Lees het verhaaltje: onmogelijk laatste deel op verhalenlezen.

onmogelijk laatste deel.

U leest om dit moment het verhaal onmogelijk laatste deel gepost door elsbeth maaier. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: elsbeth maaier
Gepost op: 2007-3-9

Verhaal:

onmogelijk laatste deel
De eerste schok ben ik inmiddels te boven. Ik zit in mijn tuintje en kijk mistroostig naar de bloemen die mijn man nog gepland heeft voor hij stierf. Dat hij zeker mijn laatste liefde niet zou zijn had ik nooit verwacht. Ik schrik van de bel, iets waar ik de laatste tijd vaker last van heb. Voor ik de deur open doe kijk ik toch nog even gauw in de spiegel. Een onbehagelijk gevoel kruipt door mijn lichaam. Als ik open doe zie ik mijn kleindochter Em staan. Haar gezicht spreekt boekdelen en ze vraagt voorzichtig of ze binnen mag komen. Fronzend zeg ik dat ze niet zo gek moet doen en sleep haar zowat mee naar de achtertuin. Op de drempel blijft ze staan en stamelt, "ik ehh.. kwam even iemand voorstellen". Ik kijk haar aan en begrijp het opeens. "O, wat dom van mij. Staat hij op de stoep?" Ze glimlacht en zegt dat hij er zo aan komt. Ik loop meteen naar de keuken en zet de koffiepot aan. Mijn vermoedens dat we dat hard nodig zullen hebben worden werkelijkheid wanneer ze zegt dat ze een verrassing heeft. Omdat ze weet dat ik niet van verrassingen hou probeert ze me uit te leggen waarom ze hier is. "U weet van mijn vriend hÃ© oma, dat vertelde ik u een paar maanden geleden. In die tijd is er zoveel gebeurt, met opa en zo." Ze slikt even, ik weet hoeveel ze van haar opa hield. Iedereen hield van hem, daarom kwam de klap hard aan toen dat noodlottig ongeval een einde maakte aan zijn leven. Ik schut mijn hoofd en zeg dat het niet erg is om erover te praten. "Nu, het is zo, ik weet van opa dat hij niet wil dat u altijd alleen blijft". Ik onderbreek haar even maar ze zegt dat ze wil verdergaan. "Misschien is het nog te vroeg, maar iedereen houdt zoveel van u, ook mijn moeder. Jack komt zo, maar hij heeft iemand bij zich en ik denk dat ik niet hoef uit te leggen wie hij bij zich heeft hÃ©" Verward kijk ik haar aan en zij knikt. Plotseling loop ik zonder iets te zeggen naar boven. In de badkamer komt ze bij me staan en mompeld een excuus. Ik ga voor de spiegel staan en zeg dat ik er zo oud uitzie. Ze slaat haar arm om mij heen en zegt," als ik er nog zo uitzie als ik 58 ben, dan doe ik daar een moord voor". Ik weet dat ze gelijk heeft, maar er spookt zoveel door mijn hoofd. Ik vraag me af hoe hij er uit zal zien, nog steeds zo groot en sterk of zou alles ingezakt zijn, want zoveel jonger dan ik was hij toendertijd niet. De bel gaat en mijn paniek slaat toe. Em verzekert mij dat ik er prima uitzie en loopt naar beneden om alvast open te doen. Ik roep dat ik ernaan kom en zeg dat ze maar in de tuin moeten gaan zitten. Em heeft de koffie inmiddels al ingeschonken als ik beneden kom. Nooit geweten dat mijn knieÃ«n nog zo konden knikken, maar op dat moment dacht ik echt dat ze het zouden begeven. Jack kwam meteen op mij af en vertelde dat hij zoveel over mij gehoord had. Meteen sloot ik hem in mijn hart, want hij lijkt zo ontzettend op zijn vader. Groot, sterk, hetzelfde haar. Ik knik naar Em en zij weet dat het goed is. Mijn lach verstomd opeens bij het zien van de man die verderop naar mij staat te staren. Hij is nog steeds groot en sterk, zie ik, alleen hebben de jaren ook bij hem niet stil gestaan. Zonder nog iets te zeggen sluit hij mij in zijn armen. Woorden hebben we niet nodig. De koffie was inmiddels koud geworden en we merkten dat we alleen waren. Lang hebben we gesproken en ik hoorde van hem hoezeer hij mij al die jaren gemist had. Ik ook, maar ik koos toen voor mijn nog jonge dochter die veel te vroeg een kind kreeg. "Ja, Em dat weet ik het is een schatje, net als haar oma" zei hij met warme stem. Je kunt je voorstellen hoe blij ik was en nog steeds. Het was en is een rare situatie, maar hij was zeer laat met kinderen en ik vroeg, net zoals mijn dochter. Toen zij een kind kreeg besloot ik haar te helpen en nam de eerste jaren van haar over. Ik houd van Em als van een eigen dochter, maar weet heel goed dat ze mijn kleinkind is. Maar ik heb nooit geweten dat mijn kleindochter zo mooie stem had. Daar kwam ik achter toen bleek dat zij de zangeres in de band was, samen met de zoon van mijn grote geliefde Jan. En hij en ik?? Hij is nooit meer weggegaan, ondanks wat protest van mij kinderen. Wij genieten samen regelmatig van een optreden waar zijn zoon in speelt en mijn kleindochter. Af en toe is er van zijn oude band een rÃ«unie. Ik sta dan vol trots aan de zijkant en zie dan zijn blik, die zegt hoe gelukkig hij is. Mijn oude huisje is er nog steeds en af en toe gaan we samen er naar toe. Verder woon ik in zijn stad in zijn huisje dicht bij mijn kleindochter. Als ik op een dag hoor een stem hoor in mijn hoofd die zegt"het is je gegund lief, nu is eindelijk ook jouw droom uitgekomen". knik ik in de lucht en zucht diep. Als Jan bij me komt staan snapt hij het meteen en neemt me in zijn sterke armen. Woorden gebruiken we niet, maar beiden beseffen hoeveel geluk we hebben.

Aantal keer bekeken: 4148
Waardering: 8.73 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 168 bezoekers online