Lees het verhaaltje: waarom nou juist ik op verhalenlezen.

waarom nou juist ik.

U leest om dit moment het verhaal waarom nou juist ik gepost door annemie. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: annemie
Gepost op: 2008-12-14

Verhaal:

waarom nou juist ik
jaja, het moest mij maar weer overkomen.. als je het leest in van die tijdschriftjes denk je wel bij jezelf, jeetje, wat een donm kind, hij verlaat nooit zijn vriendin voor haar, dat weet je toch zo. Nou, nu heb ik zelf ontdekt dat het helemaal niet zo duidelijk is. Het begon allemaal gewoon op school. Nieuwe school, nieuwe klas, en vooral nieuwe mensen. Direct viel mijn oog op hem. "Jeetje, wat is hij knap!" dacht ik bij mezelf. Even dacht ik dat hij gedachten kon lezen want juist op dat moment keek hij op. en glimlachtte. dat was voor mij genoeg, tot over mijn oren verliefd heb ik de hele dag naar hem gestaard. Mijn nieuwe vriendinnen vertelden me giechelend dat hij Tim heette. niet erg speciale naam, maar wat een ongelooflijk speciale jongen! De volgende dag hadden we bio en zat ik naast hem. heerlijk was dat! kon ik ongegeneerd diep inademen en proberen om zijn geur te onthouden. het klinkt misschien ongelooflijk klef, maar echt, ik had het gevoel dat ik veranderde in een drilpudding toen hij tegen me fluiterde: "begrijp je het zo'n beetje?? ik wil je wel helpen om alles aan te vullen enzo." dat was een aanbod dat ik niet kon afslaan. Dolblij sprak ik af dat ik naar hem zou komen. toen het moment daar was, was ik zo ongelooflijk zenuwachtig, ik trilde en voelde weer dat heerlijke gevoel in mijn buik toen ik nog maar aan hem dacht. ik belde aan bij hem thuis en bedacht net wat ik tegen zijn moeder zou zeggen moest zij opendoen toen hij gelukkig opendeed. ik dacht dat ik zou flauwvallen van zijn glimlach. maar ik vermande me en stapte naar binnen. van mijn vriendinnen had ik gehoord dat hij al een vriendin had. ik kende dat kind niet, maar ik haatte haar wel. maar ik had wel nog genoeg fatsoen om te begrijpen dat tim voor mij dus verboden terrein was. eenmaal op zijn kamer begonnen we te werken, langzaamaan begon ik mijn zenuwen te bedwingen en kon ik ook eindelijk eens reageren op zijn pogingen een gesprek te beginnen. hij vertelde me dat hij problemen had met zijn vriendin (daarvoor vertelde hij nog andere dingen natuurlijk, maar op de een of andere manier kwam het onderwerp op zijn vriendin). ik bekende hem dat ik dat helemaal niet erg vond. dat ik haar zelfs niet kon uitstaan. Hij lachtte en werd plots weer serieus en zei dat we een probleem hadden. ik keek geschrokken, bang dat hij me na mijn bekentenis het huis uit zou schoppen. maar hij bekende me blozend dat vanaf de eerste keer dat hij een glimp van mij had opgevangen de problemen begonnen waren. Dat hij mij niet meer uit zijn gedachten kreeg.. Ik kwam overeind (we werkten op de grond) en liep naar hem toe. Hij keek me in de ogen en kuste me. het was een ongelooflijk gevoel, en een enorme opluchting om eindelijk mijn handen om zijn schouders te slaan en hem dicht tegen me aan te drukken. de rest van de middag brachten we al zoenend door. al glimlachend reed ik naar huis. maar de volgende dag op school werd ik ruw met beide voeten op de grond neergetrokken. hij stond op de speelplaats en met háár in zijn armen! huilend ben ik naar huis gerend, en met een tijdsschrift op mijn schoot en een overdosis chocolade in mijn maag probeerde ik mijn verdriet te verwerken. de bel ging, "oh nee, zeker mijn ma die wil weten waarom ik al thuis ben." ik opende de deur en probeerde er ziek uit te zien. ik was zo hard bezig met overtuigend over te komen dat ik eerst niet doorhad dat het helemaal mijn moeder niet was die aan de deur stond! het was tim en oh nee, mijn buik! ik dacht dat ik echt zou moeten kotsen. hij keek me glimlachend aan en zei " hé malle meid, gaat het wel?" heel stoer probeerde ik mijn stem niet te laten trillen en zei " jaja, ik ben gewoon een beetje ziek" hij glimlachte "ik zie het, ik ben gekomen om je te verzorgen" weer een stralende glimlach, ik kon er niet meer tegen. "Jij leugenaar! ik heb je wel gezien van morgen, met haar!" hij schrok, maar lachtte toen hardop "je bent echt een malle meid! ik vertelde haar juist dat het uit tussen ons was, ik wilde terug vrij zijn, zodat ik mij weer kon binden met jou!" perplex keek ik naar zijn perfecte gezicht, en zei toen niets meer want ik wou niet dat hij ooit zou stoppen met mij te zoenen. al lachend en huilend tegelijk trok ik hem het huis in (want ik had eindelijk mijn verstand terug en beseftte dat we nog altijd voor mijn deur stonden, en privacy was net wat wij nodig hadden...)

Aantal keer bekeken: 2957
Waardering: 2.46 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 169 bezoekers online