Lees het verhaaltje: onze vakantie op verhalenlezen.

onze vakantie.

U leest om dit moment het verhaal onze vakantie gepost door f. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: f
Gepost op: 2010-7-14

Verhaal:

onze vakantie
Hoofdstuk 1

Vivianne stond al klaar met haar koffers en haar glimlach werd steeds groter. 'O, ik kan niet wachten gewoon!'
Dominique, haar eeneiige tweelingzusje stond haar laatste koffer in hun vaders' achterbak te duwen. Xenoela stond lachend naast me en we keken elkaar alle vier omstebeurt even aan. We deelden allemaal dezelfde gedachten. Over enkele uren zouden we in het vliegtuig zitten op weg naar Kreta en we zouden de vakantie van ons leven hebben. Vier weken onvergetelijke en onbegrensde vrijheid.
Vivianne en Dominique waren achttien en waren al een keertje eerder zelfstandig op reis geweest, vorig jaar nog. Vivianne met haar vriendje en Dominique met een vriendin. Het was een geweldige vakantie geweest natuurlijk, maar we hadden finaal besloten dat deze vakantie ook ultiem zou worden.
Xenoela was half-Grieks en die zou ons goed kunnen helpen, aangezien ze het ook goed sprak. Zij was ook nog nooit eerder alleen met vriendinnen op vakantie geweest, ik ook niet. Vorig jaar was ik niet eens op vakantie geweest wegens omstandigheden en ik was er heilig van overtuigd dat dit wel wat zou worden. Het was wel even afwachten, ik durfde nooit te snel te zeggen dat het helemaal gaaf zou worden, want hoe meer je je verheugt op iets en grote verwachtingen hebt, hoe meer het tegenvalt.
Het was zo ver. Ed, mijn oom en mijn nichtjes' (V. en D.) vader, stapte in de auto en Vivianne ging voorin zitten. De rest zat achterin en we waren weer eens zo druk en enthousiast zoals we altijd waren als we elkaar zagen. Niemand kon tussendoor komen, en niemand kon ervoor zorgen dat we wat rustiger werden en wat minder zouden gaan lachen. Het was een chemie die ik met niemand anders deelde en zij ook niet.
Ed zette harde Eclectic muziek op en we swingden letterlijk met z'n allen in de auto. De rit zou wel even duren en het was fijn dat we nu nog niet bekaf waren. Na een paar uur vertraging op Schiphol zou dat vanzelf wel komen.
Mijn moeder, V. en D.'s moeder, en Xenoela's vader hadden ons nog lief uitgezwaaid. Ze hadden een grote plastic tas gegeven en gezegd dat we die pas op Schiphol open mochten maken als we in de terminals waren. De tas was zwaar dus we waren allemaal benieuwd wat er in zou zitten.
Toen ik mijn moeders' gezicht zag toen de auto wegreed, had ik het even moeilijk. Afgelopen jaar waren er een hoop dingen gebeurd en ik had zelfs last van paniekaanvallen en hyperventilatie. Ik verviel in een oude gewoonte: met alles wat ik deed kreeg ik heimwee naar mijn moeder. Dat heeft gelukkig niet lang geduurd en ik was weer de oude, de echte losbol die ik twee jaar geleden ook was.
Mijn vriendinnen waren er voor me en daarom wist ik zeker dat deze vakantie geen druk op zou leveren, maar juist ontspanning en veel plezier. Natuurlijk zouden we uitgaan en als iemand niet meewilde, mocht de rest alsnog gaan. We hadden duidelijke afspraken gemaakt om het zo leuk mogelijk voor iedereen te houden. Vier weken was lang en het zou niet altijd even leuk zijn. Normaal zit je niet vier weken vierentwintig uur per dag met elkaar, dus dit was wel even heel anders. Maar de afspraken waren goed geregeld en zo moest het allemaal wel oplosbaar zijn.
'Zo, dames. Jullie gaan je toch wel netjes gedragen, hè?' lachte mijn oom. De man was echt geweldig, een lieve vader, een enthousiaste oom en een veertiger die nog toffe muziek luisterde ook. 'Haha, wat denk je nou zelf, pap?' zei Vivianne, die ons allemaal lachend aankeek. 'Féésten!' gilden we allemaal tegelijk.
De sfeer zat er goed in en zodra we bij Schiphol Airport aankwamen, begonnen we spontaan te springen en te gillen en elkaar te knuffelen. Het gezicht van m'n oom was onbetaalbaar. Hij schudde zijn hoofd en lachte: 'Doe dat dadelijk maar, eerst de spullen.'
Of het nou aan het feit lag dat we meisjes zijn of we dat ijdeltuiten waren, de vele spullen die we bij ons hadden, wogen meer dan volgens mij toegestaan was en het was voor mijn dunne nichtjes en Xenoela ondraagbaar. Ik kon net iets meer hebben, want ik was ook een stuk steviger. Maar het was alsof we spontaan aan het lijden waren. Nu begon mijn oom ook te lachen en we begrepen precies waarom.
Hadden we nu maar sterke mannen die dat voor ons zouden doen.
'Nou, kus. Veel plezier allemaal, bel als er iets is, en ga regelmatig naar een internetcafé of dergelijke. We zijn natuurlijk benieuwd hoe het er aan toe gaat. En voorzichtig doen.' Hij knuffelde ons allemaal en even vond ik het zó spannend dat ik niet zeker wist of ik het écht kon. Maar ik wilde het, dus ik zou het gewoon proberen.
Daar stonden we dan. Het was nu zeker, het avontuur zou beginnen. We keken elkaar weer eens lachend aan en luid kletsend liepen we naar de hallen om in te checken.
Mensen om ons heen zaten ons aan te kijken. Natuurlijk, de meeste mensen waren enthousiast als ze op vakantie gingen. Maar wij als jonge dames sloegen echt alles. De man achter de balie begon dan ook echt te lachen. We zaten vol energie en gewoon iedereen kon meegenieten van onze sfeer en hoe benieuwd en gezellig we waren.
Zodra we de koffers hadden ingeleverd en overbleven met onze handbagage, liepen we naar de paspoortcontrole. Daar begon het vakantiegevoel al toen er precies vier jongens net voor ons in de rij stonden. Ze zagen er alle vier heerlijk gekleurd uit, alsof ze net op vakantie waren geweest en besloten hadden om nog maar een weekje te gaan.
Ze waren zomers gekleed en bleken net iets drukker te zijn dan ons. 'Zo, en waar gaan jullie dames naartoe dan?' vroeg een van de jongens. Hij had donkere stekeltjes en diepliggende ogen. We wisten alle vier dat we hem nu half kwijlend aan stonden te gapen, waardoor ik in de slappe lach schoot. De jongens keken ons lachend aan en begonnen een heel gesprek.
Ze bleken niet zo ver van ons vandaan te wonen en ze zouden ook naar Kreta gaan. Het was ongelooflijk, ze waren echt alle vier onwijs aantrekkelijk gewoon. Dat moesten wel zelfingenomen jongens zijn en die zouden vast losgaan die hele vakantie.
Ze stelden zich voor: Mike, een lange jongen met blond haar en blauwe ogen. Hij had een blauw met witte bloemetjes zwembroek aan (ik had precies dezelfde) en slippers. Daarboven een zwart T-shirt. Hij vertelde dat hij net achttien was geworden, en een technische opleiding volgde.
Axel, hij was negentien vertelde hij. Hij had kort, zwart gemillimeterd haar en blauw/groene ogen. Hij had een legergroene driekwartsbroek aan met een zwarte tanktop en daaronder mooie Adidas sneakers. Hij zou aan zijn tweede jaar in de luchtmacht beginnen.
Ben, hij was twintig en hij had bruin haar dat leuk viel. Hij had blauwe ogen en had een lange skaterbroek aan met DC schoenen en een blauw overhemd aan. Hij vertelde dat hij een opleiding fotografie volgde.
En dan was er ook nog Nino, de meest aanwezige van hen allemaal. Hij had bruine stekeltje met donkerblauwe ogen en hij was modern gekleed. Hij had ook een oorbelletje, maar het stond hem wel goed. Hij had ook een zwembroek aan, een groene met bloemetjes, en daarboven een paars overhemd en een bloemetjesketting om zijn nek. Hij zag er feestelijk en zomers uit en hij vertelde voluit over zijn interesses en hij had een goude dosis humor. Hij was ook negentien en bleek bij de marine te zitten.
Wij stelden ons ook voor en ze waren openlijk geïnteresseerd, maar niet op een irritante, opdringerige manier. We vonden het wel gezellig met z'n allen en zodra we uit de paspoortcontrole kwamen vroeg Nino of we zin hadden om wat te gaan drinken bij café Amsterdam. Zodra we daar aankwamen, gingen we aan een grote tafel zitten en hadden we de grootste lol en duizenden gespreksonderwerpen. Toen er opeens een groot, wit scherm tevoorschijn kwam waarop het Nederlands elfteam dat net speelde werd uitgezonden, schenen de jongens wild te worden. Nog geen paar minuten later deden wij net zo hard mee. Het was te gek, de jongens waren echt aardig en het was zo gezellig.
'Hoe laat moeten jullie richting de gate?' vroeg Mike.
'Twee uur vertrekken we. Het is nu half elf,' antwoordde Dominique. 'Hé, we zitten in hetzelfde vliegtuig, hoor!' blèrde Ben. 'Haha, dat wordt nog wat dan,' lachte Nino.
We kwamen er achter dat ze uiteindelijk op nog geen tien minuten loopafstand bij ons appartementencomplex vandaan zaten. Dit zou zeker wel gezellig worden.
We hadden zin om even langs de winkeltjes te gaan lopen, en we spraken met de jongens af dat we ze om twaalf uur bij het Casino zouden zien. Zodra we rondliepen, kreeg ik nog steeds meer dat vakantiegevoel. Schiphol was druk, maar gelukkig niet té druk. Zo nu en dan liepen er mannen van de Marechaussee langs en floten dan even naar ons. Ons enthousiasme was nog steeds groot en dat deed ons allemaal wel goed. We waren nog niet moe en sacherijnig en hopelijk zou dat nog ook niet gebeuren. Ook al was het uiteindelijk wel vermoeiend, we gaven elkaar de energie en de telkens langdurende lachstuipen.
We kochten nog wat dingetjes zonder belasting, eten, drinken, drank, boeken en daarna gingen we richting het Casino.
'Wat vinden jullie nou van die jongens?' vroeg Xenoela, toen we op de bewegende banden stonden die tijd en moeite bespaarden. 'Ja, ze zijn hartstikke aardig toch,' zei Vivianne. Dominique en ik waren het er mee eens. 'Ja, en knap,' zei Xenoela. Het was even stil en we begonnen te lachen. 'Ik wist niet dat het kon, maar ze zijn echt allemaal knap,' lachte ik.
'Ja, maar wie vinden jullie het knapste?'
'Ik vind Nino de knapste,' zei Dominique. 'Mike en Axel ook wel, Ben is niets voor mij.'
'O, die vind ik juist de leukste,' lachte Xenoela.
'Ja, nou ik vind Mike dan wel de knapste, maar ik ben toch bezet dus wat maakt mij het uit. Maar flirten is niks mis mee toch,' lachte Vivianne. We stemden in. Ze was loyaal en gedisciplineerd, ze zou heus niet zomaar iets geks doen met een jongen, maar ze mocht ze best knap vinden. Net zoals wij. Het hoefde niet gelijk te betekenen dat het wat werd.
'Ja, nou ik vind ze ook allemaal knap. Het is echt ongelooflijk, alsof ze een of andere Amerikaanse speelfilm uit komen wandelen. Van die beachboys die iedereen kunnen krijgen. Nino en Mike vind ik echt superknap, ze hebben alle twee iets bijzonders. Maar Axel heeft ook wel wat. Ben lijkt me wel de liefste van allemaal,' zei ik.
'Haha, dit is wel toevallig. We vinden allemaal één van hun leuk en niet dezelfde. Nou ja, wie weet. Misschien leren we ze beter kennen in Kreta.' Xenoela staarde dromerig voor zich uit, net als de rest van ons.
De jongens stonden al grijnzend en stoeiend te wachten voor het casino en toen ze ons zagen, begonnen ze te fluiten en stoere poses te maken. We lagen dubbel en we liepen het Casino binnen. Axel, Mike en Nino vermaakten zich duidelijk gelijk al, maar Ben vond er niet zoveel aan en die ging samen met Xenoela in een lounge zitten. V. en ik en D. gingen er bij zitten. Er was leuke muziek en al snel hadden we het weer over van alles. Het was duidelijk dat het goed klikte tussen Xenoela en Ben en D. liep lachend naar de W.C.
De tijd vloog voorbij en toen het een uur was, besloten we richting de departures te lopen.
Xenoela was nog steeds druk in gesprek en Nino probeerde duidelijk een beetje aan te pappen met Dominique. Vivianne en ik liepen een beetje te kletsen met Mike en Axel. Ze waren beide zeer aantrekkelijk en ook nog eens gezellig.
'Zou je verliefd op een van hen kunnen worden?' fluisterde ik. 'Als je uit gaat van de indruk die je tot nu toe hebt.'
'Nee, maar dat is omdat ik sowieso een vriend heb en gewoon niet zó snel verliefd ben. Ik ben er wel van overtuigd dat we veel lol met ze kunnen hebben, ook in Kreta. Áls we contact met ze houden dan. En jij?'
'Ja, dezelfde mening als jij. Ze zijn echt heel erg aantrekkelijk, allemaal. Ze lijken enigszins op elkaar maar zijn toch weer zo verschillend. Zulk soort jongens moeten toch haast wel player zijn?'
'Daar vind ik Nino dan echt een type voor. Ben sowieso niet, en Mike en Axel denk ik ook niet. Maar ja, wie weet hoeveel meisjes ze verslinden in Kreta.'
'Als wij het maar niet zijn.'
'Precies,' stemde Vivianne in.
We kwamen dichter bij de vertrekken en eenmaal daar moesten we in een grote rij staan om onze handbagage te laten controleren, paspoorten te regelen en langs de metaaldetector te gaan. Nino moest gefouilleerd worden en ik ook. De rest mocht in een keer doorlopen.
Iedereen moest natuurlijk lachen, 'Haha, Nino! Dadelijk vinden ze die m-16 in je broekzak,' lachte Mike. Erg flauwe jongenshumor dus.
En toen was het een uur wachten. De energie was wat ingedeukt nadat iedereen nog even had gelachen en foto's had gemaakt. Ben en Mike lagen te slapen en Vivianne en Xenoela staarden ook een beetje voor zich uit. Het was niet zo gek, ik was ook wel een beetje moe. Gewoon het gevoel dat je eerst nog vier uur moest vliegen, dan weer het hele koffergedoe moest regelen en er dus inmiddels al een dag verstreken zou zijn.
Ik raakte in gesprek met Nino, Axel en Dominique over wat er kon gebeuren als het vliegtuig zou crashen. En over allerlei negatieve dingen die in Griekenland zelf konden gebeuren. Als je elkaar kwijt zou raken of dergelijke. Tot D.'s en mijn verbijstering kwam er een serieuze kant van hen naar boven en waren ze behoorlijk slim en niet alleen maar droogkloten die alleen maar om bier zouden geven op zo'n moment.
Er was een moment dat Axel me even aanstaarde en vervolgens wegkeek. Hij had echt prachtige ogen en gewoon echt een mannelijk gezicht. Een beetje een jongen van wie je vaak droomde of de hoofdrolspeler in een fantasie was.
Ik kon ook wel merken dat Nino D. wel zag zitten en andersom ook. V. en X. keken mij ook zo nu en dan aan om een blik te werpen zo van; 'dat gaat goed, he he.'
Eindelijk kwam het vliegtuig, we hadden geluk en het was maar een halfuurtje vertraging. Opzicht vond ik dat wel jammer, ik was echt verliefd op Schiphol. Ik vond het het meest spannende van de vakantie altijd. Als je daar bent weet je gewoon dat het avontuur gaat beginnen, ook voor al die andere mensen die daar inchecken en rondlopen.
De menigte mensen stroomde de slang binnen die leidde naar het vliegtuig. Wij liepen met de vier jongens en we knuffelden elkaar nog even van enthousiasme. De stewardessen verwelkomden ons netjes en wezen onze plek aan in het vliegtuig.
We zaten ongeveer een paar rijen voor het einde van het vliegtuig en helemaal aan het einde zaten de jongens. We hadden geen geluk, drie van ons mochten naast elkaar zitten, een van ons precies in het midden in zo'n rij stoelen van vier. Ik offerde me op, vond het ook niet zo erg. Bij het raam zat Dominique, in het midden Xenoela en daarnaast Vivianne. We begonnen te lachen toen we de jongens 'En we gaan nog niet naar huis' hoorden zingen. De meeste passagiers konden het echter niet waarderen. Er zaten redelijk veel jongeren in het vliegtuig. Ook een paar kinderen en ouderen, maar de jongeren die gingen feesten of werken, of beiden, overheersten.
Naast mij zat een bruine jongen met een blanke jongen naast hem en daarnaast een wat oudere vrouw. 'Ook op werkvakantie?' vroeg 'ie met een grote grijns.
'Nee, gewoon lekker relaxte vakantie. Maar misschien dat we een weekje gaan werken, we kijken wel. En jij?'
Hij was erg aardig en had een spontante lach en een overdosis humor. Hij zei dat hij als entertainer in een hotel en als stand-up comedian zijn inkomsten zou halen in Kreta. Hij heette Jordan en zijn vriend naast hem Jason. Ze waren beide net negentien en ze waren erg aardig.
Deze vlucht zou wel gezellig worden, de stemming zat er gelukkig nog steeds in.
Ongeveer drie kwartier later was het zo ver. Het vliegtuig begon te starten en de stewardessen begonnen instructies te geven. Vivianne keek mij nog even aan met opgetrokken wenkbrauw toen we Nino hoorde roepen dat die stewardessen wel 'lekker' waren. Gelukkig waren ze Grieks en verstonden ze er niet zoveel van.
Daar gingen we. Het vliegtuig steeg op en wij hadden de grootste lol met zijn vieren.
Twee uur later was het al een stuk stiller in het vliegtuig, alleen de jongens hoorden we nog af en toe. V., X., en D. waren mp3 aan het luisteren, maar de mijne was weer eens stuk. Jordan was zo aardig om een leuk filmpje op zijn laptop te laten zien. Het bleek dat ook hij niet zo ver van onze appartementencomplex verbleef. Hij gaf mij zijn nummer en ik de mijne, zodat we een keertje uit konden gaan of wat gaan drinken. Het was echt een grappige gozer en erg beleefd.
De vlucht duurde redelijk lang naar mijn gevoel en ik verlangde echt naar een hapje eten.
Alsof mijn gebed verhoord werd, kwamen de stewardessen met karretjes eten. Het was nog Grieks eten en lekker ook. Wij vieren smulden en Xenoela kon zonder moeite vertellen wat het allemaal was.
De vlucht duurde nog twee uur en aan de sfeer te merken was iedereen een beetje moe of sacherijnig. Jordan overlaadde me met leuke filmpjes en D., V., en X. waren ook gezellig aan kletsen, dus de tijd ging opeens snel. Er werd omgeroepen dat we zouden gaan landen.
Vanuit de raampjes te zien, scheen de zon volop.
Door de luidsprekers was hoorbaar dat het ruim achtendertig graden was en het nu zeven uur was.
Zodra we geland waren, ging iedereen klappen. Nino en Axel waren hoorbaar aan het gillen en fluiten, oftewel overdreven bezig.
We pakten onze spullen en liepen op een langzaam tempo het vliegtuig uit. Nino was alweer op Dominique afgestapt. Vivianne, Xenoela en ik schoten natuurlijk in de lach. Ben en Xenoela liepen ook al naast elkaar en Vivianne en ik zochten elkaar op.
'Dat wordt nog wat. We zijn ze nu al haast kwijt aan look-a-likes Brad Pitt en Ben Affleck. Hoe moet dat dan straks wel niet vier weken lang,' grijnsde ik.
'Ach, ik mag ze wel. Jij ook toch? Zolang ze niet irritant worden.'
Daar had ze gelijk in. En Mike en Axel waren er natuurlijk ook nog.
Op het vliegveld duurde het natuurlijk nog een tijdje met de paspoorten en de koffers. Ra ra ra, wiens' koffer was niet te vinden? Die van mij natuurlijk.
Gelukkig waren de jongens zo attent om ons te helpen met de zware koffers en uiteindelijk zaten we met een grote groep in een bus die ons op weg bracht naar de appartementen. De bus zat echt helemaal vol met alleen maar jongeren.
De reisleider was een leuke, jonge man die ook zeker niet lelijk was. We hadden er nog even een grapje over met z'n vieren, maar daarna waren we echt een beetje op. Zelfs Nino en Axel hoorden we niet meer, en dat terwijl ze achter ons zaten.
Jordan zat een paar stoelen verder en lachte breed toen ik mijn hoofd boven de stoelen uitstak om te kijken waar hij zat. Ik lachte breed terug en bedacht me dat ik hem echt wel nog wilde zien deze vakantie. Ik kon het haast niet geloven, normaal was ik niet zo. Kwam het door Xenoela, Vivianne en Dominique dat alles zo gemakkelijk ging? Dat we nu al een stel jongens kenden en vrienden hadden gemaakt. Zagen al die gasten onze chemie waardoor ze zich aangetrokken voelden om met ons om te gaan?
Opeens keek ik midden in de helder blauw/groene ogen van Axel. Ik voelde hoe rood ik werd en hoe hij glimlachte. Ik wist niet hoe snel ik me om moest keren en normaal moest gaan zitten.
'Do?'
'Ja?'
'Laat maar.'
'Haha, oké. Doet je mp3 het nog steeds niet?'
'Nee, ik ben van plan een nieuwe te kopen. Als dat kan daar. Xenoela, kan je in Kreta mp3's kopen?'
'Vast wel, als we naar zo'n zaak gaan waar ze die dingen verkopen. Maar wordt dan wel goed zoeken denk ik. Ik weet eigenlijk niet eens of ze het kennen hier, maar volgens mij wel,' lachte ze luid.
Gelukkig duurde het niet langer dan drie kwartier voor we bij ons appartement waren.
Jordan was er tien minuten eerder uit gegaan en had ons vriendelijk gedag gezegd met de boodschap dat 'ie ons snel zou gaan zien.
Vijf minuten later was het de beurt aan Nino, Axel, Mike en Ben. Nummers hadden we gelukkig al uitgewisseld en we hadden voor overmorgen afgesproken bij ons appartement. Ze hadden ons toegezongen en lachen gezwaaid. Nino had nog iets in het oor van Dominique gefluisterd waardoor ze verlegen moest lachen. Ben had zijn boerengrijns tevoorschijn getoverd en zei dat hij van de week wilde gaan skaten met Xenoela, die daar wel in voor was. Mike en Axel hadden ook enthousiast gezwaaid en Axel had me nog een keer aangekeken, waardoor mijn rode wangen weer goed zichtbaar werden. Hij had geknipoogd.
We waren de laatste en onze reisleider liep met ons mee de bus uit. We bedankten alle vier tegelijk in het Grieks de buschauffeur waardoor de man verschrikkelijk hard begon te lachen en wij ook.
De reisleider heette Nik en hij zei dat als er iets was we moesten bellen en we hem vanzelf nog wel tegen zouden komen. Van de week zou hij langskomen om door te geven wat er allemaal te doen viel op het eiland. Hij hielp nog met sjouwen en daarna stonden we er alleen voor.
Het appartement was mooi wit met groene klimop struiken die overal aan de muur groeiden. Op de binnenplaats, ook wel de tuin, stonden prachtige plantenpotten en een lounge waar we konden zitten. Een klein fonteintje erbij en mediterraan kleurige stenen zorgden ervoor dat we in de Griekse sfeer kwamen.
Zodra we binnenkwamen werden we verliefd. Het was niet groot, maar al helemaal niet klein. Eerder groot dan. We hadden twee verdiepingen. Beneden was de woonkamer, keuken, badkamer en een slaapkamer. Boven waren er nog twee slaapkamers en een badkamer. De twee slaapkamers hadden een balkon. De ene had uitzicht op de zee en het andere op de stad. Het leek wel een droom.
'Shit, hoe moeten we dit nou verdelen?' mompelde Dominique.
Dat was een minpunt, we wilden eigenlijk wel met z'n allen op een kamer.
'Ik stel voor dat we wat matrassen op de grootste kamer dumpen. Als we elkaar zat zijn kunnen we altijd nog een eigen kamer nemen,' stelde Vivianne voor. Iedereen was het er wel mee eens. Zeker voor de eerste nacht was het wel gezellig. Het was natuurlijk even wennen, zo zelfstandig in een ander land, in een andere ruimte. Als we tijd voor onszelf hadden konden we onze spullen verkassen of als we gewend waren. De grootste kamer was de slaapkamer met uitzicht op de zee. Er stond een groot bed met een nachtkastje, een kast en het had ook een groot balkon. We dumpten drie matrassen op de grond, aan de andere kant van de muur en zo ontstond er een gezellig kamertje. We besloten onze spullen nog niet uit te pakken, zeker omdat we nog niet besloten hadden of we het zo hielden ja of nee. Maar voor deze nacht hadden we alles een beetje opzij gezet, zodat we alleen de benodigde spulletjes bij de hand hadden. Het grootste bed wilde eigenlijk niemand, maar uiteindelijk gingen we loten en was Vivianne diegene die hem deze nacht mocht gebruiken.
Het was inmiddels al half negen en we hadden nog geen avond gegeten.
'Oké, we hebben twee badkamers. Ik stel voor dat nu twee mensen naar de twee badkamers gaan en zich op gaan frissen en dan de andere twee, en dat we daarna ergens iets gaan eten?' glimlachte Dominique.
Ook bij dit idee was iedereen unaniem voor en Vivianne en Dominique waren als eersten. Xenoela en ik gingen op het balkon zitten en we staarden naar de mooie zee. Vanaf ons appartementje had je eerst nog een hoop rotsen en vanuit die rotsen was er een trappetje zodat je de zee in kon, een stukje verderop waren de echte stranden. We lagen erg rustig, en niet in een erg heuvelachtig gebied. Dat was in de stad zelf wel zo. Het was gewoon prachtig. Om ons heen stonden ook allemaal appartementjes en sommige waren hetzelfde als die van ons, maar er stonden ook grotere en kleinere tussen. Ook andere vormen en kleuren. Het hele complex was al een stadje of dorpje op zich.
'Mooi, hè. Als ik hier ben voel ik me echt thuis. Ook al ben ik zonder mijn vader en familie, ik weet dat ik me hier kan wel redden en dat is omdat het vertrouwd voelt. En oké, ook omdat ik de taal spreek,' lachte Xenoela. Ik kon het me wel voorstellen, als dit mijn vaderland zou zijn zou ik zeker trotst zijn. Vier weken was lang, echt lang. Maar het was een gave aanbieding geweest, voor het hele complex waren we maar tweehonderd euro kwijt voor vier weken, het was echt een bijzondere aanbieding. Goed, we moesten zelf koken en dergelijke maar voor vier weken ging dat echt wel lukken. We hadden een hoop opties met wat we konden gaan doen en eventueel konden we een weekje gaan werken ergens in een restaurantje of zo.
De zon verhitte mijn huid en ik begon te gloeien, op een heerlijke, zachte manier. Het was hier niet zo benauwd als in Nederland. De lucht voelde schoner aan en de zon liever.
'Ik vind het heel tof en ik ben echt benieuwd. Als we maar weten dat we alles kwijt kunnen aan elkaar en rekening houden met elkaar. Dan kan er niets mis gaan en dan wordt deze vakantie heerlijk.' We lachten naar elkaar en ik wist op dat moment zeker dat de chemie die we met zijn vieren deelden, deze vakantie nóg meer zou versterken. Natuurlijk zouden we zo nu een dan een meningsverschil hebben of een akkefietje, maar we waren gewoon al volwassen dames aan het worden. Het ging zo snel...
'Wij zijn klaar, jullie mogen!' riep Vivianne vrolijk vanuit de slaapkamer.
Ik liep naar binnen en de twee dames zagen er schitterend uit, zoals altijd. 'Leuk hoor, mag ik weer al die gozers van jullie afslaan. Jullie worden bedankt,' grinnikte ik.
'Ha ha, stel je niet aan! Hup! Honger!' lachte Dominique.
Xenoela en ik gingen ons opfrissen en zodra we klaar waren keken we alle vier elkaar aan. Xenoela zag er schitterend uit in haar rode jurkje en schoentjes, de kleur stond geweldig bij haar mooie krullenbol. Ze had haar ogen mooi geaccentueerd waardoor ze nog beter uitkwamen, en dat was goed: ze had mooie, hazelnootkleurige ogen.
Vivianne had een leuk bloemenjurkje aan met haar hippe sandalen en weer mooie sieraden om. Haar gezicht zag er fris en vrolijk uit en aan haar hele uitstraling kon je zien dat ze dolenthousiast was. En lief, vooral dat.
Dominique zag er hip uit zoals altijd, met een gestreept jurkje en een witte mallot eronder en dezelfde sandalen als haar zus, maar dan een andere kleur. Haar haar zag er glanzend en vol uit en het accentueerde haar smalle, mooie gezicht. Ze zagen er echt goed uit gewoon.
'Nou dames, ik word vanavond de bodyguard!' en arm in arm liepen we het appartement uit.
In de stad was het druk, kennelijk had het een bruisend nachtleven. Of nou ja, nachtleven... In ieder geval avondleven.
Xenoela wees een tentje aan waar het wat rustiger was en toen een ober die daar werkte ons zag, wuifde hij ons en riep iets in het Grieks. 'Wat zegt-ie?' vroeg Vivianne.
'Dat er plek voor ons is. Kom mee.' We besloten buiten te gaan zitten en we hadden perfect uitzicht op de heuvelachtige straatjes en de omliggende huisjes. Overal om ons heen waren er bewoners, toeristen of werkende mensen. Het was onwijs gezellig.
De ober was een charmante man met donker haar en blauwe ogen. Wauw, dat was nog is bijzonder.
Hij was een spontane man en bood ons gelijk een drankje aan, maar voor vanavond hielden we het allemaal op iets non-alcoholisch. We hadden gelijk al besloten, het was laat en ik hoorde niet alleen mijn maag knorren. Als voorgerecht hadden we heerlijk, vers gebakken stokbrood met salade. Als hoofdgerecht hadden we een dolmades-schotel besteld.
We smulden van het eten en vertelden honderduit over wat we er tot nu toe van vonden en nog van plan waren. We waren de enige gasten die buiten zaten, maar we eisten van de ober dat we wat muziek zouden horen. Nog geen vijf minuten later stonden er letterlijk opeens vijf mannen aan onze tafel die live Griekse muziek speelden. Niet te hard, wel zodat we elkaar konden verstaan.
'Nou, als dit geen goed begin is...' lachte Dominique.
We proostten en maarliefst twee uur lang zaten we daar te kletsen, te eten en te lachen. Je kon de ober tevreden zien kijken, want het was voor iedereen die daar zat of langsliep duidelijk dat wij ons prima vermaakten.
Zodra het half elf was, besloten we nog een rondje te lopen en dan naar ons appartement te vertrekken. De ober gaf ons een laatste drankje van het huis en we bedankten hem.
De rekening was absurd laag, het was hier duidelijk lekker goedkoop. Tot nu toe was het geweldig.
We liepen langs een club die Destiny heette en de muziek die er uit kwam klonk geweldig. 'Zo, hier gaan we zekersteweten heen,' zei Dominique. En we begonnen zowat te juichen bij het idee. Er kwam een vrouwelijke proper aangelopen en zij beloofde ons een gratis drankje als we binnen zouden komen. 'Nee, bedankt. We zijn moe, maar van de week komen we zeker wel, geldt de aanbieding dan nog steeds?' vroeg ik.
'Kom op woensdag, dan ben ik er weer. Ik herken jullie wel,' zei de jonge vrouw. Ze sprak Nederlands, weliswaar gebrekkig maar ze had een lieve uitstraling.
Inmiddels liepen we terug, we wisten dat als we bleven we de verleiding om een discotheek in te gaan niet konden weerstaan.
In het appartement gingen we op het balkon zitten met een glaasje champagne. 'Proost!' riepen we tegelijk.
We genoten van de stilte zodat we de zee konden horen en de krekels. 'Volgens mij gaan we hier zeker wel ontspannen,' zei Vivianne.
'Dat weet ik wel zeker.'
'En lekker bruin worden.'
'O, ik kan niet wachten tot morgen en tegelijkertijd wil ik ook niet dat deze avond eindigt. Snappen jullie nog wat ik bedoel?' schaterde Xenoela. En toch knikten we allemaal. We wisten precies wat ze bedoelde.
Het duurde niet lang of we lagen omgekleed en al in bed, maar het was zo warm dat we alle ramen open hadden gedaan en we eigenlijk allemaal wel een lichaamsdeel boven de dekens geworpen hadden. Niet dat het hielp.
'Meiden?' klonk Dominique zachtjes.
De slaperige stemmen antwoordden met een 'ja.'
'Slaap lekker, ik zie jullie morgen.'
We lachten nog allemaal eventjes en sloegen een enthousiaste kreet uit, totdat we al snel in slaap vielen.

Door het geluid van een bruisende zee en roepende mensen, opende ik mijn ogen slaperig. Ik had aan een stuk doorgeslapen en de rest zo te zien ook. Nog niemand was echt wakker. Ik zag Xenoela naar het plafond staren en hoorde Dominique zuchten. 'Ik lig zo lekker, ho...' kreunde ze.
'Ja, ik ook...' klonk de rest.
Het was wel duidelijk dat de reis toch vermoeiender was geweest dan we dachten.
Ik opende de gordijnen en de zon scheen volop de kamer in.
'Wooow!' riep iedereen en ik begon hard te lachen. 'Goodmorning, sunshines!'
Zodra ik mij omgekleed had in de badkamer, stond ik buiten met mijn handtas en portemonnee. 'Zal ik broodjes halen en beleg?'
'Ja, lekker!' glimlachte Vivianne. 'Dan dek ik wel even een tafeltje. De rest van de boodschappen doen we straks wel met z'n allen.'
Dominique was al verdwenen in de badkamer en Xenoela ruimde een beetje haar spulletjes op. Zo te zien hadden we wild geslapen, er lagen over spullen. Ik kreeg er kriebels van in mijn buik.
'Moet ik echt niet even mee?' vroeg Xenoela. 'Nee, joh, ben je gek. Ik ben er zo, en ik vind het wel even lekker.'
Zodra ik buiten stapte in mijn jurkje met daaronder mijn bikini en goedkope slippers, voelde ik dat het heerlijk was. Mijn mobiel gaf aan dat het negen uur was, redelijk vroeg dus. De zon was dan ook heerlijk. Een echt ochtendzonnetje; niet koud maar ook niet gelijk al snikheet.
Na tien minuten lopen was ik in het dorp of stadje, hoe je het ook mag noemen. En ik vond al snel een klein, goedkoop supermarktje.
Ik kocht gelijk beleg, sap, brood, wat te snoepen en fruit. Zodra ik af wilde rekenen, voelde ik een hand op mijn schouder. Ik draaide me om en keek in de blauwgroene ogen van Axel. 'Hé, ook ontbijt aan het kopen?' lachte hij.
God, wat was die jongen knap. 'Haha, ja,' antwoordde ik terwijl ik voelde dat ik rood werd.
'Jij ziet er fris uit. Dat je kon slapen? Wij hebben de halve nacht wakker gelegen. Het was snikheet en Nino en Mike zaten de hele kamer onder te schijten, die hadden iets verkeerds gegeten.' Ik kon mijn lachen niet inhouden en ik zag zijn mannelijke kaken samenspannen en vervolgens een grote glimlach op zijn gezicht. Hij was nu al heel erg bruin, ik wilde niet eens weten hoe hij er over twee weken uit zou zien.
'Jullie hebben zeker de hele avond door gefeest?' vroeg ik nieuwsgierig. Op de een of andere manier wilde ik weten of hij, Mike en Ben al meisjes hadden versierd. Van Nino verwachtte ik niets anders.
'Nee, we waren om half twaalf thuis. Heel de avond in een eettent gezeten, was wel gezellig en goedkoop.' Terwijl hij dit zei, zag ik de schittering in zijn ogen. Ik kon zien dat hij enthousiast was over deze vakantie. Ik wist niet dat jongens misschien net zo konden genieten van de omgeving, de cultuur, de mensen, het eten, het weer, in plaats van alleen het drank, de wijven en de muziek.
'Maar vanavond gaan we wel uit denk ik. En morgen komen we naar jullie, we hebben alleen nog geen tijd afgesproken,' grinnikte hij.
'Nou ja, jullie hebben onze nummers dus sms maar hoe laat jullie van plan zijn te komen, dan zorgen we dat we er zijn.'
'Deal. En wat ga je ontbijten? Ze hebben jou dus op pad gestuurd? De rest ligt zeker nog te maffen,' grijnsde hij.
'Nee, ik wilde zelf. Gewoon broodjes en beleg als ontbijt en jullie?'
'Ze wilden cornflakes of dergelijke, maar dat is niet te eten. Dus eigenlijk hetzelfde als jullie.'
Ik rekende af, bij elkaar nog geen eens drie euro, en groette Axel. Hij keek me nog even met diezelfde blik aan en deze keer hield ik mezelf tegen rood te worden. Ik besloot dit keer te knipogen.
Pas toen ik buiten stond, kon ik mezelf wel voor me hoofd slaan. Ik kan niet eens knipogen! Dat ziet er alles behalve professioneel uit.
We ontbijtten op het balkon en het zweet stond al op ons voorhoofd. 'Even serieus, ik moet zo echt gaan zwemmen hoor,' zuchtte Dominique.
'Ja, mooi! Het is echt heerlijk, ontbijt was een goede bodem, maar de zon en de temperatuur bij elkaar zorgt voor het verlangen naar een zwembad,' zei Vivianne.
'Waar is het zwembad eigenlijk?' vroeg Xenoela.
'Da's een goeie,' zuchtte ik. Ik pakte het plattegrondje en kennelijk zat er ergens een soort parkje waar een zwembad was voor dit appartementencomplex, samen met een restaurant, café en een stukje privé-strand. 'O, dat is dicht bij het appartementencomplex van de jongens!' lachte ik.
'O, gezellig!' zei Dominique enthousiast.
'Ja ja, fijn. Laten we alsjeblieft gaan,' smeekte Vivianne. 'Ik moet zwemmen gewoon! En dan worden we ook nog is lekker bruin.'
Het was nog niet eens vijf minuten lopen en we trokken onze jurken uit en sprongen er gelijk in. Het zwembad was groot en had ook nog is twee glijbanen en een wildwaterbaan. Het was er tropisch, het leek een beetje op een Aquapark. Maar dan toch wel anders...
Een paar minuten later werd het druk en waar ik wilde zwemmen was wel een huilend of spelend kind.
'Ik ga eruit,' mompelde ik. Het viel me op dat Xenoela, Vivianne en Dominique ook al aan de kant zaten. 'Ja, het werd opeens zo druk,' mompelde Dominique. Ik knikte.
Die kinderen werden 's ochtends wakker en renden als eerste naar het zwembad, dat was wel duidelijk. Was dat een voorteken dat er niets te doen was?
Nou ja, misschien was er weinig te doen voor die kinderen, wij waren wel een stukje ouder én niet met onze ouders.
Na een half uurtje besloten we deze keer volledig het dorp te verkennen.
We liepen eerst naar ons appartement en kleedden ons om en vervolgens gingen we met een pendelbusje dat erg goedkoop was, op en neer door de het dorp. We stapten uit bij een klein kerkje met daarnaast een mooi, oud Grieks kerkhof.
'Nogal luguber,'zei Vivianne.
'Ja, maar wel mooi...'
We maakten foto's en lazen inscripties. Vervolgens vervolgden we onze tocht op weg naar grote rotsen en oude gebouwen. Het was echt prachtig. Alsof wij de verslaggevers waren van Discovery Channel. Ik voelde dat we allen onder de indruk waren, we zeiden weinig maar onze blikken zeiden genoeg.
'Oké, we gaan weer terug,' zei Dominique.
We liepen weer terug naar het dorpje en liepen langs de boulevard en vele winkeltjes. We lunchten in een oud, vervallen cafeetje en we hoefden maar weer weinig te betalen.
In de pendelbus konden we niet ophouden met lachen dankzij de gevaarlijke rijstijl van de chauffeur. We waren opgelucht zodra we bij ons appartement waren.
Het was alweer vijf uur, de tijd vloog gewoon. We gingen op de buitenplaats zitten en dronken een wijntje. Dankzij het weer en de vermoeidheid voelden we 'm nu al aardig zitten en werden we weer eens melig. We bespraken wat we deze vakantie allemaal wilden gaan doen.
'Nou ja, sowieso lekker veel uitgaan, nieuwe mensen ontmoeten,' zei Dominique. 'En een beetje langs het zwembad liggen, bruin worden, gewoon veel plezier maken.'
'Ja, ik wil wel veel met z'n vieren gaan doen. We kunnen een boottochtje plannen, er is zat te doen. Bij het winkeltje is een gids met mogelijkheden,' verkondigde Xenoela.
'Vind ik ook, gewoon lekker met z'n viertjes een hoop doen, soms alleen, even een momentje voor jezelf. Maar gewoon vooral met elkaar,' glimlachte Vivianne.
Ik knikte, 'Precies. Ik wil ook wel dingen ondernemen. Gewoon een beetje afwisselen, een dagje niksen, een dagje intensief sporten of zo, en dan weer gewoon een leuk uitje en zo.'
'Oké, maar zullen we vanavond wel naar die disco? Of morgen?' vroeg Dominique enthousiast. Iedereen dacht na en we kwamen tot de conclusie dat we even een kijkje zouden nemen maar niet volgas zouden gaan feesten.
Dit keer kookten we zelf en het zag er feestelijk en gezond uit. Xenoela wist precies wat en hoe we alles moesten doen en na een uur met zijn allen in de keuken, stond het eten klaar. We fristen ons op om daarna gelijk weg te kunnen, en een halfuur later zaten we op de buitenplaats heerlijk van ons eten te smullen.
'Ah, man. Good life,' zei Vivianne met volle mond. 'Ha ha, zeker wel,' stemde Dominique in.
'Morgen gaan we aan het strand liggen, ja? Daar heb ik echt zin in,' zei Xenoela.
Iedereen knikte.
'Ik heb een smsje van Nino,' zei Dominique opeens. 'Heey, wij gaan vanavond naar club fiesta, komen jullie ook? Zou je graag weer willen zien, kusje.' De rest begon hard te lachen, 'Slijmbal.'
'Maar zullen we gaan?' grinnikte Do.
'Ja, ik vind het prima. Als iedereen zich netjes gedraagt,' zei Vivianne engeltjes-achtig.
'Ha ha, ja baas!'
Na de afwas en nadat iedereen er weer geweldig verzorgd uitzag, liepen we lachend en luid kletsend richting het stadje.
Fiesta was niet moeilijk te vinden, het was een van de grootste discotheken in de stad.
'Sms of hij er al is?' vroeg ik. Dat was niet nodig, want een jongen kwam al op ons afstappen en gaf Dominique drie dikke zoenen en gaf de rest van ons een hand. Nino zag er goed uit, al dacht ik het zelf uit. Ik kon aan Do d'r gezicht zien dat ze het daar wel mee eens was. Vivianne en ik gaven elkaar een blik en dat zei genoeg. Op de een of andere manier was hij leuk, maar we waren benieuwd of hij zo leuk was als dat hij er uit zag.
Ben had Xenoela ook al gelijk gevonden en Mike stapte op mij af. Ik zag Axel even kijken, maar hij scheen niet geïnteresseerd te zijn. Mike vertelde een hoop over dat hij Kreta geweldig vond en dat hij dankzij zijn technische talenten het fornuis had gemaakt in hun appartement. Ook dat hij er naar uit keek om morgen wat met ons te gaan doen en dat hij blij was dat 'ie ons al zo snel weer zag.
Vivianne en ik wisselden weer een blik uit waarbij ik mijn best moest doen niet in lachen uit te barsten.
Mike was een aardige gozer, ik wist niet dat hij zoveel kon vertellen. 'Heb je veel gedronken?'
'Nee! We zitten pas vanaf twee uur aan het bier,' grijnsde hij. Mijn mobiel gaf aan dat het nu tien uur was. Ik zuchtte. Die gozers waren dus zo bezopen als het maar kon zijn. Op de een of andere manier voelde ik me heel erg ongemakkelijk. Ging Mike daarom zo enthousiast met mij praten, omdat hij dronken was?
Ik liep naar Vivianne en besprak het met haar. 'Ach, als ze vervelend worden, gaan we naar huis. Komt goed, lief nichtje van me.' En we knuffelden elkaar. Ik vertrouwde op haar oordeel en vlak voordat ik naar Mike terug wilde lopen, hield Axel me beet. 'Ga je wel dansen vanavond?' vroeg hij met ondeugende ogen. Z'n blik was leuk en intimiderend tegelijk.
'Ik wel, hoor. Jij dan?'
'Ha, nee dat kan ik niet. Tenzij jij me wilt helpen?'
'Uh, ja hoor.'
We liepen met z'n allen de club binnen en het was onwijs groot en druk. Maar niet zo druk dat je je kont niet kon keren, er was ruimte genoeg om te dansen, te zitten of te staan.
'Wat willen jullie drinken, ik betaal,' zei Nino.
We besloten ons te misdragen en we namen allemaal sangria.
Enkele minuten later kwam er een swingend nummer en voor ik het wist stonden we met zijn vieren te dansen als bezetenen. We swingden er op los en ik voelde iedereen naar ons kijken. Het scheen te werken en de dansvloer werd al snel voller. Nino had zijn kans gelijk gegrepen en danste met Dominique. Ben en Xenoela zagen er ook redelijk intiem uit en ik zag hoe Mike in Vivianne's oor aan het blèren was.
Opeens voelde ik dat iemand mij van achter beetpakte en begon te dansen. Het was Axel en in tegenstelling tot wat hij beweerde, kon hij heerlijk dansen.
'Leugenaar,' riep ik in zijn oor. 'Hoezo?' lachte hij. 'Je kan wel dansen!'
Kennelijk nam hij het serieus want hij ging ijverig door. Hij rook heerlijk en het was fijn zijn sterke armen te voelen. Allemachtig, het was echt net een droomjongen. Ik besloot bij deze niet op hem verliefd te worden of wat dan ook, want het kon gewoon niet. Gezichtsbedrog was het gewoon. Dat moest wel.
Hij liet me los en gaf me een klein kusje op mijn wang. Uiteraard werd ik weer rood.
Nino en hij liepen richting de bar en ik zag ze kijken en smoezen. Ik wist niet zeker wat ik er van moest vinden. Moest ik blij zijn dat hij me misschien wel zag zitten of moest ik hem zo ver mogelijk van me af houden?
'Nou nou, dat word nog wat,' zei Vivianne plagend. Ze porde me in mijn zij en ik begon te lachen. 'Ja, nou ja, ik weet het niet hoor. Oké, hij is knap: dat kan ieder meisje wel zien. Al deze vier jongens zijn knap. Maar doen ze er niet een beetje te snel en gemakkelijk over? Ik durf te wedden dat ze na morgen ons zat zijn en nieuwe meisjes gaan zoeken. Je kunt elkaar toch niet zo snel 'leuk' vinden?'
'Het kan wel, maar het is misschien snel inderdaad. Maar je trouwt niet met hem. Als je hem leuk vindt, of in ieder geval aantrekkelijk, dan mag je toch best dansen. Jij bepaalt wat je wel en niet doet en als het klikt is dat toch fijn. Je merkt vanzelf wel hoe dat de rest van de vakantie gaat. Als jullie alle drie maar niet opeens besluiten dat de jongens het belangrijkst zijn en de rest aan de kant zit. Alsjeblieft zeg, daar houd ik echt niet van,' zei ze nonchalant.
'Ha ha, wat ben je toch geweldig, hè.' Ik zoende haar op de wang en ze glimlachte.
Xenoela was nog helemaal in to Ben en Dominique werd al weer door een andere jongen aangestaard, maar die wachtte op Nino. Net zoals ik eigenlijk op Axel wachtte.
'Chickie, zo te zien klikt het bij jou ook al?' grinnikte ze.
'Ja, nou... Dat weet ik nog niet zeker. En Nino is het voor deze vakantie?' vroeg ik terwijl ik mijn wenkbrauwen op en neer bewoog.
'Ha ha, nou ja, hét. Hij is leuk, zeker wel. Beetje patserig af en toe, maar een goed geklede en aantrekkelijke jongen. Of niet dan?'
'Nou, zeker wel. Maar dat zijn ze allemaal wel vind ik. Alleen straks zetten ze ons na morgen aan de kant of zo?'
'Zoiets hoorde ik je net al tegen Vivianne zeggen, maar ach, het is onze eigen keuze toch. We doen geen domme dingen, gewoon beetje flirten. Het zou mij namelijk echt niet veel uit maken. Ik ben hier met jullie en voor jullie, niet voor de jongens.'
O, wat was ze toch geweldig. Alle drie waren ze geweldig!
Nino had onze drankjes nog een keer besteld. Het was erg aardig, maar tegelijk dacht ik dat hij misschien wel hoopte dat we net zo teut werden. Het was een typische jongen die wel zin had in een avontuur.
Vanuit mijn ooghoek zag ik Xenoela zoenen met Ben en ik moest lachen, Vivianne en Dominique ook.
'Hij zag haar vanaf het begin al zitten. Dit was het minste dat hij hoopte,' lachte Mike.
'Ja, die praat vanavond nergens anders meer over,' zuchtte Nino.
Zou dat echt zo zijn? Dat jongens zoals hen helemaal gek konden zijn op een meisje en hun kop er niet over konden houden? Het leek me zo onwaarschijnlijk.
Er kwam een langzaam nummer en het duurde niet lang of Xenoela en Ben waren innig in elkaar verstrengeld en hetzelfde gold voor Nino en Dominique.
Mike had twee linkerbenen en ik kon zien aan Vivianne's gezicht dat ze hem aardig vond, maar voor geen goud met hem zou dansen. Toen ze naar me keek en spontaan begon te lachen kon ik het ook niet inhouden.
'Zit je hem nou gewoon uit te lachen?' vroeg Axel met z'n doordringende ogen.
'Valt het zo erg op?' grapte ik.
'Beetje maar.'
'Maar hij is verder heel aardig, hoor.'
'Zeker. Wat zullen we morgen gaan doen met z'n allen?'
'Pff, geen idee. Nog niet over nagedacht,' stamelde ik, 'heb jij ideeën?'
'Ja, zat. Maar is morgen de enige dag de we afspreken?' Hij klonk een beetje teleurgesteld. Alsof hij echt niet wilde dat we elkaar na morgen niet meer zouden zien. Alsof hij het echt gezellig vond met ons.
'Wat mij betreft niet, hoor. En hoe denk jij erover?' viste ik.
'Ik heb leuke ideeën voor wat we kunnen gaan doen en met zijn achten is dat leuker. Maar ja, dan moet wel iedereen daar zin in hebben.'
'Nou noem is wat dingen dan.'
'We kunnen een avond met zijn allen barbecuen. Het zwembad zit het meest dichtbij ons appartement, dus dan kunnen we daarna een duik nemen. En van de week naar het strand, dan kunnen de sportievelingen volleyballen en zo en de meiden en Nino zonnen,' grapte hij.
'Ha ha, ja hij is wel een beetje ijdel geloof ik? Maar ook sportief.'
'Hij is wel ijdel, maar het is wel gewoon een echte vent. Die verkiest sporten wel boven zonnen. En we kunnen gaan varen en picknicken. Nou ja, dat laatste doe ik liever niet met z'n allen,' glimlachte hij.
Ik voelde me erg blond en dom, maar ik had er lak aan en vroeg: 'Met wie dan? Nino?'
'Erg grappig, met jou natuurlijk, hè.'
Nadat hij dit gezegd had, liep hij richting Mike en begon gek te dansen met hem. Alsof hij het niet gezegd had.
'Wat was dat?' vroeg Vivianne.
'Hij wil met me picknicken. Geloof ik,' zuchtte ik.
'Leuk! Moet je doen!'
'Nee, ik kan niet eten als iemand kijkt. Ziet er verschrikkelijk uit en hoe goed ken ik hem nou?'
'Het hoeft toch niet als date of zo, gewoon als vrienden.'
Ze had gelijk. Het hoefde niet gelijk te betekenen dat ik hem leuk vond of hij mij.
Ik besloot het initiatief te nemen. Ik liep op hem af en trok hem naar me toe. Hij aarzelde niet en trok me tegen zich aan. Ik liet mijn handen rusten in zijn nek en hij had mij vast om mijn middel. Vervolgens was de hele dansvloer vol met mensen die aan het schuifelen waren.
'Zo zo, wat een lef,' lachte hij.
'Ja, jij liegt dat je niet kan dansen. Ik vind dat je heerlijk kan dansen,' zei ik.
'Ik dans al sinds ik klein ben. Breakdance en zo. Maar dat is wel wat anders.'
'Zo, stoer! Ik zou willen dat ik het kon, maar daar moet je echt spierballen voor hebben.'
'Als je het eenmaal onder de knie hebt, lukt het wel.. gewoon oefenen en beetje lenig en flexibel zijn.'
Ja, alles wat ik dus niet was.
De club werd steeds drukker, dus Axel kwam automatisch dichterbij staan. Ik voelde hoe zijn borstkas op en neer bewoog. Als iemand hem per ongeluk een zetje gaf, hield hij me voorzichtig tegen om niet ook opzij geduwd te worden. Ik had best wel door wat hier aan de hand was. Het zou niet lang meer duren voordat ik die jongen helemaal het einde zou vinden. Eigenlijk vond ik dat al, maar ik was nu oud genoeg om niet zo naïef te zijn. Dat was al te vaak gebeurd.
'Van wat voor soort muziek houdt je eigenlijk?' vroeg hij met glinsterende ogen.
'O, van alles wel. Eclectic, pop, jazz, ik kan naar alles wel luisteren.'
'Ook hardcore?'
'Ha ha, ik ben een keer naar zo'n feest geweest. Dus ik kan het luisteren, ja. Hoezo?'
'Ik was wel benieuwd. Ik luister er wel is naar, maar ook naar eclectic en zo.'
Ik keek om me heen maar ik zag Vivianne, Dominique en Xenoela nergens meer. De verleiding om in paniek te raken speelde op, maar ik wilde voor geen goud nu in een oude gewoonte vervallen.
'Wat is er?' vroeg Axel.
'Ik zie de rest nergens.'
'O, Ben is even naar buiten met Xenoela geloof ik en Nino en Dominique zag ik net bij de lounge. Ik zal even om me heen kijken waar Mike is...' Hij stak zijn hoofd boven de menigte uit en toen hij naar links keek zag ik hem lachen en zwaaien. 'Daar zijn ze, ja jij kan ze vanaf hier niet zien denk ik. Voordeel van redelijk lang zijn.'
Ik moest lachen, 'nou, zo zie je maar weer.'
De muziek leek steeds harder te klinken en het was onmogelijk om elkaar te verstaan.
Er klonk een bobbeling nummer en voor ik het wist, stond Axel al met zijn armen om me heen en begonnen we te dansen.
We stonden zo dichtbij elkaar, het was echt fijn. Normaal zou ik me ongemakkelijk, lelijk en stom voelen maar daar was gewoon geen sprake van.
Om ons heen was de helft van de stelletjes aan het zoenen, maar ik voelde niet de drang om dat ook te doen.
Hij kon écht heerlijk dansen en de rest van de avond dacht ik geen minuut meer aan iets anders. Ik was helemaal gefocusseerd op dansen met Axel.
Het dansen was fijn, maar daardoor wilde ik ook meer van hem weten. Eigenlijk alles. Over zijn familie en vrienden en interesses. De sport die hij deed, etc.
Het was al twee uur 's nachts en Mike, Nino en Ben kwamen met de meiden tussen de menigte door geduwd.
Ik was blij ze weer te zien.
'Zo, hebben jullie het ook zo gezellig,' grinnikte Xenoela.
We stemden allemaal in en vervolgens spraken we af om wel ongeveer over een uurtje weg te gaan.
Plotseling klonk er salsamuziek en Nino sprong zowat op Dominique af om zijn talenten te laten zien. Vivianne, Xenoela en ik begonnen keihard te lachen.
Axel pakte mijn hand beet en gelukkig wist ik een beetje hoe je de salsa moest dansen, maar de merengue lag me beter.
Ook dit kon hij buitengewoon goed. Ik voelde me meer zijn aanhangsel die er niks van bakte.
'Wauw, waar heb je dat geleerd?' vroeg ik terwijl ik probeerde niet onwijs af te gaan.
'Nino zijn vader heeft een dansschool. Dus ik mocht daar eigenlijk alles gratis leren en later zelfs les geven. Mike en Ben kunnen het ook, maar die durven het gewoon niet. Nino en ik zijn daar anders in,' pronkte hij.
Er kwam weer een langzaam nummer dat gezongen was door een Nederlandse band. Ik had ooit een keer dit nummer met twee vriendinnen op open podium op school gezongen. Ik kende de tekst nog zo goed dat ik het niet kon laten om hem mee te zingen.
'Zo, jij kent van veel nummers de tekst merk ik,' zei Axel terwijl hij me onderzoekend aankeek.
Ik vond het maar niks dat 'ie zo keek, het was waarschijnlijk erg kritisch.
'Ja, dit nummer heb ik opgetreden. Ben gewoon een muziekfan, maar ja wie is dat niet,' lachte ik bescheiden.
'Het klinkt anders goed, hoor,' zei hij glimlachend.
Ik negeerde het compliment, zoiets geloofde ik nooit. Ik zei dat ik wat drinken ging halen en weg was ik.
Aan de bar stond een lange, brede Griekse barkeeper die er zeker wel mocht wezen.
'A beer, please,' zei ik.
'How old are you?' vroeg hij ernstig.
Ik kon het niet geloven.
'Ha ha, I'm just kidding.'
Nou, wat grappig. Mooi dat hij geen fooi kreeg. Opeens stond onze welbekende reisleider naast me. Ik kon zijn cologne ernstig goed ruiken, en ook al was het een lekker geurtje, het was iets te sterk.
'Zo, hoe bevalt het uitgaansleven?' lachte hij.
'Ja, geweldig. Ik wist niet dat we je hier zouden tegenkomen,' grinnikte ik. Hij zag er uiterst verzorgd uit. Als een single die op jacht was. Waarschijnlijk was hij dat ook.
'Ja, geloof het of niet: ik heb ook een persoonlijk leven,' grapte hij.
'O, dus geen dienst vanavond?'
'Tenzij een van onze dierbaren belt dat er iets mis is. Een lekkage of ernstig zieke, dan moet ik ervandoor. Maar volgens mij zijn alle gasten die ik begeleid zo'n beetje in deze discotheek.'
Ik keek om me heen en herkende inderdaad een hoop Nederlanders met wie we in de bus hadden gezeten.
'Nou, nu je het zegt,' lachte ik.
'En jullie kunnen het goed vinden met die jonge gasten?' vroeg hij.
'Ja, we hadden ze al leren kennen op Schiphol en toen kwamen we erachter dat ze ook hier zouden verblijven. Op vijf minuten loopafstand, dus dat is wel gezellig.'
'En zitten er nog toekomstige stelletjes tussen?' vroeg hij grijnzend.
'Ja, Ben en Xenoela voor honderd procent, dat klikte gelijk al. Nino en Dominique dat is nog een beetje afwachten, maar Nino ziet haar zeker wel zitten.'
'En jij en Vivianne?'
'Vivianne heeft een vriend en ik...' ik zweeg. Ja, en wat ik? Ik vond Axel het einde maar had misschien geen zin in een vakantieliefde? 'Zie wel wat er gebeurt. Ik ben niet op zoek of zo, ik ben hier voor en met mijn vriendinnen.'
'Verstandig van je. Nou, als er iets is kun je altijd bellen. Overmorgen kom ik langs met ideeën voor activiteiten en aanbiedingen,' knipoogde hij. De charmante man gaf me drie dikke zoenen en daarna verdween hij tussen de menigte.
Opeens realiseerde ik me iets. De plastic tas! Uit al onze enthousiasme waren we hem gewoon vergeten open te maken. Hoe kwam ik daar nou opeens weer mee?
Ik sprintte richting de groep en gilde in Vivanne's oor: 'De tas!'
'O ja!' gilde ze.
Ze kreeg Dominique en Xenoela ook bij elkaar en die begonnen hard te lachen toen ze realiseerden dat we die tas gewoon vergeten waren.
We besloten naar huis te gaan en iedereen zou nog even gedag zeggen.
Axel had het geloof ik wel door en keek me vragend aan. Ik vertelde hem over de plastic tas en hij begon te lachen. 'Ik hoor morgen wel wat er in zat,' zei hij.
We keken elkaar aan en even wilde ik hem heel graag zoenen, maar ik beheerste me.
Ik gaf hem een kusje op zijn mond en dat was genoeg. 'Tot morgen,' riep ik naar hem en de rest.
Giechelend liep ik met de meiden naar huis en ik hoorde aan hoe geweldig Ben wel niet was en hoe charmant Nino wel niet was. Ik was niet van plan iets over Axel te zeggen, gewoon eerst nog even afwachten.
Eenmaal in het appartement stormden we op de tas af en scheurden hem open. Er zaten allemaal kleinigheidjes in die onwijs handig waren. Een kleine shampoo, gezichtmaskertje en allerlei andere schoonheidsproducten. Er zaten ook boeken in met vier verschillende categorieën: thriller, romantiek, reizen en drama. Verder zat er voor ieder nog een extra zakcentje in en een wegwerpcamera. Onderin de tas zat ook nog een envelop met een hele hoop ontwikkelde foto's van de familie, van ons en van de mensen die we liefhadden. Even staarden we elkaar ontroerd aan. Dit was echt een lief gebaar van onze ouders. Bovendien was het ook nog creatief van die veertig plussers bij elkaar.
We besloten het terug te stoppen in de tas en dan te gebruiken wanneer we wilden. Het was onze 'reistas' zo geheten.
Zodra iedereen klaar was met omkleden en in bed lag, praatten we niet eens meer de avond door maar sliepen we binnen vijf minuten.

De zon scheen met een klein straaltje langs het open stukje van het gordijn. Het was al tien voor tien en nog niemand was wakker. Wauw, dat betekende wel dat we echt moe waren.
Ik kroop letterlijk mijn bed uit en rekte me eens stevig uit. Na gister voelde ik wel dat ik wat spieren los had gemaakt. Was alleen maar een voordeel, dan kon ik me flexibeler bewegen.
Ik liep naar de keuken en zag dat het brood op was. Snel trok ik een jurkje aan en liep ik met onze 'gezamenlijke' portemonnee naar het supermarktje.
Stiekem verwachtte ik Axel tegen te komen, maar dat was belachelijk. Die jongen lag vast nog te slapen.
Het was rustig in het stadje. Kennelijk waren wij gisteren niet de enige toeristen die het nachtleven tegemoet waren gegaan.
Ik kocht verse groenten, fruit en broodjes. Nog wat lekkers erbij en voor vijf euro had ik weer twee grote tassen vol met allerlei gezonds en lekkers.
Zodra ik terug was, waren de dames al opgefrist en kwamen ze op de tassen afstormen met geluiden als: 'Oe!' en 'Aa!'
Ik kon mijn lachen niet inhouden en na het ontbijt gingen we op het terras zitten. We overlegden en ik maakte een lijstje met alle dingen die we konden gaan doen, moesten gaan doen en wilden gaan doen aankomende vier weken.
'O, en morgen komt die charmante reisleider toch?' grijnsde Vivianne.
Ik knikte. Hij zou ook nog met ideeën komen en zo konden we kijken wat natuurlijk ook qua geld haalbaar was.
'En vandaag met de jongens?'
Iedereen moest lachen. We wilden allemaal best met ze afspreken, dat was duidelijk. Het was opmerkelijk dat we het zo goed met ze konden vinden. En dat niet een stel van ons het totaal niet met hen kon vinden.
'Hoe laat zouden ze komen dan?'
'Ze zouden sms'en als ze hierheen komen.'
'Zal nog wel even duren.'
'Wat zullen we ondertussen doen?'
'Zonnen!'
En zo ging dat. Vijf minuten later lagen we in onze bikini op het terras. Ik verzorgde even wat drinken voor ons en legde alle groenten en fruit in de koelkast. Een grote fles water had ik onder het tafeltje op het terras neergezet. De onwijze dorst die je van dit weer kreeg was killend.
Het was twaalf uur maar van de jongens hadden we nog niets vernomen.
'Even serieus,' kuchte Vivianne, 'als ze niet over een uur of zo komen, dan gaan we iets doen hoor. Zonde van onze dag om te wachten op een stel jongens die kennelijk geen ochtendmensen zijn.'
De manier waarop ze het zei was lachwekkend dus twee tellen later had ik een lachstuip. Ik zei dat ik het overigens wel met haar eens was.
Gelukkig kreeg Dominique een kwartiertje later een smsje dat ze er over een half uur aan zouden komen.
Voor we het wisten, vluchtten we allemaal naar binnen om ons om te kleden. Het was te lachwekkend.
Ik stond boven op het balkon en hoorde de vier jongens aan komen. Ze zagen er goed uit. Vooral Axel natuurlijk. Voor mij dan.
Hij had een driekwartsbroek aan met hippe slippers en een wit shirt met een tekst er op die ik niet kon lezen.
'Ze zijn er!'
'Joh!'
We pakten onze handtasjes en stapten de deur uit. Ik deed hem op slot en keek naar de jongens die er tip en top uitzagen net zoals de dames naast mij. Ik voelde me er de minst leuke bij, maar dat maakte deze keer niet zo uit.
'Zo, wat zijn de plannen?' vroeg Dominique. Nino had haar arm al beetgepakt en glimlachte met zijn hippe, dure zonnebril.
'Een jeepsafari.'
De blikken van Vivianne, Dominique en Xenoela zeiden genoeg. Ze wilden zich onmiddellijk omkleden tot hij zei dat het maar een grapje was.
'Niet helemaal, we willen het wel gaan doen van de week. Maar niet vandaag, onze concentratie is daar niet goed genoeg voor, gok ik zo.'
'Zou je denken?' merkte ik op.
'Maar we willen het zeker wel doen en dan laten we jullie weten wanneer. Voor áls jullie meewillen.'
Ik schreeuwde gelijk een 'ja!' want dat leek me onwijs gaaf.
'Voor vandaag zaten we te denken om gewoon een beetje de stad door te lopen en vervolgens een beetje zwemmen en zonnen en dan bij ons thuis barbecuen.'
Klonk goed. Aan de rest te zien leek het hen ook niet verkeerd.
Axel had me slechts een korte blik waardig gegund dus ik richtte me niet echt tot hem. Zoals ik verwachtte had Mike weer grote verhalen tegen V., X., en mij en liepen Ben en Axel samen voorop en daarachter Nino met Dominique.
De tocht door de stad was erg gezellig, we zagen vele bewoners en mooie huisjes. Het was hier drukker dan in het dorp maar het was voor vandaag heel rustig. Scheen met de dag zelf te maken te hebben. Ik wilde wel vragen of Xenoela het wist, maar Ben had zich weer bij haar gevoegd. Ik wilde ze niet storen.
De middag ging snel en we hadden als middageten alleen een broodje op. We werden flauw dus besloten richting het appartement te gaan.
Eenmaal daar, trokken we onze jurken uit en sprongen we het zwembad in. Gelukkig waren er deze keer niet die irritante kinderen en hadden we het hele zwembad voor ons alleen.
Nino had een geluidsinstallatie geregeld en zette deze aan met top40 muziek. Het volume was niet al te hoog anders kregen we dadelijk nog klachten.
Nino's figuur was werkelijk prachtig. Hij was op elk deel van zijn lichaam donkerbruin en elke spier kon je zien. Ben had een sullige zwembroek aan waardoor Xenoela met een rood gezicht naar ons toe kwam zwemmen. Mike lag allang in het water, met een nieuw verhaal dat hij weer tegen Vivianne ophing.
Ik zag haar wenkbrauwen geïrriteerd bewegen en dat begreep ik ook wel. Dominique lag te kleuren op een luchtbed dat Nino heen en weer bewoog.
Axel was nergens te bekennen. Ik wilde net mijn gezicht omdraaien naar de andere kant, toen ik vanaf de kant een gedaante naar me toe zag springen en ik hoorde een harde plons en voelde het water tegen mij gezicht aan spetteren. Grijnzend voelde ik Axel's handen aan mijn heupen en hij trok me omlaag.
Ik proestte toen ik boven was en Axel lachte breed. Ik schold hem uit en begon water in zijn gezicht te spetteren waardoor hij alleen maar meer moest lachen.
Al snel ontstond er een waterspel, zo een die je altijd zag in zo'n film of serie over mensen in een zwembad. Nino had het bedacht en vertelde dat er een dame op een jongen z'n schouders moest zitten en doormiddel van de jongen en het meisje die samenwerkten, de andere duo's omver moest zien te duwen. Het kon ook met een bal en dan was het afgooien. We stemden voor het laatste en uiteraard waren de stelletjes al bepaald.
Iedereen zat al op de schouders van hun partners, maar ik aarzelde. Straks was ik te zwaar?
Ik voelde opeens onder water hoe Axel mijn benen uit elkaar duwde en zichzelf onder mijn lichaam plaatste en naar boven bewoog. Door de spontante actie hield ik me stevig vast aan zijn brede schouders en mijn borsten hingen letterlijk in zijn nek, zo ernstig klampte ik me vast. Snel liet ik los en zocht naar mijn evenwicht, maar die had ik snel gevonden omdat hij mijn benen stevig vasthield. Hij was ook sterk en gespierd, maar ik had zijn lichaam niet goed kunnen bekijken. Het feit dat hij zulke brede, heerlijke schouders had, was al genoeg.
Het spel begon en het was werkelijk hilarisch. Nino was inderdaad erg sportief maar wij dames waren dat ook en Mike en Axel ook.
Ben daarin tegen had kennelijk de slappe lach want na een paar minuten gleed Xenoela van zijn schouders en vervolgens rolden de tranen over zijn wangen. Ze waren gediskwalificeerd en gingen aan de kant zitten. Soms keken ze en soms waren ze lekker aan het zonnen.
Een keer zag ik ze weer zoenen. De stiekemerds, alsof we het niet door zouden hebben.
Mike was ook erg sportief, dat was ook aan zijn figuur en moeilijk-kijkende gezicht te zien, maar hij kon niet op tegen de kracht van Nino en Axel. En natuurlijk de aanvullende gewichten van Dominique en mij.
Mike werd gediskwalificeerd, maar Vivianne scheen het ver weg van erg te vinden. Mike zijn hele gezicht verkrampte en hij kon niet goed tegen zijn verlies.
'Oké, wat krijgt de winnaar?' schreeuwde Nino door de muziek.
'Een massage van het meisje dat bovenop hem zit?' lachte Axel.
'Ja, dag!' klonken Dominique en ik in koor.
'Oké, een date met het meisje dat bovenop hem zit!' stelde Nino voor.
'Dat kan toch ook zonder te winnen?' klonk Axel.
'Da's waar goeie vriend van me. Dames, jullie enig idee?'
'Uh, de eer?' bromde ik. 'Een extra stukje vlees van de barbecue?'
'Wacht is, waarom krijgen de mannen wat als ze winnen? We zijn toch duo's, dan heeft het meisje dus ook gewonnen,' klonk Dominique.
Ze had wel gelijk! 'Ja, mannen. Jullie zijn er gloeiend bij. En nu?'
'He, jammer. Ze leken zo goedgelovig,' zei Nino lachend, 'oké, de winnaar en winnares, oftewel het gewonnen duo, krijgen als prijs... Een verrassingsuitje van de andere duo's!'
Iedereen, ook de andere 'duo's' stemden in om er volgens mij maar vanaf te zijn.
'Nou, we gaan wel winnen, hè,' klonk Axel onder me.
Even voelde ik me niet goed. Straks was hij nog echt teleurgesteld als we niet zouden winnen. Of hij werd boos, of zou me weer een van zijn afkeurende blikken geven. En dat niet alleen, ik wilde zélf ook niet verliezen. Er zat naar mijn idee nog een druk op deze wedstrijd ook.
Dominique keek me vragend aan en ik wuifde dat het niets uit maakte.
'Nou ja, ik beloof niks,' zei ik zachtjes.
'Het was maar een grapje, hoor.' Hij gaf een bemoedigend kneepje in mijn hand en vervolgens begonnen we de finale.
Nino en Axel namen het ernstig serieus en wij stuntelden er maar een beetje bij. Zo nu en dan probeerden we zelfs nog raak te gooien, maar door het aanstekelijke gelach van Vivianne en Xenoela aan de kant, konden we het niet laten om net zo hard mee te lachen.
'Als Dominique en jij nou eens tegelijk in het water springen, hoef je geen verrassingsuitje!' gilde Vivianne.
'Spelbrekers!' bromde Nino.
'Of ga ze kietelen!' gilde Xenoela.
'Misschien kunnen we daar wel tegen?' zei Axel uitdagend.
'Nog even en je vraagt er om,' zei ik.
Dominique en ik besloten echt mee te doen en op dat moment kwam Nino op ons af en ik gooide de bal net langs hen heen waardoor zij de kans kregen en die raak was.
Ze juichten en Nino drukte een kus op Dominique's mond. Ze scheen het gelukkig niet erg te vinden.
Ik gleed onmiddellijk van Axel's schouder en mompelde een 'sorry'. Hij trok me stevig terug met zijn arm en keek me aan. 'Doe niet zo gek, joh. Het was toch grappig. En Nino weet dat ik hem liet winnen. Hij denkt dat hij sterker is, maar dat is hij natuurlijk niet.' Dat laatste zei hij met opzet wat harder.
'Dat hoorde ik. Maar ik vergeef het je, jij had meer gewicht op

Aantal keer bekeken: 3558
Waardering: 8.18 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 55 bezoekers online