Lees het verhaaltje: vampieren bloed op verhalenlezen.

vampieren bloed.

U leest om dit moment het verhaal vampieren bloed gepost door jitske. Dit verhaal is gepost in de categorie spannende verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar spannende verhalen?
Categorie: spannende verhalen
Gepost door: jitske
Gepost op: 2010-1-15

Verhaal:

vampieren bloed
Vampieren bloed
“Help, help!”schreeuwde Vincent keihard. Zwetend werd hij wakker. “Wat is er?,”geschrokken kwam Vincents moeder zijn slaapkamer binnen.
“Ik had een nachtmerrie,”zei Vincent. Hij was helemaal nat van het zweet. “Ga maar douchen schat,”bezorgd keek zijn moeder hem aan. Terwijl Vincent onder een lauwe douche stond moest hij denken aan zijn nachtmerrie. In zijn droom beet een vampier hem. Het kwam vast door dat enge boek dat hij aan het lezen was.
Vampierfamilie. Het was zo spannend dat Vincent vaak pas twee uur in de ochtend in slaap viel. Hij kon niet stoppen met lezen. En steeds weer had hij dezelfde droom over die vampier…

Toen Vincent ontbeten had pakte hij zijn schoolrugzak. “Vergeet je na school niet om Jelle op te halen?”vroeg moeder.
“Nee ma,”Vincent zuchtte. Hij vond het makkelijker toen Jelle en hij nog op dezelfde school zaten. Maar nu in de brugklas…

“He Vincent,waarom heb jij altijd nachtmerries ?”
“Gewoon”,zei Vincent. Hij had geen zin om er over te praten. “Kijk hier is je school. Tot later Jelle!”

Slenterend naar het Wijsneus college dacht Vincent weer aan zijn droom. Het leek elke keer weer zo echt. Ook als wist hij dat vampiers niet bestonden. Op het schoolplein aangekomen zag hij iemand naar hem zwaaien. Het was Pietje. Pietje kende hij al vanaf de kleuterschool.
“Hoi Pietje.”
“Hoi. Is je vader al gekomen uit Roemenie?”
“Nee alweer niet. Hij is altijd maar druk bezig met zijn werk. Ik weet niet eens wat zijn werk is!”Vincent voelde een golf van woede opkomen. Hij had zijn vader nu al twee jaar niet gezien. En elke keer als ze afspraken kon hij niet door zijn baan.
“De zoemer gaat, kom,”zei Pietje. Vincent was zo blij dat hij hem als vriend had.

“Hier zie je een plaatje van een bloedzuiger,”de natuurkundeleraar wees op de afbeelding. Vincent voelde zich zo moe. Dat kwam vast door die slapeloze nachten. Langzaam werd het zwart voor zijn ogen.
“Kijk en zo bijt je hem,”meneer Verdoem haalde een bloedzuiger uit zijn zak en keek er gulzig naar. Zijn gezicht kwam steeds dichter bij het beestje.
“Vincent!”
Geschrokken werd Vincent wakker.
“Je was weer eens aan het slapen. Komt het door je nachtmerries?”Pietje keek Vincent bezorgd aan. Die knikte.
“Het zijn steeds dezelfde.”
“Misschien moet je naar een dokter. Je ziet er slecht uit.”
“Nee,ik ben kerngezond”zei Vincent eigenwijs en rende het schoolplein af. Pietje keek hem bezorgd na.

2. Vampier

Rennend naar Jelles school moest Vincent plotseling huilen. Hijgend plofte hij neer op de stoeprand. Waarom moest nou alles in zijn leven misgaan? Zijn vader had geen tijd voor hem,waardoor zijn moeder depressief was. Hij kon niet slapen,vanwege dat vampierverhaal. En hij had het de hele tijd ongelofelijk druk met school. Toen hij uitgehuild was haastte hij zich naar Jelle.

“Waar bleef je nou zo lang?”
“Sorry Jelle.”
“Het is al half vijf!”
“We moeten rennen Jelle. Het is winter, dus het wordt snel donker. Mam zal wel ongerust zijn.”

Vincent en Jelle renden door de straten. De zon ging al onder.
“Vincent?”
“Ja.”
“Wat was dat geluid?”
“Welk geluid?”
“Hoorde jij het dan niet?”
Vincent schudde zijn hoofd. “Ik hoorde ni…aaah!” Een vleermuis scheerde langs hun hoofd.
“Vleermuizen houden toch een winterslaap in deze tijd van het jaar?”Vincents stem trilde.
“Waar is ie nou?”Jelle keek zoekend om zich heen. Het schemerlicht van de straatlantaarns zorgde voor een griezelig gevoel.
“Aaaah!!!”
“Jelle?”
“Vincent,Vincent waar ben je?”
Vincent kreeg een angstig vermoeden. Als die vleermuis nou een vampier was? Plotseling zag hij twee lichten. Een auto! Ze waren gered! Vincent hoorde het geritsel van vleugels. Zou de vleermuis weg zijn?
“Waar ben je Jelle?”Vincents angst vloeide weg nu de vleermuis verdwenen was. Misschien was het allemaal verbeelding geweest. Misschien kwam het allemaal door dat enge verhaal,Vampierfamilie.
“Vincent ben jij dat?”
“Ja ik ben het.”
“Het was maar een vleermuis toch?”
Ja,laten we naar huis gaan.”

3. Slaapwandelen

Vincent baalde er erg van dat Jelle en hij een slaapkamer deelden. Zijn vader zat vast te zwemmen in het geld, terwijl hij hier een kamer moest delen. Hij durfde het niet te zeggen,maar hij was vergeten hoe zijn vader eruitzag. Hij kon zich alleen maar een gemene woeste vent voorstellen. Jelle trok zijn pyjama aan. Plotseling zag Vincent rode plekken bij Jelles hals. Het waren twee gaten. De rillingen liepen Vincent over het lijf. Een vampier beet je altijd in de halsslagader.
“Waarom staar je me zo raar aan?”Jelle keek hem vragend aan.
“O, niks hoor,”zei Vincent en ging in zijn bed liggen.

“Vincent,Vincent!”
Langzaam opende Vincent zijn ogen.
“Doe het raam eens voor me open.”
Als gehypnotiseerd liep Vincent naar het raam en draaide de klink om. Vincent zag een gedaante met puntige hoektanden en bloeddoorlopen ogen. De gedaante keek gulzig naar zijn hals. Hij wist wie het was. Het was Jelle.
Schreeuwend werd Vincent wakker. Het zweet liep over zijn voorhoofd. Hij keek op de klok. Het was pas vijf uur. Het duurde nog twee uur voor hij opstond om naar school te gaan. Besluiteloos keek hij om zich heen. Jelle lag vredig te slapen. Die had geen last van nachtmerries. Vincent pakte het boek Vampierfamilie en begon te lezen.
Het was een donkere nacht. Isaac keek angstig naar zijn houten staak. Hij moest zijn vampierfamilie wel doden. Zijn vader,zijn moeder en broers en zussen. Wanhopig liet hij de houten staak vallen. Hij kon het niet. Hij kon zijn familie niet vermoorden. Zijn besluit stond vast. Hij zou ook vampier worden. Dan hoorde hij ook bij zijn gezin. Vredig ging hij in de doodskist van zijn ouders liggen slapen.
Vincent klapte het boek dicht en rilde. Wat was hij blij dat zijn familie normaal was. Hoewel…..
Nieuwsgierig keek hij naar Jelles hals. In het donker kon hij niet zien of de gaten er nog waren. Peinzend keek hij rond. Hij had het boek nu al uit. Plotseling hoorde hij gestommel. Geschrokken keek Vincent om zich heen. Waar kwam dat geluid vandaan?Iedereen was toch aan het slapen?Of was zijn moeder soms wakker?Wat angstig keek hij om zich heen.
“Jelle?”fluisterde hij.
“Jelle,Jelle hoorde jij dat gestommel ook?”
Geen antwoord. Plotseling viel hem iets heel raars op.

Vincent had Jelle al een hele tijd niet gehoord. Langzaam draaide hij zich naar het stapelbed. Jelle was weg.

Vincent liep de donkere gang op. Hij had het gestommel ergens van deze kant gehoord. Waarom was Jelle zo vroeg opgestaan? Wat was er met hem aan de hand? Plotseling hoorde hij weer wat gestommel.
Het kwam van zijn moeders kamer…

Langzaam draaide Vincent de klink omlaag. Hij was nu in zijn moeders kamer. Hij zag dat ze vredig sliep in haar verkreukelde pyjama. Opgelucht staarde hij haar aan. Hij dacht even dat ze zou worden aangevallen door Jelle. Jelle. Waar was ie eigenlijk gebleven?
“Jelle?”fluisterde Vincent. Geen antwoord. Zou Jelle dan toch niet hier zitten? Zou hij zich vergist hebben?Maar waar was Jelle dan wel?
Al die vragen zweefden door zijn hoofd. Hij voelde zich ineens erg moe. Slaperig stommelde hij terug naar zijn slaapkamer en viel als een blok in slaap.

De volgende dag was Jelle niet in het stapelbed. Vincent vroeg zich af waar hij was. Hij besloot het aan zijn moeder te vragen. Toen Vincent zich had omgekleed rende hij de trappen af,de keuken in.
“Hoi mam.”
“Hoi lieverd. Ik heb je spullen al gepakt. Heb jij Jelle gezien?”
Vincent keek zijn moeder verbaasd aan.
“Nee. Dat wilde ik juist aan jou vragen.”
Vincent at zijn gesmeerde boterham op en keek op de klok. Het was acht uur. Ze moesten over een kwartier naar school en Jelle was er nog steeds niet. Snel rende Vincent de trap op. Hij moest Jelle vinden. Maar waar moest hij beginnen? Plotseling hoorde hij gemurmel. Het kwam van zijn moeders slaapkamer. Hij rende er naar binnen. Het schemerde. Hij kon niks zien. Hij opende de gordijnen en het daglicht stroomde naar binnen. Plotseling hoorde hij gekreun.
“Te veel rotlicht!Doe die gordijnen alsjeblieft weer dicht.”fluisterde een stem. Vincent herkende hem meteen.
“Jelle!”
“Ja,wie anders!”
“Waar ben je?”Vincent keek zoekend om zich heen.
“Luister Jelle,we moeten over zo’n tien minuten naar school!”
“Wat!”Jelle kwam geschrokken onder zijn moeders bed vandaan. Dus daar zat ie al die tijd! Maar waarom? Terwijl Jelle zich vliegensvlug omkleedde vroeg hij het. Maar Jelle hoorde hem niet,omdat hij te veel haast had. Ze haalden het net op tijd om om kwart over acht de deur uit te gaan. Toen Jelle gekalmeerd was vroeg hij het nog eens.
“Waarom lag je te slapen onder het bed van mam?”
“Dat weet ik niet.”
Vincent keek eens goed naar het gezicht van Jelle. Hij was erg bleek en had wallen onder zijn ogen. Tja,het is ook niet erg comfortabel om onder iemands bed te gaan liggen slapen.
“Ik herinner me niets meer van wat er is gebeurd nadat jij en ik werden aangevallen door die vleermuizen,”ging Jelle verder.
“Jelle?”
“Ja?”
“Je slaapwandelde.”
“Wat!”Jelle’s ogen werden groot.
“Echt waar hoor. Je slaapwandelde naar mams kamer.”
“Maar waarom?”
“Ja,dat wilde ik aan jou vragen.”
Ze liepen stilletjes verder.
“Vincent?”
“Ja wat is er?”
“Nou….uh…ik herinner me nog iets.”
“Wat? Vertel!”
“Uhm..nou,toen ik ‘s nachts wakker werd leek ik wel onder hypnose of zo. Het enige wat ik steeds zag waren twee enorme rode ogen. Een sissende stem zei wat ik moest doen. En die heeft me kennelijk naar mam geleid.”
“Huh?”
“Nou toen ik ‘s nachts….
“Dat bedoel ik niet,” onderbrak ik hem,zei die stem ook waarom je naar mam moest?”
“Dat weet ik eigenlijk niet meer. Die herinnering van net kwam in een flits in mijn geheugen. Gewoon plotseling.”
Vincent dacht na. Hij moest zorgen dat Jelle zich meer herinnerde. Maar hoe?
Plotseling kreeg hij een idee. Hij zou het op internet opzoeken. Na school. Al gauw waren ze bij Jelle’s school. Terwijl Vincent naar het Wisneus College slenterde dacht hij na. Hij merkte niet eens dat hij al voorbij de school was totdat iemand hem riep.
“Hé! Hierzo! Je gaat de verkeerde kant op Vincent!”
Snel keek hij om. Pietje stond bij de schoolpoorten naar Vincent te zwaaien. De rest lachte hem uit. Het kon hem weinig schelen. Zijn gedachten zaten vol over Jelle. Snel liep hij het schoolplein op.
“Bedankt,”zei Vincent.
“Waarvoor?”
“Dat je me niet uitlachte.”
“Ik ben toch je vriend.”
4. Vlad Tepes

Op school kon hij zich niet concentreren. Hij had zijn eerste lesuur wiskunde. Met juf Drekbak.
“Vincent,wat is A kwadraat plus B kwadraat?”
Verstoord keek hij op uit zijn gedachten. Hoe moet ik dat nou weten?dacht hij.
“Je hebt weer niet opgelet! Dat word nablijven!”
Nablijven! Hij moest naschooltijd Jelle ophalen! Boos stond hij op.
“Maar..”begon hij. Juf Drekbak onderbrak hem.
“Geen gemaar,”zei ze. Vincent zag een rode glans in haar ogen.
Geschrokken deinsde hij achteruit en rende de klas uit,toiletten in. Hij rende daar het eerste de beste wc hokje in en deed de deur op slot. Hijgend kwam hij op adem. Juf drekbak was een vampier! Misschien was de hele school wel een vampier. Plotseling hoorde hij iemand de toiletten binnenkomen. Voorzichtig deed hij het hokje op een kiertje open. Het was een oudere jongen dan hijzelf. Hij stond voor de wasbak in de spiegel te kijken. Vampiers hebben geen spiegelbeeld. Dat flitste door Vincents hoofd. Deze jongen had dus wel een spiegelbeeld. Voor de zekerheid keek hij naar zijn ogen. Ze waren normaal. Opgelucht deed hij het hokje weer op slot. Niet iedereen was dus een vampier.

Na school moest hij nog eens anderhalf uur wachten voor hij de nablijfklas uit mocht. Snel rende hij naar Jelles school. Om 5 uur kwam hij daar aan. Op de terugweg was hij steeds bang dat die vleermuizen (vampiers) weer kwamen. Maar er gebeurde niets. Het viel hem op dat Jelle helemaal niet had geklaagd dat hij zo laat was. Sterker nog,Jelle had de hele weg niets gezegd. Ook vond Vincent dat zijn kleine broertje er steeds bleker uit begon te zien En hij was niet de enige. Thuis zei zijn moeder dat ze bang was dat Jelle ziek was en dat ie moest binnenblijven. Jelle zei niets. Gauw ging Vincent naar de bieb.
Gelukkig,er was nog een computer vrij. Google typte hij in. Daarna dacht hij na. Wat moest hij intypen? Hij probeerde Geschiedenis van de vampier. Het hielp. Hij klikt op Vampiers en hoe. Er verscheen een homepage.

Vlad Tepes
Vlad Tepes was een wrede dictator uit de vijftiende eeuw. Hij leefde in Transylvanie ,dat ligt in Roemenië.
Hé,dacht Vincent, mijn vader werkt in Roemenië. Hij las verder.
Vlad Dracula werd hij genoemd. Hij was geboren in 1431 en stierf in 1476. Hij was een koning. Iedereen die hij niet mocht werd op gruwelijke wijze gedood. Hij heeft duizenden mensen gedood. Hij was een wreed monster. Uiteindelijk stierf Vlad Tepes aan een ziekte. We denken dat het bloedarmoede was. Uiteindelijk bleek dat hij een vampier moet zijn geweest. Door zijn rare gedrag en gedachten. Hij moest zijn gebeten. We denken dat hij de lijken van degene die hij vermoorde leegzoog. Uiteindelijk had hij heel Transylvanie te pakken en was er niemand meer over. Daardoor kon hij zich niet meer voeden met bloed. Wij denken dat hij zo is gestorven. Alleen kunnen vampiers niet sterven.We kunnen zijn voortbestaan niet bewijzen. Maar we geloven het wel. Hij zal nu wel ergens over de wereld dwalen. Ergens…..
Een beetje angstig keek Vincent om zich heen. Plotseling zag hij dat het verder ging.
Let op! Vlad Tepes kan verschillende vormen aannemen! Hij is erg gevaarlijk. En kan zelfs de vorm van een van je ouders aannemen.
Oké,nu was ik dus echt bang. Vlad Tepes was dus een van de eerste vampiers ooit. Ik had dus met een bejaarde te maken.

5. Jelle

Wat angstig ging Vincent naar huis. Steeds was hij bang dat de vampiers weer zouden komen. Maar dat gebeurde niet. Vincent dacht na over wat hij had gelezen in de bibliotheek. Hoeveel mensen had Vlad Tepes al te pakken genomen? Plotseling zag hij Jelle’s bleke gezicht voor zich. Had Vlad Tepes hem ook te pakken genomen? Of was Jelle echt ziek geworden? Vincent probeerde de enge gedachten uit zijn hoofd weg te jagen. Hij was bij zijn huis aangekomen. Eindelijk! In de hal veegde Vincent de sneeuw van zijn schoenen. Alle sneeuw viel op de grond. Oei, daar zal mam vast niet blij mee zijn, dacht hij. Snel liep hij de keuken in. Daar stond zijn moeder het avondeten te koken. Het viel hem op dat zijn moeder niet reageerde. Had ze hem niet horen binnenkomen? Zag ze hem niet? Ach ja, Vincent keek immers tegen haar rug aan.
“Hoi mam,”zei hij. Langzaam draaide zijn moeder zich om. Vincent keek in een bleek gezicht met rode ogen.

Snel rende hij naar zijn slaapkamer zonder om te kijken, en gooide de deur met een klap dicht. Langzaam haalde hij adem terwijl hij met zijn rug toe naar zijn bed stond.
“Hoi.”
Geschrokken draaide hij zich om en keek recht in het gezicht van Jelle. Het was nog steeds bleek.
“Uh…Jelle..zou je misschien je kraag omlaag kunnen doen?”
Jelle knikte gehoorzaam. Vlug keek Vincent naar zijn hals. Er zaten drie rode gaatjes. Hij ging op het stapelbed zitten en dacht na. Hij kon zijn hart horen bonzen. Zou hij straks ook een vampier worden? Hij zou dat moeten voorkomen door zich te beschermen. Hij wist van een griezelfilm dat vampiers niet tegen zonlicht kunnen en dat ze knoflook haten en kruisbeelden ook. Knoflook hadden ze vast in de keuken en misschien kon die een zaklamp dragen. Rennend ging Vincent naar de keuken. Bij de deur stond hij stil. Vlug keek hij naar binnen. Gelukkig, zijn moeder was er niet meer. Gauw pakte hij een streng knoflook uit de keuken en een zaklamp van de zolder. Toen ging hij weer terug naar zijn kamer met een streng knoflook om zijn nek en een zaklamp in zijn hand. Hij leek wel gek. Maar hij moest dit doen. En hij moest op Jelle testen of vampiers echt niet tegen zonlicht of knoflook kunnen. Hij deed het liever niet op zijn broertje, maar hij wist geen andere persoon. Mam kon niet, die werd al boos als hij zijn kamer niet opruimde of een zak chips liet slingeren.

Voorzichtig liep Vincent zijn slaapkamer in. Het was donker en ijzig stil. Hij sloop naar de plaats waar Jelle had gestaan. Er was niemand in de kamer. Vreemd, dacht Vincent, waar zou Jelle zijn?
Hij stond nu bij het stapelbed. Plotseling voelde hij een koude hand om zijn enkel. Hij kon de kou voelen. Het ging door zijn hele lijf en liet hem bevriezen. Hij slaakte een kreet. Langzaam gingen Vincents ogen naar zijn enkel. Een bleke hand hield hem vast. Een spierwit gezicht kwam onder het bed vandaan. Jelle! Hij grijnsde en keek Vincent aan met bloedrode ogen. Vincents ogen werden groot. Dus toch!Jelle was echt een vampier Vincent kon zijn ogen niet geloven!

Aantal keer bekeken: 3196
Waardering: 7.26 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 282 bezoekers online