Lees het verhaaltje: zomaar een zondag op verhalenlezen.

zomaar een zondag.

U leest om dit moment het verhaal zomaar een zondag gepost door hf. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: hf
Gepost op: 2010-7-14

Verhaal:

zomaar een zondag
Zondagmorgen 06.00 uur, een bak koffie en een sigaret, dat zijn de eerste dingen die stef pakt. Stef is eigenlijk Stephanie en is 24 jaar. Ze rookt op haar gemak en kijk naar de herhalingen van het journaal op verschillende zenders. Moest ze nou zo vroeg wakker worden? Het is nog helemaal geen tijd om te gaan werken maar de slaap is er ook niet meer. Straks douchen en de e-mail maar eens gaan lezen want de laatste dagen is ze wat weinig achter de computer geweest vanwege haar werk. Het liefst zou ze op kantoor werken en de hele dag op een pc bezig zijn maar ja de papieren ervoor ontbreken. Misschien gaat ik nog eens een avond opleiding doen denkt stef terwijl ze in het koffie roert en nog een trek van haar sigaret neemt. Nu eerst maar eens geld gaan verdienen. Straks naar de winkel want om 10.00 uur zullen de eerste klanten alweer binnenkomen. Ja eigenlijk is dat toch beter dan op zo’n duf kantoor. Lekker rommelen met de bloemen en mensen een leuke dag bezorgen door een mooi boeket te maken of planten uit te zoeken voor hun tuin. De bloemwinkel waar ze werkt zit in het centrum van de stad en wordt gerund door Vivian maar alleen An en Stef werken in de winkel, Viv, die doet de administratie en inkoop en de veiling. Samen zetten ze de mooiste dingen in elkaar en verkopen deze boeketten voor een leuk prijsje zodat iedereen er kan kopen. De meiden weten zelf maar al te goed wat het is om met een klein budget te moeten leven en zo doen ze dat ook voor hun klanten. Op zondag is de winkel open van 10.00 uur tot 17.00 uur en door de week vanaf half negen tot zes uur. Het is half zeven en Stef besluit om maar eens te gaan douchen. Wat zal ik eens aan doen zegt Stef tegen zichzelf terwijl ze voor haar kledingkast staat. Je zou denken lig daar dan niets in? Natuurlijk wel, maar Stef vind het iedere keer weer moeilijk wat ze aan moet doen. Het wordt een witte spijkerbroek met een zwart topje en een witte blouse een paar leuke slippers maken het geheel af. Een half uurtje later staat Stef zich op te maken en na de deodorant flink te hebben gehanteerd gaat ze richting de keuken. Kijk, wie we daar hebben denkt Stef en als ze de deur open doet voor smurf zegt ze dat ook. Smurf is de poes en is weer eens een nachtje op stap geweest en heeft honger natuurlijk. Ze vult het voerbakje en geeft vers water. Zo zegt ze: "je bent op tijd, nu kunnen we samen eten". Een mauw van de andere kant lijkt te zeggen "ja vrouwtje". Ze smeert een paar boterhammen voor zichzelf en geeft smurf nog een plakje worst. Terug in de woonkamer gaat ze met boterham achter de pc zitten om haar e-mail te beantwoorden. Nou ja beantwoorden, eerst maar eens die rommel eruit gooien, het wordt echt tijd dat Jim komt om hem na te zien op alles want hij doet het steeds slechter en wordt ook steeds langzamer. Het loopt tegen achten dat ineens de gsm begint te jubelen, Sylvie, of ik al wakker ben want ze moet plassen en wil dus even langskomen. Stef zegt: ja hoor is goed, ik moet straks toch werken en als je zin heb zet ik wel koffie. Vijf minuutjes later staat Sylvie voor de deur en met een sprint gaat ze naar de wc. Stef schenkt koffie in voor hun twee en zet ze op het dienblad. Als Sylvie klaar is neemt ze het dienblad mee en samen gaan ze naar de woonkamer. Syl neemt haar eerste slok koffie en haar telefoon gaat, haar baas, of ze om half 10 mevrouw van Riel wil gaan halen en naar haar werk brengen. Natuurlijk zegt ze, moet ik daarvoor nog ritten doen? Vraagt ze, nee voorlopig niet als er wat komt dan belt hij wel. Ze legt neer en zegt: Of ik mevrouw van Riel wil ophalen om half 10. En tegelijkertijd schieten ze allebei in de lach. Vooral Stef komt niet meer bij. Zegt hij nog steeds mevrouw van Riel? Ja zegt Sylvie, hij leert dat echt niet af. Voor de duidelijkheid, mevrouw van Riel is dus Stef. Omdat ze verder niets op haar planning heeft schenkt ze nog eens koffie in voor Stef en zichzelf en loopt terug naar de kamer. Kwart voor negen opnieuw telefoon maar nu voor Stef, het is An dat ze een bakje komt doen voor ze naar de winkel gaan. Is goed zegt Stef, Sylvie is er ook al dus kan je straks gelijk meerijden naar de winkel. Is goed zegt An dan kom ik te voet. Als tien minuten later de deurbel gaat Syl naar de deur en begroet An. Ze schenkt ook gelijk koffie in voor haar en An gaat bij Stef in de kamer zitten na haar begroet te hebben. Het gesprek dat de meiden voeren is meer een lachbui dan wat anders maar dat is vaak het geval bij hun. Zelfs op de vroege morgen komt er geen zinnig woord uit. Dan loopt An ineens de kamer uit naar de tuin. Stef en Syl kijken verbaasd als ze haar zien bellen in de tuin een gesprek dat duidelijk niet verloopt zoals je normaal zou verwachten want An is behoorlijk boos. Als ze daarna een tweede telefoontje pleegt is haar gezicht een stuk vriendelijker en rustiger. Stef en Syl zijn in een diep gesprek geraakt als An terug binnen komt. Ze stoppen het gesprek om te zien of An iets kwijt wil over haar telefoontjes. Stef zegt ze, we hoeven niet naar de winkel vandaag, mijn moeder neemt het over. Omdat het vakantieperiode is en toch niet zo druk krijgen de meiden een dag vrijaf. Nou dat ze dit niet echt erg vinden met het mooie weer en nu samen iets leuks kunnen gaan doen geeft een leuk vooruitzicht. Zegt Stef ineens: He Syl, mevrouw van Riel hoeft niet naar haar werk je rit is gecanceld. Gut ja zegt ze dat klopt, nou even me baas bellen dan. Nu is het Syl die naar buiten loopt met de telefoon in haar hand. Stef zegt: kunnen jullie niet binnen bellen? Ach Stef dat eerste telefoontje van mij had je echt niet willen horen en het tweede was me ma aldus An. Nou zegt Stef dat weet ik niet, je bent toch een vriendin van me en toch niet alleen om te lachen? Hoe vaak heb ik bij jou uitgehuild vooral als ik weer eens in de steek gelaten was door een gozer. Ja das wel waar zegt An maar toch vind het zo moeilijk en lastig. Waar ben je dan bang voor? Of mag Sylvie het niet weten? Het zou beter zijn als ze het wel wist en jij ook. Nou voor de draad er mee dan als Syl terug binnen is zegt Stef.

Dat An het moeilijk heeft blijkt wel uit het gesprek dat volgt. Er worden meer tranen dan woorden verspreidt. Syl is inmiddels terug binnen en heeft geregeld dat ze ook vrijaf is vandaag. Ze kwam binnen met: Joepie een meidendag vandaag want ook ik ben vrij wat zullen we eens gaan doen? Als ze zich om draait wil ze eigenlijk door de grond zakken van schaamte als ze An ziet huilen. Shit zegt ze dat heb ik weer. Er breekt een lachje door op An haar gezicht, niet erg joh kon jij toch niet weten dat ik zit te janken. Stef lost het even op door te zeggen dat An het nog al lastig heeft door het eerste telefoontje. Goed zegt Syl dan steken we nu een sigaret op en jij verteld wat je kwijt wil. Het werkt, An wordt wat kalmer en probeert een begin te vinden door te zeggen dat ze verliefd is. Ja zegt Syl dat kan knap lastig zijn op jou leeftijd en schiet gelijk in de lach. Gelukkig de sfeer begint te ontspannen. Ik ben niet zomaar verliefd zegt An maar echt helemaal hoteldebotel. Stef en Syl luisteren nu gespannen naar An die ze haar verhaal zo graag kwijt wil.Als ze na een poosje stopt met vertellen is het Stef die vragen begint te stellen. Waar ben je bang voor is het eerste wat ze wil weten. Nou zegt An, dat het niet wederzijds is dat ik iets kapot maak. Nu kijken Stef en Syl elkaar vragend aan. Weet hij het dan nog niet dat je iets voor hem voelt? Nee zegt An en hij zal het ook nooit weten. Ja zegt Syl dan zal je ook nooit weten of het wederzijds is. Ja dat weet ik wel zegt An maar...... en nu blijft het stil en komen er tranen. Stef steekt een sigaret op en geeft die aan An. Die tuurt in een verre leegte zo lijkt het wel. Syl probeert het gesprek terug op gang te krijgen door te vragen of hij misschien getrouwd is, nee schut An met haar hoofd. Stef: hoe kan het dan zijn dat hij zo onbereikbaar is? An aarzelt, alles wat ze wil zeggen lijkt ze af te wegen op een goudschaaltje en heeft het gevoel dat ze bijna uit elkaar klapt van angst. Stef stelt nog maar eens de vraag waarom ze toch zo bang is. An antwoord, jullie reactie en begint gelijk weer te huilen. Even weten Stef en Syl niet waar ze kijken moeten en kijken daarom met een vragende blik naar elkaar. Nou zegt Syl die vindt dat ze de stilte moet doorbreken wat kan er zo erg zijn aan een jongen dat je bang bent voor onze reactie is ie crimineel of zo zit ie in de bak? Neeeeee roept An het uit, het is geen Hij. Stilte, heel even en dan schieten er twee zo in de lach dat An niet weet waar ze moet kijken. Heeft ze toch iets stoms gezegd? Als Stef het eerste een beetje bijkomt zegt ze tegen An: Waar maak jij je nou druk om? Waarom zouden wij je nu anders bekijken? Het belangrijkste is toch dat jij je gevoel moet volgen in plaats van ongelukkig te worden met een man. Stef vraagt Syl haar even te helpen om naar de keuken te gaan. Syl brengt haar weg en loopt terug de kamer in. Stef rommelt wat in de diepvries om te zien of er nog soep in ligt. Ja toch nog, ze pakt een pan en doet daar de soep in en haalt gelijk ook wat broodjes uit de diepvries en zet de oven aan. Het gesprek in de kamer volgt ze niet meer omdat haar eigen hooft nu een beetje in de war dreigt te raken. Stef die altijd zeker is van haar zaakjes, altijd alles op een rijtje heeft, wordt nu zelf ineens onzeker door de bekentenis van An. Want wat zij al jaren verborgen probeert te houden door alleen te blijven doet nu ineens pijn. Pijn omdat ze weet wat haar beste vriendin doormaakt, pijn omdat ze er zelf ook niet voor uit durft te komen. Gelukkig heeft ze nog even werk en hoop zo dat het weer wat rustiger wordt. Helaas wordt het alleen maar erger en tegen dat ze klaar is met de soep en de broodjes zit zij te huilen, in de keuken, alleen. Wat begon als een gewone zondag krijgt nu wel een hele rare wending. Ze roept Syl om haar te helpen met de soep. Als die de keuken binnenkomt en het gezicht van Stef ziet zegt ze zacht, ook jij moet het vertellen. Verbaasd kijkt Stef op en vraagt en een zo onschuldig mogelijke manier wat moet ik vertellen? Syl: dat weet je best. Kom zegt Stef anders wordt de soep koud en daarvoor heb ik ze niet gewarmd en zo gaan ze terug naar de kamer waar An alweer een sigaret zit te roken. Na het eten geeft Stef aan even te willen gaan rusten. An en Sylvie helpen haar in vanuit de rolstoel in bed en op het moment dat ze willen weg lopen zegt Stef tegen Syl blijf nog eens even bij mij ik moet je wat vragen. An loopt door naar de kamer en roept dat ze in de tuin gaat zitten. Sylvie gaat op de rand van het bed zitten en zegt: wat wil je vragen. Hoe weet jij dat ik iets moet vertellen. Dan begint Sylvie te praten. Ik ken je nu ruim 4 jaar, Stef knikt bevestigend, en na je relatie met Ron is er geen ander meer geweest. Ron is inmiddels 5,5 jaar geleden. Wordt het voor jou ook eens geen tijd dat je eerlijk gaat zijn tegen jezelf. Tranen lopen nu bij Stef over haar wangen en met een brok in haar keel zegt ze tegen Sylvie, je hebt gelijk ik moet ook eerlijk zijn tegen mezelf en ja het klopt ook ik heb lesbische gevoelens. En vraagt Syl, lucht het nu op nu je het gezegd heb. Ben alleen maar erg moe zegt Stef en Syl dekt haar toe en geeft haar een zoen op haar voorhoofd met een lieve glimlach verlaat Sylvie de slaapkamer en gaat bij An in de tuin zitten. Die is inmiddels een beetje bekomen van de emoties en drinkt een wit wijntje. Ook Sylvie neemt een glas en samen kletsen ze nog verder. Nu het hoge woord er eindelijk uit is neemt An Sylvie in vertrouwen. Ze verteld dat ze eigenlijk al heel erg lang verliefd is maar dat ze niet eens weet of degene ook werkelijk lesbisch is. Ja zegt Sylvie dan als je er niet over praat met de ander zal je ook nooit weten of zij dezelfde gevoelens heeft als jij. Als ze nog een tijdje gesproken hebben besluiten ze even de stad in te gaan om vlees te halen voor de barbecue zodat Stef niet hoeft te koken. Ze leggen een briefje op tafel voor het geval Stef wakker wordt. Ook tijdens de rit naar de stad praten An en Sylvie aan een stuk door totdat Sylvie ineens vraagt: Is het Stef misschien? Een hoofd als een boei is het gevolg bij An, alsof ze betrapt is bij het stelen van een snoepje. Ja dus is de conclusie van Sylvie. Ze denkt even na en zegt dan, An ik denk echt dat je met Stef moet praten. Het liefst zo snel mogelijk. En als het verkeerd uitpakt? Wat dan?
Stef, intussen wakker geworden is zich niets bewust van wat er in de stad zich afspeelt. Ze gaat met de rolstoel richting douche en neemt plaats op de badstoel. Ze zet de kraan aan en laat het water stromen. Met het water komen ook weer de tranen. De enige gedachte die door haar hoofd speelt is: hoe zeg ik het tegen An. Alle emoties van de laatste maanden lijkt er ineens uit te moeten want ze kan maar niet stoppen met huilen. Als ze na een tijdje de voordeur hoort en de meiden weer binnen komen probeert ze zich te herstellen en roept dat ze onder de douche is en dat ze zo komt. Sylvie stoot tegen An met de woorden wacht op haar in de slaapkamer en praat met elkaar. Zenuwen gieren door haar keel en ze frunnikt aan haar nieuwe topje wat ze in de stad heeft gekocht. Sylvie slaat haar arm om haar heen en zegt je weet dat ze dit mooi vind en ze vind je er goed uit zien maar is net zo bang als jij vertrouw me. Na deze woorden doet An wat Sylvie zegt en gaat richting slaapkamer. Ze gaat op de rand van het bed zitten en wacht tot Stef uit de badkamer komt gereden. Die is niet verbaasd maar wel verrast als ze An ziet zitten. Ze heeft iets anders aan is het eerste wat ze ziet maar tegelijk beginnen ze allebei te blozen.
Er is een voelbare spanning. Stef, begint An zacht, ja, antwoord Stef, ik wil even met je praten. Natuurlijk zegt Stef. Kom je bij me zitten ik help je wel even zegt An. Zo zitten ze even later met twee in kleermakerszit op bed. Ze kijken naar elkaar en An wil beginnen maar Stef is haar voor. Ik weet wat je wil zeggen, en nee ik wijs je niet af je bent en blijft voor mij An. Dat is het niet helemaal Stef, wat ik wilde zeggen. Stef weet wat er nu komen gaat en wil zich schrap zetten. An voelt dit en pakt haar hand en wrijft zacht over de huid. Dan begint Stef te praten, over vroeger, over Ron, over de tijd die ze nu alleen is. Geheel onverwachts zegt ze: An, ik hou van je niet zomaar maar echt houden van. Ook ik ben verliefd, verliefd op jou. Haar adem stokte en zenuwen gieren door haar keel en het bloed lijkt wel in volle vaart richting haar hersens te gaan. An kijkt haar aan en glimlacht en ziet de tranen in de ogen van Stef. An stapt het bed af en legt Stef voorzichtig neer en gaat dan aan de andere kant naast haar liggen zodat het niet te vermoeiend is. Lief meisje zegt An als je eens wist hoeveel ik van jou hou en dat ik me nu afvraag waarom we zolang gezwegen hebben tegen elkaar. Ondertussen streelt ze Stef haar gezicht en woelt door haar lieve stekeltjes. Rattenkopje zegt An, Stef is helemaal aangedaan en verrast en als ze dan ook nog de mond van An op de hare voelt is het alsof ze zweeft en dat alleen hun twee nog maar bestaan.

Aantal keer bekeken: 2578
Waardering: 6.00 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 168 bezoekers online