Lees het verhaaltje: na 10 jaar kwam de vlinder uit op verhalenlezen.

na 10 jaar kwam de vlinder uit.

U leest om dit moment het verhaal na 10 jaar kwam de vlinder uit gepost door Pruts. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Pruts
Gepost op: 2006-2-22

Verhaal:

na 10 jaar kwam de vlinder uit
Ik schakel de motor uit, blijf nog even zitten en adem nog eens diep in. Zuchtend laat ik de lucht volledig uit m'n longen ontsnappen. Ik gebruik even een simpele ademoefening om de stress te verdrijven. 2u in een auto zitten is niet niets denk ik zuchtend . Uiteindelijk gooi ik het portier van m'n auto open en stap uit, m'n stijve spieren negerend.
Een warme bries verrast me en opnieuw adem ik langzaam diep in en uit terwijl ik de omgeving bewonder. Een eenvoudig dorpje dat aan de autostrade grenst waar ik net nog op gereden had. Kleine huisjes die aan weerskanten van wat de hoofdstraat blijkt te zijn staan. Het voelt hier zo volmaakt, zodat ik even vergeet wat ik hier kom doen.
Onbewust krom ik m'n rug, span m'n spieren en strek me dan volledig uit, m'n spieren die protesteerden tegen het lange stilzitten nemen even de controle over. Ik merk pas hoezeer ik me uitrek, wanneer ik al op m'n tippen sta en m'n evenwicht dreig te verliezen. Relaxed laat ik me rustig terug zakken, m'n gewicht weer gelijk verdelend over m'n voetzolen.
Net op het moment dat ik m'n gsm wil pakken en een laatste blik rond me werp, zie ik hem staan. Hoelang staat hij daar al vraag ik me af, terwijl de tijd om me heen lijkt stil te staan. De wind die door de bomen ruist, de geur van de zomer, alles bestaat even niet meer voor mij. Alleen die jongen â€¦ die man

10 jaar was het geleden, de jaren hebben hem zichtbaar ouder gemaakt, maar z'n charme is gebleven. Hij is geen jochie meer, dat is zeker. De hoekige jukbeenderen maken z'n gezicht hard, een schitterend geheel door de zachte blik die uit z'n ogen straalt. Ogen die ik me nog heel goed kan herinneren.
Een brede grijns die ik onmogelijk kan onderdrukken verspreidt zich over mijn gezicht. Onwillekeurig sla ik m'n ogen neer en fixeer m'n blik op m'n schoenen, net lang genoeg om te wensen dat ik een ander paar had moet aantrekken.
Ineens besef ik dat ik nog stilsta en voor god weet hoe lang al naar m'n schoenen zit te staren. Met een ruk breng ik m'n hoofd omhoog en ik zie hem net rustig de straat oversteken.Hij kijkt me niet vreemd aan ofzo, gelukkig, er speelt slechts een flauwe grijns om z'n mond.
Eindelijk kom ik dan toch in beweging en ik weet nog net niet te struikelen. M'n ogen schieten alle kanten op, om maar niet naar z'n ogen te moeten kijken, terwijl de afstand tussen ons kleiner wordt.

Dan staat hij voor me, allebei met een vleugje onwennigheid, het is dan ook al zolang geleden dat we elkaar laatst zagen. Ik durf hem niet te lang aanstaren, dus pruts ik aan m'n vingers en probeer m'n stem vast te laten klinken. Zo nonchalant als mogelijk is, zeg ik gedag en voeg eraan toe dat het fijn is om hem te zien na al die tijd. Hij doet een stap naar voren en voordat ik besef wat er gebeurt heeft hij me gevangen in een omhelzing. Net alsof we de beste vrienden zijn en elkaar een week geleden nog zagen. Een beetje onwennig leg ik m'n handen op z'n rug en beantwoord de knuffel. Hij drukt me nog iets steviger tegen me aan en ik zink bijna weg in een onbeschrijfelijk gevoel. Hij laat me plots los en gaat op armlengt voor me staan, ik haal die dromerige glimlach van m'n gezicht en probeer hem neutraal aan te kijken. Na iets wat een eeuwigheid schijnt te duren, wijst hij me de weg naar z'n auto. Net om de hoek staat hij, de mijne laten we maar hier staan. Terwijl ik automatisch m'n ene voet voor de andere zet, vraag ik me net als onderweg weer af waarom ik gekomen ben. En belangrijker, waarom had hij na al die jaren opnieuw contact gezocht?
Is hij wel nog dezelfde jongen en kan ik hem vertrouwen of is hij nu heel erg in z'n nopjes met zo'n gewillig slachtoffer. Alsof hij m'n gedachten kan lezen, legt hij geruststellend een hand op m'n schouder en fluistert met ingehouden enthousiasme hoe blij hij is dat ik er ben. Ik moet hem bevreemd hebben aangekeken of zelfs angstig, want opeens zegt hij heel half serieus, ik ga je niet opeten hoor. Net alsof hij gedachten kan lezen, ik kijk'm nu ongelovig aan en dat ontlokt hem een brede, alwetende grijns. Hij geeft nog een kneepje in m'n schouder voor hij die loslaat. Het is onmogelijk om niet vrolijk te worden als hij zo naar je kijkt, dus al gauw komt er een stralende glimlach op m'n gezicht, die heel m'n lichaam doorgaat als een hittegolf. Gerustgesteld stap ik bij hem in de wagen, me voorbereidend op een heerlijke dag.

Hij neemt me mee op een heuse uitstap. Eerst bezoeken we het dorpje waar hij woont, daarna de boederij van z'n ouders en als laatste een groot meer beneden in de vallei.
In het dorpje gaan we op zoek naar een cafeetje, zodat we rustig kunnen bijpraten. Het is echt geweldig om te ontdekken hoeveel we beiden nog weten van vroeger. Hij was 16 en ik 15 toen we elkaar voor't eerst tegenkwamen. Op vakantie aan zee, ik was een bootje in elkaar aan't knutselen samen met m'n jongere zusje. Hij was al een paar keer langsgelopen, maar ik had 'm helemaal niet opgemerkt. Hij zag waar we mee bezig waren en stelde vast dat we niet echt het juiste gereedschap en zeker niet de juiste technieken gebruikten. Hij snelde terug naar de vakantiewoning van z'n ouders achter z'n gereedschapskistje en kwam ongevraagd bij ons zitten. Ik was ogenblikkelijk gecharmeerd door hem en omdat hij zo goed leek te weten hoe je zo'n boot moest maken, waren we met z'n drieÃ«n als snel een team. Het bootje won de wedstrijd waar we ons voor ingeschreven hadden en ons geluk kon niet op.

De boerderij van z'n ouders is eigenlijk een koeienmelkerij. Zijn ogen blinken terwijl hij alles uitlegt wat enigsinds interessant is. Eerst laat hij me de stal zien waar de allerjongste kalveren zitten, daarna laat hij me de andere stallen en ruimten zien. Wanneer ik m'n neus dichtknijp in de melkkamer, lacht hij, een heerlijk warm geluid waardoor ik een hoofd als een biet krijg. Hij vindt het grappig dat ik koeienstrontgeur verkies boven die weeÃ« melklucht. Sputterend wil ik mezelf verdedigen, maar hij babbelt gewoon verder en zegt dat hij me de stier wil laten zien. De stier zijn taak is om de koeien zwanger te maken, eens gekalverd geeft een koe altijd melk. Dit wist ik al, maar toch glimlach ik alsof hij me iets nieuws vertelde. Leuke job heeft die stier merk ik op. Hij grijnst naar me en waarschuwt me vervolgens voor de uitwerpselen op de stalvloer. Ik kijk'm hooghartig aan en neem een welgemikte sprong en overbrug daarmee de grootste smerigheid aan de ingang van de stal. Hij heeft z'n laarzen aangetrokken, dus hoeft hij niet te springen. Met een rustige blik volgt hij al m'n bewegingen. Ik voel z'n ogen op m'n rug en dat maakt me zo licht als een veertje. Opeens stop ik, voor me ligt vrij veel viezigheid ineens. Hier en daar zie ik gaatjes waar ik beton kan zien, dus ik begin m'n pad uit te stippelen. Hij wandelt me ondertussen half fluitend voorbij en kijkt me even schalks aan. De kriebels in m'n buik slaan op hol en ik begin aan m'n gewaagde onderneming. Het einde is na een vijftal sprongen in zicht en in m'n overmoed kijk ik naar hem op met twinkelende oogjes. Hij vertraagt z'n pas en wandelt gestaag met mijn sprongen mee. Ik kan een snelle blik in zijn richting niet onderdrukken. Hij geeft me een knipoog en een warme glimlach, ik weet even niet waar ik het heb. Het enige wat ik kan bedenken om onder z'n ogen uit te komen is opnieuw springen. Ik kijk echter niet waar ik ga landen voor ik spring en je raad't al, ik zal recht in een grote vlaai belanden. Het enige dat ik kan doen is m'n rechtervoet sneller de grond laten raken en hierdoor m'n vlucht verlengen. Op het moment dat m'n voet de grond raakt besef ik dat dit niet de beste oplossing was. Ik heb teveel snelheid en dreig nu m'n evenwicht te verliezen terwijl ik nog in de lucht hang. Opeens pakte een sterke hand m'n arm en trekt me volledig uit m'n vlucht. Ik kom op een betrekkelijk proper stukje stro terecht en loop door m'n vaart nog een stukje door, een halve cirkel beschrijvend om zo recht in z'n armen terecht te komen. Ik voel z'n armen om me heen en voel de spieren even verstrakken. Een hitte verspreidt zich vanuit m'n lendenen, omdat ik niet weet wat anders te doen klamp ik me aan hem vast. Hij houdt me een tijdje vast en geeft me de kans om even te bekomen. Een beetje verlegen hef ik uiteindelijk m'n hoofd naar hem op en bedank ik hem. Een vreemde glimlach speelt zich rond zijn lippen en hij lijkt zich lichtje voorover te buigen. De magie van het moment wordt echter verstoord door een koe die vlak naast ons luidruchtig haar hoofd tussen de tralies steekt voor wat gedroogd gras te eten.

De stier zelf is maar een mager beestje, hij is zelfs te bang om even tot aan de tralies te komen. Hij zorgt er echter wel voor dat we weer in gesprek verwikkeld raken. Nadat hij een oude brief van me had teruggevonden had hij besloten om die toch nog te beantwoorden. Hij had er zoveel jaar terug een antwoordbrief op geschreven, maar die lag nog ongepost naast mijn laatste brief. De 8 jaar oude brief + een nieuwe had hij uiteindelijk toch verstuurd. Het is niet te beschrijven het gevoel dat ik had toen ik zag wie de afzender van de brief was. In m'n eerstvolgende brief vertelde ik m'n e-mailadres en vanaf dan is alles in een stroomversnelling gegaan. Al snel konden we niet wachten om elkaar weer te ontmoeten, na zoveel jaar.

Het wordt al laat en hij stelt voor om naar zijn appartement te gaan. Ik zou blijven slapen, want het was niet echt een uur om nog naar huis te rijden. Het appartement straalt gezelligheid uit, het is niet zo groot, maar voor 1 persoon hoeft dat ook niet. Als snel zitten we allebei in de sofa, met hapjes op het salontafeltje en wat muziek op de achtergrond. Veel woorden zijn er niet meer nodig om elkaar te begrijpen en steeds vaker blijven onze blikken aan elkaar vasthangen. De steken in m'n buik beginnen ondraaglijk te worden.
Ineens staat hij op en vraagt of ik nog iets wil drinken. Ik knik en blijf even achter met m'n verwarrende gedachten terwijl hij naar de keuken verdwijnt. Teruggekomen vult hij m'n glas bij, laat de fles staan en gaat weer zitten. Duidelijk een heel pak dichterbij, een hittegolf bij mij ontlokkend die langs m'n rug omhoog naar m'n hoofd raast. Ik durf hem niet aankijken en pak m'n glas dan maar om er een nipje uit te nemen. Ik hoor het eerst niet, maar hij zegt m'n naam ineens, met een zware stem, amper hoorbaar. Langzaam draai ik m'n hoofd en kijk'm vragend en met opengesperde ogen aan. Z'n hand raakt m'n wang en gaat zachtjes naar achteren, zodat z'n vingers door m'n haren strijken. M'n mond lijkt open te gaan alsof ik iets wil zeggen, maar enkel m'n versnelde ademhaling is hoorbaar. Z'n blik had zich even losgemaakt van de mijne om naar het spel van m'n haar tussen zijn vingers te kijken. Maar nu richt hij weer al z'n aandacht tot mij, hij merkt dat m'n mond lichtjes openstaat en dat ik even verlangend naar hem kijk als hij naar mij. Hij komt tergend langzaam naar voren en laat z'n lippen langs m'n wang strijken. Een vreemd gevoel van hitte in een bevroren lichaam overmeesteren mij, me langzaam alle besef van tijd doen vergeten en me laten wegglijden in puur genot. Ik voel alles 100x, de groefjes in z'n lippen, de korte, ruwe haartjes van z'n geschoren gezicht, de kleine plekjes vocht die hij achterlaat op de plaatsen waar hij langskomt. Aangekomen bij m'n lippen lijkt het of hij aarzelt, hij geeft kleine kusjes terwijl hij zorgvuldig m'n lippen vermijdt. Z'n lippen raken los van m'n huid, slechts met pure wilskracht kan ik m'n ogen dichthouden. Dan eindelijk voel ik z'n zachte lippen op de mijne, ik voel de glimlach die erom speelt. Ik steek m'n tong naar hem uit en verken z'n lippen. Z'n lippen gaan ook uit elkaar en ik voel dat een schitterend explosief gevoel zich van me meester maakt. Met 1 hand omvat ik z'n gezicht en de andere de achterkant van z'n hoofd, zodat het haar kriebelt tussen m'n vingers. Slechts een fractie van een seconde later pakt hij me met twee handen stevig beet rond m'n middel en drukt me tegen zich aan. Ons kus wordt intenser, onze tongen in een wild spel verwikkeld. Hij vangt m'n tong en zuigt eraan, ik trek speels los en bijt zachtje op z'n lip. Hij maakt zich los van m'n lippen en kijkt me doordringend aan. Schalks kijk ik terug en toon hem met een blik op z'n lippen waar ik naartoe wil. Hij houdt me nog even van zich af en er verspreidt zich een speelse glimlach op z'n gezicht. Die 'pak me dan' wil zeggen. Onverwachts duw ik hem achteruit languit op de sofa en ga bovenop hem liggen, meteen druk ik m'n lippen tegen de zijne, terwijl m'n haar in lange slierten langs zijn gezicht valt. Zo kussen we nog een tijdje door, tijdloos van elkaar genietend. Tevreden met elkaars gezelschap blijven we nog de hele avond op de sofa liggen.

Aantal keer bekeken: 4727
Waardering: 6.71 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 317 bezoekers online