Lees het verhaaltje: mijn eerste liefde 2 op verhalenlezen.

mijn eerste liefde 2.

U leest om dit moment het verhaal mijn eerste liefde 2 gepost door Sarah Groeneveld. Dit verhaal is gepost in de categorie erotische verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar erotische verhalen?
Categorie: erotische verhalen
Gepost door: Sarah Groeneveld
Gepost op: 2008-10-27

Verhaal:

mijn eerste liefde 2
Er werd tweemaal op de deur geklopt. Mijn bazin streelde nog steeds mijn haar. Na 10 seconden en nog 3 klopjes van elk 3 korte dreunende bonken tegen hout, liep ze in grote passen richting de deur die ze niet lang daarvoor gesloten had.

"Wie is daar?" vroeg ze verveeld en neerbuigend. "Rob. De danseressen moeten zo op en volgens Mia wordt één van de meisjes nog gemist. Is ze daar?" ik keek naar mijn bazin die een ondeugende twinkeling in haar ogen kreeg en "Ja Rob, ze is hier" antwoorde. "Nou, ze moet opschieten, want ze moet zo op. Is ze al omgekleed?". "uhh..ja, ze is omgekleed ja, ze is er klaar voor. komt ammaal goed Rob" zei ze afwimpelend terwijl ze met haar ogen rolde. " "ok...komt ze dan zo naar buiten?". "Jahaa, ze komt zo! maak je nou maar geen zorgen over de dans-act, Bob, dat komt allemaal goed... het zijn trouwens niet eens jou zorgen om je daarmee bezig te houden , dus hou je alsjeblieft bezig met andere zaken, goed?.. het is toch ook niet jou terrein, BOb? hahaha. waarom hou je je niet gewoon met je eigen zaken bezig en laat de rest voor wat het is. ga nou maar naar de keuken en kijk wat daar kan doen, goed Bob, tot straks". " Ik heet Rob mevrouw en ik wacht wel even op haar... Dat had Mia gevraagd" De bazin leek nu echt haar manieren te verliezen "wat jij wilt ROB, maar ik kan me nou niet bezig houden met.dit. interessante.uh.gewauwel, want ik heb genoeg andere dingen aan mijn hoofd. zou je nu weer aan je werk kunnen? fijn dankjewel en tot ziens BOB."

Er viel een stilte en de bazin draaide zich zuchtend naar me om met een verveelde blik die zei, zo irritant... Ik glimlachte naar haar, maar uit beleefdheid. Alsof ik het begreep. Diep van binnen dacht ik: wat een arrogant Kutwijf is het eigenlijk. wat een tegenvaller. wat een gemeen loeder/hoer/slet!!!..... vlak daarna zeiden de geile emoties in mij: maar wel een heel mooi.. sexy en lekker kutwijf die erg lekker kan tongen en beffen. ohh, dat was zo lekker. ik keek haar nog steeds aan en ik voelde dat ik weer opgewonden raakte. mijn kutje begon te kloppen en mijn ademhaling werd dieper. ik dacht na over hoe gevoelig mijn borsten nu wel niet moesten zijn.. en mijn tepels... ik kreeg zo'n zin om mezelf te masseren, overal. mijn wangen werden rood. niet alleen van opwinding, maar ook vanwege de schaamte. Deze gedachten mocht ik niet hebben. Het is eigenlijk een zonde en vooral dat ik het heb voor deze onaardige vrouw.

maar het duiveltje in mij hield me in zn greep: weet je hoe lekker het is om lippen, borsten en kutjes te strelen en te kussen en lekker te likken en te ZUIGEN?? laat staan een dikke pik...waar je eerst langzaam over de ballen streelt en kust... en vervolgens de stijfe lul in je mond neemt om er lekker aan te zuigen en mee te spelen.mmmmm. er is niks waar je geiler van wordt dan van pijpen! seks is fijn, het is gewoon fijn! seks is fijn..seks is fijn..

ik moest hem nageven, hij had wel gelijk. seks met deze vrouw bleek fijn te zijn, heel erg fijn, maar ik wilde niet toegeven aan deze gedachten, alleen omdat ik mezelf toevallig vaak verleid tot geile buien. Ik mocht deze vrouw niet meer, niet nadat ik had gezien hoe ze haar werkers behandelde ( afgezien v/d heerlijke seksbehandeling die ze mij gaf dan)

" Ga maar naar buiten, lieverd.. dan zie ik je zo op het podium." zei ze ineens poeslief terwijl ze mn wangen streelde. ik was inmiddels zo gewend aan haar liefkozingen dat ik er zeer van genoot en ik mijn gedachten over haar lang niet zo erg meer vond. Het leek bijna wel of ik zelf een kat was die spint als ze geaaid wordt.
" ik heb zo'n zin om je te zien dansen. het wordt heel sexy he, ik heb de repetities al gezien." zei ze op zachte en verleidelijke toon. " ja ik hoop het" zei ik. ik wist niet wat ik anders moest zeggen. ze voelde het aan en zei "ach, je hoeft geen professionele danseres te zijn, als je maar een beetje goed kan bewegen en dat kan jij wel...daarbij zou niemand je kunnen weerstaan hoor, lekker wijf" voegde ze eraan toe met een knipoog. ik glimlachte verlegen. toen kuste ze me. " kom op, ga nu maar liefje."

"Ik vond het heel fijn...maar weetje, ik val niet op vrouwen. dit was meer een soort experimenteren voor mij snap je? dat neemt niet weg dat ik er niet van genoten heb. heel erg zelfs.." en het was waar: in het echt verliefd worden op iemand, was mijn zoektocht gericht op mannen.

mijn bazin was even van haar stuk gebracht, maar probeerde dat niet te laten merken en zei snel: " nee, ik ook niet, maar het was gewoon om te proberen toch? haha. gewoon voor de lol een keertje" " ja precies haha..."
ik: "Nou ik ga nu optreden ( probeert weg te komen) dan zie je me zo wel". bazin: "dag schat ( knipoog v. bazin, bazin knijpt net voor ik de deur uit loop hard in mn kont)

de duivel in mij: hahahaha, Mevrouw de Bazin valt niet op vrouwen? ja tuurlijk, maak dat de kat wijs
( terwijl ik de deur uitloop en glimlach)

Aan de eind van de gang staat een man. Het is vreemd hoe je altijd in openbare situaties boos om je heen kijkt. boos, omdat het overal krioelt van de jongens en mannen, knap en lelijk en in alle kleuren en maten, maar jou ware liefde niet tevoorschijn komt. Waar is hij? is hij het? nee. zou hij het zijn? nee. Is hij degene die mij ziet en het leven waard maakt? Je doet net of je het druk hebt met je eigen leven en loopt snel langs alles heen, maar in werkelijkheid kijk je in alle hoeken en gaten om te zien of de man van jou dromen daar is. en hij jou dan zal zien. het is misschien zielig of wanhopig, maar stiekem beschouw je elke knappe jongen/ man als je grote liefde. want dat doe je als vrouw. Vanaf je 12e ontdek je hoe het voelt om verliefd te zijn. Of in ieder geval maak je het jezelf wijs. "ik ben verliefd op die knappe jongen bij mij in de klas en wij gaan later trouwen en kinderen krijgen" is de gedachte die elke avond door mn hoofd spookte. en je kent die jongen niet eens, hebt nooit een degelijk gesprek met hem gevoerd. alleen jarenlang gebruikt, een karikatuur van hem gemaakt om de man van je ( seksuele getinte)fantasieën, de man van je dromen, een gestalte te geven ( die dichtbij is). een naam. DAT is de naam die ik later zal krijgen ... want er is niks erger de werkelijkheid onder ogen te zien en je te realiseren dat in de liefde je volkomen machteloos bent en het nog jaren kan duren voordat je Hem/haar gevonden hebt. Misschien zie ik hem pas op mijn 80e, terwijl je al klaar bent met wachten als je 18 bent en probeert het grote moment van de eerste ontmoeting zelf uit te lokken. En daarin zit de grootste fout die je in de liefde maar kan maken, want liefde is niet te plannen of te organiseren. liefde houdt geen rekening met je eigen wil of verlangens ernaar. Als je zelf liefhebt krijg je liefde terug. En liefde, zal je overvallen.

Net als toen ik bij mijn bazin de deur uitliep. Ik denk dat het voor het eerst sinds mijn 16e was dat ik de man die aan het eind van lange de gang stond niet als mogelijk huwelijkskandidaat beschouwde. ik was 23 volgens mij en voor het eerst in lange tijd liep ik gewoon. ik loop altijd gewoon ( ik huppel of ik hink niet), maar ik bedoel dat mijn hoofd leeg was van liefdesideeën en sociale druk. ik dacht niet aan hoe mijn gezicht en benen eruit zagen en of ik wel verleidelijk was. ik voelde alleen een soort zekerheid en dacht één avond niet aan de liefde. En dat was DE avond. wat een timing, die liefde.

Ik was ook moe van het seksen met mijn baas, daar niet van. ik liep richting de man die zijn hoofd pas draaide toen ik drie meter van hem verwijderd was. Hij had prachtige licht blauw/groene ogen en donker haar. dat was wat me aan hem opviel, want het leek alsof hij recht door mn voorkomen, mijn act heenkeek. en dan heb ik het niet over mijn dansact. "mijn act!" riep ik verschrikt. " he?" zei hij een beetje dommig, vond ik. (Hij wist toch dat ik moest optreden?) "mijn dans-act!?" zei ik verhelderend, maar boos. Hoe kon ik dat nou vergeten? ik liep net de deur uit! Ik moet me is na laten kijken op kortetermijngeheugen. dacht ik. " ja, daar ben je nu iets te laat voor denk ik, haha." zei hij terwijl hij in zijn nek wreef. ik bloosde plots en keek een beetje naar beneden. "ja.." zei ik zacht. doe niet zo verlegen je bent toch geen klein kind, dacht ik.

" je zou nog na de act snel op het podium kunnen springen en een solodansje doen, hehe. als een verrassing,haha...TAdaa, hahaha... De icing op de cake! hahaha...ga je breakdancen als hoogtepunt, kan je de worm?" ik vond het echt niet leuk dat ik de act was vergeten en dacht dat ik nu niet om flauwe grapjes zou kunnen lachen, maar ik kon een lach niet onderdrukken. Ik keek hem lachend aan en hij glimlachde terug. tevreden dat zijn grapjes effect hadden op mij. één van het soort meisjes dat geen weerstand kan bieden tegen flauwe grapjes ( hoe graag je ook zou willen) en ze af en toe ook zelf maakt. Het was ook een vorm van beleefdheid dat ik vond dat ik gewoon moest lachen. maar ik vond hem echt leuk.

toen ik uitgelachen was richtte ik me weer op de grond. wat voor sukkel ben ik? wat zal hij wel niet van me denken? ze houdt van tapijt, al die prachtige structuren in die draadjes...
maar ik durfde hem niet aan te kijken, want ik ben bang dat als ik goed naar hem kijk hij niet zo knap is en ik teleurgesteld ben of dat ik mezelf verlies in die ogen. Hij is zo aardig ...en lief... en .en( ik keek hem aan) en zó knap!!!

Ik glimlachte naar hem ( doelloos) en hij naar mij. het gesprek viel even stil. " Je zou ook een striptease kunnen doen in die kleren". grapte hij. wat ik op dat moment droeg stond zó ver af van wat ik normaal droeg. sletterige kleding ( en gedrag) paste totaal niet bij mij ( alleen ondeugende gedachten). Daarom reageerde ik ook: "HA-HA. nee, zoiets past niet bij mij..." meer kon ik niet verzinnen. ik durfde nauwelijks naar hem te kijken, laat staan met hem te praten. en vooral over dit soort onderwerpen ( met hem!) al helemaal niet. Hij voelde dat aan en maakte verder geen grapjes meer.

"wat past dan bij jou?" vroeg hij, nog steeds glimlachend. shit. wat moet ik nou zeggen, terwijl ik ook glimlachte, maar liever door de grond zakte omdat hij vroeg of laat toch mijn gebrek aan sociale vaardigheden en flirten zou ontdekken. "mm..uhmmm...nou.." ik haalde mijn schouders op. hij keek me nog steeds aan. wachtend op een leuk antwoord zeker. zoals in die films waarin vrouwen altijd leuk of ondeugend uit de hoek komen en adrem zijn en ( domme) mannen van hun stuk brengen en opgeilen en hun laten smeken met ze te trouwen. " ik weet niet" mompelde ik. I go the easy way, een stomme way, maar wel makkelijk. ach, mischien doe ik wel te moeilijk over dit..

" Deze outfit, die kleren zijn me op het lijf geschreven." ik zei toch, flauwe grapjes maken is my specialty. Hij glimlachde en wist dat ik het niet meende. Opeens haalde hij een gum uit zijn broekzak en wreef ermee over mijn bovenbeen. " Volgens mijn gum niet". wat flauw. wat vreselijk flauw. " hahaha, heel leuk...draag je altijd je gum mee naar het werk? heb je er nog meer bij je?" vroeg ik. vlak nadat ik het zei had ik er spijt van, het was eigenlijk een beetje neerbuigend. dit was niks voor mij om zo bijdehand te doen. "grapje" zei ik lollig en zacht. maar hij was niet van zn stuk gebracht " ik heb er nog veel meer in mijn zak en ik neem ze óveral mee naartoe. ze betekenen gewoon veel voor me. ik verzamel ze ook" zei hij sarcastisch, maar dit antwoord was minder scherp en ik voelde me meer op mn gemak en zekerder naarmate het gesprek vorderde. " maar Waarvoor dan?" vroeg ik lachend. "he?" "waarvoor neem je een gum in je zak mee? moest je een formulier invullen ofzo vandaag? of elke dag?" ik stak mn tong even uit. " nee, ik moet mijn project vrijdag inleveren, ik zit op de kunstacademie en ik was tussen het werken door daarmee bezig." "oh. en wat is je studie precies? wat voor project ben je aan het maken." "Tekenen. ik was bezig met een aantal schetsen van uh. mensen. en die verwerkt iemand anders dan in zijn strip" "ow. wat leuk." zei ik. " dan zie je dus jou figuurtjes terug in dat stripverhaal?"
"ja." ik merkte dat hij wat serieuzer werd we van onderwerp veranderde.

" Maar je hebt toch gewoon een tas bij je en dan kan je je gum toch gewoon in het zijvakje doen, haha, hoeft toch niet in je broekzak?" giechelde ik weer, zogenaamd zeer onthutst over zijn gum in zijn broekzak. maar hij gaf geen serieus antwoord. "nee, past er niet in, door al die boeken enzo."
weer lachten we naar elkaar. " bewaar je dan ook al je potloden achter je oor haha, als je naar school gaat?" vroeg ik alsof hij een freak was.
hij kwam dichter naar me toe en liet zijn rechteroor aan me zien "o. zit hier een potlood?" vroeg hij onwetend? "heb ik er nog één laten zitten?" ik lachte en gleed met mijn linkerhand langs zijn rechteroor.
" nee, maar misschien heb je ze weggegumd ( haha)" toen ik dat had gezegd keek hij glimlachend naar me op en mijn hand gleed onbewust langs zijn wang terwijl een bijna niet hoorbare lachzucht mijn gesloten mond verliet.

ik schrok van wat ik had gedaan en probeerde weer wat afstandelijker te doen, maar hij bleef voor me staan en me aankijken. ik voelde dat ik het warmer kreeg en mijn lichaam zachtjes beefde. ik hoorde hem zuchten en voelde zijn warme ademhaling in mijn nek. help! voordat ik iets stoms doe.

" hoe krijg ik ze dan terug?" zei hij.
"he wat?" "mijn potloden? of krijg ik die nooit meer te zien?" wat lult hij nou weer? " uh ja. want. want potloden hoor je als kunstenaar niet in een winkel te kopen. die leen je gewoon van andere kunstenaars weetjewel. want iedereen kan potloden in de winkel kopen, dus moeten kunstenaars zich onderscheiden van... wannabees door. middel. van het materiaal dat ze gebruiken,snap je, echte potloden en enzow... en de mensen die je helemaal niet mag, leen je geen potloden, of je gumt de potloden die ze je lenen weg en dan zijn ze er weer één kwijt." wat een stom geklets, zo nutteloos, dacht ik, maarja hij begon dus doe ik maar mee, met een big smile op mijn gezicht. "wat een mooie theorie" "ja?" "maar ik sluit me er niet bij aan." op een verveelde toon. opeens vond ik het niet zo grappig meer. hij draaide zich om en keek naar het schilderij dat voor hem hing. en ik stak mn tong ver naar hem uit , maakte gekke bewegingen. stak mn middelvinger ook nog op. dat soort gedrag is kenmerkend voor kinderen van 6, maar ik heb het niet afgeleerd. het heeft wel iets, als iemand je boos maakt, zich omdraait en je je als een gestoorde mime-speler je woede kan laten zien. er is niemand die het ziet, maar dat is het goeie eraan. maar terwijl ik mijn middelvingerhand liet zakken, mijn tong weer naarbinnen deed en mijn normale houding aan wilde nemen, draaide hij zich om en zei "zie je die kleuren? dat heeft die heel knap gedaan, hoe al die structuren zich mengen met de..."

ik weet niet waarom ik niet mijn normale houding op tijd aannam, misschien omdat hij ineens aardig over dat schilderij begon lopen te praten. verrast door mijn uitgestoken tong en mijn middelvinger keek hij me met open mond aan. Ik had wel door de grond kunnen zakken. Vooral toen hij na 4 seconden me uit begon te lachen. het soort van 'haahaa-betrapt' lachen, gniffelend en breed alsof ik er niet bij ben. Ik kon wel huilen. Toen schudde hij zijn hoofd "oh,oh,oh..t-t-t-t-t-". en dat was het moment waarop ik wegliep.

Twee dagen later ging ik uit met mijn vrienden, Ami en Ryan ( hebben samen), Joey en Mark ( niet) en Marcia ( de vorige dag uitgemaakt met vriend, Tom). We gingen naar een klein concert waar ik kaartjes voor had gehaald met urban en hiphop muziek van verschillende artiesten. Joey, ik en Mark leken de enige te zijn die genoten: Ami en Ryan zaten te kibbelen en Marcia zat met armen over elkaar geslagen bits om zich heen te kijken en voelde zich niet thuis in de losse sfeer die in de lucht hing en muziek waar je wel op moest dansen. Ik probeerde haar een beetje op te vrolijken door off key met de muziek mee te zingen en gek met mn kont te schudden. we hadden wel zitplaatsen, maar het was zó druk dat ik toch niet opviel in de massa. ik ging gewoon door en Marcia deed mee. als twee jonge tienermeisjes deden we gekke dansbewegingen en giechelden. Toen draaide ik me om naar de rest en zag Joey..en Rob. die ons aankeken. Joey lachte ons uit en zei iets tegen Rob, maar die zei niets. bleef mij gewoon glimlachend aankijken, zo van: als je vrienden eens wisten... dat je je tong naar me uitstak en een middelvinger gaf. ennu dans je ook nog raar. haha

ik stond aan de grond genageld. hoeveel momenten van schaamte moet hij nog zien van mij zien? typisch iets voor mij! er gaat ook nooit iets goed! dacht ik. Marcia was als in een soort trance aan het dansen met Mark. Dus daar kon ik me niet meer op richten. Joey en Rob liepen naar me toe. Ik voelde hoe mijn gezicht verstarde, maar Rob leek heel erg relaxed en in zijn sas, heel blij keek hij om zich heen. pff, rot toch op, sukkel, dacht ik bij mezelf. Joey boog zich naar me toe en zei, "dit is Rob, mijn collega!" "HE??!" (ik hield me dom)"ROB, MIJN COLLEGA!" "oohh...hey ik ben- Ik heb je al voorgesteld!" kwam Joey mij glimlachend in de rede vallen "ow ok." zei ik nep-glimlachend naar Rob. stomme klojo, ga weg. dacht ik. ik vond het gewoon te genant voor woorden, dat ik hem liever nooit meer tegen wilde komen.

we zaten aan een tafeltje gezellig wat te kletsen, maar ik kon niet genieten, omdat Rob erbij zat. Hij keek gelukkig niet naar me en sprak ook niet met me, maar ik lette er steeds op of hij me niet aankeek. Toen gingen de lichten bij de tafels uit en bleef alleen het licht bij het podium aan en van de kleine lampjes die op de tafels stonden. ze draaiden nu meer schuurmuziek en zag alle jongens en meisjes dicht tegen elkaar aan dansen op de dansvloer. Ik keek om naar Rob, die me aanstaarde en snel de andere kant opkeek. Joey was in gesprek met Marcia en Mark zat afwezig aan zijn horloge te friemelen.

Nu wilde ik een keer naar Rob staren ( lekker puh! nou merk je ook eens hoe het voelt!)Hij keek naar de dj. na 5 seconden keek hij om. Ik wilde op zo'n manier kijken dat hij zag; tss, wie denk je wel dat je bent, sukkel, jij bnt degene die fout zit, niet ik. ik hoef me nergens voor te schamen. ik schaam me ook nergens voor.

Zijn gezicht was mijn kant op gericht, maar ik kon zijn ogen niet zien. Hij bleef terugkijken en de rest scheen het niet te merken. Toen lichtte ineens de kaars in de lamp op en ik ving een glimp op van zijn gezicht. hij maakte snel gebruik van de situatie en stak zijn tong naar me uit. Dit gebeurde ongeveer 5 keer tot ik me omdraaide. de anderen hadden het niet eens gezien. zaten alleen maar naar de lamp te kijken omdat die ineens oploei. ik verstrakte en draaide me weer om en keek met gloeiende wangen van schaamte naar de dansvloer terwijl Rob me belachelijk maakte met mijn kinderachtige gedrag.

Ami en Ryan hadden het zo te zien
( kussend en strelend met Ami wijdbeens op Ryan's schoot) weer bijgelegd en wilden liever alleen zijn om volgens Ami's zeggen "het bij te leggen en echt uit te praten." " ok is goed hoor, zie je donderdag weer goed? doegg" Ami Ryan gingen weg.

"jaja, bijleggen.. in bed zeker..." mompelde ik zacht nadat ze uit het zicht waren. "he? wat zei je?" ik draaide me verschrikt om en zag Rob achter me staan. Hij lachte wéér naar me. waarom liet hij me niet gewoon met rust, dan hoefde ik me niet meer te schamen. " oh nix laat maar." zei ik afwezig, op zoek naar de andere drie.
Ze waren ineens verdwenen.

" waar zijn Joey en Marcia enzo gebleven?" vroeg ik een beetje bang "Wie?" vroeg hij met de muziek meebewegend zogenaamd niet-wetend en zorgeloos. " Joey, je collega weetjenog?" zei ik een beetje geïriteerd "ooow Die! die zijn weggegaan. Hé, Je draagt andere kleren dan eergisteren. toch niet helemaal jouw smaak? of is dat meer om je ééns in de zoveel tijd helemaal uit te leven? spannend tweede leven, gekleed als stripper haha." " ze zijn weg?!" vroeg ik boos. " Nee, ik maakte maar een grapje, Joey ging wat drinken halen met Marcia" "en Mark?" vroeg ik hulpeloos. Rob leek het antwoord op die vraag niet te weten, want hij keek een beetje om zich heen. toen gaf keek hij weer naar mij en zei "die heb ik uitgegumd".

Ik lachte ( wat een flauwe zak is het toch, mn eigen grapjes tegen mij gebruiken) en keek naar de grond. "Hoe ziet Mark eruit dan?" Mark, een knappe jongen met een donkere huidskleur en mooie donkere ogen. "Mark! die de hele tijd naast mij zat." Hij wist duidelijk niet over wie ik het had. " O die, ja .." "Oja?" ik zag Ryan vanuit mijn ooghoek dichterbij komen. "Waarom staat hij nu dan achter je? Sukkel.." zei ik niet erg zachtjes. een duidelijk teken dat ik hem niet moet en hij weg moet gaan, toch? Rob keek om en zag Ryan achter zich staan.
" Hé, jonges ik ga . Het is al laat en ik voel me niet zo lekker, dus..zie jullie volgende week?" "Ja, ja- doei- tot ziens!" zeiden Rob en ik tegelijk en het irriteerde me ontzettend.

Nu waren Marcia en Joey nog over. Waar bleven ze toch? Toen zag ik ze aan komen lopen ( een beetje van de wereld..vreemd...) "waar bleven jullie nou? jullie gingen toch drinken halen?"

"drinken halen- oja drinken!! Ja! maar die rij ( handgebaar)..is zo lang. het is zo druk daarvoor en daar hadden we geen zin in." zei Ami afwimpelend. "Zullen we dan ergens anders wat gaan drinken?" "Nee, ik ben eigenlijk best wel moe nu en ik ga liever nu naar huis. slapen." zei Ami. " Ja, ik ook" zei Joey gelijk.

Aantal keer bekeken: 7781
Waardering: 6.71 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Sex chatten met:

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 46 bezoekers online