Lees het verhaaltje: liefde delen op verhalenlezen.

liefde delen.

U leest om dit moment het verhaal liefde delen gepost door Julide Essgin. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Julide Essgin
Gepost op: 2009-2-26

Verhaal:

liefde delen
Eenzaam maar met een hart vol liefde voor de natuur loop ik langs het strand. Met mijn blote voeten in het koude water. Er is helemaal geen warmte te vinden in de woeste golven of in de trieste duinen. Toch heb ik het warm. Mijn wangen gloeien en mijn vingers tintelen. Mijn haren waaien wild omhoog, en uit mijn neus loopt water. Nee, mooi kun je mijn slordige uiterlijk niet noemen.
Ik hou van de natuur. En als je goed naar mij kijkt zie je dat ik niet ben versierd met glitter of glamour. Ik heb het niet zo op make-up, ik laat liever mijn natuurlijke schoonheid zien.

Elke morgen loop ik langs het strand. De ene keer in het water, de andere keer op het zand. Ik voel me dan alleen. Maar de verbintenis met de natuur geeft me dat ik geen eenzaamheid meer voel, maar pure liefde voor wat de natuur mij schenkt: de zoute woeste zee met haar stranden en haar duinen. En ergens daartussenin vind ik mijn rust. Niemand mag me storen. Het is mijn land. Mijn Waddenzee.

Ik dacht dat niemand de durf zou hebben mij ooit te storen. Maar ik had het mis. Op een stormachtige dinsdag liep ik door de duinen het strand op. Ik hoorde de wind ruisen. Het leek wel of de wind dit keer bozer was en me waarschuwde. Ik draaide me om en zag een jonge man op me afkomen. Mijn ogen stonden bang en mijn houding was afwerend. De jonge man liep naar mij toe en vroeg: “Ook aan de wandel?” Ik knikte en zei niets. Zonder de man nog een blik waardig te keuren, zette ik mijn wandeltocht voort. Ik lette niet op zijn indringende blik maar liep aan één stuk door.

Hij bleef naast me lopen.”Weet je dat ik jou hier vaker heb zien lopen? Je hoort bij dit gebied. Het lijkt wel of je dan één wordt met de natuur”. Daarbij gebaarde hij met zijn handen in de lucht. “Dank je”, antwoord ik wat verlegen. Het was het mooiste compliment dat ik ooit gehoord had.

Ik liep de duinen weer in en zag dat hij mij nog steeds achtervolgde. “Wat wil je nou van me?”, vroeg ik kattig. “Ik wou vragen of jij jouw liefde die je voelt voor de natuur met mij wou delen?”. Zijn vraag klonk niet meer dan als een fluistering in de wind. Mijn gedachten gingen razendsnel. Ik zou mijn liefde moeten delen. Delen met deze vreemdeling. Toch wou ik het een kans geven. Misschien voelde ik me toch eenzamer dan ik dacht.

Ik strekte mijn hand uit. Hij omvatte die met twee handen. Zijn handen voelden warm aan. Net als mijn handen. “Ja”, was mijn antwoord. “Alleen zul je mijn liefde moeten delen”. Hij lachte, een warme lach die mijn hart bereikte. “Laten we dat dan gelijk testen. We maken een strandwandeling op de dag van de liefde….”. De rest van zijn woorden verstomde in de wind,
want ook de natuur vroeg zijn aandacht oftewel haar liefde.

Aantal keer bekeken: 3333
Waardering: 4.59 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 140 bezoekers online