Lees het verhaaltje: geen titel op verhalenlezen.

geen titel.

U leest om dit moment het verhaal geen titel gepost door anoniem pje. Dit verhaal is gepost in de categorie spannende verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar spannende verhalen?
Categorie: spannende verhalen
Gepost door: anoniem pje
Gepost op: 2012-9-28

Verhaal:

geen titel
De bel ging. Ik maakte de deur open en zag daar een mysterieuse jongen staan. ‘Mag ik binnen komen?’ vroeg hij. Ik liet de jongen binnen. Zodra de jongen binnen kwam kreeg ik spijt. Liet ik hem nu zomaar binnen? Ik bekeek hem van top tot teen. ‘Wat kom je doen?’ vroeg ik nieuwschierig. ‘Ik kom voor Damian,’ zei hij. ‘Damian! Bezoek voor je’. Mijn broer komt de trap af gestormd en geeft de jongen een hand. ‘Hey gast, goed dat je er bent’. Ik hoorde mijn maag brommen. ‘Als ik jou was zou ik maar gaan iets eten,’ zegt de voor mij onbekende jongen lachend. ‘Ik kan je buik hier horen brommen’. Ik keek hem geërgerd aan. ‘Waar bemoei jij je mee?’. ‘Sorry, voor mijn zusje.’ ‘Ze kan nog al moeilijk doen als het om eten gaat of niet Scarlet?’ zei Damian pesterig. Van binnen werd ik kwaad. Ik ontweek de blikken die op mij waren gericht en stormde naar buiten. Ik liep naar mijn vertrouwde plekje iets voorbij ons huis. Ik settelde me op de schommel. Het leven was nooit echt makkelijk voor me geweest. Toen ik de leeftijd van zestien had bereikt vertelde mijn moeder mij dat ik geadopteerd was. Ik was op dat moment natuurlijk erg nieuwschierig naar mijn echte ouders, alleen had ze daar geen informatie over gekregen bij de adoptie. Ik veegde een traan van mijn wangen. Ik had niemand. Ik had wel ouders en een broer, maar geen van alle voelde na dat moment nog echt. De enige die ik nog had was Max. Max was echt alles voor me. Bij die gedachte hoorde ik gemeen gegrom. Damian en de onbekende jongen kwamen naar buiten gelopen en Max reageerde daar erg fel op. ‘Max af,’ schreeuwde Damian naar de hond. Maar de hond leek totaal niet te reageren en het gegrom werd steeds erger. Ik liep op de jongens af en pakte Max bij zijn halsband. ‘Rustig maar jongen, er is niets aan de hand,’ suste ik hem toe. De hond werd rustig en ging wakend voor me staan. ‘Sorry, dit doet hij normaal nooit hoor,’ veronschuldigde ik me eigen. ‘Maakt niet uit, ben wel wat gewend,’ lachtte hij en zei ons gedag. ‘Wie was die jongen?’ vroeg ik nieuwschierig. ‘Dat was Jason, hij is nieuw bij ons op school’.

Aantal keer bekeken: 4858
Waardering: 4.18 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 181 bezoekers online