Lees het verhaaltje: ik liet me verleiden 1 op verhalenlezen.

ik liet me verleiden 1.

U leest om dit moment het verhaal ik liet me verleiden 1 gepost door d. Dit verhaal is gepost in de categorie erotische verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar erotische verhalen?
Categorie: erotische verhalen
Gepost door: d
Gepost op: 2010-7-13

Verhaal:

ik liet me verleiden 1
Mijn nieuwe werkomgeving ademde naar stress en spanning. In het begin dacht ik dat het met het feit te maken had dat ik daar een nieuweling was en het dus vrij normaal was zoals op iedere andere werkplek waar je nieuw bent. Maar ik had me erin vergist en kwam er al snel achter dat het niet daar aan lag. Het was de plek zelf, oftewel de mensen en de cultuur er om heen. Ik deed mijn best om mijn hoofd "cool" te houden en vooral niet op mijn tenen te gaan lopen, ook al was het tegenovergestelde soms onvermijdelijk.

Katarina, de vrouw die met drie andere vrouwen en een man met mij samen in kantoor zat, zorgde voor enige ontspanning en verademing. Haar bureautafel stond aan de andere kant van de kamer, lijn tegenover me. Van tijd tot tijd dwaalde ze met haar subtiele maar toch discrete blik van haar computerscherm af en keek mij enkele momenten boven de rand van haar monitor aan. Het gebeurde spontaan maar toch met enige regelmaat, elke twee à drie minuten in mijn beleving. Wellicht met een innerlijke vrouwelijke "timing" of gewoon intensief op zoek naar het moment dat onze blikken elkaar zouden kruisen. Ook al bloosde ze elke keer dat ze in haar geheime spel er in slaagde om mijn ogen te ontmoeten en mij recht in de ogen te kijken, deed ze dit vele keren per dag, opnieuw, opnieuw en opnieuw. Ze merkte bovendien vanaf de eerste keer al dat ik haar aandacht geschenkjes prettig vond, want elke keer dat onze ogen elkaar kruisten, kwam er op beide gezichten een glimlach. Zij maakte er een "hide and seek" game van.

Ze merkte eveneens dat ik vanaf het moment dat ik in het bedrijf kwam werken, tijdens de lunchpauze bewust afzondering op zocht. Het duurde maar enkele dagen tot ze een keertje onderweg naar de kantine opeens aan mijn zijde liep.

"Ik heb me vanochtend een kwartier verslapen en had net niet genoeg tijd om mijn lunchbroodjes te smeren. Heb je er bezwaar tegen als ik samen met jou ga lunchen?" Vroeg ze.
"Nope", zei ik. "In tegendeel... lijkt me gezellig".

In de kantine pikten we beiden broodjes gezond en wat te drinken op. In plaats dat ik een vrije tafel voor ons tweeën ging zoeken, draaide ik me om en liep langzaam richting de buitendeur. Ik liep net langzaam genoeg dat het er net niet op leek dat ik op haar wachtte of nog erger; dat ik iets van haar verwachte. Ik gaf haar slechts de kans om na bij de kassa betaald te hebben, mij op een natuurlijke wijze en zonder haast in te kunnen halen. Katarina volgde uiteraard alsof het vanzelfsprekend was.

Vanaf dat moment wist ik het helemaal zeker dat haar broodjes verhaal slechts een smoesje was, dat ze die vast nog in haar tas had of ze haar broodjes op die dag bewust niet eens mee nam. Zij had het wellicht zorgvuldig van te voren gepland, hoogstwaarschijnlijk de nacht ervoor of zelfs een paar dagen ervoor. Het lag er dik bovenop dat geen van ons beiden behoefte had om andere collega's om ons heen te hebben. We wilden allebei naar buiten, ergens rustig alleen met zijn tweeën zitten. Katarina was op een verkenningstocht en ik deed haar mijn deur open. Ik liet haar merken dat ik haar mocht en liet haar nieuwsgierig mijn wereld binnen wandelen. Verder niets.
Iedere uitleg aan haar over mijn eigen kijkgedrag, was volstrekt overbodig, want zij wist dat ze zelf minstens net zo veel aan mij had uit te leggen. Voor mij zou dit sowieso geen enkel probleem zijn want ik was toch vrijgezel. Zij niet. Zij was getrouwd, en het was een bekend gegeven. Zij vermeed iedere mogelijke aanleiding voor verklaringen en dat was op zich goed zo.

De lunchpauze vloog zo voorbij. Net als iedere andere lunchpauze die in de dagen en weken erna volgde en Katarina met mij samen ging lunchen. Het enige verschil was dat wij bij iedere nieuwe lunchpauze spontaan steeds verder in dat grote businesspark bosje verdwaalden, alsof we voortdurend op zoek waren naar "net dat mooiste bankje", onder de mooiste boom, waar de meeste zonnestralen op vielen. De waarheid was dat we allebei het liefst uit die omgeving weg wilden, ergens waar we helemaal alleen konden zijn en waar niemand ons kende, noch ons kon zien.

We werden stiekem op elkaar verliefd.

Op een goede vrijdagmiddag vroeg Katarina of ik haar die avond met een paar verslagen en planning schema's kon helpen. Ze legde uit dat ze in die week nog niet alles klaar had, een en ander mee naar huis moest nemen- en het allemaal dit weekend nog af moest.
Ook al had dit niks rechtstreeks met mijn eigen werk te maken en ik haar bovendien op haar eigen vakgebied niks wijs kon maken, stemde ik enthousiast toe. Ik ging er immers van uit dat dit slechts een nieuw smoesje moest zijn, met als doel om een volgende stap te zetten betreffende onze omgang met elkaar. Haar moeite en pogingen waardeerde ik ten zeerste en ik wilde haar in geen enkel opzicht tegenwerken of afremmen.
Zij was een intelligente vrouw en het kwam niet eens in mij op om haar vragen te stellen als: "maar hoe zit het thuis? Wat zal je man ervan vinden als ik vanavond naar je toe kom of jij zelf vanavond weg gaat? Ga je hem vertellen dat je naar mij toe gaat"?

Helemaal niks.

Ik vertrouwde op haar instinct, haar zelfbewustzijn en haar intelligentie. Ik vertrouwde erop dat zij haar zaken op orde had en haar eigen huiswerk netjes deed. Zo kwam ze toen bij mij over althans. Zelfverzekerd en slim. Het leek er op alsof zij wist wat ze wilde. Het was tenslotte haar eigen missie en ik was tot op dat moment nog steeds de toeschouwer en een passieve medespeler.

Half acht 's avonds was ze al bij me. Even later en met een wijntje erbij die ik voor ons inschonk, haalde ze haar werkmappen een extra bundel papierwerk uit haar tas en legde ze die op tafel. Het was een formaliteit om het voor ons allebei wat makkelijker te maken, ook al wist ze vooraf dat haar papierwerk, op die avond, door geen van ons tweeën bekeken zou worden. Hoewel ze met haar ideeën en wensen vastberaden was, was zo'n formaliteit voor alle zekerheid toch even nodig, want zij wist nog niet helemaal hoever ik zelf op dat gebied was. Want stel dat ik haar een signaal gaf van: "laten we eens naar dat papierwerk van jou kijken", dan was dat voor haar in ieder geval een gezichtsverlies redding. Iets waar mannen nogal laconiek over kunnen doen, maar vrouwen per definitie als een "must" beschouwen. Maar zo ver zou het niet komen. Dit wisten we allebei al een tijdje van tevoren.

Op die avond was ik een stille en passieve getuige van haar observatiekunde en haar aftasten expertise... en dan wel "in vivo".

Zij liet mij weten dat haar man een weekje in het buitenland zat en dat zij voor die avond een vaste oppas geregeld had die tot in de ochtend zou blijven. Ze vertelde mij vrolijk over haar kind en stelde mijn interesse vragen over haar leven en vooral haar persoon stiletjes op prijs. Onze gesprek was verder rustig en ongedwongen. Onze ogen waren geketend aan elkaar en lieten elkaar niet meer los. Op sommige delen van de avond hoorden we elkaars woorden niet meer maar zagen we slechts elkaars lippen in "slow motion" bewegen. Ik realiseerde mij dat er een vrouw in mijn huiskamer aanwezig was en ik met haar volop aan het communiceren was. Wij voelden ons allebei licht gespannen maar op een vreemde manier wel op ons gemak. Het voelde wederzijds vertrouwd.

Katarina had een stoer jongensachtig koppie, een doordringende, bijna intimiderende blik in haar ogen, die wellicht vele mannen en ook vrouwen soms ietwat onzeker maakte. Bij mij wekte het geen onzekerheid maar tintellingen. Tintelende spanning dat eerst bij mijn voeten begon en dan via de voorkant omhoog liep en net ietsje boven mijn knieën van beide kanten een gesynchroniseerde bocht maakte en dan via mijn billen, mijn ruggenmerg en tenslotte mijn nek, waar de spanning zich tot een warme roes transformeerde, uiteindelijk de top van mijn schedel bereikte. Ik voelde het in mijn haar. Van daar uit viel het als een sluier over mijn hele lijf, dat mij van de grond tilde en me deed zweven. Zo voelde het.

Katarina had zeer mooie en symmetrische gelaatslijnen en vooral mooie volle lippen. Ze had een lang gestrekte nek, wat smallere borsten dan een gemiddelde vrouw, maar haar borsten waren wel vol en mooi gevormd. Ze had wat bredere, zeer vrouwelijke verleidelijke heupen die door haar strakke spijkerbroek extra geaccentueerd werden. Wat haar nog vrouwelijker en aantrekkelijker maakte. Katarina was een mooie jonge en slanke vrouw. Dit was wat ik van buitenkant zag. Maar ik wilde weten wie Katarina echt was. Ik wilde haar ontdekken, haar laag voor laag ontkleden en naar haar binnenste kijken.

Hoewel zij een heel knappe vrouw was, waren het juist haar ogen die al enkele dagen en weken door me heen zaagden. Katarina was er vanaf dag één al zeer van overtuigd dat ik haar wenste, aangezien ze voor mijn gevoel met haar ogen rechtstreeks in mijn ziel kon kijken. Ik wist ook dat dit wel waar was, want ik liet haar toe. Ook op die avond.

Ik voelde mij als een vlieg in een spinnenweb gevangen, in de netvliezen van haar ogen en ik genoot volop van het idee dat de rollen dit keer omgedraaid waren, dat zij de jager was en ik haar prooi. Het idee al, dat je al dat lastige en ingewikkelde versier mannenwerk, een keertje door een vrouw zelf laat doen, maakte het voor mij extra spannend natuurlijk.

Ik liet me door Katarina verleiden.

Wij waren al twee flessen wijn verder. Op de achtergrond speelde zachtjes muziek en er brandde nog wierrook. Haar aanwezigheid vond ik wel spannend en ik stelde het moment van genoot zo veel mogelijk uit door zelf passief te blijven. Misschien gebeurt straks helemaal niets. Ik stelde hoe dan ook haar gedoeld op proef door te willen zien of zij bereid was om zelf ook de volgende stappen te nemen. Ik was vooral benieuwd naar hoever ze wilde gaan, ook al had ik wel vermoeden dat ze best ver wilde gaan. De vraag was altijd nog, of ze ook een 'eind-zet' aan zou durven als het er op aankwam.

Of was dit voor haar slechts een uitdagingspel om te kijken of ze mij gek genoeg kon maken en mij vervolgens als een triomf achter zich aan zou laten rennen, met een ultieme bewijs dat ik maar de zoveelste man ben die naar haar behoefte op 'stand by' komt te staan en zij zelf vervolgens uit het spel zou gaan stappen?

Deze mogelijkheid ging er ook nog in de lucht. Een mogelijkheid die normaal bij elke man op zijn zenuwen werkt, maar voelde op die avond hoe dan ook zeer onwaarschijnlijk. We waren toch al ver gekomen voor zoiets en dit had ze bovendien al veel eerder kunnen proberen, met vrijwel dezelfde effect.

Ook al was zij niet mijn eerste noch de laatste getrouwde vrouw relatie, wilde ik haar voor geen seconde de indruk geven dat ik zelf op een affaire met een getrouwde vrouw uit was. En dat was ik ook niet. Het maakte mij in principe niet uit of zij getrouwd was of niet. Het maakte het wel iets spannender dan het normaal het geval zou zijn. Dat wel. We wisten dat we allebei met iets bezig waren, wat voor de beschaafde buitenwereld fout was en het eigenlijk niet mocht.

We lagen op de vloer met slechts de wijn glazen tussen ons. Onze gezichten waren op maar 25 centimeter afstand van elkaar. Het leek er op alsof Katarina op een zoen wachtte, maar ik besloot om het toch maar niet te doen. Ik wilde haar nog even ermee plagen.

"Alex, wat vind je van mij"? vroeg Katarina opeens.
"Wat ik van jou vind? Hmmm... laat 's even kijken wat ik van jou vind. Wat vind ik van jou? Hmmm, ja, nou..."
"Ja", verzuchte Katarina nieuwsgierig, "ik wil graag weten wat jij van me vindt".
"Hoezo, was je van plan om straks aan mijn kontje te zitten, dat je zoiets vraagt? Nee toch". Zei ik pesterig.

Katarina schoot in lach. "Haha, misschien dat ik straks wel aan je kontje zit!... Nee, echt serieus, wat vind je van mij?" Vroeg ze opnieuw. Ze keek me aan, doordringend en afwachtend.

Ik keek haar aan en met een glimlach. Door de roosblauwe warme lucht tussen ons, stuurde ik haar in mijn gedachten een antwoord op: "kijk schat, zo ziet het er uit als je gaat versieren, valt zeker niet mee wanneer je de rol van een man op jezelf neemt, een hele klus is dat, hé?! Klaar voor de volgende ronde snoepki?"

Ik stond op en begon het huiskamer tafeltje spontaan af te ruimen. Katarina keek verbaasd. Het was wellicht al twee uur na middennacht, mijn benen en schouders werden stijfjes, ze deden even zeer en ik was moe. Katarina bleef nog op de vloer zitten en in twijfel. Ik zag aan haar gezicht lichte frustratie terwijl ik met mijn handen vol met spullen grinnikend naar de keuken liep. De jaagster stond nu oog in oog met haar prooi en in de war. Haar reddingswapen lag er gelukkig nog wel daar op de tafel maar ze kon er geen gebruik meer van maken. We hadden beiden wellicht net een borrel te veel op.

"Wie is er nu aan de zet? Waarmee moet ik hem killen?"
Ze keek rond, "heeft ie ook een knuppel ergens in huis?" hoorde ik haar denken.

"Je mag op mijn bed gaan slapen vannacht. De lakens zijn al verschoond. Ik slaap hier in de huiskamer op de bank", zei ik.
"Oké", zei ze vlot en zonder enkel bezwaar. Ze verdween vrijwel meteen in mijn slaapkamer, alsof ze daar al talloze keren eerder logeerde.

Ik ging als eerste de badkamer in om m'n tanden te poetsen en liet daarna het licht in de badkamer nog aan staan, al wetende dat als ik eenmaal in de huiskamer de lichten uit deed en in bed lag, zij eveneens naar de badkamer en naar de wc wilde. Ik legde nog een nieuw verpakte tandborstel onder de badkamerspiegel voor haar klaar. Even later toen ik al onder mijn slaapzak op de bank lag, hoorde ik inderdaad de deur van de badkamer open gaan, en tien minuutjes later dat vertrouwde klik van de badkamer licht schakelaar. Ze deed de badkamerdeur weer zachtjes dicht.

"Alex, weltrusten", riep ze op de terugweg naar de slaapkamer.
"Slaap lekker Katarina", riep ik haar terug..

Aantal keer bekeken: 30320
Waardering: 4.31 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Sex chatten met:

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 162 bezoekers online