Lees het verhaaltje: zijn type op verhalenlezen.

zijn type.

U leest om dit moment het verhaal zijn type gepost door kf. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: kf
Gepost op: 2010-7-14

Verhaal:

zijn type
Ronaldo, een jongen van 15 jaar, liep door de stad. Samen met zijn vrienden, ging hij wat lol beleven. Ze zouden allerlei grapjes uithalen. Helaas kwam dat niet van toepassing, want er liep politie rond. 'Andere keer dan maar.' zei Mark, de leider van het groepje.

De volgende dag op school, was het weer eens raak. 'Meneer Ronaldo, waar zijn u boeken?' vroeg meneer Molenaar, de leraar Nederlands. 'Geen idee, ik denk onderweg verloren, hoezo?' antwoordde Ronaldo. meneer Molenaar 's gezicht, liep rood aan. De klas begon te lachen. Behalve een meisje niet. Ronaldo weet haar naam niet meer, maar ze keek geïrriteerd rond, en deed tegelijkertijd negerend. Ronaldo vroeg zich af, wat er met haar was. Ze was niet bepaald knap; Blond haar, blauwe ogen, puistjes, vooral op haar kin. Maar die blik in haar ogen kwam wel erg zelfverzekerd over. Ronaldo wou wel is wat meer van haar te weten komen. 'Meneer Ronaldo, ik verzoek u om u boeken te pakken, en anders kunt u vertrekken. En ik wens de volgende niet nog eens zo'n grote mond!' zei meneer Molenaar boos. 'Wat u wilt...Maar zoals ik al zei: ik heb mijn boeken niet!' antwoordde Ronaldo. 'Dan verzoek ik u, om u spullen te pakken en te vertrekken.' zei meneer Molenaar verdacht kalm. 'Is goed hoor...' zei Ronaldo, en langzaam pakte hij zijn spullen in. Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar het meisje. Hoe heet ze ook alweer? 'Zeg meisje, hoe heet je ook alweer?' vroeg hij aan haar, terwijl hij naar haar keek. Ze keek hem kalm aan. Ze zei echter niets. 'Tong verloren?' vroeg hij op een speelse manier. Blijkbaar kon ze het niet waarderen, want ze zei: 'Volgens mij zei meneer Molenaar dat je de klas moest verlaten.' Ronaldo wist precies hoe hij haar aan moest pakken. Ze was wel leuk vond hij. Hij zag de blik in haar ogen. Het was een pittig meisje, en dus moeilijk te krijgen, maar toch ging hij het proberen.

De volgende dag had Ronaldo weer Nederlands. Deze keer had Ronaldo zijn boeken wel bij zich. Meneer Molenaar had daar wel een reactie op. 'Zo meneer Ronaldo, u heeft voor de eerste keer sinds dit jaar u boeken bij zich! Ik vind dat wel een applaus waard.' en meneer Molenaar begon overdreven te klappen. Opeens hoorde Ronaldo iemand klappen. Hij keek achter zich. En daar zat het meisje te klappen. Ze keek hem speels, en sarcastisch aan. 'O, en mijn naam is Felicity.' zei ze. Felicity? Wat een aparte naam, dacht hij. Had ze toch een beetje interesse getoond, daarnet? Hij was benieuwd. 'Wat is de vertaling van kleptomaan?' vroeg meneer Molenaar. Felicity stak haar hand op. 'Ja?' vroeg meneer Molenaar. 'U bedoelt dus de betekenis?' vroeg ze. En zonder op antwoord te wachten, zei ze: 'Een kleptomaan is iemand die neiging heeft tot stelen, maar daar geen specifieke reden voor heeft, en dus bijvoorbeeld theedoeken steelt. Het is eigenlijk een dwang tot stelen.' zei ze. Ze klonk zo serieus en slim, dat Ronaldo niet wist of zij wel wat voor hem was. Hij was eigenlijk in alles het tegenovergestelde van Felicity. 'Goed, dat is het juiste antwoord, uitstekend Felicity!' zei hij. 'Dan heb ik nog een leuke mededeling: vanavond is er schoolfeest voor de bovenbouw! Dus jullie zijn van harte welkom, entree is �2,50.-' zei meneer Molenaar.

Die avond, liep Ronaldo samen met zijn vrienden de aula binnen. Het feest was al erg druk, en bijna iedereen was aan het dansen. Er klonk een leuk muziekje, waar je goed op kan dansen. Althans, de dames dan, dacht Ronaldo. 'Ik ga ff naar me meissie toe.' zei Mark. De rest volgde hem, behalve Ronaldo, die had geen zin. Hij liep naar de bar, en bestelde een cola. Opeens zag hij Felicity met een stel vriendinnen. Het liedje begon opnieuw, en ze begonnen te dansen. Hij keek toe. Ze kon best goed dansen. Opeens liepen de meiden naar het podium toe. Hij kon zien dat Felicity niet wou, maar haar vriendinnen stonden erop. Toen ze met z'n vijven op het podium stonden en Felicity in het midden, ging de muziek zachter en kreeg Felicity de microfoon. Ze begon met het liedje mee te zingen. Ronaldo keek verbaast naar haar. Ze kon nog goed zingen ook. Alleen kende ze de tekst niet helemaal. Iedereen begon te juichen.

Een uur later, zat Ronaldo op een stoel, met een flesje cola in zijn hand. Hij verveelde zich dood. Mark was alleen maar met zijn vriendinnetje bezig, en de rest van het groepje liep alleen maar met Mark mee. Even later zat Felicity een eindje verderop ook alleen. Ze zag er nogal eenzaam uit. Langzaam slenterde hij naar haar toe. Wat moest hij zeggen? Opeens stond hij stil. Wat was er met hem? De normaal brutale, stoere Ronaldo, wist opeens niet wat hij tegen een meisje moest zeggen! Hoe kon dat? Vond hij haar leuk, of was hij gewoon een beetje verlegen? Hij liep verder naar haar toe. 'Wat doet zo'n mooi meisje als jij, helemaal alleen op een feest?' vroeg hij. Sukkel, wat zeg je nou? Dacht hij. 'Nou, eigenlijk ben ik niet alleen, ik ben met mijn vriendinnen.' zei ze. Zie je wel, de verkeerde zin. Teleurgesteld keek hij haar aan. Blijkbaar merkte ze dat, want ze zei: 'Maar...Ik ben nu wel alleen.' Er klonk een rustig, langzaam nummer. 'Uh.. Wil je met me dansen?' vroeg hij. 'Oke.' zei ze. Ze liepen de dansvloer op. Hij sloeg zijn armen om haar middel. Zij deed haar armen om zijn nek. En langzaam begonnen ze te dansen. Steeds kwam hij dichterbij haar. hij vond haar leuk, hij wist het zeker. Maar waarom? Ze is helemaal niet zijn type. Misschien daarom juist. 'Op wat voor jongens valt Felicity?' vroeg hij nieuwsgierig. 'Op jongens die lief zijn, en niet zo veel op het uiterlijk letten.' zei ze. Zo was hij totaal niet, realiseerde hij zich. 'Valt Felicity op jongens zoals mij?' vroeg hij. 'Tja...Moeilijke vraag...Eigenlijk niet...Maar jongens zoals jij, hebben meestal wel iets liefs in zich.' zei ze plagerig. 'Moet ik dat op vatten als een ja?' vroeg hij. 'Ik denk het.' lachte ze. Hij trok haar iets dichterbij. Langzaam bracht hij zijn gezicht bij die van haar. Hij draaide zijn hoofd, en deed zijn mond een beetje open. Even later stonden ze te zoenen.

”WOW! Heftagh! Heb je met Felicity gezoend?” lachte Mark. Ronaldo keek hem cool aan. “Ja.” Zei hij zonder blikken of blozen. “Ha! Grappig! Waarom eigenlijk, ze is je type toch niet?” vroeg Mark spottend. “Waarom niet? En sinds wanneer is een meisje nou mijn type? Ten eerste: ik hoef niet zo nodig een meisje met grote borsten, een opgemaakt gezicht en een arrogante uitstraling!” zei hij nijdig tegen Mark. “Zo, jongen, relax, maar. Ik kies tenminste leuke meisjes uit!” zei Mark, met zijn ene wenkbrauw opgetrokken. “Leuke? Oja, is jouw vriendin zo leuk dan?” vroeg Ronaldo. Ronaldo kon aan de blik in Mark’s ogen zien dat hij kwaad was. “Joh, flikker toch op!” Mark duwde Ronaldo opzij. Ronaldo staarde naar de grond. Wat hij voor Felicity voelde was speciaal. Ze hadden nog geen verkering, maar hij was het wel van plan om het haar te vragen. Ze was mysterieus en het was een uitdaging voor hem om met haar te nemen. Mark had gelijk: het was zijn type niet. Maar toch was hij verliefd. Ze was niet de knapste, maar ook niet de lelijkste. Wanneer is een meisje nou eigelijk lelijk, dacht hij bij zichzelf. Toch voelde hij zich rot. Mark was zijn beste vriend. Maar sinds Kimberley, zijn vriendin, in beeld kwam, had hij geen oog meer voor Ronaldo. Misschien was hij wel een beetje jaloers, omdat Mark wel een vriendin had. Hij wou met Mark om blijven gaan. Maar Mark had alles: vrienden, vriendinnen, goede cijfers, alles! “Wat is er?” vroeg Felicity , die opeens naast hem stond. Verschrikt uit zijn gedachte, keek hij naar haar. Ze had een lange, roze jurk aan, met een wit truitje. Ze had weer een rode blos op haar wangen. “Oh..Uh...” hij wist niet wat hij precies moest zeggen. “Beetje ruzie.” Zei hij tenslotte. “O, dat is jammer.” Meende ze oprecht. “Ik wil je wat vragen.” Begon Ronaldo. Ze liepen langzaam, alle twee starend naar de grond, door de gang van de school. “Ik weet nu wat meer over je enzo, en we hebben al gezoend.. Enzo.. En, ja ik weet niet precies hoe ik het moet zeggen...Maar, ik voel wat voor je. Weetjewel, ik denk dat ik verliefd ben... Eigenlijk wel gek, want dat ben ik meestal niet. Ik zoen liever gewoon met een meisje enzo, dan dat ik verkering met haar wil. Maar bij jou is dat anders, ik weet niet waarom.” Ronaldo zuchtte. Hij was blij dat hij dat gezegd had. Het had even geduurd, maar het was er uit! “Maarja, wat ik dus eigelijk wilde vragen, was...” nog voordat hij zijn zin af kon maken, pakte Felicity hem beet. Ze begon hem hevig te zoenen. “Ja.” Zei ze. “Maar...” Ronaldo zoende terug. Dit voelde geweldig. In plaats van iemand, had hij nu een vriendin! En nog een lieve ook! Langzaam legde hij zijn handen op haar rug. Zij had haar handen op zijn hoofd. Het leek wel alsof het eeuwig duurde. “Ik vind jou ook leuk. Ik hoop wel dat je me verkering zou vragen.” Lachte ze. Ronaldo voelde hoe hij bloosde. Dat was ook de eerste keer in zijn leven dat een meisje hem liet blozen! Bij haar was hij gewoon anders, zichzelf. Niet die stoere, brutale, vervelende jongen. Ze lachten. De bel ging. “Ik zie je straks?” vroeg hij. “Ja.” Glimlachte ze. Snel liep hij naar zijn lokaal. Hij zag Mark al zitten. Ze hadden Wiskunde. Dan zaten Mark en hij altijd naast elkaar. Langzaam ging Ronaldo naast hem zitten. Ronaldo merkte hoe stil hij was. Stiekem keek hij opzij. Hij zag dat Mark’s ogen rood waren. Heeft hij gehuild? “He, wat is er?” vroeg Ronaldo bezorgd. “Het is Kimberley. Fuck, je had gewoon gelijk.” Mark sloeg met zijn vuist op de tafel. “Ze heeft me gedumpt voor een ander, die slet!” snikte Mark. Opeens realiseerde Ronaldo, dat ook Mark een zachte, kwetsbare kant had. Dat had hij nooit in de gaten gehad. “He, wat ik heb gezegd, was dom. Kimberley was misschien niet het juiste meisje voor jou, maar je gaf gewoon om d’r. Ik had het nooit zo mogen brengen. Ik was een beetje jaloers, denk ik.” Mark keek hem verbaasd aan. “Maar geloof me, voor jou loopt er ook een meisje rond, die jou jezelf kan laten zijn. Net zoals ik bij Felicity. Je hebt gelijk: ze is mijn type niet. Maar wel mijn vriendin en daar ben ik blij mee.” Lachte Ronaldo. Mark knikte. “Ja, je hebt gelijk. Er loopt voor iedereen wel iemand rond die gemaakt is voor de ander.”

Aantal keer bekeken: 2557
Waardering: 6.56 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 141 bezoekers online