn handen houden op met masseren en glijden langzaam over mijn rug. Wat doe je? Ik begin de situatie vreemder en vreemder te vinden maar ik verroer me niet. Langzamerhand glijden zijn handen verder naar de zijkant van mijn ribbenkast, nog verder, tot ze op mijn buik liggen. Erik, wat doe je? Er klinkt een lichte paniek in mijn stem. Wat is hij aan het doen? Ik voel zijn vingertoppen langzaam verder naar beneden glijden. Hij tilt langzaam hij randje van mijn shirt iets omhoog. Twee klamme handen strelen mijn buik. Erik hou op, alsjeblieft!

Ik haal mijn neus op. Als ik er nu aan terugdenk voel ik de angst weer opkomen. Ik heb het gevoel alsof ik moet overgeven. Langzamerhand loop ik richting de badkamer en leg mijn handen op de koude granieten wastafelrand. Vervolgens dep ik het zweet van mijn voorhoofd met het washandje dat over de rand hing en leg het weer terug. Ik kokhals bij het idee hoe hij verder ging. Ik walg van hem.

Zijn handen tasten mijn lichaam af. Tot hij bij mijn borsten zit. Zijn hand kneed zachtjes in mijn linkerborst Laat me met rust. ik smeek het je! Tot mijn verbazing luistert hij naar me en trek zijn hand weg. Ik snik. Wil je dat niet meer doen? Erik lacht. Maar mijn lieve kind toch, hij legt weer zijn hand op mijn schouderblad. Ik ben je kind niet had ik willen schreeuwen maar ik slikte het in. Mijn lieve kind toch, ik was nog niet klaar met uitleggen. Macht is mijn favoriete onderwerp. Ik ben er heel goed in. Als ik zeg dat je nu je shirt uittrekt dan doe je dat, toch? Nog steeds kijk ik hem niet aan. Verstijft als ik ben blijf ik aan één stuk voor me uit kijken. Ik ben bang. Nou dan moet ik het maar doen he? Weer moet hij lachen, niet gemeen, maar leuk. Hij klinkt als een echt vaderfiguur. Eentje waar je lol mee kan hebben. Maar dat is hij niet. Hij is een achterbaks misleidend type. Onschuldig in de ogen van ieder ander, maar dat is hij niet. Alles behalve zelfs. Zijn handen gaan weer naar de rand van mijn shirt. Ik tril. Mijn shirt zit opgetrokken tot net boven mijn borsten. Ik voel dat hij zijn vinger over mijn bh streelt. Uiteindelijk gaat strelen over in kneden. Op dat moment knapt er iets in me. Het is genoeg geweest. Ik zet mijn verstand op nul en vanaf dat moment gebeurt alles in fracties van secondes. Ik gil. Erik schrikt en springt achteruit. Ik sta op en duw mijn bureaustoel naar achter tegen hem aan. Erik wankelt even. Op dat moment pak ik mijn kans en ren naar de woonkamer. Erik stormt achter me aan en gooit alle voorwerpen binnen handbereik naar me toe. Er knalt iets met een enorme vaart tegen mijn rug en valt dan met een zware bons op de grond. Ik sta in de hoek van de kamer. Angstig kijk ik in Erik’s bloeddoorlopen ogen. Ogen alsof ze ieder moment uit zijn kassen zouden kunnen knappen…

Opnieuw moet ik kokhalsen en gooi ik alles eruit. Tot wel drie keer toe voel ik het braaksel door mijn keel opkomen, waarnaar ik het vervolgens in de wasbak uitspuug. Ik laat me onderuit zakken op de tegelvloer en leun met mijn hoofd tegen de muur. Waarom heb ik dit alles.

Aantal keer bekeken: 2911
Waardering: 6.45 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 286 bezoekers online