Lees het verhaaltje: verlieft tot op het punt van je tong op verhalenlezen.

verlieft tot op het punt van je tong.

U leest om dit moment het verhaal verlieft tot op het punt van je tong gepost door fds. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: fds
Gepost op: 2010-7-14

Verhaal:

verlieft tot op het punt van je tong
1. Jaloers tot op de punten van je tong

"Oh, wat voel ik me toch verliefd!" gilde Esmee tegen haar vriendinnen terwijl ze er naar toe rende. "Vertel! Ik wil alles weten! Wie is de gelukkige?" Annelies was bijna net zo enthousiast als Esmee zelf. De rest van Esmee's vriendinnen toonde wel interesse, maar het was toch niet echt heel geïntresseerd. Esmee pakte Annelies bij haar hand en trok haar mee naar de toiletten. Annelies stond gespannen te wachten op wat Esmee zou gaan vertellen. "Nou... Hij... Hij is zóóó lief An! Echt een schatje! En hij is zó charmant! Hij gaf me zelfs een roos!" Annelies zat weg te zwijmelen bij het verhaal dat Esmee had verteld. Annelies wilde zelf zo graag een vriend hebben, maar ze was te verlegen om een gesprek met de leuke jongens te beginnen.
Esmee liet de roos zien aan Annelies, half om te laten zien hoe blij ze er mee was en half om haar jaloers te maken. "Oh wat mooi! Wat is hij mooi rood! Echt prachtig!" zei Annelies. Annelies wilde de roos vastpakken. Ze bewonderde hem. "Hee! Nee, niet doen ! Daar mag je niet aan komen !" schreeuwde Esmee tegen haar. Gekwetst gaf Annelies de roos terug. Esmee keek haar boos aan. "Ik.. Ik wou alleen maar kijken hoor!" zei Annelies stotterend. Esmee gaf haar een duw,
"Je wilt gewoon mijn roos inpikken! Geef maar toe dat je jaloers bent!" Esmee had een uitdagende toon in haar stem. Annelies ogen begonnen te prikken, ze kon er helemaal niet tegen als iemand zó overdreven boos tegen haar deed. "Nee... Dat is niet waar! Ik wil geen roos! Ik ben helemaal niet jaloers.." Annelies begon te huilen. Esmee gaf haar een kwade blik en liep terug naar haar vriendinnen. Annelies sloot zich op op het toilet. Ze pakte een pen uit haar tas en begon te tekenen op de deuren. Ze was boos op zich zelf en op Esmee. Ze tekende een poppetje, een poppetje dat boos en verdrietig was. Ze wilde er bijzetten dat ze Esmee haatte, maar het leek haar toch niet zo'n goed idee. Esmee was zo'n populair meisje, een meisje dat alles kon krijgen wat ze wilde. Een meisje waarbij hordes jongens achter haar kont aanliepen, alsof ze honing had voor de bijen. Esmee was zo'n meisje die een jongen dumpt na een week verkering te hebben gehad. Annelies sprak zichzelf moed in om terug naar de rest van haar vriendinnen te gaan. Haar hart klopte in haar keel, toen ze het groepje zag staan.

'Zouden ze me negeren? Zouden ze me uitschelden? Of heeft Esmee er niks over gezegd?' dacht Annelies. Esmee zag Annelies al aankomen, ze wierp een boze blik op haar. Annelies voelde zich nu al in de grond getrapt. "Wat kom jij doen? Jaloers kreng!" zei Esmee. De rest van het groepje keek gespannen toe naar wat er zou gebeuren. "Doe eens rustig. Het is maar een roos."
Esmee werd woedend. Het was niet zomaar een dood normale roos voor haar. De roos had een speciale betekenis voor haar, de roos was voor haar alleen. "Het is maar EEN ROOS? Ik kan wel merken dat jij nog nooit een vriend hebt gehad. Dat verbaast me ook niks, zo lelijk als dat jij bent." Een steek ging dwars door Annelies haar hart heen. "Ik ben tenminste niet lelijk van binnen! En dat ben jij wel!" Annelies schrok van wat ze had gezegd, ze schaamde zich. Ze keek verloren naar de grond. Esmee kwam dreigend op haar afgelopen. "Ik haat jou! Ga weg!" Esmee duwde Annelies naar achteren. Annelies verloor haar evenwicht en viel naar achteren met haar hoofd op de grond. Esmee ging op haar zitten en begon haar tegen haar gezicht te slaan. "Ga van me af!" huilde Annelies. De rest van het vriendinnengroepje verzamelde zich om de twee heen. Geen van beide deed iets om ze te laten stoppen. "Vechten! Vechten ! Go Esmee! Sla haar!" begon één van het vriendinnengroepje. De rest begon al gauw mee te schreeuwen en te juichen naar Esmee. Annelies voelde zich zwak, ze kon niks doen tegen Esmee. Opeens stopte Esmee en ging naast haar staan. Ze gaf een trap in Annelies haar buik. "Kom mee meiden, ze mag dood bloeden!" Esmee spuugde op Annelies haar kleren en liep weg.

2.
Annelies had veel pijn in haar hele lichaam. Ze voelde zich verslagen, voorzichtig ging ze overeind zitten. Ze wreef met haar handen over haar buik. De trap die Esmee haar had gegeven had veel pijn gedaan. Ze zag Esmee en haar vriendinnen een eindje verderop staan. Tranen gleden langzaam over Annelies haar wangen. De tranen smaakten naar zout. Ze veegde haar tranen weg met haar handen en probeerde op te staan. Met veel pijn en moeite stond ze dan eindelijk op haar benen. Ze zag dat Esmee naar haar stond te wijzen en te lachen. Ze liep naar de toiletten en keek in de spiegel. Ze zag er moe en vies uit. Ze kamde haar haar. Pas toen ze nog een keer in de spiegel keek, besefte ze dat Esmee gelijk had met dat ze lelijk was. Annelies walgde van haar zelf. Snel liep ze naar haar kluisje toe en pakte haar spullen. De schoolbel ging en ze haastte zich naar het lokaal. Haar hart begon weer te bonken in haar keel toen ze Esmee en de rest zag staan. Annelies ging afgezonderd in een hoekje staan, ver weg van alle aandacht. De leraar kwam er aan en Annelies ging snel het lokaal in. Ze ging op haar plaats zitten, helaas was dat de plaats naast Esmee. Esmee ging ergens anders zitten. "Esmee, ga eens op je eigen plek zitten!" zei de leraar. Annelies baalde, ze had liever dat Esmee aan de andere kant van het lokaal was blijven zitten. Met tegen zin ging Esmee naast haar zitten. Annelies keek naar Esmee, ze snapte niet waarom ze opeens zo woedend werd. "Wat kijk je nou mens?!" zei Esmee kwaad. Snel keek Annelies weg.

"Oke, jullie moeten in groepen een presentatie houden over de onderwerpen die op het bord staan. De groepen moeten bestaan uit minimaal drie mensen. De presentatie moet tussen de tien en vijftien minuten duren. Veel succes er mee, jullie mogen nu beginnen met het maken van groepen." De leraar keek naar Annelies, hij merkte dat er iets niet klopte. Ze zag er afgeronseld uit. Esmee ging naar twee andere vriendinnen. Annelies staarde de klas rond, haar 'vriendinnen' hadden haar laten barsten. Het leek wel alsof Annelies een vreemde was geworden voor iedereen. Ze vroeg aan iedereen of ze bij het groepje mocht, maar mocht niet baten. "Meneer, ik heb geen groepje. Ik mag nergens bij van iedereen." De leraar keek verbaast. Normaal mocht Annelies altijd bij het groepje van Esmee. "Heb je ruzie met Esmee dan?" vroeg de leraar. Annelies twijfelde, het was sowieso al aan haar uiterlijk te zien dat er iets was gebeurd. Opeens werd er op de deur geklopt Er kwam een jongen de klas in lopen, hij zag er voor iedereen onbekend uit. "Oh, jij moet vast David zijn?" vroeg de leraar. De jongen knikte. "Mensen, dit is jullie nieuwe klasgenoot. Doe aardig tegen hem, het zal vast wel een lieve jongen zijn. Stel je eens even voor David." De leraar ging naast David staan. David leek nogal verlegen. "Nou.. Eh... Ik ben David en ben 16 jaar oud. Ik kom uit Spanje, ben hier heen verhuist. Mijn ouders zijn beide Nederlands." Terwijl David dit zei keek hij steeds naar Annelies. Iedereen in de klas fluisterde, waarschijnlijk gingen de gesprekken over David. "Ga maar naast Annelies zitten, het meisje daar in de hoek." zei de leraar. Annelies voelde zich blozen. David ging naast Annelies zitten en bekeek hoe zij er uit zag. "Hey, je bent wel mooi," zei David. "Dankjewel." Annelies bloosde nog meer. David was een jongen met lang blond haar en fel blauwe ogen. Hij leek er modebewust uit te zien. David glimlachte naar Annelies, waardoor zij wegsmolt voor zijn glimlach. Annelies keek naar Esmee, die haar jaloers aan keek. David ging dichterbij haar zittten, "Wat is dat voor een papier?" vroeg hij. "Nou, we moeten een presentatie doen, maar ik heb nog niemand.." David deed zijn arm om Annelies haar nek, "Dan gaan wij dat toch lekker samen doen?" Annelies had niet verwacht dat David zo zou zijn,dat hij haar gelijk in vertrouwen nam. Ze lachte naar hem en knikte. Samen maakten ze afspraken hoe ze de presentatie zouden doen. David was zó orgineel in het bedenken van dingen, dingen waar Annelies nooit op zou zijn gekomen. Aan het einde van de les toen de schoolbel ging, liepen ze samen de klas uit. Annelies ging naar de wc, het was pauze dus ze had genoeg tijd om zich mooi te maken voor de spiegels. Jammer genoeg voor haar, kwam Esmee en haar vriendinnenclubje aangelopen. "Hey Annelies, heb je een vriend? Die David is vast zo'n loser als hij om gaat met jou!" zei Esmee weer op zo'n uitdagende toon. Annelies negeerde Esmee en ging verder met zichzelf opmaken. "Hey, niemand negeert mij. Ik praat tegen je ja!" Esmee gaf een klap op Annelies haar schouder. "Waar heb jij godverdomme last van mens? Krijg even een leven of zo ja!." zei Annelies kwaad.

3.
Annelies merkte hoe boos ze was op Esmee. Waarom kon ze haar nou niet gewoon met rust laten? Een vriendin van Esmee liep naar Annelies toe, "Wie denk je wel niet dat je bent? Waar heb jij last van? Je bent gewoon jaloers op haar!" Annelies haar ogen begonnen weer te prikken, ze was erg kwaad maar ook tegelijk verdrietig. Ze was helemaal niet jaloers op Esmee. "Ik ben helemaal niet jaloers op Esmee. Ik denk dat zij dat is op mij, want anders zou ze wel normaal tegen mij doen!" Annelies rende weg. Ze was zo kwaad, dat ze maar door de gangen bleef rennen. David zag haar en hield haar tegen. "Hé, wat is er aan de hand?" vroeg hij. Annelies hijgde door het rennen en kwam even tot adem. "Niks, laat me maar even." Ze glimlachte naar hem. Hij pakte haar handvast, "Als er iets is kan je het me altijd vertellen he? Ik ben er voor je." Annelies bloosde. Samen liepen ze door de gang op weg naar de kluisjes. De bel ging, eindelijk was de dag voorbij. Annelies pakte haar boeken uit haar kluis en deed ze in haar tas.

David ging naast haar staan. "Hey, Annelies.. Heb je misschien zin om iets leuks met mij te gaan doen?" stotterde David. Annelies voelde zich opeens weer vrolijk worden. "Ja, leuk joh." reageerde ze enthousiast. Samen liepen ze naar buiten en pakten hun fietsen. Na een eindje gefietst te hebben, stopte David bij een park. "Zullen we hier even uit gaan rusten?" vroeg hij terwijl hij van zijn fiets afstapte. Annelies zette haar fiets bij een boom neer. David liep naar haar toe, drukte zijn lichaam tegen de hare. Ze schrok even, ze had nog nooit echt een jongen aangeraakt. Hij deed zijn handen om haar middel. "Weet je, ik ken je nog niet zo goed, maar ik vind je al wel heel leuk." fluisterde David zacht in haar oren. Annelies wist niet zo goed hoe ze moest reageren, ze was overdonderd door het feit dat een jongen haar leuk vond. Ze knikte zenuwachtig. David pakte haar hand vast en trok haar mee naar een bankje. Hij ging zitten, wenkte naar Annelies dat ze op zijn schoot moest gaan zitten. Aarzelend ging ze op zijn schoot zitten. Hij legde zijn handen weer op haar buik. Annelies voelde zich fijn en verliefd. Toch kreeg ze ook een raar gevoel in haar buik, iets dat zei dat het nog te vroeg was voor dit alles. Het uitzicht dat David en Annelies hadden was mooi, een vijver waarbij de zon mooi op het water scheen. David streelde met zijn hand door haar haren. Annelies voelde zich wat meer op haar gemak, het strelen gaf haar een lekker gevoel. Ze sloot haar ogen en genoot. Nadat David een tijdje naar Annelies had gekeken begon hij steeds meer te beseffen hoe mooi ze was. "Annelies.. Mag ik je wat vragen?" zei David twijfelachtig. Annelies knikte. "Mag ik... Mag ik je zoenen?" zei hij terwijl hij bloosde.

Annelies raakte in paniek, dit wilde ze nu nog niet. Ze kende David pas een dag, sowieso had ze nog nooit gezoend. Ze waren nog geen eens officieel bij elkaar. "Nee, sorry David. Ik wil het nog niet. Ik ken je nog maar net.. en..." zei Annelies twijfelachtig. David leek even teleurgesteld maar lachte daarna. "Oke, het is al goed. Ik wacht wel, een meisje zoals jou daar zal ik altijd op kunnen wachten."

4.
David bracht Annelies naar huis. "Krijg ik nu wel een kus?" vroeg hij op een zielige toon. Zijn ogen leken net op onschuldige hondenogen, Annelies werd er melig door, "Nou... Een kleintje dan.." Annelies gaf hem snel een kus op zijn lippen. David lachte, hij voelde zich met de minuut meer verliefd worden. David wist dat hij rustig aan moest doen met dit meisje, niet teveel overhaasten. 'Dat viel nog wel mee.' dacht Annelies. David pakte haar hand vast, "Mijn hart klopt sneller door jou." Hij gaf een kus op haar hand. Annelies bloosde. Ze ging dichterbij hem staan en fluisterde zacht in zijn oor:"Ik wil voor altijd bij je zijn." David legde zijn armen om haar nek en gaf een kus op haar neus. "Ik moet gaan lieverd, ik zie je morgen weer op school!" Annelies zwaaide hem uit en opende de voordeur. Toen ze de deur achter zich dicht deed, zuchtte ze diep. Annelies was nog nooit zó verliefd geweest. Ze huppelde vrolijk naar de woonkamer en plofte op de bank. Ze pakte de afstandsbediening en zette de tv aan. Voor de zoveelste keer was er niks leuks op tv. Haar moeder kwam in de woonkamer. "Wat is er met je kleren gebeurd?" vroeg ze terwijl ze onderzoekend naar haar dochter keek. "Niks ma, ik ben gevallen." loog Annelies. "Je valt wel vaak de laatste tijd.." Annelies zuchtte. "Ma, ik heb nu geen zin om met je te praten." Ze deed de tv uit en liep naar haar kamer. Ze pakte haar dagboek uit haar kast en begon te schrijven.

"Lief dagboek,

Vandaag heb ik een hele lieve jongen ontmoet, hij heet David. Hij is echt werkelijk het geweldig. Hij zit bij ons in de klas en praatte gelijk tegen me. Hij heeft zulke mooie ogen, ik verdrink als ik er naar kijk. Zijn haar is zó mooi en zó zacht. Hij maakt me blij, zo gelukkig heb ik me nog nooit gevoeld. Zijn lach is ook echt zo mooi! Morgen zie ik hem weer, ik heb echt zin in morgen.

Helaas is er vandaag ook wat minder leuks gebeurd. Esmee en mijn vriendinnen (tenminste dat dacht ik, ze hebben me gewoon altijd in de zeik gezet) hebben mij in elkaar geslagen. Alleen omdat ik ruzie kreeg met Esmee, zij dacht dat ik jaloers op haar was. Mijn 'vriendinnen' komen alleen voor Esmee op, omdat ze haar aanbidden. Ze is een soort God voor hun. Ik zal nooit jaloers op haar kunnen zijn, volgens mij is zij dat gewoon op mij. En ik zal zeker nooit naar haar pijpen dansen. Ik ben blij dat ik niet zo'n sloerie ben als haar. Ik heb dan wel geen ervaring in bepaalde dingen die zij wel heeft, maar ik kan snel leren. Ik heb nog steeds pijn in mijn lichaam, alhoewel als ik aan David denk verzacht het wel wat.

Ik ga maar slapen denk ik, kan mijn lichaam ook wat tot rust komen. Ik hoop niet dat ik iets gekneust heb, dan moet ik weer een smoes verzinnen voor mijn ma. Weltrusten, het is fijn dat ik mijn verhaal weer kwijt kan bij jou.

Kusjes Annelies.

P.S: Ik ben zóóóó verliefddddd! "

Ze sloot haar dagboek tevreden. Ze draaide rondjes op haar bureaustoel terwijl ze aan David dacht. "Wat is hij toch geweldig, wat is verliefd zijn toch geweldig!" dacht ze. Ze deed haar pyjama aan en stapte haar bed in. Al snel was ze in dromenland, dromend over David..

5.
De ochtend was aangebroken en David werd wakker. Hij stapte vrolijk uit zijn bed, pakte zijn kleren en ging douchen. Elke minuut dacht hij aan Annelies, hoe het met haar zou gaan en over allerlei andere dingen wat een jongen bezig houd. Hij waste zijn haar rustig, fantaseerde hoe Annelies dat zou doen. Hij stapte de douche uit en kleedde zich aan. "Hoe zal ik vandaag mijn haar eens doen?" David pakte en pot gel, en smeerde wat op zijn haar. Uiteindelijk na een hoop gedoe had hij een hanenkam gemaakt. Hij zag er nu best wel stoer uit. Hij pakte zijn zonnebril en lachte in de spiegel. Tevreden knikte David. "Wat zou Annelies vandaag voor kleren aan doen?" dacht hij. Aan de andere kant van het dorp werd Annelies wakker, ze had zo mooi gedroomd. Alles ging over David, hoe romantisch hij kon zijn in haar droom. "Wat voor kleren moet ik vandaag aan doen?" dacht ze. "Misschien iets wat sexy is, zodat ik David kan verleiden..." Annelies doorzocht haar klerenkast. Uiteindelijk had een een lichtblauw topje waarbij ze iets inkijk had en een kort paars rokje. Ze kleedde zich aan en deed haar haar goed. Vrolijk liep ze naar de keuken en maakte een broodje klaar. Haar moeder kwam gapend de kamer in. "Zo, wat ben jij vrolijk." lachte haar moeder. Annelies vertelde over David, haar moeder luisterde enthousiast. "Wat leuk voor je meisie! Ik hoop echt voor je dat het wat wordt!" zei ze terwijl ze haar dochter omhelsde. Annelies at haar brood op en stapte op de fiets. Het fietsen was lastig met zo'n kort rokje, maar het zou het waard zijn. Terwijl Annelies naar school fietste merkte ze dat andere jongens haar aanstaarden. Sommige jongens floten haar zelfs na. Annelies voelde zich voor het eerst sexy en had erg veel zelfvertrouwen. "Vandaag is de dag, dat ik een vriend krijg." zei ze hardop. Ze zag het al helemaal voor zich: David zou naar haar toelopen en zeggen hoe mooi ze was. Dan zou ze hem verleiden, hem gek maken. En hij zou voor altijd van haar zijn. Ze was vast besloten dat haar plan zou gaan lukken.

Eenmaal op school aangekomen, zocht David naar Annelies. Hij negeerde de andere meisjes die achter hem aanliepen. Alleen Annelies was zijn aandacht waard. Zijn ogen gleden over het schoolplein. Na tien minuten te hebben gewacht zag hij haar eindelijk. Hij rende naar haar toe. Annelies glimlachte naar hem. Zijn ogen gleden over het lichaam van Annelies. "Wow, wat zie jij er mooi uit vandaag!" Een deel van Annelies haar plan was al gelukt. Annelies ging dicht tegen David staan. Ze keek hem diep in zijn ogen. David boog zijn hoofd, hij wilde haar kussen. Ze kreeg weer een paniekaanval, maar liet het niet merken. Snel deed ze een vinger op zijn lippen, "Geduld, geduld mijn liefste. Jouw tijd komt nog."
David lachte en pakte haar hand vast. De schoolbel ging, samen liepen ze naar het lokaal.
Esmee stond Annelies al voor het lokaal op te wachtten, ze had alleen niet verwacht dat David samen met haar zou zijn. Even was Annelies Esmee vergeten, ze was even vergeten wat er gisteren allemaal was gebeurd. Kwaad keek ze naar Esmee, ze wist dat Esmee haar stond op te wachten. "Nieuw vriendje, Annelies?" vroeg Esmee overdreven vrolijk. Annelies gaf geen antwoord en liep door.

Alle lessen op school waren saai, het was alleen leuk als ze naast David kon zitten. Van Esmee had ze weinig last gehad, alleen wat jaloerse blikken meer niet. In de pauzes zat ze bij David. Ze leken wel een stel. "Moet je die twee eens zien." zei Esmee vol walging tegen haar vriendinnen. "Ik hoop dat David haar snel dumpt. Zodat ze lekker gaat janken." zei één van de vriendinnen.
Esmee keek geniepig, ze wilde de twee uit elkaar halen. Ze moest alleen nog bedenken hoe. Ze zou David verleiden, zo dom was hij toch wel. En dan zou ze hem dronken voeren, het met hem doen en een scène gaan maken. Ze zou gaan spelen dat ze zwanger was van hem...

6.
David deed een arm om Annelies haar nek, samen liepen ze naar hun fietsen. "Zin om weer naar het park te gaan?" vroeg David. Annelies knikte vrolijk. Toen ze éénmaal in het park waren aangekomen, zagen ze dat het er erg rustig was. De zon begon weer te schijnen en het werd gelijk een stuk warmer. Annelies pakte zijn hand vast en trok hem naar het bankje waar ze de vorige dag hadden gezeten. Ook nu was het uitzicht weer prachtig. Annelies ging op zijn schoot zitten en deed een arm om zijn nek. David voelde zich geweldig, alleen al bij het zien van haar lichaam. Zacht streelde hij door haar haren. Annelies zuchtte, het voelde zo lekker als hij dat deed. David keek haar raar aan, "Wat is er?" Annelies bloosde, "Nee, niks. Ik vind het alleen een lekker gevoel, meer niet." David streelde door. Annelies draaide haar hoofd om en gaf een kus op zijn lippen. "Wil je... Nu wel zoenen?" vroeg David voorzichtig.

Annelies twijfelde, ze zou toch ooit een keer moeten zoenen. Ze legde een hand tegen zijn gezicht, boog voor over. David snapte de hint. Hij begon haar te zoenen. Ze vond het in het begin een raar gevoel, maar daarna best lekker. Met zijn vingers streelde David over haar nek, langzaam en teder. David voelde zich opgewonden worden, iets wat hij nu liever niet wilde. Hij kon zich dan altijd moeilijk onder controle houden. Zijn vingers gleden naar beneden, langzaam legde hij een hand op haar borst. Annelies schrok en sloeg zijn hand weg. "Waar ben jij mee bezig?" zei ze kwaad. "Niks, sorry het spijt me. Ik.. Ik kon me even niet inhouden."

David wilde haar gerust stellen maar wist niet hoe. "Ik had nooit met jou moeten gaan zoenen.." Annelies klonk verdrietig.

7.
"Ik dacht dat jij ook rustig aan zou gaan doen." Annelies voelde zich verdrietig, het ging allemaal te snel voor haar. Ze had nog geen ervaring op het gebied van 'intiem met elkaar zijn'. David deed een arm om haar heen. "Het spijt me Annelies, ik kon me niet inhouden. Ik heb nog nooit zo'n mooi meisje als jou gezien. Ik vind je zo aardig en mooi.. Je bent echt een aardig meisje. "

Annelies staarde naar de grond. "Misschien moet ik hem maar een kans geven, tenslotte ken ik hem nog niet zo lang." dacht ze. Ze keek hem aan. David zat er verslagen bij en had tranen in zijn ogen. Ze kreeg medelijden met hem, ze wist niet dat het hem zoveel pijn deed. "Hey, doe is rustig." probeerde Annelies op een zachte toon te zeggen. Tranen liepen over David's wangen. Ze ging dicht tegen hem aan zitten en veegde zijn tranen weg. Troostend deed ze een arm om hem heen. Opeens omhelsde David haar en huilde zacht op haar schouder. "Stil maar. Het is al goed. Het maakt niet uit, echt niet." fluisterde Annelies.

Toen David weer wat rustiger was geworden veegde hij zijn tranen weg. "Ik vind je gewoon zó leuk Annelies. Ik heb dit normaal nooit, vooral niet binnen twee dagen. Ik ben echt verliefd op je geworden. Het was voor mij liefde op het eerste gezicht. Ik dacht dat ik het had verknald door mijn stomme gedrag. Ik heb mijn hormonen soms niet onder controle, maar dat wil ik veranderen voor jou. Ik denk dat ik echt van je houd." Zijn woorden raakte Annelies in haar hart.

Nadat ze een tijdje hadden geknuffeld, besloten ze om naar huis te gaan. Ze liepen terug naar hun fietsen. "Heb je zin om vanavond bij mij te eten?" vroeg ze aan David. David bloosde en antwoordde:"Ja, hartstikke leuk dat je het vraagt. Ik heb trouwens ook best wel trek." Hij pakte haar hand en gaf er een kus op."

Toen ze aankwamen bij Annelies haar huis, begon David zich zenuwachtig te gedragen. "Kom nou maar, mijn ouders eten je heus niet op." Ze pakte zijn hand vast en trok hem mee naar de voordeur. David drukte op de bel. Annelies haar moeder opende de deur. Ze stelde zich voor:"Aangenaam, ik ben Betty. Jij moet vast David zijn?" David knikte. "Mam, David blijft hier eten. Is dat goed?" vroeg Annelies aan haar moeder. Haar moeder ging er mee akkoord. David keek hoe de hal er uit zag. Annelies had het een stuk rijker dan dat hij had. Haar vader was al jaren arts, haar moeder psychiater.

Annelies liet David haar kamer zien, ze trok hem mee en gingen samen op haar bed zitten. David deed een arm om haar heen, terwijl hij zacht haar arm streelde. Annelies voelde zich weer verliefd. "Doe je ogen is dicht." zei ze. David keek haar verbaast aan.
"Doe nou maar!" David sloot zijn ogen en wachtte op wat er zou gaan gebeuren. Annelies ging op zijn schoot zitten en boog zich wat naar hem toe. Langzaam streelde ze met haar vingers over zijn gezicht. Ze kuste hem op zijn zachte lippen.

9. (droomscène)

David tilde Annelies op en draaide rondjes tot dat ze beide duizelig waren. Samen gingen ze lachend op het gras liggen, dicht tegen elkaar aan. Annelies begon hem te zoenen, snel en vurig. Hij streelde zacht door haar haren. David had Annelies nog nooit zo mee gemaakt, maar dat vond hij niet erg. Annelies lachte naar hem, haar glimlacht liet hem wegsmelten. Ze ging op zijn benen zitten, boog voorover en gaf een kus in zijn nek. David kreeg moeite om zijn hormonen onder controle te houden. "Wat ben je aan het doen, lieverd?" vroeg David half hijgerig. "Niks, ik vind je gewoon lief. Ik verlang naar je." fluisterde ze in zijn oor. Koude rillingen gingen door zijn lichaam. "Maar.. is... Gaat dit niet te snel dan voor je?" vroeg David voorzichtig. Annelies knikte nee. Ze kuste verder in zijn nek. David wist niet wat hem overkwam. Annelies deed zijn shirt omhoog en begon vanaf zijn nek naar beneden te zoenen. Opeens voelde David zich nat.

David werd wakker, merkte dat zijn hele bed nat was. Hij keek om zich heen, naast hem stond zijn irritante broertje. "Wat heb je gedaan?" vroeg David kwaad. "Nou, ik heb je maar even wakker gemaakt met koud water. Dan ken je wat afkoelen. Je liep nogal te kwijlen " David deed zijn deken om zijn lichaam en duwde zijn broertje zijn slaapkamer uit. David schaamde zich rot. "Wat een blunder" dacht hij.

Aantal keer bekeken: 4066
Waardering: 7.84 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 120 bezoekers online