Lees het verhaaltje: slavernij op verhalenlezen.

slavernij.

U leest om dit moment het verhaal slavernij gepost door me!. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: me!
Gepost op: 2010-12-7

Verhaal:

slavernij
Precies genoeg voor twee dagen, zei ik terwijl de munten uit het zakje op de slecht gekapte tafel kletterde. Moeder stapte weg van het vuur, en keek naar het kleine beetje geld dat op de tafel lach. Ik weet niet hoe, maar elke keer als ik naar me moeder kijk, ziet ze er steeds ouder uit, alsof de stres haar leven weg zuigt. Misschien dat er ook nog genoeg geld bij zit, om die taart te bakken voor johans verjaardag, zei ik terwijl ik anthousiast naar johan keek. Hij lachte, een echt speelse glimlach voor een 6 jarig jongetje, waarbij zijn mondhoeken op kreulde. Moeder knikte en pakte voorzichtig het geld en stopte het weg onder het bed. Ze ging weer bij het vuur zitten om het kleine beetje soep te roeren. Ik ging naast haar zitten, we zullen heust wel onze schulden kunnen afbetalen, dat doen we altijd. Ze bleef nog altijd in pan met soep roeren en staarde bezorgd in het vuur. Het leven is altijd al moeilijk geweest voor mijn ouders, ze moesten geld lenen om mij, en me 3 broertjes te kunnen opvoeden. Ik wou dat ik op een of andere manier meer geld kon krijgen.
Maar als jonge vrouw in deze wereld, is “op de markt staan met je groente” het enige wat je kan doen. Toen ik eindelijk zestien was dacht ik er aan om werk te zoeken. Maar niemand nam me aan. “dat is iets voor mannen” zeiden ze allemaal. Overal werd ik weg gestuurd. Behalve op de markt, daar zie je bijna geen mannen. Alle groente word door me twee oudste broertjes onderhouden. Zij doen al het zware werk. Ik help ze wel eens, maar ik sta het langste deel van de dag op de markt.
De laatst granen die we vorig jaar hadden, waren net genoeg om de helft van de schulden af te kunnen betalen. We hadden eindelijk hoop, een engel die over onze schouder mee keek. Maar die nacht, de nacht voor de oogst, sloeg er een hevige storm los. In het bos waaide er bomen om, bliksem verlichte de halve stad. Het hele gezin werd waker, Johan was aan het huilen van angst. Toen ik uit het raam keek, zag ik niks anders dan gloeiende vlammen. de hele oogst stonde in brand. De bliksem was in geslagen. Ons laatste paard was van angst weg gerend. Vader rende het huis uit, me twee oudste broers rende naar de put die 20 meter verderop was. me moeder probeerde Johan te troosten, maar ze was zelf even bang, niet voor de onweer, maar voor de volgende dag. Wat moesten ze doen. Toen de storm over was, werden de laaste vlammen gedoofd. Vader keek naar zijn verloren oogst, zijn verloren geld. Het enige wat we nu nog konden doen is de twee laatst geiten verkopen. We zouden geen melk en geen kaas meer kunnen verkopen. Alleen groenten.
Dit jaar moeten we de andere helft betalen. Het is al moeilijk genoeg om brood op de plank te krijgen, dus geld sparen voor schulden lukt ons bijna niet. En omdat mijn broertjes zoveel groeien, hebben zij ook weer nieuwe kleren nodig. Op dat moment komt vader binnen, hhmm… wat ruikt de soep lekker marry! En me vader geeft me moeder een kus op haar voorhoofd. Je kunt gelijk aan tafel. Ze roept de rest bij elkaar en na een paar minuten zitten we allemaal aan tafel. “Hoe was werk?” ze nam een slok van haar soep. Goed, ik moet morgen wat eerder beginnen anders krijg ik het niet allemaal optijd af. Na de brand van vorig jaar, was me vader bij een hout zagerij gaan werken. Het enige wat hij daar doet, is zagen, zagen, en nog eens zagen. Soms komt hij thuis met rode handen. Hij heeft ook wel eens, dat hij zelfs zijn vingers niet meer goed kan bewegen. Met zonsondergang ging iedereen naar bed.
De volgende ochtend was vader al weg. Moeder was bezig met water koken, en groente schoon maken. Me broers waren al in de tuin bezig. En Johan lag nog lekker te slapen. toen ik met de kar met groente naar de markt liep was ik diep in gedachte, wat als we dit keer echt niet kunnen betalen? Wat gaat er dan gebeuren? Wat moeten we dit keer verkopen? Er is niks meer over. Ik zet de kar op een plek neer, en wacht voor de eerste klant.
Misschien woorden we wel uit het huis gezet. Nee, we krijgen het geld wel, Loog ik tegen mezelf. Het is rustig op de markt. Ik zal vandaag vast niet zoveel verdienen als gister. Ik zie een oude man naar me toe lopen. Als hij wat dichterbij is zie ik dat het de man is, die tegen over ons woont.
Hallo, wilt u wat groenten, ik heb… maar voordat ik me zin af kon maken, gooide de man wat naar me, en liep snel weer weg. ik keek naar wat hij naar me toe had gegooid. Het was een kleine ketting, met een zelf gemaakt houten bedeltje, het is een ster die verbonden is met een rondje.
Ik vond hem heel mooi, ik begreep het alleen niet. Waarom geeft hij mij dit? En waarom rent hij gelijk weg? Ik kijk nog een goed naar het bedeltje. Ik herinner me, dat mij ooit verteld is, dat dit symbool een betekenis heeft. Het betekent bescherming. zou hij mij dit geven, omdat hij weet van de schulden?

Aantal keer bekeken: 3565
Waardering: 5.47 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 173 bezoekers online