Lees het verhaaltje: witte wereld op verhalenlezen.

witte wereld.

U leest om dit moment het verhaal witte wereld gepost door gafhg. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: gafhg
Gepost op: 2010-7-14

Verhaal:

witte wereld
'Mam: Ik zie ze weer.' Josh legde zijn hand op zijn moeder's schoot. Zijn moeder keek hem aan. 'Ga maar gewoon slapen, ze laten je wel met rust.' zei zijn moeder kalmerend. 'Maar mam, het is zo irritant dat ze me aanstaren.' zei Josh geirriteerd. 'Ik weet het lieverd, maar ze doen je niks. En als je ze irritant vind, zeg je gewoon dat ze weg moeten gaan.' zijn moeder gaf hem een kus op zijn voorhoofd, en liep zijn kamer uit. Zachtjes sloot ze de deur. Josh keek naar het plafond. 'Nu niet meer, ik wil slapen.' zei hij. En hij viel langzaam in slaap.

'Henk, ik vraag me af of het wel goed is zo.' zei Anita. 'Anita, Josh is in orde. Het is een kind.' zei haar man. 'Nou en. Niet alle kinderen zien geesten.' zei Anita. 'Weet je nog dat die vrouw ons zei, dat hij een grote gave had? Ze zei ook dat hij er mee om leerde gaan, en dat zijn oma bij hem was. Josh klaagt nooit. Alleen 's avonds als hij wilt slapen. Die geesten, of wat het ook zijn, doen verder niks. Zolang ze hem met rust laten, is het toch in orde?' zei Henk een beetje geïrriteerd. 'Jawel...Maar toch, als het niet weg gaat... Wie weet hoe hij later reageert.' zei Anita bezorgd. 'Die vrouw zei goed...En dat zijn gave zou ontwikkelen. Nou dat klinkt best aardig, toch?' zei Henk kalm. 'Ja dat wel...' zei Anita. 'Daarom, dus gaan we nu rustig slapen.' Henk gaf Anita een zoen. 'Oké, welterusten schat.' en Anita deed het licht uit.

De juffrouw keek door de klas. 'Oké kinderen. Nu gaan we beginnen met het Dictee. Pak jullie schriften maar.' de juffrouw liep naar het bord. Ze wankelde een klein beetje. Ze zuchtte. Langzaam legde ze haar hand op haar hoofd. Ze leunde tegen het bord aan, en sloot haar ogen. Alle kinderen waren druk in gesprek. Behalve Josh, die bezorgd naar de juffrouw keek. 'Gaat het juffrouw?' vroeg hij. De juffrouw keek verbaasd naar hem. 'Jahoor Josh.' ze probeerde zo kalm mogelijk over te komen. 'Bent U zwanger?' vroeg Josh plotseling. De juf schrok van deze, plotselinge vraag. 'Hoezo denk je dat?' vroeg ze verbaasd. 'Omdat U misselijk bent.' zei Josh. De juf keek hem verbaasd aan. Hoe kon hij dit weten? vroeg ze zich af. 'Misschien moet U maar even gaan zitten.' zei hij opeens bezorgd. Hij stond op, pakte een stoel, en liet de juf zitten. Hij liep naar de wasbak, en schonk een glas water in. 'Alstublieft.' en hij gaf het glas met water. Ze bleef hem verbaasd aankijken. 'Josh, hoe weet je?' ze kon haar zin niet afmaken. 'Weet Uw vriend het al? Hij zit met spanning te wachten...' zei hij. De blik die hij erbij had, alsof hij het over iets doodnormaals had. 'Josh...' maar Josh luisterde niet. 'U wist het al een tijdje toch...?' vroeg hij. 'Ja... Ik heb een zwangerschapstest gedaan... Gister...' zei ze. Ze was verbaasd. 'Oké. Nou veel suc-6, want hij is al bijna 3 maanden.' De juf schrok. 'Ja wat dacht u nou? Dat u opeens zo misselijk wordt? Nee juf, hij is al bijna drie maanden, dus ik zou het maar gaan vertellen.' zei hij. Opeens ging de bel. 'Nou ik ga, mijn moeder wacht vast buiten op me. Doei!' en hij pakte zijn tas, en broodtrommel van de tafel, en liep weg. De juf keek hem met haar mond vol tanden aan... Een 9-jarig jongetje die dingen weet die ze zelf niet weet...

7 jaar later

'Ja, oké, is goed, ik zal het door geven, tot ziens!' Anita legde de telefoon op de hoorn. 'Josh?!' riep ze naar boven. Josh kwam naar beneden slenteren. 'Ja?' zei hij geïrriteerd. 'Dat was de directeur.' zei zijn moeder. 'O.' zei hij droog. 'Ga eens even zitten.' zei ze. 'Waarom?' zei Josh uitdagend. 'Daarom.' zei zijn moeder boos. Josh keek haar aan. Hij had door dat hij beter maar kon doen wat ze zei. Langzaam zakte hij achteruit in de bank. 'Is er iets dat je mij moet vertellen?' vroeg ze. 'Niet dat ik weet.' zei hij naar de grond starend. 'De directeur van jouw school belde, dat je hebt gevochten met Rob Sanders. Mag ik weten waarom je met hem hebt gevochten?' vroeg ze boos. 'Omdat het een klootzak is.' zei hij alsof het niet belangrijk was. 'Dat is geen reden.' zei zijn moeder. 'Ik wil weten waarom. Jij bent niet iemand die zomaar vecht, zo ben je niet en zo ben je ook nooit geweest. Waarom nu wel?' vroeg ze. Aan de toon waarop ze praatte, kon je horen hoe teleurgesteld ze was. 'Hij pest iedereen. Vandaag ook. En opeens begon die mij af te katten. Ik zei nog zo tegen hem dat hij dat niet moest doen, maar hij bleef doorgaan. Toen zei ik iets, en werd hij boos. Hij begon te slaan. En toen sloeg ik hem terug. Nou, en toen had hij een blauw oog.' zei hij een beetje trots. En toen kwam de uitbarsting: 'Dat is niet iets om trots op te zijn, jongeman!' schreeuwde zijn moeder. Verbaasd keek hij haar met grote ogen aan. 'Jezus mam, doe is ff normaal. 'T is maar een blauw oog hoor...' zei hij geïrriteerd. 'Máár een blauw oog!? Nog één keer een vechtpartij, en je hebt een maand huisarrest! Heb je dat goed begrepen?!' zei zijn moeder. 'Ja.' zei hij kortaf. 'Wát ja?' zei zijn moeder kwaad. 'Pff...' hij zuchtte. 'Ja, mam.' zei hij. 'Morgen moet je je melden bij de directeur, en krijg je opruimdienst. En nu naar boven!' zei ze kwaad.

'Wauw check dat chickie!' zei Terence. Josh keek om zich heen. 'Welke?' vroeg hij. 'Die brunette daarzo!' en hij wees naar een meisje, met een flinke voorgevel. 'Jezus man... Alsof dat nou mooi is.' zei Josh ongeïnteresseerd. 'Ja! Niet dan?!' zei Terence. 'Nee! Het is een kreng!' zei Josh. 'Hoe weet jij dat nou? Je kent d'r niet eens!' zei Terence beledigd. 'Nou jij toch ook niet!' zei Josh. Hij keek om zich heen. De aula zat vol met scholieren. Een paar jongens uit de vijfde klas, hingen rond bij de klapdeuren die naar de gang leidden. Alle tafeltjes waren vol. De klapdeuren gingen open, en er kwam een blond meisje doorheen lopen. Ze had een lange rok aan, met een dikke coltrui. Het was immers een koude, regenachtige herfstdag. De jongens bij de klapdeuren keken haar aan. Ze liet wat vallen. Ze had haar handen vol met boeken, pennen en allerlei andere dingen. Haar paarse rugzak hing half op haar schouders. Eén van de vijfde klassers liep naar haar toe, en raapte een paar boeken op. Toen ze wou bukken, liet hij er een paar extra uit haar handen vallen. De rest van het groepje begon hard te lachen. Het zag er nogal flauw uit. De jongen die haar hielp, had moeite om zijn lachen in te houden. Ze keek hem koud aan. De jongen slikte. Je kon zo raden wat ze zou doen. Maar in plaats van de jongen een knal te verkopen, zei ze: 'Wil je die boeken oprapen?'. De jongen bukte aarzelend. Express liet ze de rest van haar boeken vallen. De rest van het clubje begon te lachen. De jongen keek met een rood hoofd om zich heen. De halve aula keek naar de jongen. Hij keek nijdig naar het meisje, die hem aankeek. Hij zei niets, en liep de aula uit. Ze raapte de rest van haar boeken op. Het groepje zei een aantal dingen tegen haar, maar ze negeerde het. Ze liep naar een tafeltje en ging zitten. Het was duidelijk dat ze nieuw was. Ze zat helemaal alleen aan een tafeltje, en klunsde wat met haar boeken en tas. 'Hahaha ze pakte de jongens best goed terug.' zei Joris. 'Ja inderdaad.' zei Terence lachend. 'Kom we gaan naar haar toe?' vroeg Joris. 'Hahaha volgens mij ziet Joris haar wel zitten!' zei Terence lachend. Josh keek naar Joris. Het was wel duidelijk dat Joris haar wel zag zitten. Zijn blonde, korte haren glinsterde. Met zijn bruine ogen, en gebruinde huid, keek hij naar Terence. 'Nou, ga ervoor, zou ik zeggen.' Stilletjes hoopte Josh dat Joris niet zou gaan. Vanaf het moment dat Josh dat meisje zag, had hij al interesse. Hij wist dat Joris altijd op dezelfde meisjes viel als hij, maar het ergste van alles was dat Joris vaak wat kreeg met die meisjes. 'Tja... Ze zal vast nog wel maagd zijn.' lachte Terence. 'En...Wat zou dat uitmaken?' zei Josh opeens. Terence en Joris keken naar hem. 'Hoezo? Zie je haar zitten dan?' vroeg Joris nieuwsgierig. 'Ja.' zei Josh droog. 'Maarja, als jij er voor gaat, krijg jij haar toch, dus ga je gang!' zei Josh een beetje nijdig. 'Nou, weet je... Dit keer mag jij er voor gaan.' zei Joris plagend. 'Alsof je het durft...' zei hij opmerkend. 'Tuurlijk.' zei Josh. En hij liep naar het meisje toe. Hij ging tegenover haar zitten aan de tafel. Zijn hart bonsde in zijn keel. 'Hoi, ik ben Josh.' Hij stak zijn hand uit. Het meisje keek hem verbaasd aan met haar blauwe ogen, en blonde, halflange haren. Toen hij haar aankeek, glinsterde er iets in haar ogen. Had ze interesse? Ze schudde zijn hand. 'Lily.' zei ze kortaf, met een lieve toon. 'Ben je nieuw?' vroeg Josh. 'Ja, ben net verhuisd.' zei ze. 'Welke klas?' vroeg hij. '3e klas. En jij?' vroeg ze. '4e.' antwoordde hij kortaf. 'Hoe oud ben je dan?' vroeg hij. '15.' zei ze, starend naar de grond. 'O.' zei hij. 'Ik 16.' Ze keken elkaar afentoe een beetje aan. De rest van de tijd was het stil. Josh verbrak de stilte. 'Binnenkort is er schoolfeest, over 2 weken. Zullen we samen gaan? Dan kunnen we elkaar beter leren kennen...' zei hij aarzelend. 'Is goed.' zei ze met een glimlach. Hij blies zijn adem uit. Hij was blij dat ze het leuk vond. Hij bekeek haar goed, terwijl ze met haar boeken bezig was. Ze had mooie ogen. Langzaam stelde hij zich open. Langzaam kwamen de vlekken om haar heen tevoorschijn. Hij kon zien hoe ze was. Ze was een creatief persoon. Bij haar keelgehalte was vooral een witte vlaag. Blijkbaar kon ze goed zingen, of iets anders goed met haar stem. Ook bij haar hoofd waren de witte schimmen. Ze stond open voor het bovennatuurlijke, en ze was intelligent. Ze kon goed leren blijkbaar. Bij haar hart was ook een hele grote vlek. Ze hield van alles wat leeft. Langzaam probeerde hij zich in haar te concentreren. Hij zag wazige en snelle beelden. Dieren, mensen, kleuren, en beelden van haar, schoten tevoorschijn. Toen zag hij zichzelf met haar. Hij schrok een beetje. Ze zouden wat krijgen. Dus ze had toch interesse voor hem. Hij concentreerde zich nog eens goed. Hij zag dat ze van hem hield. Mooi, daar was hij tevreden over. Hij concentreerde zich iets minder. Langzaam zag hij een schim, aan de rechterkant van haar, tevoorschijn komen. Hij zag een vrouwenvorm. Haar overgrootoma was bij haar, dat voelde hij. De bel ging. Hij schrok. Alle vlekken, schimmen, witte vlagen verdwenen. Zijn concentratie was weg. 'Uh, mag ik je msn?' vroeg hij snel. 'Tuurlijk.' Ze schreef iets op een papiertje en gaf het aan hem. 'En... Uhm... Mijn kluisnummer is 62, weet je waar dat is?' vroeg ze verlegen. 'Ja, dat is vlak bij de mijne. Loop maar met me mee.' Ze liepen richting de kluisjes.

Hij keek in de spiegel. Zijn haar zat wild. Hij pakte de gel-pot, en wreef het door zijn haar. Hij keek nog eens. Hij had normale, maar toch wel bijzondere kleding aan. Zou ze het leuk vinden? Hij keek op zijn horloge. 7 uur. Het feest begon om half 8. Hij liep de badkamer uit, en pakte zijn portemonnee. Hij rende de trap af. Zijn moeder zat op de bank t.v. te kijken. 'Ik ga.' zei hij. 'Waarnaartoe?' vroeg zijn moeder verbaasd. 'Naar het schoolfeest, dat heb ik toch daarnet gezegd?!' zei Josh geïrriteerd. 'O. Dat heb je wel gezegd, maar niet dat het vanavond was.' zei zijn moeder. 'Wel.' zei hij. Zijn moeder keek hem aan. 'Met wie ga je?' vroeg ze. 'Met vrienden.' zei hij kortaf. Hij liep naar de gang, en deed zijn jas aan. 'Heb je genoeg geld?' vroeg zijn moeder. 'Ja.' antwoordde hij. 'Hoelaat denk je thuis te zijn?' vroeg ze. 'Het duurt tot 12 uur 's nachts.' zei hij. 'Maar ik moet dan nog iemand thuis brengen, dus ik denk rond half 1.' zei hij. 'O. Oké. Wie ga je thuis brengen?' vroeg zijn moeder nieuwsgierig. Josh deed net alsof hij deze vraag niet hoorde. Hij deed de voordeur open en schreeuwde: 'Doei!' en hij liep naar buiten, en gooide de deur dicht.

Om tien voor half 8 stond hij voor het hek van de school. Ze was nog nergens te bekennen. Hij hoorde gelach, en het geluid van een scooter. Terence op zijn scooter, en Joris op zijn fiets, kwamen aangereden. 'Hééééé!' riep Joris lachend. Hij parkeerde zijn fiets, en liep naar Josh toe. 'Hoe gaat het?' vroeg hij. 'Ja, goed. Met jou?' vroeg Josh. Joris reageerde niet op deze vraag en vroeg: 'Waar is je meisje nou?' Josh keek hem aan. 'Nou, ze komt eraan.' Terence kwam aanlopen. 'Zo. Even mijn scooter geparkeerd.' zei hij trots. 'Vanavond gaat het gebeuren jongens.' zei Terence. Zijn bruine huid, en donkere cruishaar glinsterde in het licht van de sterren. 'Vanavond, neem ik een meisje mee naar huis.' zei hij trots. 'Oja?' vroeg Joris lachend. 'Ja. Ik ga op de versiertoer, en waarschijnlijk neem ik dan een meisje mee.' Joris begon overdreven hard te lachen. 'Denk je het zelf? De enigste Sex-bom, ben ik.' zei hij trots. Terence en Joris waren elkaars rivalen. Beide waren ze erop uit, om met zoveel mogelijk meisjes naar bed te gaan. Josh was totaal anders dan hun, maar kon het toch goed vinden met ze. Terence en hij waren vanaf de basisschool al bevriend met elkaar. En toen op de middelbare school, kwam Joris erbij. Soms kon Josh Joris echt niet uitstaan. Misschien dat het soms door de jaloezie kwam. Joris kon iedereen krijgen. Hij zag er goed uit, was gespierd, en had veel zelfvertrouwen. Hij was erg sportief, en had altijd volle aandacht in de klas. Hij en Terence waren altijd de grappenmakers. Josh liep er altijd bij. Eén keer was Josh verliefd geworden op één van de knapste meisjes uit de klas. Toen hij bijna iets vast met haar kreeg, bleek het dat ze ondertussen met drie jongens tegelijk ging. Daarna had Josh zich niet meer echt opengesteld voor meisjes. Tot 2 weken geleden, toen hij Lily voor het eerst zag. Hij had haar iets beter leren kennen en ze waren samen naar een park gegaan. Het was een open meisje. Ze was klaar voor iets vast, alleen was ze bang te worden bedrogen. Ze had hem verteld dat jongens altijd maar deden alsof. Als het erop uitkwam en ze hem vertelde dat ze hem leuk vond, bleek dat alle romance nep was. Zo'n jongen die alles nog uitprobeerde. Het was duidelijk dat ze daar erg teleurgesteld in was. Hij had gezegd dat hij niet zo was. 'Hé, volgens mij kunnen Joris en ik maar beter gaan.' en Terence wees naar Lily, die op haar fiets kwam aanrijden. 'Of we blijven!' zei Joris plagend. 'Nee man. We gaan.' zei Terence. 'Hé, laters man!' en Terence en Joris liepen weg. Lily kwam aanlopen. 'Hééj.' zei Josh een beetje verlegen. 'Héé.' zei ze. Ze stond stil. Ze had een jurk aan. Een lila jurk, in laagjes, en met aan de zijkant kant. 'Wauw. Je ziet er mooi uit.' zei hij. 'Vind je?' bloosde ze. 'Ja.' zei hij complimenteus. 'O, dankje.' ze gaf hem een kusje op zijn wang. Hij voelde dat hij rood werd. Waarom werd 'ie nou weer rood? Ze gaf hem alleen een kusje op zijn wang... 'Waarom was dat?' vroeg hij. 'Gewoon...' antwoordde ze. Ze liepen naar binnen.

Anderhalf uur later, stonden ze nog steeds op de dansvloer. Josh had het warm... 'Ik ben zo terug!' riep hij naar Lily. 'Is goed!' riep ze terug. Hij liep naar Terence die met een meisje stond te praten. 'Zo... Pff wat heb ik het heet zeg! Die lily blijft dansen, wordt ze dan niet moe?' Josh lachte om zijn eigen opmerking. Terence lachte terug, en praatte weer verder met het meisje. Josh keek om zich heen. 'Waar is Joris?' vroeg hij. 'O, ergens buiten... Hij had het over een fietsenrek en over een meisje.' zei Terence. 'O. Oké.' Josh liep weg. Hij keek om zich heen. Waar was Lily? Hij liep bij de eettafel, en bij de w.c's. Nergens was ze te bekennen. Hij liep naar buiten. Hij zag een jongen een meisje te proberen te versieren. Het was wel duidelijk dat het meisje geen interesse had. Josh trekte zich er maar niks van aan. Als de jongen wat zou doen, wat het meisje niet zou willen, dan zou Josh wel ingrijpen. Maar nu was hij opzoek naar Lily. Hij zag een paar rokers staan bij het fietsenrek. Hij keek nog een keer naar de jongen en het meisje. Opeens dacht hij na. Was dat niet Joris? Langzaam liep hij richting hun kant op. Hij zag de jurk van Lily. Dat waren Joris en Lily! Hij zag hoe Joris haar probeerde te versieren en hoe Lily naar binnen wou. Joris pakte haar arm nogal ruw vast. Dat was de druppel. Kwaad liep Josh naar hem toe. Hij pakte Joris beet, en draaide hem naar zich toe. 'Waar denk je dat je mee bezig bent?!' schreeuwde hij boos. Hij gaf hem een vuist op zijn oog. Joris zakte kreunen in elkaar. 'Auw!' schreeuwde hij. 'O mijn God!' Lily schrok van de plotselinge reactie van Josh. Ze keek hem geschrokken uit. Josh realiseerde zich wat er was gebeurd. Hij schrok en realiseerde dat hij fout zat. 'Lily...' begon Josh. 'Ik had hem zelf wel aangekund hoor!' zei Lily beledigd. Ze gaf Joris een hand, en trok hem naar boven. Met zijn hand op zijn linker oog, keek Joris met zijn rechter Josh aan. 'Jezus man! Wat bezielt je?!' zei hij kwaad. 'Heb je enig idee hoe mijn oog eruit gaat zien?!' schreeuwde Joris kwaad. 'Je moet haar niet proberen te versieren!' zei Josh kwaad. 'Ik vroeg wat ze van je vond! En toen wou ze naar binnen, maarja, ik wou het weten.' zei Joris beledigd. Josh schrok. 'Is dat waar?' vroeg hij aan Lily. 'Ja.' antwoordde ze naar de andere kant kijkend. 'O shit.' was het enigste wat hij uit kon brengen. 'Man, het sp-' wou Josh zeggen, maar Joris onderbrak hem. 'Ja laat maar!' en hij liep kwaad weg. Josh keek naar de grond. 'Het spijt me.' zei hij zachtjes. 'Zal vast.' zei ze ongeïnteresseerd. 'Echt... Ik dacht dat hij iets deed wat je niet wou, dat 'ie aan je zat ofzo... O shit man.' Josh voelde hoe de tranen in zijn ogen prikten. 'Waarom sla je invredesnaam zomaar een goede vriend van je? Wat denk je: Dat ik niemand aan kan? En dat ik zomaar met iemand anders ga? Ik dacht dat jij niet zo gewelddadig was, maar je slaat zomaar één van je beste vrienden...' zei Lily teleurgesteld. 'Lily, het spijt me...Ik weet niet wat...wat me bezielde. Zomaar, was ik bang je kwijt te raken, terwijl we nog niks hebben.' zei Josh verdrietig. 'Nou op deze manier kunnen we ook niks met elkaar krijgen.' zei Lily. Zachtjes begon Josh te huilen. 'Wat kan ik doen om het goed te maken?' vroeg hij. Hij probeerde niet te laten zien dat hij huilde. Lily legde haar hand op zijn wang. Ze fluisterde in zijn oor: 'Het is al goed. Ik zie dat je spijt hebt.' en ze kuste hem nogmaals op zijn wang. Ze veegde zijn tranen weg. 'Als je het maar nooit meer doet. En dat je ook nooit meer denkt dat ik zo ben! En dat je je excuses aanbiedt aan Joris.' zei ze zachtjes. Ze keken elkaar aan. Langzaam bracht hij zijn gezicht dichter bij haar. Ze trok zich een stukje terug. Ze was nogal verlegen en onzeker, dat was wel duidelijk. Toen hij haar probeerde te zoenen, draaide ze haar hoofd weg. Teleurgesteld gaf Josh haar een kus op de wang. Een tijdje was het stil. 'Sorry.' zei ze opeens. 'Voor wat?' vroeg hij verbaasd. 'Dat ik mijn hoofd wegdraaide.' antwoordde ze. 'Geeft niet. Ik snap best dat je het nog niet wilt. We kennen elkaar pas net...' zei Josh. 'Dat was het niet, maar ik durfde opeens niet.' zei ze. 'We kunnen het opnieuw proberen als je wilt.' zei Josh bescheiden. 'Graag.' lachte ze. Langzaam bracht hij zijn hoofd dichterbij. Hij drukte haar lippen op die van haar. Langzaam ging ze met hem mee. Ze zoenden. Ze legde haar hand op zijn achterhoofd. Hij legde zijn hand op haar rug. Het leek wel alsof het uren duurde. En toen het voorbij was, leek het alsof het maar twee secondes had geduurd. 'Wauw.' zei ze lachend. Hij begon ook te lachen. 'Hoe laat moet je thuis zijn?' vroeg hij. '12 uur.' zei ze. 'Het is nu half 12, zal ik je alvast brengen?' vroeg hij. ‘Is goed, ik pak even mijn jas en mijn tas.’ Samen liepen ze naar binnen. ‘Josh?’ vroeg ze opeens. ‘Ja?’ zei hij. ‘Ik vind je leuk.’ Lachte ze. Josh lachte. ‘Ik jou ook.’ Zei hij menend. ‘Kun je me een ding beloven?’ vroeg ze. ‘Tuurlijk.’ Zei hij. ‘Wil je me niet kwetsen?’ vroeg ze. Josh keek naar haar. Hoe kon hij haar nou kwetsen? ‘Beloofd.’ Zei hij. Hij gaf haar een kus op d’r wang. ‘En nog een ding...’ begon ze. Afwachtend keek hij naar haar. ‘Beloof je me, dat je me alles vertelt?’ vroeg ze. ‘Ja, dat beloof ik je. Eigenlijk, er is iets heel belangrijks wat ik je moet vertellen.’ Begon hij. Hand in hand liepen ze verder. ‘Ik ben paranormaal begaafd...’

Aantal keer bekeken: 2392
Waardering: 5.06 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 197 bezoekers online