Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

gegijzeld.

U leest om dit moment het verhaal gegijzeld gepost door lian arendsz. Dit verhaal is gepost in de categorie griezel verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar griezel verhalen?
Categorie: griezel verhalen
Gepost door: lian arendsz
Gepost op: 2007-1-25

Verhaal:

gegijzeld
Het was bijzonder guur voorjaarsweer, die donderdagavond 28 februari. Een heuse stormwind raasde door het land en ook Brasschaat ontsnapte daar niet aan. Terwijl de wind ongenadig aan de dakpannen rukte, kletterden de regendruppels haast onophoudelijk tegen de ramen van de statige villa.
“Moet je toch eens horen, Pieter. Het gaat steeds harder waaien.�
Tina Schoofs hield haar hoofd schuin omhoog en luisterde naar de angstaanjagende geluiden die haar van buitenaf bereikten.
“Hmm?� Eigenlijk had haar man niet eens gehoord wat zijn echtgenote zei, zo ging hij op in zijn werk. Hij zat achter de computer aan zijn bureau in de woonkamer. Dat bureau stond opgesteld tussen de eethoek en het salon. Meestal werkte Pieter in zijn privé-kantoor in het bedrijfsgebouw, maar als hij s’ avonds nog wat dringends af te handelen had, verkoos hij het bureau thuis. Op die manier zat zijn vrouw niet de hele avond alleen. Hoewel hij dan ruggelings naar de tv zat, ving hij op die manier toch wel wat op en als een programma echt interessant leek, durfde hij zich wel eens om te draaien en even mee te kijken. Vanavond had hij daarvoor echter geen aandacht, want hij moest dringend een aanbestedingsaanvraag afwerken en de inschrijvingstermijn zou morgen aflopen.
Pieter Schoofs was aannemer. Hij was de eigenaar en zaakvoerder van een klein maar gezond bouwbedrijf dat zich door de jaren gespecialiseerd had in projecten voor de overheid en het Belgische leger. Hij had twintig mensen in dienst en het was geen sinecure om die het hele jaar door aan het werk te houden. Omdat de politieke meerderheid die tegenwoordig in Brussel de touwtjes in handen had, de laatste jaren alleen maar bespaarde en ongenadig snoeide in de budgetten voor overheidsgebouwen, werd het alsmaar moeilijker.
Om die reden zag Pieter zich verplicht om zijn pijlen ook op de publieke sector te richten. Het aanbestedingsdossier dat hij nu zat uit te rekenen betrof een nieuwbouwproject van 29 rijtjeshuizen in een halfopen bebouwing, aan de rand van Brasschaat.
De vestiging van Bouwbedrijf Schoofs lag op slechts een steenworp afstand van de bouwplaats. Dat was een niet te onderschatten voordeel. Het zou de prijs aardig kunnen drukken. Als Pieter er in slaagde om dat project naar zijn bedrijf toe te halen, betekende dat werkgelegenheid voor al zijn medewerkers gedurende een periode van meer dan een jaar. Hij mocht echter geen vergissing begaan in zijn berekeningen, want dat zou tot gevolg kunnen hebben dat het bedrijf failliet ging. Al zijn aandacht was de laatste dagen op dat éne project gericht.


Pieter kwam er zelfs niet meer toe om zijn gebruikelijke uurtje vrije tijd in zijn hobbyschuurtje door te brengen. Dat verwonderde Tina nogal. Zij wist dat haar man veel belang hechtte aan zijn hobby en dat hij alleen maar in het bouwbedrijf was gestapt omdat zijn vader zaliger er op stond dat zijn zoon zijn levenswerk verder zou zetten. Niet dat hij de onderneming verwaarloosde, hij was zelfs een geboren ondernemer. Toch wist Tina dat haar man veel liever voor het onzekere bestaan van uitvinder zou hebben gekozen. Pieter’s vader had hem dat altijd afgeraden. Misschien was dat wel ten onrechte, want ze geloofde stellig dat haar man het ook daarin best ver had kunnen schoppen. Een aantal dingen die Pieter in zijn vrije tijd had ontworpen, bleken achteraf goed van pas te komen op een bouwwerf. Af en toe nam hij met zijn scheppingen deel aan een beurs en meer dan eens had hij met één van zijn uitvindingen de krant weten te halen.
gebleefen

“Het is echt om bang van te worden,� zei Tina. Ze had haar boek weggelegd, was opgestaan en keek door het raam naar buiten. Afgewaaide takken en dorre bladeren vlogen, meegesleurd door de stormwind, aan haar oog voorbij. “Het kan niet anders of hier en daar worden serieuze brokken gemaakt,� voegde ze er zuchtend aan toe.
“Ach liefje, je hoeft nergens bang voor te zijn, wij wonen in een stevig huis,� antwoordde Pieter. Terwijl hij dat zei, keek hij haar even bemoedigend aan.
“Ik weet het niet, Piet. Moet je dat lawaai horen. Straks komen de kinderen nog uit bed.�
“Schat, die slapen toch overal doorheen.�
Tina haalde haar schouders op en schoof daarna de gordijnen maar dicht. Ze nam opnieuw plaats op de bank en schakelde de tv in, precies op het moment dat het laatavond nieuws begon. Beelden van omgewaaide bomen, van afgerukte daken, ja zelfs van een omgevallen torenkraan, toonden aan hoe verschrikkelijk de natuur op sommige plaatsen tekeer was gegaan. Ze begreep dat zij er voorlopig nog goed van afkwamen.
Na het nieuws, tijdens het reclameblok, zapte Tina langsheen de verschillende kanalen. Ze kwam uit bij een regionale zender waar een reportage werd uitgezonden over de idyllische Franse stad Nice. Meteen was Tina één en al aandacht. Een huisje in Nice als buitenverblijf, dat was toevallig de ultieme droom van het echtpaar Schoofs. Hoe vaak hadden zij en haar man het daar samen niet over gehad?
“Kijk eens Pieter, ons droomplekje is op tv.�
“Heu?� Verstrooid keek haar man om. “Zoetje, dat droomhuisje zal voorlopig moeten wachten. Vooraleer wij ons dat kunnen permitteren zal ik eerst nog enkele projecten van dit kaliber moeten binnen halen.� Hoofdschuddend concentreerde hij zich terug op zijn berekeningen, in het besef dat hij nog een paar uur flink zou moeten doorwerken.
Tina wist dat haar man gelijk had, maar dat belette haar niet om naar dat programma te blijven kijken en af en toe zelfs een klein beetje weg te dromen bij al dat moois.
Zodra het programma ten einde was schakelde zij de tv uit en dronk het laatste restje van haar dagelijkse glaasje Martini.
“Ga je mee naar bed, Pieter?�
“Nee Tina, dit moet echt af. Ga jij alvast maar slapen, ik kom wel als ik klaar ben.�
“Hèhè,� zuchtte ze, “dan slaap ik alweer als jij in bed komt en dat wil ik niet.�
Omdat haar man niet antwoordde liep ze op hem toe. Zij ging achter hem staan en legde haar handen op zijn schouders.
“Heb je nog veel werk?� vroeg ze, met iets van teleurstelling in haar stem.
“Ja, nogal.�
“Arm ventje,� fluisterde ze bij zijn oor. “Zal ik je nek eens masseren?�
Zonder zijn antwoord af te wachten, maakte Tina de twee bovenste knoopjes van zijn hemd los en langzaam liet zij haar vingers langs zijn nekvel heen en weer glijden. Toen Pieter niet reageerde, schoof zij haar handen onder zijn hemd in de richting van zijn borst. Speels woelden haar vingers door zijn borstharen. Zij kende haar mannetje wel en wist dat hem dat nooit onberoerd liet.
“Tina!� Pieter’s stem klonk streng. “Zo kan ik onmogelijk werken. Kan dat niet even wachten?�
“Wachten?� giechelde Tina, “waarop dan wel, lieve man van mij? Als jij straks bij me komt val je als een blok in slaap.�
“Sorry Tina. Als wij ooit een optrekje willen in Nice, dan moet ik dit uitwerken, vanavond nog. Bovendien…Au!�
In een snelle beweging had Tina haar handen teruggetrokken en na een sierlijke zwaai van haar rechterbeen was zij bovenop de dijen van haar man neergeploft. Doorheen een strak zittend bloesje prikten haar borsten zowat in zijn ogen. Op die manier was het voor hem niet langer mogelijk om zijn aandacht op het computerscherm gericht te houden. Toen Tina daarop zijn hemd uit zijn broek trok en de knoopjes verder losmaakte, werd het zelfs moeilijk om zijn gedachten bij zijn werk te houden. Zodra haar warme vingers onder zijn onderhemdje gleden en plagerig zijn borsthuid kneedden, wist Pieter zich eigenlijk al verloren.
Zuchtend begroef hij zijn neus in de glooiing tussen haar fraaie heuvels en omdat hij toch niet meer bij het toetsenbord kon, legde hij zijn handen op haar ronde bips. Doorheen de stof van haar strakke rok kneedde hij zachtjes haar malse rondingen.
“Schatje,� zuchtte hij, tegen beter weten in, “die offerte moet echt af hoor. Als jij zo doorgaat kom ik helemaal niet klaar.�
Tina drukte snel een kus op zijn lippen om hem het zwijgen op te leggen. Intussen was zij op zijn dijen dichter naar hem toe geschoven en ze zat nu boven op zijn kruis. Willen of niet, Pieter voelde zijn ‘dooie gerief’ al snel helemaal tot leven komen en zijn vrouw voelde dat blijkbaar ook.
“Ik durf wedden,� lachte Tina ondeugend, “dat jij zo dadelijk wel degelijk klaar zult komen.�
“Lieverd,� protesteerde Pieter, meer voor de vorm dan dat hij het meende, “dan moet ik morgen veel te vroeg opstaan. Ik heb nog zoveel te doen.� Voor zichzelf had Pieter echter al uitgemaakt dat hij zijn rekenwerk naar de volgende ochtend door ging schuiven.
“Ja,� lachte zijn vrouw alweer, “jij hebt inderdaad nog veel te doen, te beginnen met meekomen naar bed.�
Pieter besefte dat zij hem nu helemaal in haar macht had, maar dat kon hem plots niet meer schelen. Het was bijna twee weken geleden dat zij voor het laatst hadden gevreeën. Zodra zijn lieve schat hem op zulk een overtuigende manier over de streep haalde, wist hij dat het nu stond te gebeuren en dat hij er minstens even veel naar verlangde als zij.
“Ach wat,� bromde Pieter, “ als een man niet eens meer de tijd kan nemen om zijn vrouwtje te geven wat zij verlangt, waar is hij dan in godsnaam mee bezig?�
Tina antwoordde niet meteen maar perste haar lippen op de zijne. Pieter voelde haar warmte en proefde de zoete smaak van de Martini op haar lippen. Tegelijk kon Tina uit de bewegingen van zijn handen opmaken dat haar man nu zeker niet meer zou ophouden, want tijdens het kussen verlieten Pieter’s handen haar bips en al strelend gleden zijn vingers langs haar dijen naar voor. Doordat Tina op zijn schoot naar hem toe was geschoven, was haar rok een heel eind naar boven gekropen. Een schok ging door hem heen toen Pieter bemerkte dat zijn vrouwtje niet de gebruikelijke panty’s droeg, maar wel het jarretelgordeltje dat hij haar met kerst cadeau had gedaan. Zijn schatje had dus zin in een spelletje! Tina had dit goed voorbereid, begreep Pieter. Nou, hij was graag bereid om dat spelletje mee te spelen. Plagerig kneedden zijn vingers de blote stukjes warme huid boven haar nylons, waarop Tina haar lichaam nog strakker tegen zijn buik aan ging drukken en hem onverminderd bleef kussen.
“Lieverd?� hijgde Tina onder het kussen door, “zullen we naar bed gaan?�
“Nee schat,� antwoordde Pieter met hese stem, “hier op de bank is ook lekker.�
“Ook goed,� giechelde ze, “dan doen we het hier.�
Pieter aarzelde niet langer en legde zijn handen onder haar billen. Terwijl hij zelf rechtop ging staan, sloeg zijn echtgenote haar armen om zijn nek en in dezelfde beweging tilde hij haar op en droeg haar naar de ruime driezitsbank. Zachtjes zette hij haar op de lederen stof neer.
Toch kwam hij niet direct bij haar. Eerst ging hij nog naar de inbouwhaard en gooide een extra dik houtblok op het smeulende vuur. Omdat de stormwind door de schouw ging huilen, sloot hij de deur weer zo snel mogelijk en even bleef Pieter toekijken tot het houtblok vuur vatte.
Tina volgde de bewegingen van haar man gespannen, alsof ze bang was dat hij toch nog van gedachte zou veranderen en terug naar zijn bureau zou lopen. Er was echter geen haar op Pieter’s hoofd dat daar nog aan dacht. Glimlachend kwam hij op haar toe en zakte op zijn beurt neer in de lederen kussens. Hij begon haar te kussen, eerst haar hals, dan haar wangen en daarna haar lippen. Tina voelde de druk van zijn lippen op de hare en voor hij er erg in had, gleed haar tong sensueel zijn mond binnen. Dat was voldoende om het beest in Pieter Schoofs te doen ontwaken. Wild en bijna ruw begon hij haar bloes los te knopen.
“Voorzichtig!� maande zij hem aan, “je zult hem nog stuk maken!�
Tina duwde de handen van haar man weg en nam het klusje van hem over. Haar geoefende vingers maakten haastig de knoopjes los en Pieter keek toe hoe Tina haar bloes opende. Vervolgens trok ze de stof uit haar rok en terwijl ze opstond, liet ze de bloes van haar schouders glijden. Snel gingen haar handen naar de ritssluiting van haar rok en even later gleed ook dat stuk textiel tergend langzaam langs haar fraaie benen naar beneden. Toen het ding op de grond lag stapte ze eruit en in haar donkerrode slip en bh, met daaronder een al even rood gordeltje waarmee haar nylons werden opgehouden, paradeerde zij voor zijn ogen.
Ongecontroleerd likte Pieter langs zijn lippen. Het zien van haar bijna naakte vormen, wond hem na twaalf jaar huwelijk nog steeds evenveel op als destijds die allereerste keer. Hij herinnerde zich nog heel goed dat aftandse hotelkamertje waar Tina en hij voor het eerst het bed hadden gedeeld. Het gebeurde wel vaker dat Pieter aan die eerste keer terugdacht als hij Tina in zo’n uitdagende pose zag. Dat was sterker dan hem, daar kon hij niets aan doen.
Zoals zijn vrouwtje nu voor hem stond, was zij absoluut het ultieme snoepje voor elke man. Uitgerekend dat snoepje was voor hem alleen, daar was hij zeker van. Tina hield zielsveel van hem en was hem onvoorwaardelijk trouw. Inwendig beschaamd dacht hij terug aan die ene keer dat hij een scheve schaats had gereden. Nou ja, eigenlijk had het niet zo veel om het lijf gehad. Het was alweer een jaar of vijf geleden. Eigenlijk begreep hij nog steeds niet hoe het ooit zo ver had kunnen komen. Hij prees zich gelukkig dat hij op tijd had ingezien dat hij een dwaasheid beging. Zijn secretaresse, waarmee dat akkefietje was voorgevallen, was eigenlijk door de jaren eerder een goede vriendin geworden dan een employee. Achteraf hadden ze het voorval als volwassen mensen kunnen bespreken. Het was gewoon gebeurd in een periode waarin zowel Pieter als zijn secretaresse behoefte hadden aan een schouder om op te leunen. Gelukkig was het bij die éne keer gebleven en had Stella tegenover zijn vrouw altijd haar mond gehouden. Zijn secretaresse was in alle opzichten een leuke vrouw, maar toch kon zij in de verste verte niet tippen aan Tina. Sindsdien was hij steeds op zijn hoede geweest als zijn hormonen weer eens gingen opspelen in de nabijheid van een andere vrouw. Tina was alles wat een man zich maar kon wensen en waarom zou hij een afgietsel verkiezen als hij thuis het origineel had? Bovendien hoefde je met Tina nooit komedie te spelen, haar hartstocht was altijd oprecht. Nee, er waren maar weinig vrouwen die aan Tina’s natuurlijke schoonheid konden tippen en met die schoonheid, hier vlak voor hem, zou hij nu eerst eens lekker gaan vrijen. Met een verliefde blik keek hij haar aan.
Tina zag het en glimlachte verleidelijk naar haar man. Ze ging tussen zijn gespreide benen staan en keek van bovenaf op hem neer.
“Vind je me nog mooi?� Het was nauwelijks meer dan een fluistering.
“Jij bent onweerstaanbaar mooi!� Alsof hij zijn woorden zo nodig wilde onderstrepen legde hij zijn handen achter haar billen op haar nylons. Hij trok haar naar zich toe en drukte een kusje op haar gladde buik.
“Onweerstaanbaar? Overdrijf je nu niet een beetje?� Tina’s handen woelden door zijn haren.
“Nee lieve schat, absoluut niet. Er is geen man te vinden die jou zou kunnen weerstaan.�
Voor Pieter had het gepraat nu lang genoeg geduurd. Hij stond op en nam zijn vrouwtje in zijn armen. Opnieuw vonden hun lippen elkaar. Terwijl ze elkaar hartstochtelijk kusten, hielp zij hem om ook zijn kleren uit te trekken. Weldra stond hij, op zijn sokken na, poedelnaakt voor haar en hunkerend begon hij aan het haakje van Tina’s beha te friemelen.
“Ja lieverd,� hijgde ze, “pak je speelgoed maar gauw uit.�
Pieter wilde niets liever dan die heerlijkheden van zijn vrouw tevoorschijn toveren.
Plotseling weerklonk een enorme klap. Het kwam van ergens bij het raam. Verschrikt doken ze allebei de zetel in. Doodstil bleven ze tegen elkaar aan liggen en luisterden gespannen. Het enige geluid dat ze hoorden was het geraas van de wind. Na enkele ogenblikken wilde Pieter voorzichtig over de leuning kijken of hij iets verdachts kon opmerken, toen alweer een doffe klap weerklonk. Instinctief dook hij terug omlaag en Tina kroop rillend tegen hem aan.
“Pieter, wat was dat?�
“Stt!� In een beschermend gebaar legde hij een arm om de schouders van zijn vrouw. “Ik weet het ook niet, Tina.�
Als twee bange wezels zaten Tina en Pieter ineengedoken tegen elkaar aan op de bank. Het bonkende geluid dat hen zo had doen schrikken, bleef met regelmaat terugkeren. Het leek wel alsof iemand in de buurt van het zijraam met een sloophamer een gat probeerde te slaan in de muur. Nog steeds ging de wind razend tekeer en dat zorgde voor een kakofonie van onbekende geluiden. Toch had het echtpaar Schoofs niet echt oor naar dat natuurgeweld, daarvoor bleef hun aandacht teveel gevangen door het aanhoudende gebonk tegen hun huisgevel. Gaandeweg viel het hen echter op dat het bonken minder luid klonk als de wind even wat gas terug nam. Tegelijkertijd kregen man en vrouw het idee dat het geluid dat hen zo had doen schrikken toch op één of andere manier door de wind werd veroorzaakt. Het was Tina die het stilzwijgen verbrak.
“Pieter,� fluisterde ze, “er is iets daarbuiten. Moeten we niet gaan kijken?�
“Ik denk het ook,� antwoordde haar man. Snel trok hij zijn broek en hemd aan en stapte op het zijraam af. Hij schoof het gordijn opzij en staarde in het donker. Aanvankelijk zag hij weinig omdat zijn ogen moesten wennen aan de duisternis, maar dat beterde snel. Het zijraam was in een kleine erker gebouwd en van daaruit kon Pieter net om de hoek van het huis kijken. Plots zag hij daar iets bewegen en in de volgende seconde was een nieuwe doffe klap te horen. Pieter bleef gespannen in die richting turen en al gauw zag hij weer iets bewegen.
Tot zijn ontzetting begreep hij dat het zonnescherm los zat. Het grote scherm dat op zonnige dagen boven het terras kon worden uitgedraaid, was helemaal uitgerold en hing te flapperen. Telkens opnieuw werd het zeildoek door de wind bol geblazen en opgetild, doch zodra de wind even aan kracht minderde, zakte het doek weer in en sloeg de zware houten boordplank met geweld tegen de gevel van het huis.
“Schat,� zei Pieter opgewonden, “heb jij daarstraks het zonnescherm niet opgerold?�
Hij keek zijn vrouw aan en zag hoe die ontkennend haar hoofd schudde. Tina zat nog steeds in haar rode ondergoed en nylons op de bank, maar de opwinding die dat ‘plaatje’ even voordien bij Pieter had weten op te roepen was nu heel ver weg.
“Weet je dat zeker,� bromde hij, “heel zeker?�
“Ja zeg!� Tina die begreep wat er buiten gebeurde, was in haar wiek geschoten. “Geef de schuld maar aan mij! De hele week ben ik niet op het terras geweest. Jij hebt op zaterdagavond, toen onze bezoekers weg waren, zelf het scherm opgerold.�
“Oké, ’t is al goed.� Pieter probeerde zijn stem sussend te laten klinken. “We hebben nu geen tijd voor discussie, bolleke. Trek snel iets aan, want we moeten iets aan dat scherm doen, anders waait het helemaal kapot.�
Nu ze wisten wat er precies aan de hand was, kwam ook Tina recht. Ze haastte zich naar de slaapkamer om snel een kamerjas aan te trekken. Intussen had Pieter de trapladder uit de garage gehaald en samen gingen ze via de zijdeur naar buiten. Aan die kant van het huis viel het nog wel mee, maar zodra ze om de hoek kwamen, stonden ze plots in de volle wind. Ze moesten zich schrap zetten om niet te worden weggeblazen. Diep voorover gebogen, raakten ze maar moeizaam vooruit.
“Pieter,� krijste Tina, in een poging om boven de loeiende wind uit te komen, “dit is veel te gevaarlijk, dadelijk krijgen we nog iets op ons hoofd.�
“Het moet, Tina,� schreeuwde haar man terug. “We moeten er iets aan doen, anders wordt het scherm helemaal losgerukt.�
Terwijl hij zijn vrouw daarbij aankeek, zag hij hoe die vruchteloos probeerde om haar duster naar omlaag te houden. De slippen van haar kamerjas waren een gemakkelijke prooi voor de wind en die blies de duster telkens weer tot aan de ceintuur naar omhoog. Hoe ze ook probeerde, het lukte haar niet om haar billen bedekt te houden. De jarretelles, die vijf minuten geleden nog zo verleidelijk waren, zaten nu behoorlijk scheef. Eigenlijk was dat best een lachwekkend gezicht, maar toch waagde Pieter het niet om er een opmerking over te maken. Hij wist dat zijn vrouw dat op dit ogenblik niet zou waarderen. In plaats daarvan concentreerde hij zich weer op de taak die moest worden vervuld.
“Blijf jij hier bij de zwengel,� riep hij, “dan probeer ik het doek te vangen.�
“Voorzichtig!� riep ze hem bezorgd toe.
Pieter knikte bevestigend. Zodra het zeildoek weer omhoog werd geblazen dook hij er onder. Vliegensvlug zette hij, ergens in het midden van het scherm, de trapladder tegen de muur. Juist op tijd had hij zich weer omgedraaid, zodat hij met zijn handen de boordlat kon opvangen, anders zou die zeker tegen zijn hoofd terecht gekomen zijn. Terwijl hij de pijn in zijn handen verbeet, probeerde Pieter om het doek in grote plooien samen te vouwen. Maar de wind gaf zijn speeltje niet zomaar prijs. Pas bij de derde poging kon hij profiteren van een relatieve windstilte en lukte het hem om het scherm zodanig samen te vouwen, dat hij ermee op de ladder kon klimmen.
“Zwengelen Tina,� riep hij boven de wind uit. Terwijl Pieter probeerde om het doek zo stevig mogelijk tegen de muur gedrukt te houden, draaide zijn vrouw de zwengel zo snel als ze kon. Het was alsof de wind medelijden met hen kreeg, want het lukte al bij de eerste poging om het scherm op te rollen. Het doek zat echter wel wat scheef, zodat de wind er minstens aan één kant toch weer heel gemakkelijk onder zou kunnen.
“Vlug Tina! Haal in de garage een koord, dan houd ik het doek zolang vast.�
In geen tijd was zijn vrouw terug met een eindje koord. Het volgende moment was Pieter druk doende om het zeil vast te sjorren. Aan de manier waarop hij daarbij zijn tong uitstak, wist Tina dat het hem niet zomaar lukte.
Zelfs nu stoorde ze zich daaraan en dus keek ze maar opzij. Als er iets wat moeilijker ging of extra veel aandacht vroeg, dan stak haar man steeds zijn tong uit. Toen dat ze pas getrouwd waren, had zij zich daar dikwijls aan geërgerd en vaak had ze er een opmerking over gemaakt. Maar ach, uiteindelijk had ze er mee leren omgaan. Je leert leven met de kleine kantjes van je partner of je relatie gaat eraan kapot. Hij had wel meer van die irritante trekjes, bedacht ze. Maar ja, wellicht had zij die naar Pieter toe ook wel en ze probeerde zich die kleine dingen voor de geest te halen, waar hij met regelmaat een opmerking over maakte.
“Klaar!� In gedachten verzonken, had ze niet bemerkt dat hij met de ladder onder zijn arm naast haar stond. Toen bij de eerstvolgende rukwind het hele zootje netjes bleef hangen, waren ze gerustgesteld en opgelucht liepen ze terug naar binnen.
Die opluchting zou minder groot geweest zijn als zij oog hadden gehad voor de donkere wagen die aan de overkant van de laan geparkeerd stond. Doorheen het tuinhek had de bestuurder van die wagen hen bezig gezien. Geamuseerd had de man hun doen en laten gevolgd en voor hem had het gevecht tegen de wind gerust wat langer mogen duren. Zeker het geworstel van dat pittige vrouwtje om toch maar haar duster naar omlaag te houden had hem doen grinniken. Dat schouwspel was een probaat middel tegen de vaak gebleken. Zulke dingen maakten het wachten aangenamer.
Nog een beetje rillerig van de kou stonden ze even later zij aan zij aan de dubbele wastafel in de badkamer om hun handen te wassen.
“Gelukkig dat we thuis waren,� zei Tina. “Anders was het zonnescherm misschien wel helemaal losgerukt.�
“Ja,� antwoordde haar man, “je mag er niet aan denken wat er dan had kunnen gebeuren. Ik was anders behoorlijk geschrokken.�
“Ik ook. Het gebeurde nog op een slecht moment ook.� Tina keek haar echtgenoot glimlachend aan. “Op die manier was de betovering snel verbroken.�
“We kunnen natuurlijk alsnog proberen om de draad weer op te nemen,� lachte Pieter terug. Uitnodigend strekte hij zijn armen naar haar uit en wat graag liet Tina zich aan zijn borst drukken. Op het ogenblik dat zij met haar lippen getuit naar hem opkeek en Pieter haar wilde kussen, zag hij een dikke zwarte veeg op haar wang die doorliep tot in haar haren. Blijkbaar had zij met haar vuile hand een keer langs haar wang geveegd.
“Momentje!� zei hij plagerig en in een afwerend gebaar legde hij zijn hand op haar lippen. “Je ziet eruit als een kolenboer. Zo kom jij het bed niet in hoor!�
Tina draaide zich naar de spiegel en toen pas zag zij de vuile veeg vlak bij haar oor.
“Oh jee, ik denk dat ik inderdaad beter een snelle douche kan nemen, maar dan moet jij wel beloven dat je op mij zult wachten.�
“Natuurlijk schat,� beloofde Pieter en hij drukte alsnog een vluchtig kusje op haar lippen. “Trek het niet te lang, lieverd. Ik moet morgen vroeg op, weet je nog? Ik ga alvast naar bed.�
Het douchen op zich was zo gebeurd, maar het drogen van haar lange haren had natuurlijk zijn tijd nodig. Toch was ze vrij snel klaar. Tina nam niet de moeite om wat dan ook aan te trekken, want dat zou toch zo weer uit moeten en zo kwam ze na tien minuutjes in haar blootje de kamer binnen. Haar man zag het niet, die was al ingedommeld.
“Hé!� Tina stootte hem aan. “Is dat wachten?�
“Heu?� Pieter schrok wakker op het moment dat zijn vrouw naast hem onder het laken schoof.
“Wij hadden toch een afspraak,� zei ze, “ik wil nog iets van je hoor.�
Het volgende moment schoof zij dicht tegen hem aan en de aanraking van haar zachte huid was voldoende om haar man aan die afspraak te herinneren. Hij draaide naar haar toe en teder kusten ze elkaar. Geen van beiden lieten ze zich nog afleiden door de nog steeds in alle hevigheid voortrazende wind. Weldra duwde Tina haar man op zijn rug en languit vleide zij zich bovenop hem.
“Zal ik jou eens lekker verwennen?� fluisterde ze bij zijn oor.
“Hmm…� bromde hij goedkeurend. Pieter sloot alvast de ogen. Hij kende het soort verwennerij dat zijn vrouwtje bedoelde maar al te goed. Hij liet zijn vingers langs Tina’s rug strelen en legde zich alvast comfortabel achterover.
Terwijl Tina dingen met hem deed waar elke man wel eens van droomt, moest Pieter onwillekeurig denken aan de woorden van zijn beste vriend. Dirk had hem onlangs in een onbewaakt moment gezegd, dat hij niet begreep dat Pieter al zolang met die ‘koelkast van een Tina’ getrouwd was. Ergens begreep hij zijn vriend wel. Het was waar, in de dagelijkse omgang was zijn echtgenote niet meteen het joviale type. In een gezelschap zou ze nooit het hoge woord voeren of eens flink uit de bol gaan. Altijd hield Tina een beetje gereserveerd afstand. Daarbij kwam nog dat Tina nooit de beste maatjes zou worden met Dirk. Pieter wist dat zijn vrouw hem een opschepper vond en naar Dirk toe behield ze dus altijd wat reserve. Ergens speet hem dat wel eens, maar dat was gewoon haar natuur. Tina was altijd oprecht in haar doen en laten en uitgerekend dat was misschien wel haar grootste kwaliteit. Alhoewel..?
Als Dirk haar nu bezig zou zien, bedacht Pieter, dan zou hij wel anders piepen. Terwijl hij gelukzalig kronkelde onder haar liefkozingen, prees hij zich gelukkig dat hij met Tina was getrouwd. Zij was absoluut een lieve zorgzame echtgenote en tevens een fantastische moeder voor hun twee kinderen. Maar in de beslotenheid van de echtelijke slaapkamer en in momenten zoals deze, werd zijn lieve vrouwtje een heuse vamp. Als ze beter wisten, zouden heel wat mannen hem benijden om zo’n vrouw als Tina. Vrijen met haar was immers niet zomaar seks hebben. Nee, vrijen met Tina was ‘de liefde bedrijven’ in de meest ruime betekenis.
Ondertussen was Pieter zodanig opgewonden geraakt, dat hij het de hoogste tijd vond voor een volgende stap. Hij haakte zijn armen stevig om Tina’s schouders en met een krachtige zwaai vanuit zijn heupen, draaide hij haar op de rug. Even kusten ze elkaar hartstochtelijk, maar dan was het zijn beurt om zijn vrouwtje te verwennen. Tina had niet anders verwacht en op haar beurt sloot zij de ogen. De man wist wat zijn vrouw van hem verlangde en liefdevol gaf hij het haar. Zachtjes kirrend genoot ze van zijn tedere handelingen.
Wat hield zij nog steeds veel van haar man. Toch vroeg zij zich wel eens af of ze zich niet schuldig moest voelen omdat zij meestal veruit het meest leek te genieten van hun vrijpartijtjes. Het was niet alleen dat. Wat Pieter en zij hadden was immers zo mooi dat het haar soms benauwde. Zelfs na twaalf jaar huwelijk leek het alsof hun liefde voor elkaar alleen maar toenam en dat verontrustte haar wel eens. Soms vreesde zij dat er op een dag iets zou gebeuren dat bruusk een einde zou maken aan hun geluk. Dan was ze bang dat er bijvoorbeeld een ernstig ongeluk zou gebeuren. Op een ander moment was ze bang dat Pieter vroeg of laat verliefd zou worden op een jongere vrouw en haar zou laten zitten. Op dit eigenste ogenblik viel daar echter niet voor te vrezen, helemaal niet zelfs.
Die doemgedachten verdwenen vanzelf weer uit haar hoofd door toedoen van Pieter’s vaardige handen en lippen. Vanaf dat ogenblik kon Tina weer ongeremd genieten van de intense gevoelens die hij bij haar wist op te roepen. Toen enige tijd later man en vrouw één werden, was dat in een unieke smeltkroes van liefde, harmonie en passie.
Het was lang na één uur toen het licht in de slaapkamer werd gedoofd.
‘Eindelijk’ mompelde de man in de donkere wagen binnensmonds. Voor de man in kwestie was het een hele opluchting. Het had lang geduurd, maar nu zat zijn taak erop. Hij nam zijn mobiele telefoon en drukte blindelings een nummer.
“Hallo Johan, Stef hier. In Brasschaat is alles in orde. De hele familie is thuis en slaapt. We houden het dus bij plan A. Hoe ver sta jij daar in Schoten? Is de bestelwagen klaar?�
Stef luisterde naar wat de man aan de andere kant van de lijn te melden had.
“Mooi,� antwoordde hij, “dan rijd ik daar nu naartoe. Ik slaap vannacht in de camionette. Zorg ervoor dat jij morgenvroeg op tijd bent. Ten laatste om zes uur wil ik je daar zien verschijnen, zodat we de details nog eens kunnen doornemen. Tot morgen Johan, daag.�
Moe maar uiterst tevreden had het echtpaar Schoofs nog een hele tijd nagenietend in elkaars armen gelegen. Uiteindelijk was Pieter ingedommeld. Ook Tina probeerde in slaap te komen maar ondanks de vermoeidheid duurde dat nog even. Uiteindelijk lukte het haar.
Toch leek het alsof ze nauwelijks een oog dicht had gedaan toen ze wakker schrok van het geluid van naderende voetstappen op de stenen vloer van de gang.
“Mama?� Het was Ellen, haar zevenjarig dochtertje die de kamerdeur open duwde. “Ik kan niet slapen van het lawaai buiten. Mag ik bij jullie in bed?�
Tina haalde de hand van haar man om haar middel weg en schoof stilletjes op tot aan de rand van het bed.
“Stt…Ellen. Papa slaapt nog.�
Pieter knorde even en draaide zich op zijn andere zij. Even vreesde Tina dat hij wakker zou worden, maar gelukkig was dat niet zo. Haar man kon behoorlijk humeurig zijn als hij uit zijn slaap werd gehaald. Gebrek aan slaap maakte hem kortaf en een held in vroeg opstaan was Pieter Schoofs al evenmin.
“Stilletjes zijn Ellen,� fluisterde Tina. Ze hief het dekbed een stukje op en schoof een beetje opzij om plaats te maken voor haar dochter. “Kom er maar snel in.�
Het meisje liet zich dat geen twee keer zeggen en vleide zich tegen Tina aan. Blijkbaar werkte de warmte van haar moeders lichaam geruststellend, want nog geen vijf minuten later sliep ze al. Tina raakte echter niet meer in slaap en zonder dat eigenlijk te willen, lag ze te luisteren naar het aanhoudende gehuil van de wind.
‘Vreemd dat het zo lang duurt,’ bedacht ze. Meestal duurde een storm van deze omvang hooguit een paar uren maar nu leek er geen einde aan te komen. Na lange tijd dommelde ze toch weer in. Ze droomde dat ze met haar dochter aan de hand, gehuld in haar zilvergrijze bikini, over het strand van Nice wandelde, terwijl Pieter met hun zoontje aan de hand verderop vrolijk naar hen stond te zwaaien.
“Mama?� Meteen was Tina weer wakker. Nu was het Jordi, hun vijfjarig zoontje, die aan haar arm stond te trekken. “Ik kan niet slapen. Wat is dat lawaai buiten?�
“Stt…Jordi, het is de wind maar. Papa slaapt en Ellen ook.�
“Ik wil ook bij jullie in bed, mama. Ik heb het koud.�
“Wel stil zijn hoor,� fluisterde ze, “anders wordt papa boos.
Het was misschien niet mooi van haar om Pieter zo de schuld te geven, maar dat was de beste manier om de jongen te overtuigen. Jordi was niet zo meegaand als zijn zusje en anders luisterde hij gegarandeerd niet.
Jordi wachtte echter niet en nog voor zijn moeder uitgesproken was, kroop hij over haar heen en schoof tussen zijn ouders onder het dekbed. Ook haar zoontje viel vrij snel in slaap maar zijzelf was nu klaarwakker. Gelaten lag ze te luisteren naar het beuken van de stormwind op het raam. Op de duur keek ze toch eens op de wekker. Het was kwart over zes. Eigenlijk wilde ze Pieter wekken. Haar man had immers gezegd dat hij vroeg ging opstaan om die offerte van dat woonproject af te werken. Toch aarzelde Tina, meestal stond haar man niet voor zeven uur op en zelfs dan ging dat gepaard met een heus ochtendhumeur.
Tegelijkertijd was er op de parking van het winkelcentrum in Schoten iemand die ook niet met een al te zonnig humeur tegen de dag aankeek. Terwijl de man voor de vierde keer een rondje langs de bestelwagen en zijn eigen auto liep, keek hij voor de zoveelste keer nerveus op zijn polshorloge. Waar bleef Johan toch? Hij had er nog zo op aangedrongen dat hij op tijd zou zijn. Het was ook altijd wat met die kerel, wie weet waar hing hij nu weer uit.
De donkere BMW stond al minstens tien minuten met draaiende motor klaar om te vertrekken. De valse nummerplaten had hij er de avond voordien al opgeschroefd. Stef greep naar zijn mobiele telefoon maar net toen hij Johan wilde bellen, herkende hij de oude Renault die de parking kwam opgestoven. Met gierende banden stopte de wagen naast de camionette.
“Goedemorgen Stef,� begon Johan, “Sorry, ik heb me overslapen.�
“Hij heeft zich overslapen,� herhaalde Stef zuchtend. Hij richtte zijn blik ten hemel alsof hij daar de hulp van de goden wilde inroepen. “Jij leert het ook nooit hé. Wij staan voor de belangrijkste klus van ons leven en toch lukt het jou om zelfs dan door de wekker heen te slapen. Hoe verzin je het?�
“Ik verzin het niet, het is echt zo.�
“Wanneer kan ik eindelijk eens op je rekenen, Johan. Het is dat je mijn broer bent en ik deze klus niet alleen aankan, anders had ik jou nooit gevraagd om mee te doen.�
“Ik ben er nu toch!�
“Ja, bijna 20 minuten te laat! Straks is in Brasschaat de hele buurt wakker en worden we al gezien nog voor we aan deze klus begonnen zijn. Komaan, stap in mijn wagen. De details vertel ik je onderweg, want daar is nu geen tijd meer voor.�
“Details? Is er iets wat ik nog niet weet dan?�
“Er is inderdaad nog van alles dat jij niet weet. Tot hiertoe weet jij alleen wat je vooraf moest weten. Ik wilde niet het risico lopen dat jij in de kroeg of waar dan ook je mond voorbij zou praten.�
“Je wordt bedankt voor het vertrouwen,� sneerde Johan.
“Zeur niet en maak dat je in mijn wagen zit!�
“Oh, ik dacht dat wij met de bestelwagen gingen.�
“Nee, die is voor deel twee van het plan, dat hoor je zo meteen wel.�
Op het moment dat hij zijn broer passeerde, slaakte Johan een diepe zucht. Stef stak zijn arm uit en hield hem staande. “Johan!� snauwde hij nors, “jij hebt gedronken!�
“Drie borrels, dat is alles.�
“We hadden een afspraak,� zei Stef streng.
“Ja zeg!� Ook Johan klonk nu opgewonden. “Jij hebt gemakkelijk praten. Jij weet niet wat het is als je vrouw er vandoor is en je dagelijks…�
“Bespaar me dit soort praatjes, Johan!� Stef kon zich met moeite inhouden. Liefst van al had hij zijn jongere broer een rechtse directe verkocht, maar in plaats daarvan schopte hij behoorlijk hard tegen de band van zijn BMW. “Het is verdomme je eigen schuld dat Linda je liet zitten,� tierde hij. “Welke meid wil er bij een vent blijven die liever in de nachtclub zit dan thuis bij zijn eigen vrouw. Bij mij moet je niet komen janken, als je dat maar weet. Eigen schuld, dikke bult.�
“Maar…�
“Niks te maren! Maandenlang heb ik dit plan zorgvuldig voorbereid. Niets heb ik over het hoofd gezien. Alleen door jouw drankzucht zou het toch nog kunnen mislukken. Beloof me dat jij vandaag geen druppel alcohol meer aanraakt. Ik heb geen zin om de bak in te draaien door jouw schuld, broertje!�
Johan keek naar de punten van zijn schoenen en antwoordde niet. Eigenlijk was hij er zich wel van bewust dat hij in de fout was gegaan. Wat kon hij daar op zeggen?
“Wel?� drong Stef aan.
“Beloofd,� stamelde Johan aarzelend.
Stef keek zijn broer weifelend aan. Helemaal overtuigd was hij niet, maar ze hadden geen tijd meer te verliezen.
“Stap in,� commandeerde hij, “we moeten vertrekken, we verloren al meer dan genoeg tijd. Straks staan de buren nog toe te kijken als wij daar inbreken.�
Intussen had Tina besloten dat zij haar man beter nog wat kon laten slapen. Een glimlach verscheen om haar lippen toen haar gedachten terug gingen naar de reden waarom haar man nog een beetje nachtrust kon gebruiken.
Wat waren ze toch een vreemd stel, bedacht ze. Zelfs na twaalf jaar huwelijk konden ze tekeer gaan alsof ze elkaar pas hadden ontmoet en voor het eerst een nacht van elkaar genoten. Ze wist dat sprookjes niet bestonden maar soms had Tina het gevoel dat haar leven één groot sprookje was. Ze hoopte maar dat hun geluk nog heel lang zou mogen duren en dat ze nooit of nimmer de weg van haar schoolvriendin Petra zou opgaan. Die was al jaren gescheiden. Nu was Petra alweer verwikkeld in een uitzichtloze affaire met een getrouwde man die haar wel zag zitten als minnares maar niet als echtgenote. Dat kwam natuurlijk wel vaker voor, zeker bij oudere mannen die de sleur van hun huwelijk probeerden te ontvluchten en op zoek gingen naar een jongere vrouw.
Tina zuchtte onwillekeurig. Ze wist dat ze geen reden had om zo te denken. Pieter hield van haar en zij van hem. Toch kon zij het niet helpen dat ze momenten bleef kennen, waarin ze vreesde dat hun geluk niet eindeloos zou duren.
Voorzichtig draaide Tina op haar andere zij en deed nog een laatste poging om toch nog wat te slapen, helaas vergeefs. Traag regen de minuten zich aan elkaar en toen het bijna zeven uur was, hield ze het niet langer uit. Ze deed de schemerlamp aan en drukte het knopje van de wekker in. Voorzichtig kroop ze over haar dochtertje heen en stond op. Haar slippers vond ze half onder het bed verscholen en daarna trok ze haar ochtendjas aan. Het vage schijnsel van de schemerlamp bood net voldoende licht om zichzelf in de grote wandspiegel te kunnen bekijken. Tina schrok van wat ze zag. ’s Morgens was een vrouw natuurlijk nooit op haar best, maar zoals zij er nu uitzag leek echt nergens op. Vooral haar kapsel was een ramp. Haar haren droegen duidelijk de sporen van een heftig nachtje. Tina talmde niet langer en ze sloop naar de badkamer. Daar genoot ze eerst van een verkwikkende douche en daarna nam ze ruim de tijd om haar kapsel weer in orde te brengen. Toen ze daarover redelijk tevreden was, trok ze de ceintuur van haar duster wat strakker en ging terug naar de slaapkamer.
“Pieter� riep ze vanuit de deuropening, “Piet!�
“Jaja,� bromde haar man, terwijl hij rechtop ging zitten. “Ik heb je wel gehoord.�
“Ook een goedemorgen,� lachte Tina. “Goedemorgen kinderen,� ging ze verder toen die hun hoofd in haar richting draaiden.
Van Jordi en Ellen kreeg ze een duidelijk antwoord terug, maar Pieter mompelde iets onverstaanbaars.
“Verdorie bolleke!� riep hij plots, toen zijn oog op de wekker viel. “Waarom heb je mij niet eerder gewekt? Je weet dat ik nog een massa werk te doen heb!�
Tina koos ervoor om niet te antwoorden en vertrok alvast naar beneden. Het ‘koosnaampje’ dat hij net had gebruikt hoorde zij alleen nog als hij haar het een of het ander verweet.
In de woonkamer deed ze de gordijnen open. Blijkbaar had de wind de donkere wolken verdreven, want voor de tijd van het jaar was het op dit uur al uitzonderlijk licht. Al leek de wind nu stilaan in kracht af te nemen, toch waren de sporen die de storm had achtergelaten duidelijk zichtbaar. Overal lagen afgewaaide takken, twijgjes en bladeren. Bij de buren waren een aantal dakpannen losgekomen en één ervan lag in stukken in het midden van het grasveld.
De vuilniszak die zijn inhoud gedeeltelijk had prijsgeven moest ook ergens uit de buurt vandaan komen. De rotzooi zouden ze straks in ieder geval moeten opruimen.
Tina wendde haar blik af van de tuin en ging over tot de orde van de dag. Ook in de keuken opende ze eerst het gordijn. Daarna liep ze naar de scheurkalender en trok het briefje van de vorige dag eraf.
‘Negenentwintig februari,’ las ze met een glimlach. Ze zou Pieter er moeten aan herinneren dat hij vandaag zeker zijn moeder moest bellen. Het brave mens verjaarde maar om de vier jaar en hij zou daar zeker weer geen erg in hebben. Terwijl ze de tafel begon te dekken, hoorde ze de douche stromen. Dat was alvast een goed begin. Ze zou Pieter dus niet opnieuw moeten roepen, zoals dat zo vaak wel het geval was. Terwijl ze het koffieapparaat vulde, kwam haar dochter de keuken binnen.
“Ellen, wat doe jij zo vroeg op? Je kunt beter nog even in bed blijven tot papa klaar is.�
“Mama,� zei het meisje, “ik heb zo akelig gedroomd. Ik hoorde overal lawaai en dat heeft me bang gemaakt.�
“Ach kind, het was maar een droom. Kijk eens buiten, meisje. Er is echt niets om bang voor te zijn. De wind is al veel minder fel.�
Op dat moment kwam ook Jordi de keuken binnen.
“Mama mag ik een wafel?� Elke ochtend als hij beneden kwam stelde het zoontje dezelfde vraag en elke keer antwoordde zijn mama daarop dat hij eerst zijn boterhammetjes moest opeten.
“Kom,� zei ze daarna, “wij gaan alvast aan tafel. Papa zal zo wel komen.’
De kinderen schoven naast elkaar aan tafel en Tina wilde op haar vaste plaats tegenover hen gaan zitten, toen plots een in het zwart geklede man vanuit de koele berging de keuken binnenkwam.Voor zijn gezicht zat een al even zwart masker en in zijn hand hield hij een pistool. Dat wapen hield hij op Tina gericht. Voor ze besefte wat er gebeurde, kwam vanuit de woonkamer een tweede man haar keuken binnen. Hij was precies hetzelfde gekleed als de eerste en ook hij had een pistool in de hand.
Tina opende haar mond en wilde om hulp roepen maar de eerste man zag het.
“Gaan zitten en zwijgen!� snauwde hij en kwam vlak naast haar staan.
“Alsjeblief mevrouw Schoofs,� sprak de tweede man op veel rustiger toon. “Doe geen domme dingen dan beloof ik dat jullie niets zal gebeuren.�
“Mama, ik ben bang,� zei Ellen. Ze zat duidelijk tegen het huilen aan en als verlamd zat zij naar het pistool dat op haar moeder gericht was te staren.
“Ik ben ook bang,� hakkelde Jordi. Toch was hij, wellicht omdat hij nog te jong was om de situatie juist in te schatten, duidelijk minder van streek dan zijn zusje. Desondanks stelde het meisje de vraag die het eerst in haar opkwam.
“Mama, hoe zijn die mannen binnen gekomen?�
Tina wilde antwoorden, maar de man die als tweede was binnen gekomen, gaf haar met een vinger op zijn lippen te kennen dat ze haar mond moest houden. Toen hij zag dat de moeder hem gehoorzaamde stak hij zijn pistool achter de boord van zijn broek en aaide de kinderen over hun hoofd. Hij bukte zich en bracht zijn hoofd tussen hen in en met zijn handen op hun schouders sprak hij hen geruststellend toe.
“Jullie hoeven nergens bang voor te zijn. Jullie papa is gisterenavond vergeten om de achterdeur op slot te doen. Wij komen een spelletje spelen met papa en mama, dat is alles.�
Die man wist duidelijk met kinderen om te gaan. Vreemd genoeg hielp dat ook Tina over haar grootste angst heen. Toch bleef ze koortsachtig nadenken over een manier om Pieter te waarschuwen. Het was echter alsof de man die net haar kinderen een beetje gerustgesteld had, haar gedachten kon lezen.
“Ik geloof dat we nog iemand missen,� zei hij. “Ik ga maar eens kijken wie daarboven nog onder de douche staat.�
Pieter Schoofs kon het niet hebben dat hij ’s ochtends in de badkamer werd gestoord. Dan stond hij op zijn privacy en de andere gezinsleden wisten dat heel goed. Toen de badkamerdeur openging en Pieter doorheen het halfdoorzichtige douchegordijn een schaduw zag, schrok hij dan eerst ook eventjes. Meteen daarop nam echter de irritatie de bovenhand.
“Tina, hoe dikwijls moet ik je nog zeggen dat…�
Verder kwam hij niet. Met een forse ruk werd het douchegordijn opzij geschoven en het volgende moment keek hij in de loop van een pistool. Het cilindertje dat vooraan op de loop van het wapen zat, was een geluidsdemper. Dat kende Pieter van de politieserie’s op tv.
Instinctief stak hij zijn handen in de lucht…

er komt nog een vervolg

Aantal keer bekeken: 5553
Waardering: 4.71 op 10
Geef een cijfer:

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 105 bezoekers online