Lees het verhaaltje: het slippertje op verhalenlezen.

het slippertje.

U leest om dit moment het verhaal het slippertje gepost door lj. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: lj
Gepost op: 2010-7-14

Verhaal:

het slippertje
Het slippertje

"Annie, de post! Kijk jij even of er wat bijzonders bij is?"
"Niets bijzonders, Leo. Volgens mij is het allemaal reclame, o nee, hier heb ik een aparte enveloppe, even kijken......een uitnodiging van Piet en Thea, die vieren hun twaalfdenhalfjarige bruiloft. Zij nodigen ons uit voor een avond met alleen kennissen, dus zonder familie.
Nou dat is leuk, vind je niet? Wat voor japon zal ik aandoen, Leo?" "Weet ik veel, of ík dat moet beslissen".
"Het vervelende is, dat zij al mijn jurken wel kunnen uittekenen. Mag ik een nieuwe kopen, die dan gelijk goed is voor de schouwburg?", voegt ze er tactisch aan toe.
"Je weet, dat hoef je aan mij niet te vragen, je werkt er zelf voor".
"Ja maar, jij bent toch een beetje mijn "baas", dat vind ik een prettig idee, dat weet je, dus je vindt het goed?".
"Natuurlijk, ik vind het leuk als je een beetje kan pronken, al heb je dat qua uiterlijk niet nodig, want alles staat je goed. Die japon moet zeker ook nog bij mijn pak passen.
Het is over tien dagen, dus je hebt nog even de tijd".

Laat ik u vertellen, dat wij vijf jaar zijn getrouwd, als dertigers. Wij hebben wel al diverse relaties achter de rug, maar wij hebben nu gevonden wat wij bij de andere contacten misten. Wat het precies is kan ik niet duiden; laten we het houden op chemie, of "echte" liefde. Bovendien houden wij het losse vrijersleven voor gezien.

We zijn in het weekend naar de stad geweest en zij heeft, na veel twijfelen, een keuze uit de vele japonnen gemaakt.

"Als Thea nu maar niet iets dergelijks aan heeft of misschien nog erger, dezelfde, dan is de aardigheid van de hele avond er voor mij af".
"Zo kan je nog wel meer problemen verzinnen, in plaats van dat je dan blij bent, dat zij dezelfde smaak als jij hebt. Jullie vrouwen willen altijd uniek zijn. Echte mannen interesseren zich daar niet voor, dat zie je het beste in het leger, padvinderij en muziekcorpsen".
"Maar als er een vrouw is, die er een beetje apart uit ziet dan zijn alle mannenogen gericht op die éne en strijden jullie allemaal om haar aandacht. Wij zitten nu eenmaal anders in elkaar en gelukkig maar, anders werd het maar een saaie boel", repliceerde Annie.

De dagen vlogen om, als je samen een baan hebt helemaal, en vanavond is het dan zover.

"Als we om half negen daar aankomen is het vroeg genoeg, dus laten we nu maar gaan, Annie".
" O ja, Leo, drink jij niet teveel hé en drink in ieder geval voor we naar huis gaan een kop koffie".
"Ja, ma!".

Zij weet, dat als ik eenmaal aan de borrel ben, ik moeilijk kan stoppen. Niet dat ik dan vervelend word, maar wel wat openhartiger in mijn uitspraken, hetgeen niet altijd in goede aarde valt.
"Vergeet jij het boeket bloemen en de fles champagne maar niet, anders staan we voor joker".

Thea stond al aan de deur: "Hallo, jongens kom er in, fijn, dat jullie er zijn en ‘bedankt voor die bloemen’, zoals de Paus zou zeggen, en voor de champagne, een goed merk zeg, jullie hebben er wel verstand van. Kom binnen, de jongens (haar zoons van zes en acht jaar) heb ik al naar bed gebracht".
Binnen was het al een druk geroezemoes, een stuk of tien paren, dus een man of 20.
Piet en Thea hadden de kamer uitgeruimd en langs de wanden stoelen geplaatst, zodat er gedanst kon worden. Het grote licht lieten ze uit, alleen aan de wand in de rondte hingen schemerlampjes; een sfeervol geheel. De dames komen dan ook romantischer tot hun recht, zo werkt dat nu eenmaal.
Een paar bekenden waren er, maar ook een paar stellen, die we niet kenden. Na het voorstellen, wat ik altijd een vervelende ceremonie vind, want die namen onthoud ik nooit, gingen we zitten. Iedereen was er nu.

Piet: "Ten eerste bedank ik iedereen voor de felicitaties en de attenties. Verder hadden wij het zo gedacht, als jullie het niet erg vinden, slaan we de koffie in de kamer over, dat is zo’n rompslomp.
In de keuken staat koffie klaar, gebak en sandwiches voor de liefhebbers. Thea ziet wel wie naar de keuken gaat en zij zal daarbij helpen.
Hier staat een tafel met dranken. Als jullie even langs lopen dan zal ik hier aan jullie wensen voldoen; ook moedig ik zelfbediening aan".

Piet zet de muziek zachtjes aan. Vier luidsprekers, in elke hoek van de kamer één, dus quadrafonisch geluid. Er werd druk gepraat, kennis gemaakt met onbekenden en veel gelachen, kortom een prettige sfeer!
Een speciale vriend van Piet is Bob, een vertegenwoordiger in Perzische kleden etc.; een vrijgezel. Ook Joop onderscheidt zich van de rest, als een vlotte prater en een gesoigneerde vlotte jongen, getrouwd en ook twee kinderen. Zijn vrouw is een nogal rond, gevuld type met een flets gezicht, terwijl je bij hem juist een vlot, slank modern typetje zou verwachten.

Na een uurtje of anderhalf werd het een beetje warm in de kamer, ook al stonden de ramen open. Er werd inmiddels druk gedanst en de drank liet zich in het gedrag zo langzamerhand ook niet onbetuigd. Er werd dichter tegen elkaar aan gedanst en soms leek het of de een de ander quasi in de gaten hield.

Ik observeerde zo het geheel, een kamer vol dertigers, die steeds zwoeler werden en sommigen al licht beneveld, onzin kletsend, en om niets lachend feest vierden.
Sorry, zo ben ik nu eenmaal. Ik kan het niet laten om af en toe zo beschouwend afstandelijk het geheel te observeren. Ik denk dat iedereen dat wel eens heeft, als hij zich niet helemaal opgenomen voelt in de groep.
Sommigen irriteert dat een beetje, alsof ik dan een stille getuige ben en zij voelen wel aan waarom.

Er werd dan ook steeds zwoeler gedanst. Ik zag dat Bob, de vertegenwoordiger, met "mijn" Annie danste en haar nogal klef vasthield en in haar nek wilde kussen. Annie lachte en was nogal uitbundig, de sherry was daar ook debet aan en zij weerde hem niet af.
Joop, danste met Thea, zó verliefd, dat het lichamelijk contact verticaal geen onderbreking kende. Piet zag dat ook, maar liep naar de keuken toen hij dat zag en hij merkte, dat ik hém observeerde.

Je zag, dat het individueel bewustzijn verzwakte en plaats maakte voor een soort groepsgevoel, zoals van iedereen doet het, dus is het geoorloofd.
De aangeleerde moraal wordt dan diffuus.

Er werd even gepauzeerd en Joop stond op en begon een paar moppen te vertellen, maar die smoorden in het geroezemoes van het gezelschap.
Hij wilde zeker zijn vlotte praatjes vertalen in voor hem leuke moppen, maar daar zat kennelijk niemand op te wachten.
Ik maakte gebruik van de gelegenheid Annie te zeggen, dat zij wel wat meer afstand kon houden met dansen, vooral met Bob, die graag de privacybarrière doorbreekt. "Zo, je bent dus jaloers, je denkt toch niet, dat ik hier drukte ga maken om zoiets. Je weet dat ik een vent wil die voor mij vecht, maar in dit geval kan ik mijn eigen boontjes wel doppen". "Zullen wij zo dansen?" Ik had het nog niet gezegd of prompt kwam Bob Annie weer halen om te dansen. "Sorry," zei Annie plagend tegen mij "de volgende dans ben jij aan de beurt".

Ik had de pest in, waarom doet zij dat op die manier, vroeg ik mij af. Ze had hem nu toch kunnen weigeren of was dat toch het vrouwtjesgedrag, het tarten, uitdagen om te kijken hoe vér ze kon gaan?
Waarom maak ik mij eigenlijk ook druk. Waarom krijg ik het gevoel van wraak. Van haat, ik weet toch, dat zij het niet meent, want wat moet zij met zo’n patser.
Men zegt, dat jaloezie een minderwaardigheidsgevoel is, maar dat is het bij mij niet.
Het is, dat zij in mij is genesteld, zodat zij daarom niet alleen een object buiten mij is, maar ook deel van mijzelf is.
Hij eigent zich dat toe en dat raakt mij persoonlijk. Daarom verzet ik mij daartegen.

Ik vroeg Ria, de vrouw van Joop, ten dans. Wij dansten en keken beiden eigenlijk meer naar de anderen dan naar elkaar.
Ik zag dat Thea even naar boven ging kijken of de kinderen sliepen. Joop pakte bij de tafel een dubbele cognac en dronk die een beetje nerveus, in één slok op, terwijl je cognac moet nippen. Direct daarna glipte hij de deur uit en zag ik hem de trap op gaan. Automatisch zochten mijn ogen waar Piet was, die het ook zag, maar de keuken inging, terwijl hij volgens mij had moeten ingrijpen. Ik kon niet nalaten om op mijn horloge te kijken en er op te letten wanneer Joop terugkwam. Het duurde achttien minuten, waarna hij met een nogal rode kop tussen de paren in schoof en opnieuw naar de tafel ging om wat te nemen. Hij had gezien dat ik op mijn horloge keek, hij schrok en keek mij met minachting aan.
Vijf minuten later kwam Thea binnen, nadat zij naar het toilet was geweest, en ging direct naar de keuken voor een kop koffie en ik hoorde haar tegen Piet zeggen: "de kinderen slapen, Piet", maar Piet liep zonder te reageren de kamer in naar het tafeltje en nam een borrel....
Daarna ging Thea de kamer in en klapte mij af van Ria en wij dansten verder. "Ik hoor, dat je kinderen door de herrie heen slapen, maar ja het is al twee uur, Thea; morgenstond heeft goud in de mond!".
"We gaan nog wel even door Leo, Piet wil niet dansen, wat die heeft weet ik niet, die zit maar in de keuken" Ze wilde dichter tegen mij aan dansen, maar ik had een aversie tegen haar lichaam, dat volgens mij, Piet zonet verraden heeft. "Ik ga een kop koffie halen, want over een uurtje gaan we naar huis " zei ik, want met die walging, die ik voelde, wilde ik niet verder met haar dansen.

Volgens mij zit de psyche in je hele lichaam. Angst voel ik ook in mijn hartstreek. De primitieve mens meende ook, dat hun gedachten daar zetelden. Vandaar mijn gevoel van lijfelijke afkeer zonet, dat verzin ik niet, dat is er.
Zo ging het ook met Joop en Thea, als je de drift niet beheerst neemt het beslag van je en krijgt het een dwangmatig karakter, wat elke drift eigen is. Er is dan geen besef meer van burgerlijke afspraken.
Als je dat niet beseft en het niet transformeert in een functioneel doel, leeft het puur zichzelf uit en word je zelf lijdend voorwerp.

Het werd nu tegen drieën en je merkte, dat de geest uit de fles was. Iedereen was moe en er trad langzaam een kentering op in de stemming. Het werd tijd om op te breken vóór het feest misschien een anticlimax kreeg.
Piet was kennelijk nú naar de kinderen gaan kijken en ja, daar kwam hij aan en ging bij de anderen staan. Hij was nogal stil en keek minachtend naar Joop en vroeg of er nog belangstelling was voor koffie....
Ik stond op en ging in het midden van de kamer staan, vroeg de aandacht en nam het woord: " Piet en Thea: ik wil hier, mede namens de anderen, jullie hartelijk danken voor de gezellige avond en wensen jullie de volgende twaalf en een half jaar ook een fantastisch huwelijksleven toe. Wij zullen dan graag op jullie feest van de zilveren bruiloft komen. Allen een behouden thuiskomst en dank voor jullie aandacht".

Iedereen nam, al dan niet gemaakt, luidruchtig afscheid van elkaar en hoopten elkaar weer eens gauw te treffen.
Thea was nogal mat en rustig, om niet te zeggen stil. Ze zei: "Sorry, ik ben nogal moe van alles."
Bij mij kwam het gezegde op van "na het paren zijn alle dieren droef", maar dat kon ik natuurlijk nu niet zeggen.

Toen we thuis waren praatten we nog even wat na. Ik zei, dat ik geen zin had om nog eens bij Piet en Thea zo’n avond mee te maken. "Laten we nu eerst maar gaan slapen en morgen hebben we het daar nog over."

De andere ochtend, nu ja, het was bijna middag, toen we aan de koffie zaten, zei Annie: "het gaat zeker over mij, het is zeker mijn schuld, maar je moet wel beseffen, dat ik geen bezit van jou ben. Als ik wél wil gaan, dan heb ik daar de vrijheid toch toe?".
"We moeten het dan wel hebben over vrijheid in gebondenheid. Ik dacht dat wij dat samen ook willen. Goed, dan stel ik het zo: wat vind jij van de situatie?"
"Wat voor situatie?"

Ik vertelde haar wat ik gezien had, waarvan zij niets van had gemerkt.
"Nou ja, dat gaat ons toch niets aan?" "Dat zeg je ook tegen beter weten in, denk je dat ik met die wetenschap, gewoon bij hen op visite kan gaan zitten. Laten we het maar eens afwachten hoe het verder verloopt."
Over de feestavond werd verder niet meer gesproken.

Veertien dagen later kwam ik Piet in de stad tegen. Ik nodigde hem uit om een pilsje te pakken bij Heinekens Quelle, een café hier om de hoek. "Oké," zei Piet.
"En, hoe is het Piet, je weet wel wat ik heb gemerkt, die avond".
"Het zit helemaal fout, Leo! Thea is straalverliefd op Joop en andersom hetzelfde. Ik begrijp er niets van. Het ging altijd goed met ons, ook met de kinderen en nu is het een chaos". Hij vervolgde " Ik zou hem kunnen vermoorden, ik zit vol wraakgevoelens en ik sta niet voor mijzelf in - - hij is in mijn heiligdom geweest - -, snap je dat, Leo?
"Ja, ik begrijp wat je bedoelt, maar zij heeft hem toegelaten en jij had het kunnen voorkomen! Jij had toen een daad moeten stellen toen je zag dat hij naar boven ging. Ik begrijp dan ook niet, dat je niet direct ingreep toen je het zag. Je weet, dat je op dat moment niets deed, dat is ook een handeling. Het maakt je medeverantwoordelijk voor de gevolgen!
"Dat kon ik niet doen, dan was de hele avond verpest". "Ja, daar maakte Joop gebruik van en... of déze situatie niet erger is! Thea had ook verwacht, volgens mij, dat jij ingreep, dat wil een vrouw van haar man. Die wraakgevoelens, die je nu hebt, dat is eigenlijk een zelfverwijt, die je nu op hem richt. Wees eerlijk tegenover jezelf! Grijp tijdig in, en een vrouw zal je daar dankbaar voor zijn, omdat zij dan weet, dat je om haar geeft. Men is in een samenlevingsverband vrij in gebondenheid. Anders stelt het samenzijn niets voor, en wat nu?".
"Ria, Joop z’n vrouw is helemaal doorgedraaid, haar hele leven is voor haar ingestort. Van de week lag zij zelfs in het gras langs de weg waar hij altijd over rijdt naar zijn werk en gooide stenen naar zijn wagen". "Volgens mij is dat een terugval in tienergedrag uit onmacht en heeft zij professionele hulp nodig. Wat doe jij nu, je zal toch een oplossing moeten vinden". "Zij willen, dat ik bij Ria intrek, dus partnerruil, maar ik voel niks voor Ria en ik hou toch nog van Thea". "Piet, dat moet je dan duidelijk stellen en haar de keus laten voor jouw en de kinderen te kiezen of voor Joop, maar doe iets! Piet, hou me op de hoogte, als ik iets voor je kan betekenen in deze kwestie dan zeg je het maar. Over veertien dagen zie ik je weer, laten we hier afspreken om twee uur". "Oké".

Thuisgekomen vertelde ik Annie, dat ik Piet gesproken had en wat er aan de hand was en dat hij die avond had moeten ingrijpen, leuk of niet!
" Piet ziet dat nu ook in." "Nou," reageerde Annie, "je hebt mij ook wakker gemaakt, vroeger noemde ze dat geloof ik "het hellend vlak", dat is een waarheid als een koe. Ik ben achteraf blij, dat jij direct reageert als je iets merkt, ook als is dat op zo’n moment niet leuk. Ik hoop, dat het nog goed komt met Piet en Thea".

Op de afgesproken tijd ging ik naar "Heinekens Quelle" en ik zag Piet al zitten. "Hallo Piet, hoe is het"
"Ik heb toen ik thuis kwam Thea voor het blok gezet, dat zij moest kiezen. In ieder geval, dat ik Joop niet meer in huis wilde zien. De jongens, die het hoorden, kwamen naar mij toe of ze zeggen wilden: ‘wij willen die andere man ook niet’.
Jij hebt mij daartoe aangezet, ik moest iets doen. Thea werd kwaad en liep de deur uit. Ik vond ook dat er professionele hulp moest komen en heb gelijk een relatiedeskundige gebeld voor een afspraak.
Gelukkig troffen we een goede, die zij ook accepteerde, als neutraal!
Hij heeft ons eerst ieder afzonderlijk ons verhaal laten vertellen. Ook de kinderen heeft hij apart op een speelse wijze gepolst hoe zij een en ander ervaren.
Volgende week heeft hij een gesprek met ons samen".

Door omstandigheden sprak ik Piet pas na twee maanden weer.
"Nou Piet, al wat gevorderd? Zijn jullie nog bij elkaar?"
"Het is goed, dat we een derde erbij hebben gehaald. Het is nu zo dat die relatiedeskundige eerst elke veertien dagen een gesprek met ons had en nu één keer per maand. Thea ziet nu ook in, dat ze het de kinderen niet kan aandoen. We moeten van hem eerst een half jaar separaat slapen. We gaan overdag gewoon weer onze gang zoals het daarvoor was. Joop heeft overplaatsing gevraagd en gekregen en woont nu in een andere provincie hier ver vandaan, zodat er ook geen toevallige ontmoeting voor de hand ligt.
Volgens mij komt het nu wel weer goed. Ik heb haar gezegd, dat ik die avond had moeten ingrijpen. Ik begrijp nu ook, dat zij zich miskend heeft gevoeld en we samen deel hebben aan de ontstane situatie.
We richten ons samen weer op een goed samenzijn, zonder verwijten."
"Nou Piet, dat klinkt positief, als jullie er aan toe zijn dan nodig je ons maar voor een visite uit. Wij hebben begrip voor jullie situatie en we zullen het daarover niet hebben, tenzij jullie dat zelf willen.
Het beste, en doe de groeten aan Thea en de kinderen."

Aantal keer bekeken: 3546
Waardering: 4.20 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 51 bezoekers online