Lees het verhaaltje: meisje waar ik 6 jaar een relatie me had!! op verhalenlezen.

meisje waar ik 6 jaar een relatie me had!!.

U leest om dit moment het verhaal meisje waar ik 6 jaar een relatie me had!! gepost door jeffrey. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: jeffrey
Gepost op: 2009-7-30

Verhaal:

meisje waar ik 6 jaar een relatie me had!!
Dit is mijn verhaal!!!!!!!!!!!!!!

Dit is mijn verhaal over een meisje waar ik 6 jaar een relatie mee heb gehad!
Ik had geen idee dat ik zoveel van haar hield, totdat ze weg was. Het begon allemaal zo’n 10 jaar geleden.

We ontmoetten elkaar misschien dnek ik toen we 13 waren op chinese school, toen vonden we elkaar al leuk. Maar omdat we zo jong waren hadden we veel meer dingen aan ons hoofd.
We kwamen elkaar wel eens tegen op feestjes van vrienden, we flirtten altijd met elkaar als we elkaar zagen. Ik wist dat ik haar heel leuk vond maar durfde nooit een move te maken. Na een jaar of 2/3 kwamen we elkaar weer tegen bij een feestje van een vriendin, weer zaten we met elkaar te flirtten. Maar helaas hadden we toen allerbei al een relatie. Dus kwam er weer niets van. Dus ging er weer een half jaar voorbij, mijn relatie was inmiddels uit gegaan met een meisje (tracy) waar ik toen ook echt zielsveel van heb gehouden. Ik was er helemaal kapot van toen. Ik kon niet meer eten had nergens meer zin in. Ik bleef een paar maanden zo. Ik had nooit gedacht dat het me zo kon raken ( liefdesverdriet) Ik klom er weer uit, maar zat er nog wel steeds mee. Ben in de tussentijd met verschillende meisje gegaan, ik dacht dat dat hielp. Maar niet dus. Ik had toen ook een hele toffe vriend leren kennen, we waren elke samen aan het hangen, we poolden vaak gingen vaak uit. Ik heb met hem een jaar lang opgetrokken, voelde erg lekker. Geen zorgen, niets lekker feesten.!!!!!!!!!!!
En toen, toen kwam ik haar weer tegen na zo’n 1,5 jaar denk ik, ook weer bij een feestje. Ik voelde niet meteen weer wat voor haar, denk dat dat is omdat ik al een hele tijd geen liefde heb gevoeld wegens mijn relatie met het vorige meisje. Ze zag wel er erg leuk uit, ze was inmiddels wat ouder, 17 was ze toen denk, ik 18 denk ik. Maar ik kon geen gevoel meer tonen, wist wel dat ik haar leuk vond, maar ik wist gewoon weg niet hoe ik verliefd moest worden. We kletsen wat en het was leuk, mijn goeie vriend was er ook. Hij zag haar ook wel zitten en vertelde mij dat. Ik dacht bij mezelf ( ik probeer tog niets bij haar, anders was het allang gebeurt ). Dus die goeie vriend van mij ging achter haar aan, en met succes. Ze gingen daten en het leek leuk te gaan dacht ik met hun.
Maar op een avond belde ze mij!!!!!!!!!!! Ik schrok hier eigenlijk wel een beetje van, had het niet meer verwacht. Ze vroeg hoe het met mij ging, we hebben toen die avond erg lang met elkaar gesproken, tot een uurtje of 7 in de ochtend denk ik. Tijdens het gesprek vertelde ze mij dat het niet zo goed klikte tussen haar en mijn beste vriend. Ik schrok maar was stiekem ook opgelucht. We spraken al snel af om wat te gaan drinken. We hadden het gezellig, maar ik voelde niet zo heel veel. We spraken af om een dagje uit te doen, we waren met de trein naar Zwolle gegaan om een dagje te winkelen. We hadden het erg gezellig, tijdens de treinreis terug zoenden we elkaar, vanaf dat moment hadden we een relatie. Maar we waren niet verliefd op elkaar. Ik althans niet. We gingen inmiddels alweer een maand met elkaar ofzo, ik kwam bij haar thuis, ik vond dat nogal eng, wist niet wat ik moest verwachten. Maar alles ging wel okay. Ik werd netjes voorgesteld aan de familie, alleen ik wist niet of ik dit allemaal wel wilde, het ging allemaal veel te snel. Tog ging ik er mee door, want dit was wel het meisje waar ik al zo lang naar verlangde. We begonnen echt een relatie te krijgen, met alles erop en eraan. Ik mocht bij haar blijven slapen en zij bij mij. Maar ik voelde tog nog niet zoveel. We hadden nu al bijna een jaar met elkaar. De eerste problemen begonnen te komen, ik zag mijn vrienden niet meer en was eigenlijk elke dag bij haar. Dat vond ze fijn. Ik begon een gevoel te krijgen van’’ is dit nou echt wat ik wilde???’’ Ik begon weer meer met mijn vrienden om te gaan, we hadden daar dan ook erg veel ruzie over gehad!!!! Ook waren er destijds 2 meisjes waar ik mee omging. Dat vond zij niet leuk, we hadden daar dan ook wwel eens ruzie over. Maar voor mij was het alleen maar afleiding, zij vond het niet kunnen. Het was toen ook bijna uit gegaan. We zouden die zomer op vakantie gaan naar kreta, Tijdens de vakantie hadden we goed met elkaar gesproken, we zouden het weer proberen.
Het ging toen een tijdje goed tussen ons. We zagen elkaar vaak ondanks dat we allerbei het erg druk hadden, onze ouders hadden allerbei restaurants, dus moesten we altijd veel werken. Zij woonde trouwens in winschoten en ik in groningen. Zij studeerde nog, ik niet meer want dat was niets voor mij. Ik werkte veel bij mijn ouders rest. Maar het rest. Van mijn ouders ging toen ook slecht, zo slecht zelfs dat mijn ouders het rest. moesten sluiten. Dat bracht veel spanning tussen ons. Ik was vaak niet te spreken en deed afstandelijk tegen haar. Vond ze niet leuk, maar ze bleef bij mij, ondanks mijn vervelende trekjes. Ik ben toen een nieuwe zaak begonnen met mijn ouders steun. We hebben het toen samen opgezet. Dat was een leuke tijd, erg stressend maar wel erg ondernemend. Wat trouwens wel je relatie erg op de proef steldt. Ik had het maar druk met de zaak en zei met school en haar ouders helpen en mij helpen op de zaak. Het werd allemaal te veel voor haar. Ook had ze het niet makkelijk met haar thuis situatie, want ze kon het niet vinden met haar zus. We spraken veel over haar problemen thuis, dat ze het niet eerlijk vond dat het haar allemaal maar moest overkomen. Ik hielp dan ook met het werk wat ze deed bij haar ouders. We hadden het dus erg druk samen elke dag werken en weinig tijd voor elkaar. Maar ondanks alles zijn we die tijd door gekomen. We hadden nu denk ik al wel 4 jaar een relatie.
Met veel vallen en opstaan zijn we gegroeid, veel ruzie hadden we gehad. Maar we hebben wel heel veel aan elkaar gehad. Mijn liefde voor haar werd door de jaren heen wel sterker, alleen ik kon nog steeds niet echt voelen. We spraken dan ook vaak dat we verkeerd zijn begonnen, we zijn nooit verliefd geweest op elkaar. Dat stuk hadden we overgeslagen. Wat wel heel jammer was. We waren ook veel veranderd, zij is van dat onschuldige meisje uitgegroeid tot een zelfstandige meid. Ik was niet langer dat losbandige jonge die ik was. Ik was rustiger geworden. We hadden nog wel altijd veel ruzie, want we hadden veel mening verschillen. Ik irriteerde me aan haar en zij aan mij, als we ruzie hadden ging ik met spullen gooien( niet op haar ) en dat vond ze heel erg. Ik weet dat ik dat niet zou moeten doen. Heb er ook geprobeerd om dat te veranderen met succes en minder succes.
Ze is inmiddels afgestudeerd en heeft een baan gevonden, we hebben toen ook een huisje gehuurd in groningen. Alles leek mooi te gaan, we waren blij met onze huisje. Eindelijk een plekje voor onszelf. Vooral voor haar was dit een goeie stap, want ze had het erg moeilijk thuis. We hebben ons huisje naar ons smaak ingericht en we waren blij dat we daar eindelijk woonden.
We wonen er nu ongeveer 3 maanden, zij ging elke dag naar haar werk en ik naar de mijne. Ik zag dat ze het moeilijk had met haar werk, ze vond het zwaar om een fulltime baan te hebben. Ik irriteerde me dan ook aan haar dat ze alleen maar bezig was met haar werk. Ik deed het meeste in huis, de was het koken etc. Ik vond dat niet erg om te doen, vooral omdat zij het al moeilijk had met werk.
We spraken elkaar niet al te veel, ze was vaak moe. Ik was ook best wel stil omdat ik haar niet wou bemoeien met mijn zaken, want ze had het al druk genoeg. Zij vond ook dat ik niet genoeg met haar praatte. Maar ik had eigenlijk ook veel problemen, mijn zaakje ging ook niet goed, we hadden dus vaak stiltes, vaak zaten we dan maar voor de buis te hangen.
Op een dag kwam ik thuis van werk, zij was al thuis. Ze was eerder vrij van werk volgens mij. Ik had blijkbaar de achterdeur niet op slot gedaan, wat al vaker was gebeurt. Door mij en haar trouwens. Bij binnenkomst zag ik niemand ik riep haar en ze was in de badkamer, ze kwam eruit en het eerste wat ze zei was “ je hebt de deur weer niet op slot gedaan” op een nogal geirriteerde manier. Ik zei ‘’ ow, okay’’ en probeerde haar te omhelzen. Maar toen zei ze “ Niks okay, hoe vak heb ik het al gezegt dat je de deur moet sluiten als je als laatste weg gaat”. Op een nogal boze en beschuldigende manier. Toen knapte er volgens mij iets bij mij, wat ik al vrij lang niet meer had gehad. Ik reageerde nogal vel op wat ze zei, we zijn toen heel heftig ruzie gaan maken. We gooiden(woorden) van alles naar elkaar. Zij zei dat ik onverantwoord was en ik zei dat ze geen recht had om op mij te zeiken omdat zij precies hetzelfde was en dat zij niets in huis deed. Ik was zo boos geworden dat ik toen een tafel kapot heb geslagen. Dit sloeg in als een bom bij haar en ze zei” waarom doe je dit nou altijd”. Ik was blind van de boosheid. Ik vond het allemaal maar zo oneerlijk, en zij natuurlijk ook. Ik dacht bij mijzelf waarom moet ik hier alles doen en tog nog gezeik krijgen. Zij zegt dat ze alleen maar zei waarom ik de deur niet dicht had gedaan. Maar het was meer dan dat. Het was allemaal opgekropte emotie van mij en haar.
Ze heeft toen een vriendin gebeld en is bij haar gaan logeren. 3 dagen geleden waren we afgekoeld en hebben we het nog eens over gehad, we zouden beiden veranderen. Alles leek weer goed, voor mij althans. De volgende dag zijn we naar de film geweest, we kwamen thuis en lagen in bed. Ik voelde dat er wat was, de hele dag al. Ik vroeg het aan haar wat er nou was. Na wat gepraat kwam ze tot de conclusie dat ze het niet meer wou. Dat sloeg er wel in bij mij.
Ze zegt dat ze opnieuw wil beginnen voor haarzelf, ik snap dat wel. Maar het kwam wel heel verrassend al had ik al zoiets verwacht. Ze heeft het inmiddels al aan har ouders verteld, en ze kwam vandaag haar spullen haleen. Ik zit nu hier dit alles op papier te typen en afwachtend wat er straks gaat gebeuren.
Ik voelde me de afgelopen 2 dagen erg verdrietig en heb ook veel gehuild. Ik had het niet zo gewild. We waren het mooiste stelletje van ons vriendengroep. Ik realiseer me steeds meer dat ik eigenlijk niet zonder haar kan, het lijkt wel of ik bang word van het idee, dat ik niemand meer heb om naar huis te komen. Zij gaat bij een vriendinnetje wonen zegt ze.
Het enigste positieve van dit alles is dat ik me weer kan voelen. Huilen om verdriet, huilen om liefdesverdriet. Heel raar moment nu, ik heb de hele dag al deprimerend zitten doen. Naar verkeerde liedjes luisteren op youtube en denk veel aan haar. Ik denk dat ik haar straks weer zie, zou me benieuwen wat we tegen elkaar gaan zeggen. Hoe de spanning is, wat zouden we straks tegen elkaar zeggen. Eigenlijk wil ik tegen haar zeggen dat ik haar niet kwijt wil. Dat ik nu pas van haar kan gaan houden, dat ik nu pas weet wat ze voor me betekend!!!!!!
Ik weet alleen niet of ik dat wel kan en zou moeten doen, want ik denk wel dat het ons allerbei ook heel goed zou doen. Nieuwe mensen leren kennen, nog meer zelfstandig worden. Maar wat het meest overheerst nu is dat ik het enorm zonde vind. We hebben bijna 6 jaar met elkaar gehad, met vallen en opstaan, maar we waren de beste maatjes van elkaar. Ik kan me eigenlijk geen iemand anders indenken wat nog beter haar plaats kan in nemen. We hadden ook veel leuke momenten gehad. We konden wel super met elkaar lachen om de domste dingen. Ik mis het, ik weet niet of ze mij ook mist. Ik hoop het, misschien is het allemaal beter zo. Maar tog is het ontzettend jammer als het voorbij was.

Het is net of je een pot met goud vindt, maar het niet open kan krijgen. En nu het wel open gaat is het goud al gesmolten omdat het zolang heeft vastgezeten en verdampt is!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
29-juli 2009 om 16:30

Nou dit was het dan, ze kwam langs en samen met haar vriendin om de spullen op te halen, we bleven even op de bank zitten en de sfeer was cool, zij was cool. We omhelsden elkaar en ze zei dat alles wel goed kwam. Ik kreeg geen woord meer uit me, ik wist het echt niet meer, eigenlijks wel, dat ik haar helemaal niet wil laten gaan. Ze had een coole blik wat me weerhield om iets te zeggen.
Ze vroeg of ik even weg wilde gaan omdat het anders te moeilijk was als ik erbij was, ik ben weg gegaan, ik ben naar het parkje gegaan om een sigaret te roken. Ik voelde me eenzaam alleen, in de steek gelaten door het meisje waar ik nu pas in zie dat ik zielsveel van haar hou.
Bij thuiskomst waren alle spullen van haar weg, haar kleren haar foto’s. Ze is echt weg dacht ik bij binnenkomst, heel leeg is het huis nu. Geen energie meer. Haar energie is weg, ik blijf achter, alleen met een stukje papier wat ze me achter liet. Ik kan het me nog niet beseffen, ze is echt weg, zonder echt afscheid genomen te hebben. Dit voelt heel erg, nog erger dan bij de vorige x.

Ik sprak haar broertje vanmiddag nog op msn, hij kon het niet geloven. Hij vond het echt jammer, hij vroeg mij of ik er nog wat aan kon doen, ik heb gezegt dat ik het niet wist, toen zei hij “ KEREL, ER IS TOG GEEN YI ZONDER TW EN GEEN TW ZONDER YI MAN ??? “.

Aantal keer bekeken: 3788
Waardering: 6.78 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 311 bezoekers online