Lees het verhaaltje: van vriendschap naar liefde op verhalenlezen.

van vriendschap naar liefde.

U leest om dit moment het verhaal van vriendschap naar liefde gepost door af. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: af
Gepost op: 2010-7-14

Verhaal:

van vriendschap naar liefde
Zaterdagmorgen werd ik rond 9 uur wakker. Normaal was ik nooit zo vroeg op. Het liefst slaap ik altijd uit in het weekend. Rond elf uur zou Lize komen. Ik liep naar beneden en sprong even onder de douche. Daarna kleedde ik me aan en liep naar de keuken. Er was niemand thuis. Op de keukentafel lag een briefje van mijn ouders waarop stond of ik de paarden in de wei wilde zetten, en de hondjes eten wilde geven. Ik trok mijn jas aan en liep naar de paardenstallen. Daarna maakte ik de boxen van onze paarden open en leidde hen naar buiten. Vervolgens sloot ik de stal. De honden gaf ik te eten en ik liep terug naar binnen. Ik hing mijn jas weer op de kapstok en pakte in de keuken een bord. Ik hoorde dat in de speelkamer de computer was opgestart, daarom smeerde ik snel mijn boterhammen en at ze op bij de computer. Er waren 3 mensen online. Luuk, Peter en Joyce. Ik knoopte een gesprek aan met Joyce. Ze vertelde dat ze weer een aantal bladzijdes had geschreven voor haar boek. Ik vroeg hoe het was gegaan met het filmavondje bij Michel. Omdat Michel de week ervoor niet kon hadden ze het verzet naar vrijdag. Joyce vertelde dat ze toch (op mijn aanraden) de film "House of Wax" hadden gehuurd. Hij was nogal eng, en ze had bijna de hele avond tegen Michel aangelegen. En toen ze ’s avonds naar huis ging toen kuste Michel haar gedag. Hoe lief! Het was nog niets geworden tussen hen, vertelde ze, maar ze hadden afgesproken om dinsdagavond uit eten te gaan. De kans zat er dik in dat het nog wat werd tussen hen. We praatten nog wat over schrijven en school totdat het 11 uur was. Ik zei dat ik zo moest gaan en sloot msn af.

Lize zou bijna komen. Ik ging in de kamer even de krant door kijken. Af en toe keek ik uit het raam om te kijken of Lize er al aan kwam. Rond kwart over 11 zag ik dat ze de oprit opfietste. Ik liep naar buiten om haar te begroeten. Ze stapte van haar fiets af en ze gaf me spontaan een knuffel. Ik verwachte het niet, en ik vroeg terwijl we elkaar omhelsden waar ik dat aan te danken had. Ze zei dat ze me al zo lang niet meer had gezien dat ze wel weer een knuffel van me wilde. We maakten ons los uit onze omhelzing en liepen naar binnen. Ik vroeg of ze wat te drinken wilde, en ze zei dat ze wel zin had in een glaasje water. Ik pakte zelf een glaasje sinaasappelsap, en we liepen naar de kamer. We gingen op de bank zitten en hadden het over school, vrienden, wat er zoal gebeurd is de laatste tijd.. Toen ik naar buiten keek zag ik dat de zon begon te schijnen. Ik vroeg of ze zin had om in het bos te gaan wandelen. Ze vond het wel leuk dus we trokken onze jassen aan en liepen naar buiten.

We liepen langs ons land tot het stuk waar de sloot ophoud, en liepen het bos in. Een hele tijd is het stil. Ik vind dat ik nu toch maar moet vertellen dat ik toch op haar verliefd ben geworden, of in ieder geval op haar verliefd denk te gaan worden. Voorzichtig begin ik tegen haar dat ik haar eigenlijk iets moet vertellen, iets waar ik mee zit. Ze zegt dat ik het wel aan haar kan vertellen. Ik zie in de verte een bankje staan en ik zeg dat we misschien beter daar kunnen gaan zitten. Als we daar aan zijn gekomen vind ik het nog moeilijk om erover te beginnen. Ze pakt mijn hand vast, en zegt dat ik het echt aan haar kan vertellen, dat ze wat het dan ook is niet boos zal worden. Dat ik haar kan vertrouwen en dat ze het tegen niemand zal vertellen. Dat het tussen ons blijft wat het ook is. Voorzichtig begin ik.

"Misschien had je het niet verwacht, of juist wel, maar ik ben denk ik, ben ik bang, toch verliefd op je geworden. Ik weet het niet zeker. Ik denk echt overal aan je. Of ik nu op school ben, in mijn bed lig, in Nijmegen op bezoek bij mijn mentor, bij huiswerkbegeleiding, als ik naar drummen moet, of naar school aan het fietsen ben of juist naar huis ga. Maar toch, als ik zo langs je zit voel ik niet altijd van die kriebels. En als je dan een arm om me heen slaat, of je hoofd tegen de mijne aan legt, dan gaat er toch iets door me heen. Ik voel me dan zo veilig en fijn bij jou. En ik zou dat gevoel nooit meer kwijt willen. Het is gewoon zo raar... Ik heb zoiets nog nooit gehad, bij niemand niet. Maar zoals iedereen verliefd zijn beschrijft, zo voel ik dat niet bij jou. Er zijn wel dingen die hetzelfde zijn, maar ook dingen die niet hetzelfde zijn. Ik snap het niet. Maar als ik toch verliefd ben of wordt, dan vind ik het toch belangrijk dat jij het weet."

Opeens pakt ze mijn hand, geheel tegen mijn verwachting in, steviger vast, en ze legt haar hoofd op mijn schouder. Ik leg mijn hoofd tegen de hare aan. Dan begint ze te vertellen:

"Wat jij daar net vertelde is zo herkenbaar. Ik ben volgens mij ook niet verliefd op jou, maar toch voel ik iets voor je. Als ik op school of thuis of ergens anders ben denk ik niet de hele tijd aan je, maar toch denk ik best vaak aan je. Ik vond het zo lief toen je me dat armbandje gaf op mijn verjaardag. Ik kreeg er zo een fijn, lief gevoel bij. En toen je in Texel op vakantie toen we die film aan het kijken waren zo tegen me aan lag daar kreeg ik ook zo een fijn gevoel bij. Alleen durfde ik mijn hoofd niet tegen de jouwe te leggen. Ik was zo bang dat je het misschien verkeerd zou opvatten, dat ik misschien meer wilde dan alleen tegen je aan liggen. Het enige wat ik toen graag eigenlijk wilde was lekker dicht tegen elkaar aanliggen, en gewoon genieten van dat moment. Ik vraag me ook wel eens af hoe het zou zijn als jij en ik verkering zouden hebben. Ik weet het niet. Stel dat het dan verkeerd gaat, dan zou onze vriendschap misschien wel kapot gaan. Weet je Daan, zo iemand als jou ben ik nog nooit tegengekomen en ik wil je ook nooit meer kwijt! Waarom zou je dan verkering nemen als dat het misschien wel kapot maakt. Dan kan je beter gewoon vrienden blijven en later misschien nog iets krijgen, als je zeker weet dat het geen 2-weken relatie gaat worden.”

Ik werd er emotioneel van. Waar ze bang voor was, daar was ik ook bang voor. Ze wilde simpelweg geen verkering omdat dat er voor kan zorgen dat we elkaar nooit meer zien. Met een brok in mijn keel zei ik dat ik het gevoel heb dat we misschien wel voor elkaar gemaakt zijn, en toen barstte ze in tranen uit. Ik sloeg mijn armen om haar heen en ik fluisterde zachtjes in haar oor dat ik haar nooit meer kwijt wil, wat er ook gebeuren zal. Ze fluisterde terug dat ze van me houdt, en ik kus haar op haar voorhoofd. Daarna gaf ze een lange kus op mijn mond in een innige omhelzing die eeuwig leek te duren...

Aantal keer bekeken: 4726
Waardering: 5.81 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 178 bezoekers online